تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833030753
درباره فتحعلیشاه روایت تصویری داریم اما درباره خانواده شهدا، نه!
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
فرهنگ و هنر > سینمای ایران در نشست «سینما روایت» مطرح شد:
درباره فتحعلیشاه روایت تصویری داریم اما درباره خانواده شهدا، نه!
دهمین جلسه از سلسله نشست های نمایش فیلم «سینما روایت» به دو مستند «سردار» و «نامه ای به مادرم» هر دو از آثار مرتضی علی عباس میرزایی اختصاص داشت که بر زندگی شهدای ترور تمرکز دارد.
به گزارش خبرگزاری مهر، دهمین جلسه از سلسله نشستهای نمایش فیلم «سینماروایت» با نمایش مستندهای «سردار» و «نامه ای به مادرم» برگزار شد.مستندهایی که هر دو توسط مرتضی علی عباس میرزایی ساخته شده و هر دو بر زندگی شهدای ترور تمرکز دارند.
مستند «سردار» روایتی از زندگی و شهادت سردار نورعلی شوشتری است که نه فقط در هشت سال دفاع مقدس که در همه سالهای بعد از جنگ تا لحظه شهات نیز در حال خدمت در مناطق مرزی بود. «نامه ای به مادرم» نیز روایتگر بخشهایی از زندگی یک بانوی شهید کرد به نام ناهید فاتحی کرجو است. بانویی که به دلیل عشقش به انقلاب و امام خمینی(ره) توسط گروهی از اعضای کومله به شنیع ترین شکل ممکن به شهادت می رسد. نقطه اشتراک هر دو فیلم وجود راویان جوان در آنهاست. در فیلم اول یک پسر نوجوان شانزده ساله روایت فیلم را برعهده دارد و در فیلم دوم نیز بانویی جوان به مرور بخشهایی از زندگی شخصیت محوری می پردازد.
منتظریم داعش به وجود آید و بعد تازه یاد فیلمسازی درباره آن می افتیم
در نشست گپ و گفت این مستندها علاوه بر جبار آذین منتقد و روزنامه نگار سینما، پژمان لشگری پور تهیه کننده این دو مستند، عباس رضایی کارگردان و داریوش رضایی نوجوان راوی یکی از این دو فیلم حضور داشتند. آغازکننده بحث آذین بود که با اشاره به وضعیت کیفی این دو مستند از ارزش هدفی گفت که پشت ساخت چنین آثاری نهفته است. آذین با بیان اینکه یکی از کمبودهای اساسی سینما و تلویزیون ایران عدم ورود به تصویرسازی شهدای ترور است از لشگری پور خواست درباره روند تولید این کارها توضیحاتی ارائه کند. لشگری پور با بیان اینکه این دو فیلم بخشی از ده فیلم مستندی است که درباره شهدای ترور تولید شده اند گفت: «در جشنواره قبلی مقاومت که در آن محمد خزاعی دبیر جشنواره به لزوم ساخت آثاری با محوریت شهدای ترور اشاره کرد، شخصا تصمیم گرفتم در این حوزه ورود کنم. بعد از وارد شدن و مانوس شدن با این شهدا زوایای کاملا تازه ای از زندگی آنها برای من گشوده شد.»
وی با اشاره به اینکه تمامی این 10 اثری که در این حوزه تولید کرده کارگردانان فیلم اولی دارد، ادامه داد: «اگر با دانستن این نکته که این آثار فیلم اولی هستند به آنها نگاه کنید حتما با دیدی منصفانه تر به آثار نگاه می کنید. ورود به این حوزه باعث شد متوجه کمبودهای سینمایی شوم که در حوزه شهدای ترور یا شهدای اهل سنت وجود دارد. این خیلی بد است که بسیاری از شهدای ترور حتی در شهر خود هم فراموش شده اند.»
لشگری پور با بیان اینکه هنرمند باید جلوتر از زمان خود حرکت کند افزود: «هنرمند نباید منتظر شود تا داعش به وجود آید و بعد تازه برود به سراغ فیلمسازی درباره آفات افراطی گری یا نباید منتظر فجایع غزه باشد و بعد تازه بخواهد درباره آن بیانیه صادر کند. کم کاریهای سینما و تلویزیون آن قدر زیاد شده که همه می پرسند که چرا در دهه 60 حدودا 3 هزارنفر از منافقین اعدام شدند؟ اگر ما با زبان سینما به جوانان می گفتیم که در این مملکت فقط 17 هزار شهید ترور داریم دیگر چنین شبهه هایی مطرح نمی شد.»
درباره فتحعلیشاه روایت تصویری داریم اما درباره خانواده شهدا، نه!
پژمان لشگری پور با انتقاد از کم کاری ارگانهای ذینفع با مضمون شهدای ترور ادامه داد: «حتی یک مستند خوب درباره شهید بهشتی نداریم! یک مستند خوب درباره شهید رجایی نداریم! درباره خانواده شهدا آرشیو تصویری مان فقیر است. ما نیاز به نهضت مستندسازی درباره خانواده شهدا داریم. الان ما درباره فتحعلیشاه هم روایت تصویری داریم چه به لحاظ داستانی و چه به لحاظ مستند اما درباره خانواده شهدا چنین روایت های تصویری نداریم.»
به جای فیلمسازی خون میدهیم
وی با طعنه به برخی سینماگران اظهار داشت: «به جای اینکه بیاییم کمبودهای تصویری مان را با ساخت فیلم پر کنیم فقط بلدیم به سازمان انتقال خون برویم و به شکل نمادین خون بدهیم. واقعاً چرا؟! خون هم که به غزه نمی رسد اما به هر حال تصویرسازی این خون دادن یعنی اینکه ما به فکر مردم غزه هستیم! واقعا وظیفه سینماگران ما همین خون دادن است یا اینکه باید به سراغ تصویرسازی از فجایعی باشند که در غزه روی می دهد؟»
لشگری پور ادامه داد:«مسئولین ما به جای اینکه فقط به عکس گرفتن با خانواده شهدا فکر کنند فضایی را فراهم کنند تا شهدا شناخته شوند.
چرا رسانه ملی باید یکی از غافلان فرهنگی باشد؟
جبار آذین در ادامه نشست با بیان این جامعه ما مدتهاست با غفلت فرهنگی بزرگی روبروست گفت: «غفلت فرهنگی بزرگی که در عدم ورود سینماگران به حوزه هایی موردنیاز جامعه با آن روبروییم آن قدر جدی شده که رهبری هم درباره آن هشدار می دهند. متاسفم که بگویم بجای رفع مشکل، این غفلتها باز هم تکرار می شود و در نسلهای مختلف یک معضل ثابت مرتب تکثیر می شود.»
آذین با اشاره به نقش رسانه ملی در این غفلت فرهنگی ادامه داد: «چرا رسانه ملی ما نباید سردمدار مبارزه با این غفلت باشد؟ چرا رسانه ملی باید یکی از غافلان فرهنگی باشد؟ این همه امکانات دست مسئولین است چرا از آن درست استفاده نمی کنند؟ چرا حتی این جربزه را ندارند که از همان آثاری که تولید شده به درستی استفاده شود؟ چرا چنین مستندهایی در سبد پخش رسانه ملی قرار نمی گیرد؟»
ما فیلم نمیسازیم بلکه آنها را مشق میکنیم
در ادامه نشست جبار آذین از عباس میرزایی کارگردان مستند درباره چگونگی درگیری با سوژه ای به نام شهدای ترور پرسید و او پاسخ داد: «در این سالهایی که فیلم می سازم هر بار بیشتر از دفعه قبل نگاهم نسبت به جهان اطراف تغییر پیدا کرده و به این باور رسیده ام که اگر کمبودی در سینما وجود دارد مشکل از خود ماست. من اگر فیلمساز خوبی باشم و اثر خوبی بیافرینم حتما کار بعدی هم به من پیشنهاد می شود.»
وی ادامه داد: «من به این باور رسیده ام که ما فیلمها را نمی سازیم بلکه آنها را مشق می کنیم. فیلمها از قبل آماده هستند و ما صرفا باید آنها را ضبط کنیم.»
عباس میرزایی درباره دلایل حضور یک جوان 16 ساله به عنوان راوی یکی از مستندها گفت: «داریوش رضایی راوی 16 ساله ما در انجمن سینمای جوان شاگرد من بود و وقتی بنا شد درباره شهید شوشتری فیلم بسازم او با صراحت یک نوجوان ناآگاه به من گفت چرا می خواهی درباره یک قاتل فیلم بسازی؟ این پاسخ او که ناشی از عدم آگاهی کامل از زندگی این شهید بود باعث شد که خودش را به عنوان راوی کار انتخاب کنم که بیاید و از نزدیک با چگونگی زندگی شهید آشنا شود. دیری نگذشت که حین کار در این مستند دیدگاه داریوش نسبت به بسیاری از مسائل و از جمله شهید شوشتری کامل شد.»
کم کاری داعیه داران سینمای جنگ
داریوش رضایی نیز درباره حضورش به عنوان راوی فیلم مستند «سردار» اظهار داشت: «بیشتر از هر اتفاق دیگری این تجربیات خودم حین پروسه فیلمبرداری بود که به کارم آمد. تازه بعد از بازگشت از بلوچستان و پایان فیلمبرداری بود که رفتم به سراغ تحقیق درباره شهدای گمنام و مشغول ساخت فیلم درباره این شهدا شدم. البته فکر می کردم که فیلمسازی برای شهدا با حمایت مدیران روبرو می شود اما تازه فهمیده ام که این مسیر یکی از ناهموارترین مسیرهاست.»
جبار آذین در ادامه صحبتهای این راوی نوجوان با اشاره به یکی از مشکلات اساسی فیلمسازی درباره شهدا گفت: «بخشی از مشکلات فیلمسازی درباره شهدا به کم کاری گروهی برمی گردد که مدعی این نوع سینما هستند. آنها که مدعی هستند و میراث دار فیلمهای این عرصه هستند در سالهای اخیر آن قدر کم کاری کرده اند که دید مخاطبان را هم نسبت به این نوع سینما تغییر داده اند.»
نیاز به فیلمسازی درباره ائمه و قرآن
چرایی استفاده از راوی در هر دو مستند «سردار» و «نامه ای به مادرم» پرسشی بود که آذین درباره آن از کارگردان این دو مستند پرسید و وی پاسخ داد: «در مستند «سردار» می خواستم خودم جلوی دوربین بروم و حرف بزنم اما بعد همان جریان پرسش داریوش رضایی پیش آمد که شرایط را تغییر داد. در مورد مستند «نامه ای به مادرم» هم مشکلی داشتیم به نام تعدد روایت درباره شخصیت اصلی. متاسفانه همچنان و بعد از گذشت سالها فیلمسازی در منطقه کردستان مشکلات خاص خود را دارد و من نیز حداقل با 20 روایت مختلف درباره زندگی شخصیت اصلی فیلمم روبرو شدم و چاری ای ندیدم جز اینکه با استفاده از راوی، روشی برای بیان نقاط مشترک این روایات پیدا کنم.»
عباس رضایی در پایان صحبتهای خود اظهار داشت: «فکر می کنیم امروز بیشتر از اینکه نیاز به فیلمسازی درباره شهدا داشته باشیم به فیلمسازی درباره ائمه و قرآن نیاز داریم چرا که اگر همت، شهید همت شد به واسطه آموزه های قرآن بود و تفکرات ائمه پشتش بود.»
۱۳۹۳/۵/۱۳ - ۱۴:۲۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها