گر گناهي کردم و دارم، خداوندا، ببخش / راسخون

گر گناهي کردم و دارم، خداوندا، ببخششاعر : اوحدي مراغه اي چون گنه را عذر مي‌آرم، خداوندا، ببخشگر گناهي کردم و دارم، خداوندا، ببخشدست حاجت پيش مي‌دارم، خداوندا، ببخشپاي خجلت را روايي نيست بر درگاه توبر گناه سخت بسيارم، خداوندا، ببخشگر گناهم سخت بسيارست رحمت نيز هستبر من نادان و رفتارم، خداوندا، ببخشچون پذيرفتار بدرفتار نادانان توييبي زر اين شهر و بازارم، خداوندا، ببخشمايه‌داران نقد روز رفته بازآرند و منهم بر آن پيشينه اقرارم، خداوندا: ببخشپيشت از روز الست آوردم اقرار «بلي»گر به بخ