تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819007565
میل به جاودانگی با نوشتن زنده می‌شود/ اثر هنری بزرگترین سند برای فهم زندگی دیگران است -
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: بابک احمدی:
میل به جاودانگی با نوشتن زنده می‌شود/ اثر هنری بزرگترین سند برای فهم زندگی دیگران است
بابک احمدی در نشست"فلسفه و مسأله دیگری" با تاکید به گفته هایدگر درباره من گفت: هایدگر می‌گوید من در میان دیگران به دنیا می‌آیم کار می‌کنم و تنها می‌میرم. دیگران من را ساخته‌اند و من براساس آداب و رسوم، دین، اخلاق و ... ساخته شده‌ام. من مستقل از مناسبات با دیگران نیستم . به گزارش خبرنگار مهر، همایش دو روزه "فلسفه و مسأله دیگری" با حضور محمدرضا بهشتی عضو هیئت علمی گروه فلسفه دانشگاه تهران، بابک احمدی پژوهشگر و مترجم فلسفه و محمدرضا سعیدآبادی دبیر کمیته ملی یونسکو روز گذشته 27 آبان ماه در تالار فردوسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران کار خود را آغاز کرد.بابک احمدی در بخش دیگری از این مراسم با اشاره به شعری از احمد شاملو و توضیح مفهوم دیگری گفت: در تنهایی و سخت‌ترین لحظات زندگی و همچنین در لحظات بیماری، تا در آستانه مرگ آدمی، همواره با دیگری زندگی میکند. نیاز بنیادین آدمی با زیست دیگران است این مبحث بنیان بحث من است. وی گفت: بیشتر تاریخ فلسفه درباره درک قاطعی از من، خویشتن و نفی جهان دارد. در فلسفه یونان و فلسفه مدرن سوژه‌ای بیرون از جهان وجود دارد این سوژه‌ها بیرون از من هستند و هم برای همه ما یک من است و دیگری چیزی که در درون آن نیروهای معنوی و ... وجود دارد. همه جهان دیگری برای تن من است که درون آن یک ذهنیت و سوبژکتیویته به دنیا می‌اندیشدا .ین درک در تاریخ فلسفه تکرار می‌شود.وی افزود: نکته دیگر در این موضوع ساختن یک پایگاه ارزشی برای دیگران است دیگران برای ما یک دست نیستند به طور مثال برای بسیاری از انسان‌ها اعضای خانواده از دوستان و همکارانشان به آنها نزدیکترند از سوی دیگر بحث فاصله من با دیگران فیزیکی نیست. ممکن است خواهر من نوعی در آمریکا به من از همسایه‌ام نزدیکتر باشد. بنابراین ارزشگذاری دیگران را براساس سوبژکتیویته خودمان و نیز آداب و رسوم، دین، خلق، اخلاقیات و ... می‌سازیم. احمدی تصریح کرد: همیشه این ارزشگذاری براساس من ساخته نمی‌شود بلکه گاهی من به ارزش‌های بالاتر دل می‌بندم به طور مثال گاهی انسان از مرگ یک دختر بچه‌ای که در خیابان کار میکند تا از مرگ یکی از عزیزانش که مرگ هم دور از انتظار نباشد. بیشتر رنج می‌بیند و این به واسطه ویژگی انسانیت اوست. در اینجا سوژکتیویته جور دیگری کار میکند و از ارزشگذاری سیاسی، عرفانی و ... تاثیر می‌گیرد.
احمدی در ادامه با بیان اینکه وضعیت بشری دیگری را برای من مشخص میکند گفت: این وضعیت بشری است که برای من مشخص میکند کدام دیگری مهمتر و کدامیک کم اهمیت‌تر است. به هر حال اصل واقعیت در دنیای بیرون وجود دارد که براساس آن منی وجود دارد که قائم به ذات است و منابع خودش را می‌‌خواهد از سوی دیگر یک دنیای بزرگتری نیز وجود دارد که بنا به خواست و قدرتش آن را دسته بندی میکند. براین اساس همه من‌ها بیرون از جهان بیرون هستند و انگار هیچ ارتباطی بین آنها نیست.
وی با اشاره به اینکه هایدگر از جمله فیلسوفانی است که در این زمینه متفاوت می‌اندیشد گفت: هایدگر می‌گوید من در میان دیگران به دنیا می‌آیم کار می‌کنم و تنها می‌میرم. دیگران من را ساخته‌اند و من براساس آداب و رسوم، دین، اخلاق و ... ساخته شده‌ام. من مستقل از مناسبات با دیگران نیستم .مارکس نیز در همین باره بیان میکند که انسان جزء مجموعه‌ای از مناسبات اجتماعی نیست و انسان‌ها در مناسبات طبقاتی شکل می‌گیرند.
وی گفت: هایدگر تاکید میکند که حتی اگر پدر و مادر من تنها دلیل به دنیا آمدن من باشند و در زمان کودکی از دنیا بروند باز هم دیگران هستند که تیمار من را دارند چون من در کودکی نمی‌توانم از خود نگهداری کنم برهمین اساس است که هایدگر یادآور می‌شود مرگ منشأ اصالت من است چون من آن را با دیگری شریک نمی‌شوم.
احمدی با توضیح اینکه لحظه اصیل زندگی هر انسانی از دیدگاه هایدگر مرگ است، گفت: فقط در لحظه مرگ من با دیگران نیست بنابراین زندگی یعنی دیگری و مرگ یعنی تنهایی. زندگی من یعنی اصالت جامعه، دین، اخلاق و ... و مرگ یعنی اصالت من. از این منظر انسان یعنی دیگری و جسد و مرده یعنی من.
وی ادامه داد: اثر دیگر این است که هر انسانی با فرهنگ، آداب و رسوم و ... به دنیا می‌آید و این فضا فرهنگی و تاریخی است و دیگران آن را ساخته‌اند و به من به ارث رسیده و من فقط می‌توانم بر آن بیافزایم و چه بخواهم و چه نخواهم باید راه دیگران را بروم. ناآگاهی جمعی نیز در این جا معنی پیدا میکند من وابسته به آدم‌های دیگری هستم که برای من چیزی به ارث گذاشته‌اند. به همین دلیل است که لویناس فیلسوف می‌گوید دیگری من را می‌سازد. این محقق و نویسنده در بخش دیگری از سخنانش با ارائه مطالبی درباره هنر کهن در دوره رنسانس و روشنگری گفت: در این دوره تصور از سوژه به عنوان هنرمند وجود داشت و هنرمند با یک ذهنیت جهان را بازآفرینی می‌کرد. این در حالی بود که این هنرمند عنصری در میان جهان دیگران است چرا که خودش صدای و مفهوم جهان دیگران است. از همین منظر می‌توان از هنر و اثر هنری سخن گفت. هایدگر می‌گوید زندگی ما همه هنری است و در آن لحظات زیبایی‌شناختی وجود دارد که هنرمند آن را با دیگران شریک می‌شود. این لحظات بیرون از مدار ارتباطی هستند و نمی‌توانند ارتباط من و دیگران را شکل دهند در حالی که اثر هنری می‌تواند این ارتباط را شکل داده به گونه‌ای که دیگران آن را نقد کنند. وی ادامه داد :و گفتدر اینجا سوال مهمی پیش می آید که برای هنرمند قرن 19 مطرح بود اما بیان شد. بودلر شاعر فرانسوی در این باره می گوید: خواننده ام، برادرم! من برای تو می نویسم! یکی از نویسندگان مدرنیسم ما صادق هدایت نیز در بوف کور می گیود من برای سایه ام می نویسم. راوی در این کتاب می گوید که از همه دنیا متنفر اس و همه آدم ها پست هستند اما در نهایت می گوید که من برای سایه ام می نویسد و ....وی تصریح کرد: همه زیبایی های ادبیات عاشقانه نیز در این است که من عشق را برای دیگران تصویر می کنم. فلوبر نیز نویسنده بزرگ می گوید که می خوهد در کتابش که درباره «اما» یک زن است می گوید من دیگری هستم که ÷یش از نوشتن آن نبودم. سارتر درباره فلوبر می گوید او با نوشتن این کتاب شاید به آرزوی زن شدن خود تحقق داد. چون می خواست دیگر باشد.وی با بیان این که یک نویسنده یا هنرمند برای دیگران در آینده اثری را خلق می کند گفت: من وقتی چیزی ر می نویسم در واقع می خواهخم دیگری ما را در آینده داوری کند. ادبیات هم در واقع شرح در د و رنج هرمان بشری است. میل به جاودانگی با نوشتن و خلق اثر هنری در هنرمند یا نویسنده زنده می شود، میل به جاودانگی با نوشتن زنده می شود و اگر اثر خود کیفیت خوبی داشته باشد ماندگار هم می شود. به طور مثال شاید تنها چندین نسل کتابهای محمد حجازی را خوانده باشند اما حافظ جاودانه شد و جاودانه ماند.احمدی با تأکید بر اینکه محرک اصلی اثر هنری گزارش به دیگران است افزود: دریدا می گوید شعر آینده است و اکنون نیست.وی با اشاره به اینکه اثر هنری سند دوران است، افزود: اثر هنری افتخارات و عظمت یک ملت را نشان می دهد. اثر هنری من را تبدیل به ما میکند. شخصیت های یک رمان مجموعه از آدم ها هستند و اثر هنری در واقع از من، ما می سازد. من همانطور که در خلق یک اثر هنری می خواهم خودرا بشناسم مخاطب نیز می خواهد نویسنده را بشناسد. به همین دلیل است که علاقه به خواندن بیوگرافی بزرگان زیاد است،از طرف دیگر مخاطب می خواهد خود را هم بشناسد و به همین دلیل است که طی خواندن یک اثر از خود می پرسد او چه را این موضوع را می فهمد و من نمی فهمم. احمدی گفت: اثر هنری تجدد یک رابطه اجتماعی میان من و تو و در واقع ماست. هنر وصل کننده این س است و برای همین اثر هنری بزرگترین سند برای فهم زندگی دیگران بوده است.
چهارشنبه ۲۸ آبان ۱۳۹۳ - ۱۰:۲۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها