تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836031236
-باخت شیخ نشین ها در قمار نفتی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح پنجشنبه باخت شیخ نشین ها در قمار نفتی روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور جهان پرداخته‌اند از جمله «وزارت خارجه ما و طرح دمیستورا»،«به جای اشتون، موگرینی را جدی بگیریم»،«خوابهای آشفته داعش برای لبنان»،«واشنگتن، صهیونیست‌ها و آمریکای لاتین»،«دام ژنتیکی خودشیفتگان»،«شکست پروژه جنگ نرم علیه قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا»،«به احزاب بپیوندید»،«باخت شیخ نشین ها در قمار نفتی»،«جسارت برگزیدن یک انتخاب»،«بیم و امید در ادامه مذاکرات هسته‌‌ای»«اولویت‌های رشد اقتصادی»و... که برخی از آنها در زیر می‌آید.
کیهان:وزارت خارجه ما و طرح دمیستورا «وزارت خارجه ما و طرح دمیستورا»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم سعدالله زارعی است که در آن می خوانید؛طرح صلح «دمیستورا» در آغاز راه با «بحران» مواجه شده و به نظر نمی آید بتواند گرهی از بحران سوریه را باز کند و شکست در ماموریت وی به عنوان نماینده دبیر کل سازمان ملل، نشان می دهد که سازمان ملل 4 سال پس از آغاز بحران گام موثری در کاهش بحران امنیتی یک عضو خود برنداشته است. از این منظر بحران سوریه معیار روشنی است بر میزان توانایی و کارایی شورای امنیت سازمان ملل. اما در مورد اینکه ماموریت دمیستورا چیست و به کجا خواهد انجامید نکاتی وجود دارد: 1- ماموریت دمیستورا پیدا کردن راه حل سیاسی برای بحران سوریه است. طرحی که او برای تحقق آن تلاش می کند شامل دو بخش اصلی می شود؛ آتش بس میان ارتش و معارضان مسلح و تشکیل دولت ملی ائتلافی و در واقع دولتی که مخالفان آن را قبول داشته باشند. آتش بس مورد نظر نماینده بان کی مون عمدتا ناظر به اجرای آتش بس در حلب است و دولت ائتلافی در واقع دولت مخالفان است. بر اساس طرح دمیستورا بجز ارتش و وزارتخانه های امنیتی، بقیه وزارتخانه ها و سازمان های سوریه باید به مخالفان سپرده شود! منظور دمیستورا از مخالفان هم تنها گروهی از مخالفان نظام بشار اسد است. این ها همان مخالفانی هستند که مورد حمایت رسمی و جدی غرب می باشند. همان ها که در بخش نظامی با عنوان «ارتش آزاد»- جیش الحر- شناخته می شوند. با این وصف کاملا واضح است که دولت مورد نظر نماینده دبیر کل حتی از حمایت مخالفان هم برخوردار نیست و تنها شامل گروهی می شود که پس از بحران 1390 سوریه توسط آمریکا به وجود آمده است. پس تشکیل دولت ائتلافی قادر نیست به درگیری ها در سوریه پایان دهد و از قضا چنین دولتی دامنه مناقشات امنیتی را افزایش می دهد چرا که گروه هایی نظیر داعش و جبهه النصره که به طور مسلحانه با دولت درگیر هستند و نیز گروه هایی نظیر «تنسیق» که با روش سیاسی با دولت کنونی مخالفت می کنند، توافق بشار اسد و جیش الحر را یک اقدام خطرناک علیه خود ارزیابی کرده و با آن به مقابله برمی خیزند. ماموریت دمیستورا برای استقرار آتش بس در حلب هم درست در زمانی اتفاق افتاده که ارتش سوریه طی ماه های اخیر به پیشروی های مهمی دست یافته است و از این رو طراحی کیش و مات گونه وی در صفحه شطرنج سوریه نوعی سرگرم سازی و به دست آوردن زمان به حساب می آید. در این بین دولت سوریه اعلام کرده است که طرح دمیستورا را قابل بررسی می داند و این در حالی است که در مورد مهمترین بند این طرح، دولت سوریه با نماینده دبیرکل سازمان ملل اختلاف نظر جدی دارد. 2- از یک منظر طرح دمیستورا باز تولید طرح روسیه در کنفرانس ژنو یک (9تیر 91 مصادف با 30 ژوئن 2012) تلقی شده است. در زمانی که بحران سوریه در اوج خود بود و گمانه زنی های زیادی مبنی بر سقوط قریب الوقوع دولت اسد وجود داشت، روسیه طرحی را ارائه کرد که مورد پذیرش بسیاری از اعضای شرکت کننده در کنفرانس قرار گرفت. البته آمریکایی ها گفتند ما مخالفتی با اجرای این طرح نداریم و کمکی هم به اجرای آن نمی کنیم. طرح روسیه در آن مقطع 6 بند داشت و به طرح شش ماده ای روسیه برای حل بحران سوریه مشهور شد. یکی از این بندها ناظر بر آتش بس بین دو طرف بود و بند دیگری به تشکیل دولت وحدت ملی اختصاص یافت بدون آنکه درباره چگونگی و شرایط تشکیل دولت ائتلافی توافقی صورت گرفته باشد. در آن مقطع کوفی عنان به عنوان نماینده مشترک دبیر کل سازمان ملل و اتحادیه عرب اعلام کرده بود که در ماموریت خود شکست خورده و نتوانسته کمکی به کاهش بحران سوریه بنماید. بعد از این هم وی کنار رفت و «اخضر ابراهیمی» جای وی را گرفت. اما هم اینک دمیستورا پیگیری های خود را در راستای طرح ژنو یک معرفی می کند و حال آنکه شرایط حاکم بر دولت و معارضه سوری در این فاصله دو سال و اندی تا حد زیادی تغییر کرده است و به خصوص این طرح برای دولت سوریه جذابیت و اهمیتی ندارد. موضع روسیه در قبال طرح دمیستورا تا حد زیادی مثبت است. از این رو همزمان با اقدامات استیفان دمیستورا، وزارت خارجه روسیه بر حجم فعالیت های خود افزوده است. سفر اخیر ولید المعلم وزیر خارجه سوریه به روسیه، سفر امیر عبداللهیان معاون وزیر خارجه ایران و اظهارات پوتین مبنی بر لزوم سرعت دادن به ابتکارها درباره سوریه از این موضوع حکایت می کند. همزمان اعلام شده است که عربستان و ترکیه با این طرح مخالفند و آن را طرحی برای مشروعیت بخشی به بشار اسد خوانده اند کما اینکه از فرانسه و رژیم صهیونیستی هم در زمره مخالفان طرح دمیستورا نام برده می شود. اما در عین حال درباره اینکه آیا این چهار دولت به طور واقعی هم با طرح یاد شده مخالفند و یا با اعلام مخالفت سعی می کنند موضع معارضه ضد بشار اسد را مستحکم کنند، تردید جدی وجود دارد. 3- طرح دمیستورا نسبتی هم با طرح فرانسه و ترکیه موسوم به «ایجاد منطقه ممنوع پرواز» دارد. یک سال پس از آغاز بحران سوریه، این دو عضو ناتو پیشنهاد کردند که در مناطق شمالی سوریه و با محوریت استان حلب، منطقه ممنوعه پروازی به اجرا گذاشته و در این محدوده با تحرک هوایی و موشکی ارتش سوریه مقابله شود. هدف آنان این بود که تحت پوشش ادعای بشردوستانه- اسکان آسیب دیدگان از جنگ- مخالفان بشار اسد را سازماندهی کنند و از طریق مناطق سوریه، دولت دمشق را تهدید کنند. چنین اقدامی از یک سو وجهه ای بین المللی پیدا می کرد چرا که ایجاد چنین منطقه ای به صدور قطعنامه ای در شورای امنیت که در آن روسیه هم حضور دارد، نیازمند است و چنین قطع نامه ای اقدامات دولت های ترکیه و... که تاثیرات عمیقی در آینده مناسبات ترکیه با همسایگان خود برجای می گذارد را تا حد زیادی موجه می کرد از سوی دیگر حضور روسیه در چنین روندی از جدایی و شکاف در میان متحدان بین المللی و منطقه ای اسد حکایت کرده و به مثابه واردکردن ضربه سنگین به دولت دمشق می باشد. طرح ایجاد منطقه ممنوعه پروازی علی رغم گذشت دو سال از طرح آن تاکنون هیچ پیشرفتی نداشته و به نظر نمی آید به جایی برسد. در طرح دمیستورا سخنی از ایجاد منطقه پرواز ممنوع نیامده و اشاره ای هم به نقش ترکیه و عربستان نشده است اما واقعیت این است که منطق طرح یادشده با منطق طرح فرانسه و ترکیه یکی است و حتی می توان گفت موفقیت دمیستورا در طرح خود، زمینه را برای اجرایی شدن طرح منطقه پروازممنوع فراهم می کند. براساس طرح دمیستورا ارتش سوریه حق شلیک به معارضان ندارد و باید اداره محلی امور استانها را بعهده معارضه قرار دهد. اجرای این طرح به طور طبیعی مانع حرکت هواپیماهای نظامی بر فراز شهرها می شود و به عبارتی نیروی هوایی سوریه از معادله امنیتی میان دولت و معارضین کنار می رود. در واقع در این روند ممنوعیت پروازی عملا به اجرا درآمده است. البته قاعدتا این گام پایانی نخواهد بود بلکه گام بعدی زمین گیر کردن سوریه در زمینه دفاع در مقابل تهاجم هوایی دشمن می باشد. همین دو هفته پیش هواپیماهای جنگی رژیم صهیونیستی از اعماق آسمان فلسطین دو آتشباری متعلق به ارتش سوریه را در حومه دمشق مورد تهاجم قرار دادند. این نشان می دهد که حرکت دشمن به ایجاد ضمنی منطقه ممنوع پرواز محدود نشده، تهاجم هوایی علیه سوریه را نیز دربرمی گیرد. طرح دمیستورا برخلاف آنچه عنوان شده است به طرح ترکیه و فرانسه نزدیک تر است تا طرح روسیه چرا که در طرح روسیه آتش بس در مقابل خلع سلاح معارضه مطرح بود و از سوی دیگر همه معارضه و از جمله جریان تنسیق را هم دربرمی گرفت و اگر اجرا می شد تا حد زیادی به فروکش کردن بحران امنیتی در سوریه می انجامید ولی طرح دمیستورا از یک سو ناظر به حفظ سلاح در دست معارضین و از سوی دیگر سبب تشدید درگیری ها و مؤثرشدن این درگیری ها تمرکز دارد. بنابراین می توان گفت طرح دمیستورا ناظر به احیای معارضه است. 4- موضع وزارت خارجه کشورمان در این زمینه قابل بحث می باشد. کادر دیپلماسی ایران در موضوع بحران سوریه نوعا غیرفعال بوده است. این در حالی است که بخش عمده ای از اقتدار خارجی و داخلی جمهوری اسلامی به توانمندی اش در شکل دادن به یک جبهه منطقه ای با حضور تعدادی از دولت ها، ملت ها و جنبش های انقلابی است. علی رغم آن، بحران سوریه در دولت های دهم و یازدهم ایران در کانون توجه قرار نگرفته است. در اواخر دی ماه سال گذشته 5 روز قبل از تشکیل کنفرانس ژنو 2 سوریه، در حالیکه 5 ماه از استقرار دولت روحانی گذشته بود، وزیر خارجه ایران، طرحی 4 ماده ای ارائه کرد. این طرح بر راه حل سیاسی، آتش بس، بازماندن راه کمک های انسانی به آسیب دیدگان و مبارزه با سازمان های سوری وابسته به القاعده تاکید داشت، ولی چندان پیگیری نشد. طی روزهای اخیر شاهد سفر حسین امیر عبداللهیان معاون وزیر امور خارجه به مسکو بودیم. وی در این سفر موضع موافق جمهوری اسلامی را با طرح دمیستورا ابراز کرد. همزمانی سفر آبان ماه وزرای خارجه ایران و سوریه به مسکو هم تداعی کننده این بود که سه کشور روی طرح مشترکی کار می کنند. اما با این وجود موضع وزارت خارجه از ارائه یک ابتکار تهی است. ایران می توانست و می تواند یک اجلاس مؤثر منطقه ای و بین المللی حول محور مسئولیت همگان برای مهار تروریزم برگزار کند و فضای منطقه ای را علیه حامیان منطقه ترور در سوریه سازمان و سامان بدهد. بسیاری از کشورهای عربی نظیر کویت، عمان، عراق، سودان، الجزایر، تونس و ... در این مجموعه قرار می گیرند و این در حالی است که دولت های روسیه و چین هم در چنین ابتکاری حضور خواهند داشت. اعلام موافقت وزارت خارجه ایران با طرح دمیستورا بدون آنکه نقاط نقد آن بدرستی معین گردند، می تواند کشور ما را وارد روندی غیرقابل بازگشت که بازی در طرح غرب است، وارد نماید. خراسان:به جای اشتون، موگرینی را جدی بگیریم «به جای اشتون، موگرینی را جدی بگیریم»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم سید محمد اسلامی است که در آن می خوانید؛با تمدید مذاکرات هسته ای، تحریم های اروپایی نیز علیه ایران تمدید شد. کشورهای اروپایی بار دیگر با انتشار اعلامیه های گسترده اعلام کردند که محدودیت ها در حوزه بیمه ای، بیمه نفت خام، واردات محصولات پتروشیمی ایران، بیمه کردن نقل و انتقال پتروشیمی ایران، نقل و انتقال طلا و فلزهای گران بها، مشارکت در نقل و انتقال نفت خام ایران، تامین منابع مالی برای پروژه های ایران و ... تا 30 ژوئن 2015 ادامه خواهد یافت. همزمان با این تصمیم، اتحادیه اروپا اعلام کرد که خانم کاترین اشتون به نمایندگی از خانم فدریکا موگرینی، نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی مذاکرات پرونده هسته ای ایران را ادامه خواهد داد. بارونسِ تحریم ها از اولین روزی که خانم بارونس کاترین اشتون با پرونده ایران روبرو شد، کمی بیشتر از 5 سال می گذرد. خانم کاترین اشتون در آذرماه 1388 هنگامی که به عنوان دومین نماینده عالی سیاست خارجی و امور امنیتی این سمت را از خاویر سولانا تحویل گرفت، برای تشریح سیاست هایش یادداشتی را در روزنامه تایمز چاپ لندن منتشر کرد. او در این یادداشت تاکید کرد که اتحادیه اروپا خود را به فشار بر ایران برای کنترل برنامه های هسته ای اش ملزم می داند. خانم اشتون در 5 سال ماموریت خود سیاست اعمال تحریم های ظالمانه علیه مردم ایران را ادامه داد. تا جایی که شدت، حجم و اهمیت تحریم های اتحادیه اروپا علیه ایران در تاریخ این اتحادیه بی سابقه بوده است. اتحادیه اروپا از ابتدای تاسیس تاکنون علیه هیچ کشور یا گروهی، تحریم های این چنینی اعمال نکرده است. براساس گزارش های شورای روابط خارجی اتحادیه اروپا(ECFR)، تنها موفقیت خانم اشتون در طول ماموریت خود ایجاد اشتراک نظر در کشورهای عضو اتحادیه برای فشار بر ایران است. 3 سال پیش در سال 2012 و در میانه ماموریت خانم اشتون، اتحادیه اروپا بر بخش انرژی ایران متمرکز شد و به طور خاص، واردات نفت از ایران را ممنوع ساخت. صادرات گاز طبیعی، فرآورده های پتروشیمی و تجهیزات و فناوری های کلیدی بخش نفت، گاز و پتروشیمی نیز تحریم شدند. اتحادیه اروپا تبادلات مالی میان موسسات مالی اروپایی و بانک های ایرانی را نیز محدود کرد. شدت تحریم های اتحادیه اروپا در دوره ماموریت خانم اشتون به حدی است که برخی معتقدند این تحریم ها حتی سختگیرانه تر از تحریم های دولت آمریکا است و از حد تحریم های اعمال شده در شورای امنیت سازمان ملل نیز فراتر رفته است. به عبارت دیگر ادامه ماموریت خانم کاترین اشتون با ادامه تحریم ها علیه مردم ایران کاملا متناسب است. اشتون روی دیگر سکه موگرینی نیست اتحادیه اروپا اعلام کرده است که خانم فدریکا موگرینی به این دلیل ماموریت خانم اشتون را تمدید کرده، که پرونده هسته ای ایران نیازمند وقت گذاری کامل است. با این حال به نظر می رسد که این تصمیم ابعاد دیگری هم داشته باشد. برای توضیح باید یادآوری کنیم که کشورهای عضو اتحادیه اروپا و احزاب مختلف عضو پارلمان اروپایی، در ماه های گذشته رقابت فشرده ای را برای انتخاب جانشین کاترین اشتون پشت سر گذاشتند. نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی، هرکس و از هر کشوری که باشد، مامور ایجاد هماهنگی در سیاست خارجی کل اتحادیه است. با این حال ملیت این نماینده عالی، تاثیر مستقیم در نوع هماهنگ کردن او دارد. همچنان که در ماه های گذشته متیو رنزی، نخست وزیر ایتالیا و ماریو دراگی، رئیس ایتالیایی بانک مرکزی اروپا برای پیروزی خانم موگرینی بسیار تلاش کردند. موگرینی را به پرونده ایران دعوت کنیم در 10 سال عمر مذاکرات هسته ای ایران تروئیکای اروپایی (انگلیس، فرانسه و آلمان) نقش اساسی داشته اند. این کشورها البته هریک به نوعی از به نتیجه نرسیدن پرونده هسته ای ایران سود می برند. فرانسه با پرونده ایران در حال تجارت و بهره بردن از پترودلار های عربی است. انگلیس همچنان به خصومت با ایران ادامه می دهد. آلمان نیز اگرچه از لغو تحریم ها بهره می برد، اما قدر مهم ترین پرونده دیپلماتیک جهانی که این کشور را در کنار اعضای دائم شورای امنیت قرار داده است را به خوبی می داند. در این میان کشورهای دیگر اروپایی از جمله ایتالیا، اسپانیا، یونان و ... نیازمندتر از همه به رفع تحریم ها، همچنان از این پرونده دور نگه داشته می شوند. اطلاعات رسیده از منابع دیپلماتیک اروپایی حاکی از این است که تمدید حضور "بارونس تحریم ها" (کاترین اشتون) در مذاکرات هسته ای، با فشار و اعمال نفوذ انگلیس و فرانسه بوده است. ممکن است خانم موگرینی به دلایل متعدد نتوانسته باشد که در برابر این اعمال نفوذ مقاومت کند. اما ما مجبور نیستیم با نقشه تروئیکای اروپایی جلو برویم. براساس پروتکل های متعارف دیپلماتیک، شأن خانم اشتون از این پس هم تراز با شأن دیپلماتیک دکتر ظریف، وزیر خارجه کشورمان نیست. سطح کنونی خانم اشتون حداکثر در سطح معاونان وزیر خارجه کشورمان است. با توجه به این که رفتار کشورهای ۱+۵، آینده روشنی را پیش روی مذاکرات هسته ای قرار نداده است، حضور خانم موگرینی در مذاکرات هسته ای می تواند انگیزه های اتحادیه اروپا برای دستیابی به توافق را افزایش دهد. حتی در صورت عدم توافق نیز می تواند مانع ایجاد اجماع علیه ایران با سوء استفاده از بی اطلاعی کشورهای دیگر از جزئیات مذاکرات هسته ای ایران باشد. رسالت:به احزاب بپیوندید «به احزاب بپیوندید»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم حامدحاجی حیدری است که در آن می خوانید؛تحزب، در یک نظام اخلاقی وظیفه گرا که اغلب ما به آن عادت داریم، قدری غیر قابل هضم است. اغلب، افراد می پرسند که اگر من عضو یک حزب شوم، و حزب تصمیمی گرفت که اخلاقاً از نظر من موجه نبود، آیا همچنان باید به اقتضای کار تشکیلاتی، از آن کار حمایت کنم؟ یا بر عکس، اگر اقدامی را بسیار لازم و وظیفه تشخیص دادم، ولی حزب، در مورد انجام آن اقدام، به توافق نرسید، همچنان باید در تشکیلات بمانم و از تصمیم حزب پشتیبانی کنم؟ خب؛ این پرسش مهمی است، و کلید حل آن در دو موضوع است؛ یکی حیطه عمل حزب، و دیگری، اهمیت کار جمعی برای پیشبرد اهداف اخلاقی و سیاسی. توضیح این که افراد با عضویت در حزب و پذیرش مرامنامه آن، برای حیطه عمل حزب، چارچوب هایی را می پذیرند که افراد در خارج از آن چارچوب ها، آزاد هستند و تصمیم خود را می گیرند. به عبارت دیگر، تنها در یک چارچوب معین، رفتار تشکیلاتی مستلزم همراهی با تصمیمات حزبی است. وانگهی، در برخی موضوعات هم، احزاب متعارف، با مسکوت گذاردن تصمیمات، عملاً دست اعضا را برای تصمیم سازی شخصی باز می گذارند. نهایتاً این که افراد می توانند وارد کار تشکیلاتی شوند، در خارج از چارچوب های مرامنامه ای حزب به فعالیت های خود با تصمیم شخصی ادامه دهند، در شکل گیری تصمیمات تشکل حضور فعال داشته باشند، و اگر با همه این تدابیر، باز حزب به تصمیمی رسید که فرد به نحو مبرمی نتوانست اخلاقاً خود را در همراهی با آن مجاب کند، آن وقت، و در مواقعی که بسیار احتمال وقوع آن اندک است، تصمیم به خروج از تشکیلات می گیرد. در نتیجه، می توان به اغلب افراد، عجالتاً توصیه کرد که با مطالعه مرامنامه احزاب مختلف، به یکی از آن ها که اصولاً برایشان قابل قبول تر است، بپیوندند، و با این تدبیر، ضریب تأثیر خود را بر رویدادهای سیاسی کشور بیفزایند. ولی، نکته مهم تر، نکته دوم است، که افراد با درک اهمیت کار جمعی در پیشبرد اهداف اخلاقی و سیاسی، باید این روحیه را در خود بپرورند که تک روی را جز در موارد بسیار بسیار بسیار خاص مذموم شمارند، و تعدیل خویش برای پیوستن به حرکات جمعی را نحوی فضیلت به حساب آورند. همان طور که قرآن کریم می فرماید، "اصبروا و صابروا و رابطوا...". در واقع، گاه در مورد یک تصمیم با حزب اختلاف داریم و نمره این اختلاف، فی المثل پنج درجه است. اما، نکته مهم آن است که از یک دید وسیع تر، مشی و رویه حزب به ترتیبی است که در اغلب موارد، همراهی با آن و کمک به تحقق اهداف جمعی آن ارزش چندین برابری دارد. فرآیند یک حزب کارآمد، هر یک از اعضا را قادر می سازد تا حتی، نسبت به با استعدادترین افرادی که به تنهایی فعالیت می کنند، عملکرد بهتر و مثبت تری داشته باشند. البته، این به آن معنا نیست که باید با همه رفتارهای یک حزب کنار آمد، ولی باید برای اصل کار تشکیلاتی هم فضل و فضیلتی در نظر گرفت و آن را هم در محاسبات خود گنجاند. در همین راستا و در نتیجه، نکته سومی نتیجه گرفته می شود، و آن اینکه چیزی که در متن و فرآیند احزاب می گذرد، در بهبود مشارکت سیاسی و حزبی مردم تأثیرگذار است. اگر احزاب روندهای صحیحی طی کنند، مردم، در سبک و سنگین کردن تک روی و کار حزبی، تصمیم به تعدیل خود می گیرند. در واقع، تعدیل خود در جریان عضویت در احزاب، باید ارزش خود را به مردم نشان دهد. ارزش عضویت در یک حزب خوب این است که دسترسی به نتایج به دست همه فعالان سیاسی عضو تشکل تحقق می پذیرد. یک تشکل صحیح و سالم، با تعیین هدف های معنی دار و واقعی، و نحوه دستیابی به موفقیت، هم افزایی ها را میسر می سازد. یک حزب با عملکرد مناسب، مدام سهم خود را در تحولات کل کشور برآورد می کند، و می تواند روندهای رو به بهبود را ترسیم نماید، و به اقدامات هماهنگ اعضا جهت بدهد. پس، راهبران سیاسی باید قدرت فعالیت به سازمان سیاسی خود ببخشند. برای این منظور، چند توصیه برای راهبران احزاب سیاسی داریم: 1. تعیین یک هدف شفاف برای تشکل سیاسی؛ 2. اولویت بخشی به این اهداف در قیاس با سایر ملاحظات حزبی، از جمله ملاحظات سازمانی؛ 3. ایجاد یک الگوی ارتباطی قوی درون سازمانی و در رابطه با جامعه؛ 4. ایفای نقش تشکل در همه مسائلی که به اهداف و آرمان های تشکل مربوط می شود؛ 5. تمرکز بر برقراری ارتباطات و گفتگوها با نیروهای موثر بر فضای سیاسی و اجتماعی کشور؛ 6. تسهیل برپایی جلسات و کنگره های موثر در درون تشکل و ایجاد امکان ابراز نظر برای اعضا؛ 7. به کارگیری تنوع ها و تعارض های درونی و بیرونی حزب به نفع اهداف حزب، از طریق بالا بردن مهارت های گفتگو و ارتباط؛ 8.آماده ساختن سازمان سیاسی برای حرکت و اقدام نهایی برای دستیابی به نتایج. فعال نبودن و بی تصمیمی احزاب در بسیاری از مسائل مهم کشور ما به فقدان عملکرد مناسب در فرآیندهای پیش گفته بر می گردد و همین هم باعث می شود که مردم اقبال مناسبی به کار حزبی نداشته باشند. اگر مردم راجع به مسائلی گفتگو کنند، و احزاب در مورد آن ساکت باشند، معلوم می شود که کار از جایی ایراد دارد. بسیاری از تشکل ها از درک مناسب نقش خود ناتوان هستند؛ دلیل این امر، تمرکز بر اهداف فرعی و عدم توان در کنترل این تمرکز است؛ بنا بر این، امکانات و توجهات صرف موضوعات بی ربط و نامناسب می شود. در عوض، فعالان سیاسی باید در ارتباط با اهداف مشترک و مشخص عمل کرده، و به ارتباطات مستمر با همه نیروهای موجود بپردازند (توأم با برداشت های آزاد از آندریاس وتر). قدس:خوابهای آشفته داعش برای لبنان «خوابهای آشفته داعش برای لبنان»عنوان یادداشت روز روزنامه قدس به قلم سمیر الخادم است که در آن می خوانید؛گروه تروریستی داعش سعی دارد دامنه حضور خود را پس از سوریه و عراق به لبنان گسترش دهد. عملیاتهای ترور و انفجار در لبنان به نوعی اعلام موجودیت این گروه است.در عین حال داعش برای انجام عملیات، نیازمند فضای اجتماعی اهل سنت است که از آنها حمایت کند. حال آنکه جامعه اهل تسنن لبنان چنین حمایتی از داعش نمی کنند، زیرا بخش بسیار مهم از جامعه اهل سنت لبنان طرفدار مقاومت بوده و از آن حمایت می کنند. حتی آن بخشی که از مقاومت حمایت نمی کند، راضی نیستند که همزیستی آنها با بقیه فرقه های مذهبی و دینی توسط گروه های وهابی و تکفیری از بین برود، بنابراین داعش قادر نیست مانند عراق در لبنان نیز عمل کند. از طرفی دستگاه های امنیتی لبنان همکاری بسیار گسترده ای با هم دارند و این دقت امنیتی باعث شده تا به امروز، بسیاری از عملیات تخریبی، ترور و انفجارها خنثی شود. امروزه آنچه در لبنان، سوریه و عراق شاهدیم، ناشی از یک طرح بین المللی با مشارکت دستگاه های اطلاعاتی آمریکا، اسراییل، عربستان، قطر، اردن و ترکیه است. داعش نیز گروهی تروریستی است که از پشتیبانی و کمک مالی و تسلیحاتی آنها برخوردار بوده و هدف دیگری جز ضربه زدن و تضعیف محور مقاومت به منظور اجرای طرح خاورمیانه جدید ندارد، زیرا بارها در گذشته سعی کرده این طرح را از طریق هرج و مرج خلاق اجرا کنند. در واقع آنچه اکنون در عراق روی می دهد، بخشهای یک طرح بین المللی صهیونیستی برای تجزیه خاورمیانه و حفظ امنیت اسراییل است. که تا کنون در لبنان و سوریه شکست خورده و درعراق هم به نظر نمی رسد با وضعیت موجود، بتواند موفق شود و به محور مقاومت ضربه بزند. از سویی دیگر با یورش نیروهای داعش به شهر عرسال و فتح آن، بحث حضور آنها در لبنان، پر رنگ تر شد، طرحی که از چند ماه قبل و پس از سقوط منطقه مرزی القصیر تدوین شده بود، با این حال زمان اجرای آن به وقتی موکول شد که سقوط القلمون قطعی به نظر رسید؛ زیرا مسؤولان داعش نگران این موضوع بودند که ورودشان به خاک لبنان به همکاری تاکتیکی یا استراتژیک ارتشهای لبنان و سوریه بینجامد. به این ترتیب، این بار داعش از القلمون فرار نکرد و تا آخرین روزها با تمام وجود جنگید؛ اما زمانی که دید محاصره قابل شکستن نیست، به لبنان حمله برد تا همزمان القلمون را نیز حفظ کند. پس از تکمیل محاصره منطقه استراتژیک «القلمون» در سوریه به وسیله حزب ا... و ارتش لبنان، سرفرماندهی داعش در القلمون به نیروهایش دستور داد از لابه لای کوه های مرزی به عرسال حمله برده و در حمله ای برق آسا این شهر را فتح کند. سرعت عمل داعش در این عملیات، توانایی رزمی این گروه تروریستی را نشان داد. در این مرحله، نیروهای داعش در منطقه الزبدانی سوریه با سلاح سنگین به سمت مرز لبنان (عرسال) حمله کرده تا این قسمت از خاک لبنان را به قلمرو داعش اضافه کنند. با این توصیفات، علل حمله داعش به لبنان را می توان در مواردی خلاصه کرد. تغییرات میدانی نبرد در سوریه به صورتی بود که نیروهای داعش و النصره در القلمون روزانه بیشتر در منجلاب فرو می رفتند و به نظر می رسید ارتش سوریه و متحدانش بزودی این منطقه را به صورت کامل پاکسازی خواهند کرد. شدت محاصره به صورتی بود که این بار، نیروهای داعش حتی توان فرار را هم نداشتند و به این ترتیب همگی کشته می شدند. عاملی که باعث شد داعش تصمیم نهایی برای حمله به لبنان را بگیرد، قطع محور ارتباطی القلمون به الزبدانی بود. منطقه الزبدانی به صورت کامل در اختیار داعش است و در آن تسلیحات و نیروهای زیادی دارد؛ اما ارتش به کمک چریکهای وابسته به حزب ا... توانست محور ارتباطی آنان به القلمون را قطع کند که از طرفی نشان دهنده توانایی حزب ا... و ارتش سوریه بود، و از طرف دیگه حلقه محاصره را به صورت چندلایه تکمیل کرد. وجود صدها زخمی در این منطقه، یکی از موانع دیگر گروه های مسلح برای فرار از القلمون بود. نیروهای زخمی قابلیت فرار از کوهستان را ندارند و به این ترتیب، یا داعش و النصره باید سربازان خود را به ارتش سوریه تقدیم می کردند، یا معبر لجستیکی و پشتیبانی برای القلمون درست کنند تا بتوانند مانع از سقوط این منطقه شوند. در عین حال گروه های تندرو اقدام به تشکیل شاخه دولت اسلامی عراق و شام در شهر طرابلس لبنان کرده اند. برای تحقق طرح تشکیل امارت در لبنان، می خواستند از منطقه مرزی عرسال، عملیات زمینی خود را به سمت شهر «الهرمل» و از آنجا به سوی «الضنّیه» و شهر «طرابلس» به پیش ببرند تا با اشغال مناطق تا دریای مدیترانه، امارت موسوم به «دولت اسلامی» را در مناطق اشغال شده اعلام کنند. آنها قصد داشتند شیعیان و مسیحیان را با هدف متصل کردن منطقه «البقاع» به شهر «طرابلس» مجبور به مهاجرت کنند و همچنین قصد دارند از طریق جنگ روانی و رسانه ای از یک طرف و حمله نظامی به ارتش و دعوت به جدایی نیروها از این نهاد نظامی از طرف دیگر به هدف خود برسند. بی شک آنچه لبنان به روی خود می بیند، خطری تمام عیار است. این خطر زمانی بیشتر احساس می شود که می بینیم منطقه درگیر ناآرامی های شدید شده که فراتر از توقعات است.مبالغه نیست اگر بگوییم که ما درباره وضعیتی بی سابقه صحبت می کنیم که از موصل تا عرسال امتداد دارد. از سوی دیگر ما در این منطقه شاهد ضعف دولتهای مرکزی هستیم که کنترلی بر سراسر سرزمینهای کشورهایشان ندارند. مرزهای بین المللی نیز از بین رفته اند. آن چه می تواند خطرناکتر از تحولات لبنان باشد، این است که به طور رسمی و طی یک خونریزی تمام عیار، مرزها از بین بروند و استقلال لبنان زیر سؤال برود و منطقه ای که از موصل آغاز شده، تا اینجا ادامه یابد. سیاست روز:واشنگتن، صهیونیست ها و آمریکای لاتین «واشنگتن، صهیونیست ها و آمریکای لاتین»عنوان یادداشت روز روزنامه سیاست روز به قلم فرامرز اصغری است که در آن می خوانید؛باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا ضمن اذعان به شکست ۵ دهه تحریم کوبا از آغاز ابعاد جدید در روابط دو کشور خبر داد. این اقدام در حالی صورت گرفت که در کنار دهها هدف آشکار و پنهان آمریکا از این رویکرد، یک نکته قابل توجه مشهود است و آن تلاش آمریکا برای خدمت به صهیونیست ها است. از زمان جنگ ۵۰ روزه غزه آمریکای لاتین از مردم و مسئولان یکپارچه در کنار غزه قرار گرفته و در کنار اعلام حمایت های همه جانبه از فلسطینیان بر قطع روابط و حتی مقابله با صهیونیست ها تاکید کرده اند. در بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین حتی پرچم رژیم صهیونیستی به آتش کشیده شده و مردم بر لزوم اقدام قاطع دولتمردانشان علیه این رژیم تاکید کرده اند. در اتحادیه هایی مانند مرکوسور و آلبا با حضور ده ها کشور آمریکای لاتین نیز این مواضع تاکید شده است. مجموع فرآیند تحولات آمریکای لاتین نشانگر تزلزل شدید جایگاه صهیونیست ها است در حالی که تل آویو همواره آمریکای لاتین را از مناطق نفوذ خود دانسته و حتی بعضا از برخی مناطق آرژانتین به عنوان اسرائیل دوم یاد می کردند. حال این سوال مطرح است که چه ارتباطی میان رویکرد آمریکا به کوبا با وضعیت صهیونیست ها در آمریکای لاتین دارد؟ در پاسخ به این پرسش به سیاست تفرقه انداز و حکومت کن می توان استناد کرد. آنچه امروز در آمریکای لاتین مشهود است وحدت و یکپارچگی سراسری از جمله علیه رژیم صهیونیستی است. سیاست امریکا چنان تعریف شده است که از یک سو ادعای بهبود روابط با انقلابی ترین کشور آمریکای لاتین یعنی کوبا را مطرح می سازد و از سوی دیگر به تحریم ونزوئلا به عنوان قطب دوم انقلابیون آمریکای لاتین می پردازد. رویکرد آمریکا به کوبا پس از ۵ دهه خصومت زمینه ساز فضاسازی رسانه ای گسترده در جهان و از جمله در آمریکای لاتین می شود که از اهداف آن دور سازی افکار عمومی از مسئله فلسطین و مقابله با رژیم صهیونیستی است. در مرحله بعدی آمریکا با ایجاد شکاف میان کشورهای آمریکای لاتین در قبال حامیان کوبا و متحدان ونزوئلا سناریوی درگیر ساختن آمریکای لاتین در تقابل های داخلی را پیگیری می کند که از اهداف آن دوری آمریکا از مبارزه با رژیم صهیونیستی و فعالیت های این رژیم در آمریکای لاتین می باشد. بر این اساس می توان گفت که بخشی از سیاست آمریکا در قبال رویکرد به کوبا را خدمت جدید به رژیم صهیونیستی تشکیل می دهد چنانکه نمود مشابه این رفتار آمریکا را در تحولات عراق می توان مشاهده کرد. منابع محلی موصل خبر دادند املاک اقلیت های آواره در استان نینوا در شمال عراق که تحت اشغال داعش است به قیمت های جذابی خریداری و به تاجران صهیونیست فروخته می شود تا زمینه اسکان ۲ هزار یهودی در شمال عراق فراهم شود. آمریکا در حال بهره برداری از گروه های تروریستی و فضای بحرانی تحمیل شده به عراق برای اجرای پروژه صهیونیست ها در این کشور است در حالی که افکار عمومی و دولتمردان عراق و منطقه درگیر تروریسمی هستند که ساخت دست آمریکا است. وطن امروز:دام ژنتیکی خودشیفتگان «دام ژنتیکی خودشیفتگان»عنوان یادداشت روز روزنامه وطن امروز به قلم شروین طاهری است که در آن می خوانید؛ تصور کن! با یک گوش پاک کن، کمی بزاق دهان و یک آدرس اینترنتی، به همین سادگی شما نجات یافته اید! این حتی تخیلی تر از نسخه ای است که «جان لنون» فقید پس از جدایی از بیتل ها در ترانه مشهورش، «تصور کن» (IMAGINE) برای نجات بشریت پیچید. بماند که خود لنون پیش از مرگ در وصف ترانه اش گفت: «تصور کن»، ضد مذهب، ضد ملی گرایی و غیرمتعارف است و فقط به این خاطر با چنین استقبال عمومی مواجه شد که روکشی شکری دارد! اما اینکه نسخه پیچیدن جان لنون و نمونه بزاق دهان چه ارتباطی با نجات شما دارد را باید از بهرام رادان، شیفته لنون - با آن عینک قرمزش - و دوست سفر کرده خودشیفته اش پرسید. با توجه به کلیپی تبلیغاتی که این روزها در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود، اگر نعل به نعل طبق دستورالعمل این آقا و خانم بازیگر و آدرسی مجازی که می دهند عمل کنید، نمونه دهانی شما به بانک اروپایی سلول های بنیادین (مغز استخوان) وابسته به بنیاد «یوروپ دانر» در لیدن هلند می رود؛ جایی که کدهای ژنتیکی شما در آن به همراه دیگر مشخصات محرمانه زندگی تان به اشتراک گذاشته می شود و حتی اگر به اصطلاح منجیان هلندی شما در بانک ژنتیکی مزبور هم نخواهند، کارفرمایان و سرمایه گذاران و خلاصه بالادستی هایشان مثل هزار و یک مورد مشابه دیگر (فیس بوک، گوگل، توئیتر، وایبر و...) محرمانه ترین اطلاعاتی را که شما براساس اعتماد به یک شبکه جهانی به اشتراک گذاشته اید - که این بار کلید حیات یا همان کد ژنتیکی تان است - از آدرس تبلیغ شده در کلیپ مزبور www.bmdw.org به یک آدرس خیلی آشنا تر منتقل می کنند: www.cia.gov/offices-of-cia/science-technology که آدرس مجازی همان بخش معروف خدمات فنی آژانس اطلاعات مرکزی آمریکاست، جایی که پیشرفته ترین تحقیقات برای کشتار یا کنترل جوامع به وسیله سلاح های ژنتیکی در دست انجام است. این تازه بخش مرئی کوه یخ است چون طبق گزارش لو رفته پنتاگون، فقط تا سال 2009 بیش از 80 درصد دانشمندان ارشد حوزه پلاسما نه در آمریکا بلکه در چند وجب از خاک اشغالی فلسطین سکونت و اشتغال داشته اند. دانش پیشرفته پلاسما فقط به صهیونیست ها در توسعه بمب های غیرمتعارف هسته ای شان کمک نمی کند بلکه توسعه سلاح های ژنتیکی فوق هوشمند هم بخشی از برنامه آتی اسرائیل است. سلاح هایی نظیر بمب های شیمیایی که تنها روی کدهای ژنتیکی از پیش تعریف شده که از جوامع هدفشان گرد آورده اند اثر می گذارد. به همین خاطر است که جنگ های آینده را جنگ های سایبری و ژنتیکی نام نهاده اند چون به لطف آخرین فناوری ها، دسترسی طرف های متخاصم به پنهان ترین اسرار اردوی مقابل فراهم می شود. به این ترتیب غفلت زدگانی چون گلشیفته فراهانی و بهرام رادان بی آنکه خود بدانند، ممکن است برای پروژه ای اجیر شده باشند که هدف غایی اش نه تنها نجات هموطنانشان نیست بلکه برعکس به دام انداختن آنها در یک حمله ژنتیکی احتمالی در آینده است؛ حمله هایی متنوع از شیوع بیماری های مسری در میان کدهای ژنتیکی هدف، گرفته تا مسموم ساختن افرادی خاص به صورت هدفمند و بعد اجیر کردن آنان برای خیانت به کشورشان در ازای دریافت پادزهر.
«بخش خدمات فنی» سازمان سیا کماکان به توسعه سلاح های بیولوژیک شامل سلاح های سرطان زا برای ترور (بی سر و صدای) اهداف سیاسی ادامه می دهد. موساد نیز سابقه ای سیاه دارد. پرونده مرگ اسرارآمیز «یاسر عرفات» رهبر سابق تشکیلات خودگردان فلسطین توسط عوامل اسرائیلی هنوز باز است. گفته می شود او با پرتاب سوزن های آغشته به سموم بیولوژیکی از پا درآمد. مشابه همین اتفاق حدود یک دهه پیش برای خالد مشعل از رهبران حماس افتاد و حتی عامل ترور در میان جمعیت دستگیر شد اما رهبران عربی از وحشت اینکه چنین بلایی بر سر خودشان بیاید، با تل آویو معامله کردند و پادزهر را تحویل گرفتند. در سال های اخیر چندین رهبر آمریکای لاتین به خاطر سرطان یا حمله قلبی از پا درآمده اند که قابل ملاحظه ترین این موارد مربوط به هوگو چاوز، رئیس جمهور ونزوئلا و نستور کرشنر، رئیس جمهور آرژانتین می شود (همسر خانم کریستینا کرشنر، رئیس جمهور فعلی آرژانتین). خانم کریستینا فرناندس کرشنر هم مشکوک به سرطان تیروئید است که پس از سخنرانی اخیرش در مجمع عمومی سازمان ملل علیه آمریکا و شیاطین صهیونیست (سوروس) به اعضای دولتش گفته بود اگر بلایی سرم آمد به شمال (آمریکای شمالی) نگاه کنید! بقیه رهبران لاتین هم یکی یکی سرطان گرفته اند؛ فرناندو لوگو رئیس جمهور پاراگوئه تا پیش از کودتا، خوآن مانوئل سانتوس رئیس جمهور فعلی کلمبیا پس از آنکه با گروه چپگرای فارک قرارداد صلح بست، لولا داسیلوا رئیس جمهور سابق برزیل و رئیس جمهور بولیوی اوو مورالس. همه آنها در یک ویژگی مشترک هستند: آنها مجبور بودند دست کم برای شرکت در مجامع سازمان ملل مدت زمانی را در خاک ایالات متحده بگذرانند یا به دلایلی در آن جا بستری شوند و همین فرصت را به دست جنایتکاران ژنتیکی سیا می داد. نکته مهمی که درباره کلیپ تبلیغاتی مزبور مغفول مانده، این است که تنها درصد بسیار کمی از مخاطبان آن ممکن است جزو هموطنان مبتلا یا در معرض سرطان باشند که نیاز به دریافت نوع خاصی از سلول های بنیادین از بانک اروپایی «یوروپ دانر» داشته باشند اما بر اثر تبلیغات عوامفریبانه، بسیاری از افراد سالم هم تشویق می شوند برای روز مبادا به اصطلاح نمونه دهانی خود را پس انداز کنند بی آنکه بدانند فقط یک دهنده هستند مگر در موارد بسیار خاص که متاسفانه تحریم های غربی علیه ایران هم بخت دریافت نمونه لازم در روز مبادا را برای سرطانی های متقاضی در فهرست انتظار بسیار کاهش می دهد. در عوض بخش خدمات فنی سازمان سیا و همتای اسرائیلی اش، در صورت ارسال تعداد زیادی از نمونه های ایرانی، این فرصت را به دست می آورند که به طیف متنوعی از کدهای ژنتیکی مردم ما دست پیدا کنند. این کدهای ژنتیکی به خاطر پیوند خونی خانواده ها و اقوام ایرانی، دشمن را به دامنه وسیع تری از کدهای ژنتیکی خاص مردم این مرز و بوم می رساند. بدین ترتیب با دست خودمان اطلاعاتی حیاتی به بزرگ ترین جنایتکاران جهان داده ایم تا با در اختیار داشتن رموز خدادادی خلقت مان هر بلایی که خواستند بر سرمان آورند. جوان:شکست پروژه جنگ نرم علیه قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا «شکست پروژه جنگ نرم علیه قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا»عنوان یادداشت روز روزنامه جوان به قلم دکتر یدالله جوانی است که در آن می خوانید؛درسال های اخیر، تهاجم و تخریب از طریق ایجاد سؤال و شبهه با بهره گیری از تاکتیک ها و تکنیک های پیچیده عملیات روانی علیه فعالیت های سازندگی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، بخش قابل توجهی از جنگ نرم دشمنان علیه انقلاب و ملت ایران را به خود اختصاص داده است. دشمنان با سرمایه گذاری کلان در این بخش از جنگ نرم، به دنبال تخریب پایگاه های مردمی سپاه هستند. در پروژه جنگ نرم علیه قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا که ابتدا از سوی دشمنان خارجی در چارچوب پروژه بزرگ تر سپاه هراسی و سپاه ستیزی کلید خورد و در داخل کشور نیز عده ای آگاهانه یا ناآگاهانه در این پروژه دشمنان بیرونی و خصوصاً غربی ها و صهیونیست ها را همراهی کردند، چند هدف راهبردی دنبال می شود. اهدافی که می خواهد سپاه را با مختصات زیر معرفی کند. 1- سپاه با ورود به عرصه اقتصادی به یک بنگاه بزرگ اقتصادی تبدیل شده است.2- سپاه به رقیب بخش خصوصی تبدیل شده و عرصه رقابت بین بخش خصوص را از بین برده است. 3- سپاه نبض اقتصادی کشور را در دست گرفته و در مقابل دولت قرار دارد. 4- سپاه با رویکردی منفعت طلبانه، عامل اصلی مشکلات اقتصادی ایران است. 5- سپاه با ورود به فعالیت های اقتصادی، از فلسفه وجودی خود فاصله گرفته و فراقانونی عمل می کند. 6- سپاه سودآوری خود را در شرایط تحریم می بیند و بر همین اساس با تلاش های دولت در امر مذاکرات برای رسیدن به توافق هسته ای مخالف است. رسانه های استکباری و صهیونیستی و شبکه های ماهواره ای فارسی زبان طی یک سال گذشته با تمرکز بیشتر بر محور های مذکور، تلاش کردند سپاه را به عنوان مانع بزرگ سر راه دولت آقای روحانی برای حل مشکلات اقتصادی کشور معرفی کنند. بر اساس این سناریوی دشمنان خارجی که ورشکستگان سیاسی و فتنه گران داخلی نیز با آنان همراه شدند، نقطه هدف قرار دادن دولت و هواداران دولت در برابر سپاه و در نهایت دو قطبی سازی جامعه بود. اما به لطف خداوند متعال، این توطئه و نقشه شوم غربی ها بر اساس شیوه های نوین جنگ نرم با شکست مواجه شد و آنچه در روزهای اخیر در فضای رسانه های داخلی از سوی صاحب منصبان در دولت یازدهم انتشار یافت، دلیل قاطعی بر این مدعاست. قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا پس از جنگ و به استناد اصل 147 قانون اساسی و تأییدیه مقام معظم فرماندهی کل قوا شکل گرفت تا ظرفیت عظیم مهندسی سپاه را در خدمت بازسازی مناطق آسیب دیده در جنگ و دیگر فعالیت های سازندگی کشور قرار دهد. ساخت سد کرخه با سازه های بزرگ به دست حماسه آفرینان دفاع مقدس بر مبنای شعار «ما می توانیم»، این باور را در دولت ها و دیگر مسئولان کشور پدید آورد که قرارگاه خاتم می تواند نقطه امیدی برای انجام کارهای بزرگ در عرصه سازندگی و پیشرفت باشد. ورود قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا به پروژه های بزرگ نفتی و بر عهده گرفتن ساخت فازهای 15 و 16 پارس جنوبی و پر کردن خلأ شرکت های خارجی مانند شل و توتال در این عرصه، این پیام معنادار را برای غرب داشت که موفقیت سپاه در این قبیل پروژه ها معنایی جز شکست قطعی سیاست تحریم اقتصادی ایران نخواهد داشت. در این هنگامه بود که غرب، با تکیه بر قدرت رسانه ای خود از یک طرف و فعال ساختن تمامی عوامل خود از طرف دیگر، جنگ نرمی را علیه فعالیت های سازندگی سپاه به راه انداخت تا شاید بتواند با معرفی سپاه به عنوان یک مافیای اقتصادی درافکار عمومی، این حرکت مقدس را متوقف ساخته و سیاست تحریم را به نتیجه دلخواه برساند. اما به لطف خدا و در پرتو مدیریت جهادی پاسداران متخصص در قرارگاه، اکنون از یک طرف پروژه هایی چون فازهای 15 و 16 پارس جنوبی در حال اتمام و رسیدن به مرحله بهره برداری است و از طرف دیگر با آَشکار شدن بیش از پیش توانمندی ها و انگیزه های قرارگاه در عرصه سازندگی کشور و استقبال دولتمردان در دولت یازدهم، در نقطه ای قرار گرفته ایم که می توان با اطمینان گفت، پروژه جنگ نرم غرب علیه قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا با شکست مواجه شده است. تأمل در اظهارات زیر که از سوی تعدادی از مسئولان دولت یازدهم در جمع فرماندهان و مدیران قرارگاه و در یازدهمین همایش این قرارگاه در تاریخ 25 و 26 آذر سال جاری بیان شده، دلایل شکست پروژه جنگ نرم دشمن را آشکار می سازد. الف- محور های اصلی سخنان مهندس حبیب چیت چیان، وزیر نیرو
1- قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا به عنوان بازوی توانمند عرصه سازندگی کشور اهداف منفعت طلبانه را دنبال نمی کند. 2- بعد از دوران دفاع مقدس، ظرفیت مهندسی رزمی سپاه به یکی از بزرگ ترین سازمان های خدمت رسان جامعه در زمینه مهندسی تبدیل شد. 3- امروز نیز ملت ایران برکات زیادی را از این ساختار مقدس که ریشه اش در دوران دفاع مقدس غرس شد مشاهده می کند. 4- قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا، امروز به کانون جذب، ساماندهی و سازماندهی نیروهای متخصص، کاردان و خدوم تبدیل شده است. 5- امروز قرارگاه مجری پروژه های مهمی همچون ساخت سدها و نیروگاه های برقابی متعدد و طرح های آب رسانی بسیار پیچیده در جای جای کشور است. 6- در جایی که ما با طرح های عظیم، پیچیده و حساس مواجهیم، نقش قرارگاه برجسته است. 7- قرارگاه باید در تعامل بسیار نزدیک با سازمان های مرتبط با برخورداری از ظرفیت و توان عظیم مهندسی و فنی خود، خلأ های موجود را رفع کند. 8- قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا، نه تنها در ابعاد فنی و مهندسی، بلکه در راستای ایجاد صمیمیت، معنویت و خالص کردن هدف خدمت الگو است. 9- وجود قرارگاه برای کشور نعمت بوده و اثرات زیادی داشته که امیدواریم همچنان این شجره طیبه اثرات خود را نشان دهد. ب- محور های اصلی سخنان مهندس بیژن زنگنه، وزیر نفت
1- فعالیت های قرارگاه در حوزه نفت و گاز و پتروشیمی در سطح بالایی از مدیریت و مهندسی است. 2- به طور روزانه فعالیت های قرارگاه در فاز 15 و 16 پارس جنوبی را پیگیری می کنم؛ در مجموعه قرارگاه کارهای بزرگ و اقدامات موثری به انجام می رسد که شایسته تقدیر است. 3- اندازه و کیفیت فعالیت های قرارگاه فراتر از حد بخش خصوصی بوده و قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا، هیچ گاه رقیب بخش خصوصی نیست. 4- آینده درخشان قرارگاه در حوزه نفت و گاز، در گرو رفتن به سمت «جی سی» همراه با انتقال تجربیات و صدور خدمات است. 5- با ظرفیت عظیم نهفته در جوانان و نهادهای انقلابی ایران اسلامی، می توان در مسیر توسعه و پیشرفت گام برداشت و موجب عزت و سرافرازی ملت و نظام شد. 6- موفقیت قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا، موفقیت وزارت نفت است و امیدوارم بتوانیم با اقتدار از تحریم ها و توطئه ها عبور کرده و کشوری بسازیم که همگان به ما افتخار کنند. ج- محور های اصلی سخنان دکتر محمدباقر نوبخت، معاون برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور
1- قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا، بدون داشتن رویکرد اقتصادی به طرح ها، با نجابت به دنبال یاری رساندن به دولت است. 2- کسانی که ندانند یا مغرض باشند و تصور کنند پتانسیل بزرگ قرارگاه که بعد از دوران دفاع مقدس در خدمت توسعه کشور قرار گرف
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها