تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833047481
آینده از آن گوسفندان نیست
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح دوشنبه آینده از آن گوسفندان نیست روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند از جمله«آینده از آن گوسفندان نیست»،«چه کسی اطلاعات غلط می‌دهد؟!»،«وین ۷ در آذر ۹۳»،«استدراج الهی در رفتار هاشمی»،«رفتارشناسی مصدق پس از قیام 30 تیر»،«چرا داعش با صهیونیست‌ها نمی‌جنگد؟»،«کاش...»،«خطاهای فرهنگی و راه درمان آن»،«ماراتن هسته‌ای موفق پایان پذیرفت»،«مانع تراشی‌ها بر سرراه تولید و اشتغال»،«ثبات در بازارهای سه‌گانه»و... که برخی از آنها در زیر می‌آید.
خراسان:آینده از آن گوسفندان نیست «آینده از آن گوسفندان نیست»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم علیرضا رضاخواه است که در آن می خوانید؛دو هفته از آغاز حملات وحشیانه صهیونیست ها به نوار غزه می گذرد. وزارت بهداشت فلسطین دیروز اعلام کرد که از آغاز تجاوز و حملات متعدد ارتش رژیم صهیونیستی به نوار غزه تاکنون 425 نفر شهید و بیش از 3008 نفر دیگر زخمی شده اند . فجیع ترین جنایت رژیم صهیونیستی در 14 روز گذشته حمله به منطقه الشجاعیه بوده که در جریان آن 70 فلسطینی به شهادت رسیدند که بیشتر آنها کودکان و زنان هستند. رسانه های فلسطینی دیروز از «صبرا و شتیلا»ی دوم در الشجاعیه خبر دادند. با این حال سکوت شرم آور داعیان حقوق بشر در غرب همچنان ادامه دارد. در فرانسه "مهد آزادی بیان" راهپیمایی در حمایت از مردم فلسطین ممنوع اعلام شده است. اوباما "برنده جایزه صلح نوبل" کشتار کودکان غزه را دفاع از خود نامیده و در گفتگوی تلفنی با نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی به جای تلاش برای توقف کشتار مردم بی گناه فلسطین، به او اطمینان داده که کاخ سفید از تل آویو حمایت می کند. روز گذشته بعد از دو هفته کشتار کودکان در غزه ، تازه پادشاه سعودی از خواب بیدار شده و با عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور مصر تماس تلفنی گرفته است تا از طرح قاهره برای آتش بس در غزه حمایت کند طرحی که بر مبنای پیش نویس یک هیئت اسرائیلی در تل آویو نگاشته شده و تنها منافع صهیونیست ها را تامین می سازد. داعشی ها هم که این روزها برای خودشان خلافتی دست و پا کرده اند و مردم بی گناه را در عراق و سوریه به بهانه های واهی همچون تماشای مسابقات جام جهانی و یا نرفتن به نماز جمعه خلیفه شلاق می زنند، رسما اعلام کرده اند که مبارزه با صهیونیست ها در برنامه آنها نیست. علمای وهابی هم که تا دیروز انواع فتواهای عجیب و غریب برای جهاد در سوریه را از خود صادر می کردند، خفقان گرفته اند. نه صدایی از محمد العریفی سعودی بلند می شود و نه شیخ یوسف قرضاوی فتوای آتشین می دهد. سران کشورهای عربی هم گوسفند وار دنباله رو همتایان غربی خود هستند آنها به جای ارسال سلاح به غزه به دنبال میانجی گری هستند، همان چیزی که اوباما هم به دنبالش است، شان سران عرب به فلسطین که می رسد می شوند هلال احمر، خیلی که زحمت بکشند، کمک های دارویی، غذایی و مالی به غزه می فرستند. با این حال مردم غزه و مقاومت سالهاست که با این واقعیتهای تلخ آشنا شده اند. مقاومت فلسطین هشدار داده بود که با آغاز عملیات زمینی، غزه را گورستان سربازان صهیونیست خواهد کرد. صهیونیست ها دیروز به کشته شدن 13 نخبه نظامی تیپ جولانی اعتراف کردند. این در حالی است که رسانه های مستقل از کشته شدن بیش از 30 نظامی صهیونیست تنها در روز گذشته خبر داده اند. منابع صهیونیستی همچنین از زخمی شدن دست کم ۶۰ نظامی صهیونیست در حمله نظامی دیروز این رژیم به غزه خبر دادند. حمله ای که به زخمی شدن فرمانده زبده ترین تیپ چریکی اسرائیل انجامید. گردان های القسام تاکید کرده اند که تلفات رژیم صهیونیستی بسیار بیشتر از آن چیزی است که اعلام می کند. بی جهت نیست که سگ های هار اسرائیلی قلاده دریده و به کشتار کودکان غزه و بازتولید صبرا و شتیلای دیگری روی آورده اند. صهیونیست ها شکست نظامی خود را با کشتار زنان و کودکان جبران می کنند. اما این پایان ماجرا نیست، اسرائیل یا بایستی همچون گذشته مفتضحانه عقب نشینی کند و یا منتظر تابوت های بیشتری باشد که روانه سرزمین های اشغالی می شود. سید حسن نصرا... در جنگ پیشین غزه با نقل خاطره ای از سران عرب گفته بود: "(نخست وزیر قطر) اعلام کرده که اکثر عرب ها «گوسفند» هستند اما وی باید از جانب خودش حرف بزند. اکثر مردم در لبنان و فلسطین شیر و قهرمان هستند... بیش از 60 سال است که از درگیری اعراب با اسرائیل با وجود توطئه گری های برخی دولت های عربی می گذرد اما با این حال شاهد پایداری مقاومت بوده ایم . فلسطین و قدس همچنان در قلب مردم جای دارد و باقی خواهد ماند. اما «گوسفندان» همانجا خواهند رفت که باید بروند... آینده منطقه، آینده قهرمانان است نه آینده گوسفندان". کیهان:چه کسی اطلاعات غلط می دهد؟! «چه کسی اطلاعات غلط می دهد؟!»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم حسین شمسیان است که در آن می خوانید؛اینکه مقامات ارشد کشور در فکر مشکلات و دغدغه های مردم باشند و از بابت رنج و سختی مردم مکدر شوند، خوب و پسندیده و نشان از توجه به وضع معیشت مردم است. اما ماندن در حرف و رها کردن موضوع و پاس کاری موضوع بین افراد و شوراهای مختلف نه مطلوب است و نه مورد انتظار. سخنان وزیر صنعت و معدن در دفاع از قیمت گذاری اخیر خودروها و منتفی شدن تکدر رئیس جمهور، یادآور خاطره پس گرفتن عذرخواهی رئیس جمهور در ماجرای سبد کالا توسط معاون ایشان است! چند روز قبل و در حالی که مردم به معنای واقعی از اعلام قیمت جدید خودروها مکدر بودند، و حتی خود اعضای شورای رقابت از لزوم تجدید نظر در این باره سخن می گفتند و سخنگوی دولت هم مراتب تکدر رئیس جمهور را اعلام کرده بود وزیر صنعت در دفاع از قیمت های اعلامی، آن را منطقی و معقول دانست و حتی با حذف برخی عوامل دخیل در قیمت گذاری رشد قیمت خودرو را منتفی دانست! اما وی در پاسخ به این سؤال که «آیا رئیس جمهور که از این قیمت ها مکدر شده است، این علل و عوامل را نمی دانسته؟» پاسخ عجیبی داد که ابهامات فراوانی را برمی انگیزد. پاسخ چنین بود. «به آقای روحانی گزارش هایی اعلام شده بود که حتی تا 30 درصد قیمت ها اضافه شده است. این اطلاعات از طریق بعضی رسانه ها منتقل شده و نادرست بود... اطلاعات درست را خدمتشان فرستادیم» این سخنان از چند وجه قابل تعمق و توجه است: 1- نخستین برداشتی که از این سخنان در ذهن هر مخاطبی نقش می بندد این است که رئیس جمهور شخص بی اطلاعی است که براساس شنیده ها به تحلیل و جمع بندی می رسد و بر همان اساس هم اظهارنظر می کند. خبری از تدبیر و کار تخصصی و گروه مشورتی نیست و می شود رئیس جمهور را با یک خبر ساختگی، به واکنش وا داشت! آیا این سخنان بی احترامی به رئیس جمهور نیست!؟ و آیا رئیس دولت تدبیر و امید واقعاً اینگونه است!؟ 2- اگر سخنان جناب وزیر را بپذیریم، اکنون باید پرسید این موضوع درباره همه اظهارات رئیس جمهور مصداق دارد یا فقط برخی از آنها!؟ مثلاً آیا اینکه رئیس جمهور توافقنامه ژنو را به معنی شکستن کمر ابرقدرتها دانست، بدلیل اطلاعات غلط و نادرستی که به ایشان داده شده نبود؟ اینکه رئیس جمهور با عصبانیت منتقدان دولت را بی سواد نامید، بدلیل ارائه اطلاعات غلط به ایشان نبوده است!؟ اینکه رئیس جمهور، از کاهش قیمت مواد خوراکی و رسیدن تورم به 14/5 درصد سخن گفته است، ناشی از اطلاعات غلط و غیرواقعی نبوده؟ طبیعی است که رئیس جمهور شخصا خرید نمی کند و از قیمت ها خبر ندارد و لابد برخی افراد اطلاعات مربوطه را به ایشان می دهند و چه بسا که این اطلاعات غلط باشد! می بینیم که اگر قرار باشد به سخن وزیر محترم اعتنا کنیم، ناچاریم که دیگر به سخنان رئیس جمهور اعتماد نکنیم و همه آنها را با دیده شک و تردید دنبال کنیم. چرا که در نتیجه این سخنان این شائبه مطرح می شود که رئیس جمهور توسط عده ای خاص کانالیزه شده و اخبار و اطلاعات آنگونه که آن اطرافیان می خواهند به ایشان می رسد. آیا مراد وزیر همین نیست؟ 3- ماجرا وقتی جالب تر می شود که جناب وزیر، رسانه ها را منشأ این اطلاعات غلط می داند و آنها را سبب تکدر بی مورد رئیس جمهور! اما این سخن هم ناصواب و ناروا است چه به لحاظ محتوا و چه به لحاظ مضمون. چرا که از یک سو وظیفه رسانه ها، اطلاع رسانی به مردم است صرفنظر از خوشایند یا ناخشنودی جناب وزیر و از دیگر سو ثابت شده که رسانه های حامی دولت، حمایت از دولت را در پوشاندن حقایق و بازگو نکردن آنها می دانند و ورود کیهان هم که اساساً به نهاد ریاست جمهوری ممنوع است! و طبیعتاً رسانه های حامی دولت اسباب تکدر رئیس جمهور را فراهم نمی آورند. پس چه کسی است که اطلاعات نادرست به رئیس جمهور می دهد؟ به نظر می رسد برخلاف اظهارات جناب وزیر، این رسانه ها نیستند که اخبار غلط به رئیس دولت می دهند بلکه عده ای که رئیس جمهور را پلی برای رسیدن به آمال و آرزوهای خود می دانند و اتفاقا کارنامه روشنی هم به لحاظ سیاسی و اقتصادی ندارند، سعی در قبضه کردن دولت در عرصه های مختلف و از جمله در امور اقتصادی دارند و راهکار رسیدن به این آرزو را دادن اطلاعات غلط یا محدود به رئیس جمهور می دانند. موضوعی که کیهان بارها مشفقانه گوشزد کرده و گوش شنوایی نشنیده است. 4- اما واقعیت ماجرا چیست و چرا باید کار قیمت گذاری خودرو که تأثیر مستقیم بر وضع اقتصادی مردم دارد- به این سخنان بی پایه کشیده شود و برای توجیه این قیمت های عجیب، حتی حرمت رئیس جمهور هم وجه المصالحه قرار گیرد؟ آیا می توانیم قبول کنیم شورای رقابت در کسوتی به ظاهر غیر دولتی تصمیمی بگیرد که هم رئیس جمهور مکدر شود، هم نمایندگان مجلس، هم مردم و حتی خود اعضاء شورای رقابت هم به آن معترض باشند؟ و بعد از این همه تکدر، ناگهان وزیر دولت از آن حمایت کند؟ آن تکدر چیست و آن حمایت چه حکایتی دارد؟ 5- حقیقت این است که دولت یازدهم کراراً اعلام کرده که عزمی برای تثبیت قیمت ها ندارد، معتقد به ساز و کار بازار است و هیچ برنامه ای برای کنترل قیمت ها و مسائلی از این دست ندارد. آخرین بار هم خود جناب وزیر صنعت این موضوع را با سربلندی اعلام کرده است. از دیگر سو، شورای رقابت برخلاف همه آنچه گفته می شود، وابستگی تام و تمامی به دولت دارد و نمی توان نظر آن شورا را خلاف نظر دولت دانست. چرا!؟ چون آن شورا 15 عضو دارد که 3 عضو آن ناظر و بدون حق رأی هستند. از 12 عضو باقیمانده، 8 عضو با حکم مستقیم رئیس جمهور منصوب می شوند یعنی رأی دولت 8 رأی و رأی دیگران 4 رأی است. آیا باز هم باید قبول کنیم که این شورا مستقل است!؟ اینکه نحوه قیمت گذاری شورا چه بوده که حتی صدای خود اعضا هم درآمده و نرخ تورم چند مرتبه در محاسبه قیمت ها لحاظ شده، پیش از این در کیهان تشریح شده و از تکرار آن می گذریم. 6- این سخن که نرخ واقعی تورم را باید از جیب مردم پرسید، حرف درستی است. نرخ تورم روی کاغذ و سخنرانی دردی از مردم دوا نمی کند. نرخ خودرو هم همان است که مردم می پردازند و نرخ کاغذی چاره ساز نیست. کیفیت خودروهم چنین است. اگر قرار است آنگونه که جناب وزیر وعده کرده، خودروها از مهرماه امسال به استاندارد یورو 4 برسد، چرا از امروز پول آن از مردم گرفته شود؟! و اگر مثل چند سال گذشته که وعده های مکرر خودروسازان داخلی در افزایش کیفیت به تأخیر افتاد، باز هم شاهد تأخیر باشیم، تکلیف مردم و پولی که می پردازند چیست؟ اکنون به وضوح شاهد پاس کاری موضوع قیمت خودرو در بخش های مختلف دولت هستیم. رئیس جمهور مکدر است. سخنگوی دولت می گوید «رسماً به عنوان سخنگوی دولت اعلام می کنم که دولت با افزایش قیمت خودروها موافق نیست و حتی تخصیص ارز مبادله ای در راستای این خواست دولت است که صنعت خودرو بتواند محصولات خود را عرضه کند. دولت با افزایش قیمت خودرو با هرگونه افزایش قیمتی به شدت مخالف است و اقدام نخواهد کرد» وزیر صنعت هم از قیمت ها تمام قد دفاع کرده و بخشی از نرخ جدید را به گردن مجلس بخاطر نرخ جدید مالیات بر ارزش افزوده می اندازد برخی را هم به گردن قوه قضائیه بخاطر نرخ جدید دیه! و این وسط مردم هستند که باید خودروی بی کیفیت را به قیمت گزاف بخرند! 7- اما در این هیاهو و پاس کاری و تکدر و رفع تکدر، بنظر می رسد خبرهای دیگری هم باشد. در فروردین امسال وقتی خبر افزایش سه ونیم برابری واردات خودرو منتشر شد، مردم و رسانه ها نسبت به ادامه این روند هشدار دادند و آن را خلاف سیاست های اقتصاد مقاومتی دانستند. روندی که براساس پیش بینی کارشناسان به واردات حداقل یک میلیارد دلار خودرو در سال 93 منتهی می گردید! اندکی بعد برخی منابع خبری اعلام کردند که یکی از وزرای اقتصادی دولت طی نامه ای به بهانه بالا بردن کیفیت حمل و نقل و کاهش مصرف سوخت در کشور، درخواست کرده دولت مجوز ورود سالانه 20 هزار خودروی سواری و 8 هزار ون را با استفاده از معافیت گمرکی و سایر عوارض صادر کند! این تقاضا با مخالفت مواجه شده اما استمرار کیفیت پایین خودروهای داخلی و افزایش قیمت آن ها و مقایسه یک خودروی داخلی و مشابه خارجی آن به لحاظ قیمت، این ابهام را در ذهن ایجاد می کند که نکند عده ای با کنترل کیفیت پایین خودروها و عدم کنترل قیمت ها، سودای واردات خودروی خارجی را به بهانه ایجاد رقابت و بهبود ناوگان حمل و نقل و خلاصه احترام به ذائقه مشتری دارند!؟ اکنون نگاهی دوباره به ابتدای این نوشتار بیفکنیم. وزیر صنعت، رئیس جمهور را از حقیقت ماجرا بی اطلاع دانسته و رسانه ها را عامل رسیدن اطلاعات غلط به ایشان و تکدر خاطرش می داند. او معقتد است مشکل مردم گرانی غیر منطقی است و مردم با گرانی منطقی مشکلی ندارند! لذا سعی در توجیه منطقی گرانی ها می کند! اما فراموش نکنیم که اعتماد مردم، مهمترین عنصر برای همکاری با دولت است و اگر قرار باشد رئیس جمهور در موضوع قیمت گذاری ها توسط وزیر صنعت بی اطلاع معرفی شود، فردا به چه کسی می توان اعتماد کرد!؟ رسالت:رفتارشناسی مصدق پس از قیام 30 تیر «رفتارشناسی مصدق پس از قیام 30 تیر»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم محمدکاظم انبارلویی است که در آن می خوانید؛امروز سالروز قیام تاریخی 30 تیر به رهبری آیت الله کاشانی است. قیام تاریخی 30 تیر 1331 یک نقطه عطف در تاریخ مبارزات ملت در نهضت ملی شدن نفت محسوب می شود. روزی که روحانیت و نیروهای ملی قدرت خود را به رخ استبداد داخلی و استعمار خارجی کشیدند. مجلس هفدهم، روز 22 تیر 1331 به نخست وزیری مجدد مصدق رای اعتماد داد. اما سه روز بعد یعنی در 25 تیر 1331 در حالی که همه جا بحث از معرفی دولت و اعضای کابینه بود، او استعفا داد. بهانه او برای استعفا، عدم موافقت شاه در مورد وزیر جنگ بود. مصدق در این استعفا با هیچ یک از رهبران نهضت ملی مشورت نکرده بود. مجلس هفدهم در حالی که نصاب لازم را نداشت پس از استعفای مصدق به نخست وزیری قوام رای داد. قوام 28 تیر درخواست اختیارات فوق العاده از شاه کرد، 29 تیر هم از شاه خواست مجلس را منحل کند. قوام به درشت گویی روی آورد و اعلامیه معروف "کشتیبان را سیاستی دیگر آمد و سیاست از دین بعد از این جدا خواهد بود" را صادر کرد. آیت الله کاشانی در مقابل تهدید قوام ایستاد و حمله را به طور مستقیم متوجه شاه کرد و در نامه به علاء صریحا قید کرد؛ "اگر مصدق به قدرت بازنگردد انقلاب را متوجه دربار خواهد کرد." قوام حکم دستگیری آیت الله کاشانی را گرفته بود. آیت الله کاشانی در حالی که در محاصره کامیون های سربازان حکومت نظامی بود طی مصاحبه ای اعلام کرد؛ "به خدای لایزال اگر قوام نرود، اعلام جهاد می کنم و خودم کفن می پوشم و با ملت در این پیکار شرکت می نمایم." بازار تهران از 26 تیر به دنبال اولین مخالفت کاشانی، تعطیل بود.29 تیر تعطیلی وسعت بیشتری پیدا کرد و فریادهای مرگ بر قوام و زنده باد کاشانی، بهارستان و دیگر خیابان ها را فرا گرفت. تانک ها در روز 30 تیر در شهر به گردش درآمدند، زدوخوردهای خونین رخ داد اما قبل از ساعت 12 ظهر قوام سقوط کرد. ارتش به پادگان ها برگشت و مردم اداره تهران را به عهده گرفتند و اعلامیه پیروزی قاطع ملت را غروب 30 تیر، آیت الله کاشانی صادر کرد. همان شب رای دادگاه لاهه به نفع ایران صادر شد و خوشحالی مردم را مضاعف نمود. مجلس شورای ملی روز 30 تیر را روز "قیام مقدس ملی" نامید و احمد قوام را به علت کشتار دسته جمعی و قیام مسلحانه علیه ملت ایران، "مفسدفی الارض" شناخت و کلیه اموال و دارایی های او را مشمول مصادره دانست. مجلس روز 31 تیر و روز بعد مجلس سنا دوباره به نخست وزیری دکتر مصدق رای تمایل داد. رفتارشناسی مصدق قبل از 30 تیر و بعد از 30 تیر 1331 خیلی مهم است. رفتار مصدق قبل از 30 تیر از حوصله بررسی این مقال خارج است و فرصتی دیگر را می طلبد اما پس از 30 تیر جالب است وجای دقت دارد؛
1- بی تردید عقلانیت سیاسی حکم می کرد مصدق پس از بازگشت به قدرت از آیت الله کاشانی به عنوان رهبر نهضت ملی که تا پای جان در قیام 30 تیر پیش رفته بود، تجلیل نماید و این نقش را ارج نهد. اما رویدادهای تلخ بعدی نشان داد که نه تنها چنین تمایلی وجود ندارد بلکه ضدیت با روحانیت بویژه فداییان اسلام و آیت الله کاشانی در دستور کار مصدق بود و از هرکسی دستور می گرفت الا جریان صحیح و سالم انقلابی آن روز یعنی جریان مذهبی! او پروژه جدایی دین از سیاست قوام را عملیاتی کرد و مصمم بود آیت الله کاشانی را خانه نشین کند و این پروژه را تا آخر به پیش ببرد. 2- مصدق در 4 مرداد کابینه خود را به شاه معرفی کرد و وزارت جنگ را به خود اختصاص داد و کفالت این وزارتخانه را به سرلشکر وثوق سپرد. سرلشکر وثوق همان کسی بود که به دستور قوام در کاروانسراسنگی در روز 30 تیر با کامیون های سرباز، راه را بر جمعیت هایی که از همدان و کرمانشاه می آمدند بست و آنها را سرکوب کرد. سرلشکر وثوق آن هنگام رئیس کل ژاندارمری بود. قاعدتا با مصوبه مجلس باید او محاکمه و مجازات می شد اما مصدق، او را ترفیع درجه داد و به معاونت خود در وزارت جنگ منصوب کرد. او با این اقدام صدای نمایندگان مجلس را درآورد اما او کسی نبود که به این صداها گوش کند و جالب است وقتی کودتای 28 مرداد رخ می دهدسرلشکر وثوق در همین سمت به کابینه زاهدی راه می یابد! 3- قرار بود براساس مصوبه مجلس، قوام به عنوان مفسد فی الارض به اعدام محکوم شود. اما او تا سه سال بعد از قیام 30 تیر بی آنکه کسی متعرض او شود به زندگی خود ادامه داد تا به مرگ طبیعی مرد. مصدق اختیارات شش ماهه از مجلس گرفت و در حالی که مجلس مطیع او بود طرح توقیف قوام و اموال او از جانب جمعی از نمایندگان با قید سه فوریت مطرح شد. اما دولت از اجرای مجازات مفسدین فی الارض در قیام 30تیر سر باز زد. مسببین 30 تیر نه تنها مجازات نشدند بلکه در راس مناصب دولتی باقی ماندند. 4- کلیدی ترین مناصب و مشاغل در دولت مصدق به واسطه ملی شدن صنعت نفت، اداره شرکت ملی نفت بود. مصدق این صنعت را به دست کسانی سپرد که نوکر انگلیسی ها بودند. سهام السلطان بیات و رضا فلاح بر دستگاه نفت مسلط شدند، کسانی که در خیانت آنها تردیدی وجود نداشت. به همین دلیل پس از کودتای 28 مرداد این دو سمت های خود را در شرکت ملی نفت حفظ کردند و بزرگ ترین خیانت را به ملت و بیشترین خدمت را به غارتگران بین المللی کردند. 5- مصدق با آنکه اختیارات وسیعی از مجلس گرفت، مجلس را منحل کرد. مجلس هفدهم و مجلس قبل از این دوره کانون اصلی مبارزه با شاه و استعمار خارجی انگلیس بود. او از مجلس اختیارات شش ماهه گرفته بود. در پایان دوره شش ماهه با قید دو فوریت از مجلس خواست این اختیارات را یک سال دیگر تمدید کند. این درست در زمانی بود که مذاکرات دولت با آمریکا و انگلیس در مورد نفت در جریان بود و هندرسون سفیر آمریکا هفت ساعت با مصدق گفتگو کرده بود. او از حمایت مجلس برخوردار بود. نیازی نبود اختیارات مطلق از مجلس برای یک سال دیگر بگیرد اما در صدد این کار برآمد. رفتار او نشان می داد که ارزشی برای تفکیک قوا قائل نیست و به قدرت مطلقه فکر می کند. با آنکه مصدق مدعی بود که 80 درصد اعضای مجلس هفدهم ملی هستند با یک رفراندوم رسوا آن را منحل نمود و بزرگ ترین پشتوانه ملت در مبارزات را از بین برد. 6- آیت الله کاشانی از ظرفیت پدید آمده در قیام 30 تیر می خواست با برپایی کنگره ملل اسلامی این قدرت را فراتر از مرزهای ملی توسعه دهد. او نسبت به سیاست های آمریکا و انگلیس و نیز پدیده صهیونیسم در منطقه حساس بود. قرار بود کنگره وحدت ملل اسلامی در تهران با شرکت نمایندگان و علمای اسلام شکل بگیرد. کاشانی پیامی هم به زبان عربی خطاب به کشورهای اسلامی صادر کرد و آنها را دعوت به مبارزه علیه استبداد و استعمار نمود و از ملت های اسلامی خواست نمایندگان خود را به تهران بفرستند. قرار بود این کنگره در پاییز 1332 در تهران برگزار شود. اما بساط نهضت ملی را در 28 مرداد 1332 با کودتایی که از داخل نهضت مدیریت شد، برچیدند. با چراغ سبز دولت، مطبوعات چپ بنای حمله به آیت الله کاشانی و روحانیت که بار اصلی نهضت به دوش این جماعت بود، گذاشتند تا جایی که شعار "کاشانی جاسوس است - مصدق پیروز است" را در رادیوی تحت کنترل دولت گذاشتند. نشریات زنجیره ای چلنگر، خروش، حکیم باشی، نیروی سوم، جبهه آزادی، پرخاش، شورش و ... در زیر سایه دولت، توپخانه روانی خود را علیه آیت الله کاشانی هر روز روشن نگه می داشتند.او که در تدارک برگزاری کنگره ملل اسلامی بود چهره اش را ملکوک کردند. مصدق به کمک حزب توده در میتینگ سالگرد قیام تاریخی 30 تیر خواستار انحلال مجلس هفدهم شد و در نطق رادیویی 5 مرداد وی نیز رجوع به آرای عمومی برای انحلال مجلس عملیاتی شد. اگر به این لات بازی های سیاسی مصدق، بازداشت 18 ماهه رهبر فداییان اسلام، سنگباران خانه کاشانی و زندانی کردن یاران او در اواخر دولت اش را اضافه کنیم، کارنامه سیاه او برای تمهید بازگشت استبداد و استعمار روشن تر می شود. با همه این بی مهری ها آیت الله کاشانی نامه تاریخی خود را در 27 مرداد به مصدق می نویسد و او را از وقوع کودتا باخبر می کند. اما مصدق پاسخ تاریخ پسندی به او نمی دهد و در طراحی کودتا، این دسیسه نهفته بود که او به صورت یک قهرمان از صحنه بیرون برود. علت اینکه اسناد کودتای 28 مرداد 1332 پس از گذشت 60 سال از وقوع آن هنوز از سوی وزارت خارجه انگلیس و نیز سازمان اطلاعاتی آمریکا به طور کامل منتشر نشده همین است. غرب نیاز داشت او به صورت قهرمان باقی بماند و در دوره های بعد هم نقش آفرینی کند. رفتارشناسی مصدق در قبل و بعد از واقعه 30 تیر و حتی بعد از کودتا نشان می دهد که اوبخشی از نقشه غرب برای به شکست انجامیدن نهضت ملی بوده است. قرار بود کارهایی را که او بعد از قیام 30 تیر انجام داد قوام آن را انجام دهد و پروژه جدایی دین از سیاست و ملکوک کردن چهره های انقلابی و مذهبی را قوام، اجرا کند. اما قوام با قیام 30 تیر سرنگون شد و مصدق در پوشش نهضت ملی، این نقش را خوب انجام داد و همین نقش برای جریان روشنفکری و ملیون هنوز تعریف شده باقی است. خدا رحمت کند جلال آل احمد را، یک وقتی می فرمود:"روشنفکر جماعت فکر می کند اگر قضایایی را ندید، آن قضایا اصلا نیست غافل از اینکه قضایا خارج از حوزه ترس و آرامش روشنفکر همچنان است که بود یا همچنان بود که هست." (خدمت و خیانت روشنفکران، جلد 2) به تعبیر جلال؛ "روشنفکران ایرانی را هر دسته به یک آخور فرنگی و یا فرهنگی بسته بودند." همین آخورها کار خود را کرد و از پشت به نهضت ملی خنجر زد و هنوز زخم این خنجر وجود دارد و دیدیم در جریان انقلاب اسلامی هرازچندی سر باز می کند و فتنه ای را تدارک می بیند. هرکس که اندک سوادی داشته باشد و بتواند تاریخ معاصر را خوب بخواند و موارد 6گانه ای را که ذکر کردم در کنار هم بگذارد، بی تردید مصدق را یک قهرمان نمی داند، اگر هم بداند ناچار است او را قهرمان خیانت به ملت بشناسد. چون اونقش خود را در تاریخ معاصر به نفع انگلیس و آمریکا در قضیه ملی شدن نفت خوب ایفا کرد و کمر مصلح دینی ملی یعنی آیت الله کاشانی را که در برابر استعمار انگلیس ایستاده بود، شکست. این کاری بود که نه شاه توان آن را داشت و نه استعمار انگلیس! نخست وزیران قلابی شاه هم چنین قدرتی را نداشتند. اما مصدق با رخنه در جریان نهضت ملی که از سوی غرب مدیریت می شد این خیانت را مرتکب شد. نام مصدق در لژ جامع آدمیت در کنار فروغی و سیدنصرالله تقوی مطرح بود و قسم نامه داشت (فراماسونری در ایران صفحه 640- اسماعیل رایین) این لژ در شکست مشروطیت و نهضت ملی نقش تعیین کننده ای
بازی کرد. اگر رهبران نهضت ملی هوشمندی نشان می دادند و پرونده سیاسی مصدق را بازبینی می کردند، هرگز اجازه نمی دادند او چنین نقشی را در تاریخ نهضت ملی ایفا کند. نقش او یک نقش "ملی" نبود. این را تاریخ سوابق ورفتارهای سیاسی او گواهی می دهد. سیاست روز:وین ۷ در آذر ۹۳ «وین ۷ در آذر ۹۳»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم سیاوش کاویانی است که در آن می خوانید؛مذاکرات گرچه تمدید شد و چهار ماه دیگر باید انتظار کشید که نتیجه آن چه خواهد شد، اما تحلیل ها و اظهارنظرات گوناگونی هم درباره تمدید مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵ می شود. البته باید گفت که مذاکرات هسته ای اکنون میان ایران و ۱+۵ نیست و آمریکا خود را متولی اصلی این موضوع می داند و می خواهد خود را به عنوان محور اصلی گفت وگوهای هسته ای با ایران معرفی کند، به همین خاطر است که گفت وگوهای فشرده وین ۶ بیشتر حول محور گفت وگوهای ایران با وزیر خارجه آمریکا و ویلیام برنز نماینده این کشور در ۱+۵ انجام شد. حضور وزیر خارجه آمریکا در این دور از مذاکرات و ماندن او پس از بازگشت وزرای خارجه فرانسه، انگلیس و آلمان در وین ثابت می کند که آمریکا خود را همه کاره مذاکرات می داند. حتی وزرای خارجه روسیه و چین هم در این دور از گفت وگوها حضور نیافتند و شاید هم از این موضوع ناخشنود هستند که آمریکا سکان گفت وگوهای هسته ای را به دست گرفته و هدایت می کند و برای همین هم در وین نبودند.البته این اتفاق خوبی نیست. اما تحلیل ها و نظراتی که درباره تمدید گفت وگوهای هسته ای می شود جالب توجه است. برخی تمدید را نتیجه برد - برد در این مقطع می دانند. برخی دیگر آن را فرصتی برای رسیدن به نتیجه نهایی تلقی می کنند. برخی هم تمدید ۴ ماهه گفت وگوها را فرسایشی می پندارند و آن را به ضرر جمهوری اسلامی ایران عنوان می کنند. البته هستند برخی که این تمدید را یک پیروزی دیگر برای ایران در عرصه هسته ای بدانند. اما آنچه که از برآیند گفت وگوهای هسته ای، هر چند درباره تمدید مذاکرات ، مطلب قابل توجه و درخوری که موضوع را باز کند تا اجازه بیشتری برای اظهارنظر و تحلیل دهد ارائه نمی شود، اما نشان می دهد که، اختلافات اساسی همچنان پابرجاست. این اختلافات اساسی و حساس که از سوی آمریکا مطرح می شود، اختلافاتی است که مبنای قانونی و منطقی ندارد. آمریکایی ها همچنان اصرار دارند که جمهوری اسلامی ایران باید با شفاف سازی های هسته ای، افکار عمومی جهان را قانع کند که فعالیت های هسته ای اش صلح آمیز است و انحرافی به سوی تولید سلاح هسته ای ندارد. همچنین اصرار دارند که برخی فعالیت های هسته ای ایران از جمله «فردو» و آب سنگین اراک تعطیل شود. غنی سازی اورانیوم هم همچنان مورد اختلاف است. جان کری گفته است؛ «در مورد غنی سازی اختلاف داریم.»
از سویی گفته می شود که پیشرفت های خوبی در موضوعاتی که مورد اختلاف است، شده و از سوی دیگر گفته می شود، اختلافات جدی همچنان پابرجاست. این پیشرفت های خوب و این اختلافات جدی که همواره گفته می شود چیست؟ آیا اعضای تیم مذاکره کننده هسته ای درباره این پیشرفت های خوب و اختلافات جدی روشنگری خواهند کرد تا افکار عمومی کشور در جریان آن قرار بگیرند؟ کفه پیشرفت های خوب، سنگین تر است یا اختلافات جدی؟! همگان می دانیم که مذاکرات نیاز به زمان و حوصله دارد، اما مذاکره تا چه زمان؟ توافق با دوام بهتر از شکست مذاکرات است. همگان می پذیرند که چنین است. اما این مذاکرات که درحال تبدیل شدن به گفت وگوهای فرسایشی است، خواسته ها و اهداف آمریکایی ها و غرب را بیشتر تأمین می کند تا ایران. ۴ ماه دیگر باید فعالیت های هسته ای صلح آمیز جمهوری اسلامی براساس توافق اولیه ژنو ادامه پیدا کند. این اتفاق مطلوب آمریکایی هاست. البته آمریکایی ها باید متوجه این موضوع باشند که در صورت دست نیافتن به توافق نهایی هسته ای، جمهوری اسلامی ایران علاوه بر این که به شرایط پیش از توافق اولیه باز خواهد گشت و فعالیت های هسته ای خود را به روال عادی باز خواهد گرداند، این حق را خواهد داشت که به خاطر زیاده خواهی و کارشکنی کاخ سفید و کنگره آمریکا در جریان مذاکرات هسته ای و جلوگیری از توافق نهایی، برنامه های هسته ای خود را بدون بازرسی های آژانس بین المللی انرژی هسته ای ادامه دهد. این اتفاق می تواند یک ابزار کارآمد برای دور بعدی مذاکرات در چهار ماه آینده باشد. اما انعطافی که یکی از اعضای تیم مذاکره کننده آمریکایی از آن سخن گفته است جالب توجه است. او ادعا کرده که «در جریان مذاکرات هسته ای، مقامات ایرانی انعطاف بی سابقه ای در طیفی از محدودیت هایی که پیش از این به عنوان خط قرمز به شمار می آمد، نشان داده اند.» اگر چنین ادعایی درست باشد که بعید به نظر می رسد، پس چرا در وین ۶ توافقی به دست نیامد؟ و اگر چنین ادعایی درست نیست، نیازمند پاسخی قاطع از سوی مقامات کشورمان است. پاسخ ایران در زمان تعیین شده برای مذاکرات هسته ای همان نکته ای می تواند باشد که عنوان شد، در صورت دست نیافتن به توافق نهایی، فعالیت های هسته ای ایران می تواند به خاطر زیاده خواهی و کارشکنی های فراوان آمریکا و غرب، از نظارت خارج شود. وطن امروز:استدراج الهی در رفتار هاشمی «استدراج الهی در رفتار هاشمی»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم محمد واعظی است که در آن می خوانید؛ امام به خاطر مصلحت مردم جام زهر نوشید، رهبری درباره نوشیدن جام زهر چه گفتند؟ سانسورچی ها بدانند دل مردم با حقیقت است، وجه تمایز نمازجمعه های هاشمی چیست؟ علت کاهش استقبال مردم از نماز جمعه ها، هراس جدید الاسلام ها از ماهواره یا هاشمی؟! عقل سلیم به فکر فیلترینگ نیست، اسلام دانشگاه آزاد اسلام مداحان نیست، از تظاهر به ساده زیستی متنفرم، پای حرف هایم در نمازجمعه 88 هستم، مردم می دانند چرا نمازجمعه نمی آیم، جدیدالاسلام ها از ماهواره می ترسند، لااکراه فی الدین یعنی آزادی نه خفقان! اینها برخی از تیتر های مطالب سایت هاشمی رفسنجانی در همین چند روز اخیر است که مرور مواضع وی و تیم رسانه ای اش را آسان می کند. کنکاشی عام در موضع گیری های هاشمی رفسنجانی در شرایط فعلی نشان از آن دارد که به رغم پیروزی نامزد مورد علاقه اش در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 و بازگشت بسیاری از نزدیکانش به مناصب دولتی، کماکان عصبانیت وی از ملت و نظام پابرجاست! اکنون جدی ترین سؤالی که در تحلیل رفتار هاشمی رفسنجانی مطرح می شود این است که اگر مشکل وی تنها خلاصه در کینه از نامزد منتخب مردم در انتخابات 84 و 88 و رویه سیاسی متعاقب آن بوده، اکنون چرا هنوز به تقابل علنی با نظام مشغول است؟! اصلا چرا هر جا منفعتی از دشمن زایل می شود، هاشمی رفسنجانی ناباورانه در کنار حامیان استکبار در میدان نبرد حاضر می شود؟! چرا هاشمی از تهران برای شبکه های ماهواره ای بهائیان و صهیونیست ها دل می سوزاند و در این راه حتی آشکارا با مراجع عظام تقلید نیز به تقابل برمی خیزد؟! افراط وی در این مسیر تا اندازه ای است که ضمن نادیده گرفتن فتاوای صادره ضد تماشای برنامه های مفسده انگیز و تفرقه آفرین رسانه های بیگانه، به عباراتی همچون جدیدالاسلام و سانسورچی و افراطی و هواداران اختناق و متحجران در توصیف مخالفان و منتقدان خود متوسل می شود! تقابل هاشمی رفسنجانی با اصول و ارزش های نظام اسلامی در شرایطی صورت می گیرد که حتی در دوره 8 ساله اخیر نیز دست هاشمی از قدرت کوتاه نشده است. از آن مهم تر اینکه به رغم اسناد و مدارک غیر قابل انکار شاهد بر مدعای اشتراک فکری- گفتمانی هاشمی با مدیریت جریان فتنه برانداز انقلاب اسلامی، نظام هرگز وارد فاز تقابل با وی نشد. حتی با وجود اصرارش بر جای دادن فتنه گران شکست خورده تحت لوای تشکیلاتی واحد، پس از جفاکاری به ملت و دولت منتخبش، جمهوری اسلامی توسل به «سنت الهی استدراج» را برگزید تا تاریخ برای نسل های آینده انقلاب شفاف و بی غش ثبت شود. امام صادق علیه السلام می فرمایند: «خداوند وقتی بخواهد خیری به بنده اش برساند پس از ارتکاب گناه، به بلا و ناملایمات دچارش می سازد، تا آنکه متوجه استغفار شود اما وقتی بخواهد به بنده اش شری برساند به دنبال گناهش نعمتی به او می رساند، تا بدین وسیله از استغفار غفلت ورزد و همچنان به گناهکاری خود ادامه دهد. و این سخن خداست که می فرماید «سنستدرجهم من حیث لایعلمون» و استدراج به معنای نعمت دادن در وقت معصیت بدین معناست». هاشمی رویه مذموم «قبیله گرایی» را آشکارا حمایت کرد و در آتش فتنه بی محابا دمید. در مقابل نظام تلاش برای حفظ آبروی وی را دوچندان کرد. از حفظ و تمدید دوامش در عالی ترین مناصب مشورتی نظام گرفته تا امکان بخشیدن برای حضور وی در فضای سیاست کشور به رغم سخت شدن روزافزون مدیریت خروش مردمی که تنها به واسطه امان ولی، حاضر به رها ساختن گریبانش در 9 دی 88 شدند. کیست که نداند هاشمی و هاشمیسم، آشکارا در راهپیمایی 9 دی 88 مورد نفرت عمومی ملت واقع شدند اما نجابت نظام در رفتار صدا و سیما بروز یافت و دستنوشته های مردمی بر ضد هاشمی و خانواده اش در راهپیمایی برائت از جسارت کنندگان به ساحت امام حسین(ع) «سانسور» شد! پس هاشمی نیز می توانست از شرایطی همچون خاتمی، موسوی و کروبی در روزگار فعلی رنج برده یا بدتر از آن در وضعیتی مشابه منتظری پس از ماجرای اعدام مهدی هاشمی، این بار پس از فرار یک «مهدی هاشمی» دیگر به لندن، ایام بگذراند. او خوب می دانست نظام برای پیشبرد چنین فضایی حتی نیازمند حزب الله نیز نبود و به قول برخی قدیمی های اصلاحات، یک «عبدالله نوری» یا «اکبر گاف» برای به راه انداختن چنین شرایطی کفایت می کرد! اما نظام حیات سیاسی هاشمی را تمدید کرد تا سنت استدراج الهی را همچون عبرتی تاریخی به نمایش بگذارد. شاید بدبین ترین افراد به رویه سیاسی وی نیز هرگز گمان نمی کردند روزی از زبان کسی که خود را از شاگردان زبرالحدید امام در مبارزه می دانست، بشنوند: «با اسرائیل سر جنگ نداریم. حالا اگر عرب ها جنگ کردند ما کمک می کنیم»! کاش فقط همین چند جمله بود! هاشمی ناباورانه در اقدامی غیر قابل چشمپوشی با تکرار ادعاهای اوباما و نتانیاهو درباره دولت سوریه، حکومت این کشور را در اوج جنگ رسانه ای غرب، با قطعیت به بمباران شیمیایی مردم خود متهم ساخت! از سیاست های سایبری مستعمره ساز آمریکا با به کار بردن شعار آمریکایی «حمایت از جریان آزاد اطلاعات» پشتیبانی کرد! ملک عبدالله سعودی، خبیث ترین حافظ منافع اسرائیل در منطقه را برادر خطاب کرده و در حمایت از پدران زامبی های تکفیری، بخشی از هموطنان خود را «افراطی» لقب داد! حتی در برابر داعشی های خونخوار نیز حاضر به حمایت از دولت عراق نشد و با بی توجهی عمدی به سیاست اعلامی شخص رئیس جمهور روحانی، به تضعیف دولت مالکی در عرصه بین الملل پرداخت! ناباورانه در ماه مبارک رمضان ضمن در آغوش کشیدن فرد هتاک به آیت الله مهدوی کنی مظلوم، حامیان فرهنگ ایرانی- اسلامی و مبارزان در خط اول مقاومت در برابر شبیخون فرهنگی نظام لیبرال سرمایه داری را «سانسورچی» خطاب کرد! البته ظاهرا هاشمی فراموش کرده بود مهدوی کنی، آیت الله انقلابی مورد وثوق قریب به اتفاق احزاب و گروه های حامی نظام است. او مظهر وحدت روحانیون تراز اول و طلاب انقلابی سراسر کشور با نظام جمهوری اسلامی ایران به شمار می رود. به همین جهت در عین دعا برای سلامتی اش، به منظور مهیا شدن مسیر قدرت افزایی و خدای ناکرده انتقامجویی از خاطرات ریاست وی بر مجلس خبرگان، هتاکان به این شخصیت وحدت آفرین را نیز مورد تفقد قرار داده و «در کاخ» از جوایز فتنه افروزی بهره مندشان کرد! در سیاهه مواضع هاشمی رفسنجانی علاوه بر نشانه رفتن مراجع عظام تقلید به عنوان نگاهبانان چارچوب شریعت، وحدت ستیزی، تفرقه افکنی، نفرت افروزی و تقابل عمدی با سیاست ها و مواضع رسمی جمهوری اسلامی در فضای بین الملل نیز فراوان است. در شرایط بسیار حساس منطقه ای، سیاست های اعلامی هاشمی عملا با استقبال قابل پیش بینی رسانه های آمریکایی- صهیونیستی در فضای بین الملل مواجه شده است. متاسفانه این رویه غلط، وجود تقابل و تعارض میان سیاست های رسمی جمهوری اسلامی را با چندصدایی غیر قابل جبرانی به نمایش گذارده است. علاوه بر آن مروری کوتاه و گذرا بر سایت رسمی هاشمی رفسنجانی که در دوره اقتدار نظام جمهوری اسلامی ایران به صورت روزانه و مکرر، تلویحا پیشنهاد نوشاندن «جام زهر» به رهبر نظام را منتشر می کند خود بر گمانه ناشایست سیری ناپذیری حس «قدرت طلبی» وی صحه می گذارد. این اندازه تقابل با سیاست های کلی نظام توسط فردی که تحت الحمایه مدیریت عالی کشور به حیات سیاسی خویش ادامه می دهد حقیقتا غیر قابل باور است. علاوه بر آن چنین رفتار کینه جویانه ای توأم با تکرار مکرر مواضع سیاسی، اقتصادی و فرهنگی استکبار در منطقه، وجهه مناسبی از شخصی که خود را غیرمغرض و مطیع رهبری معرفی می کند، برجای نمی گذارد و در مقابل بیگانگان ناآشنا با فضای سیاسی متنوع و متکثر جامعه ایرانی را با تصویر یک ملت متفرق و بریده از تاریخ و آرمان ها با حاکمیت دوگانه مواجه می سازد که از «خفقان» هم رنج می برند! با در نظر گرفتن موارد ذکر شده و سیاهه بلندبالای فضاسازی های خودخواهانه صورت گرفته در تقابل با منافع ملی کشور و در تضاد عملی با تلاش های دولت جمهوری اسلامی برای ساماندهی قدرت درونی و امیدافزایی در جامعه ایرانی به نظر می رسد ادامه روند فعلی عاقلانه نباشد. خصوصا اینکه با رویه چندصدایی در عرصه بین الملل، قطعا نمی توان به مدیریت یکپارچه فضای حساس منطقه نیز امید بست. وحدت کلمه و پرهیز از جدال بیهوده بر سر قدرت، رمز ماندگاری جمهوری اسلامی ایران در 36 سال درگیری جدی با دشمن خارجی است. در چنین شرایطی شاید بهتر باشد هاشمی رفسنجانی با خیالی آسوده به واسطه ریاست حسن روحانی بر جمهور تحت زعامت رهبر انقلاب اسلامی، حرکت در مسیر توبه را آغاز کرده و ایام را به دور از فضای فتنه آلود جهانی با یادی از یوم الحساب سپری کند.
جوان:چرا داعش با صهیونیست ها نمی جنگد؟ «چرا داعش با صهیونیست ها نمی جنگد؟»عنوان سرمقاله روزنامه جوان به قلم یدالله جوانی است که در آن می خوانید؛با شروع حمله ددمنشانه رژیم صهیونیستی به نوار غزه در ماه مبارک رمضان و به خاک و خون کشیده شدن زنان و کودکان فلسطینی، سؤالات زیادی در خصوص مواضع و رویکرد های فرقه داعش در قبال جنگ غزه مطرح شده است. به طور قطع پاسخ به این سؤالات، پرده از ماهیت واقعی این جریان برمی دارد؛ سؤالاتی از قبیل: 1- چرا داعش علیه رژیم صهیونیستی اعلام جهاد نمی کند و مجاهدانش را روانه غزه نمی کند؟ 2- چرا داعش غزه و کرانه باختری را ارض جهاد اعلام نمی کند؟ 3- چرا مدعی خلافت اسلامی، از مسلمانان جهان نمی خواهد به فلسطینی ها برای جنگ با صهیونیست ها کمک های مالی و تسلیحاتی کنند؟ 4- چرا داعش علیه کسانی بسیج شده است که طی سه دهه گذشته، علیه امریکایی ها و صهیونیست ها دست به مبارزه زده اند و بیشترین ضربه ها را بر پیکر صهیونیست ها وارد ساخته اند؟
5- داعشی ها و مدعیان برپایی خلافت اسلامی، مواضع کنونی خود را در قبال جنایات صهیونیست ها در غزه و کشتار وحشیانه آنان چگونه توجیه می کنند؟ 6- سوریه تنها کشور عربی است که از ابتدای شکل گیری رژیم نامشروع صهیونیستی در سرزمین های اشغال شده فلسطین تا به امروز، نه تنها این رژیم را به رسمیت نشناخته، بلکه همواره حامی و پشتیبان مبارزان و مجاهدان فلسطینی در نبرد با صهیونیست ها بوده است. چرا و با چه دلایلی داعشی ها طی 40 ماه گذشته و با اعلام سوریه به عنوان ارض جهاد، بیشترین فشار ها را به حکومت سوریه با هدف فروریختن آن وارد ساختند؟ 7- حزب الله لبنان تنها جریان اسلامی است که در طول حیاتش بیشترین ضربه ها را بر پیکر رژیم صهیونیستی وارد ساخته و موازنه قوا در منطقه را به ضرر رژیم صهیونیستی تغییر داده، چرا داعشی ها مبارزه با حزب الله را در دستور کار قرار داده اند؟ 8- از نظر زمانی، چه رابطه ای بین حمله گسترده هوایی، دریایی و زمینی علیه غزه از سوی صهیونیست ها، با تحولات در سوریه و عراق وجود دارد؟ تمامی سؤالات مذکور و دیگر سؤالات مشابه را می توان در یک سؤال خلاصه کرد و آن اینکه، چرا داعشی ها به جای جنگ با صهیونیست ها و اربابانشان، به مسلمان کشی و برادرکشی روی آورده اند؟ از آنجا که این سؤالات از داعشی ها و مدعیان خلافت اسلامی در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی رو به فزونی یافته، به ناچار این گروه در صدد پاسخ برآمده که نمونه هایی از این پاسخ ها عبارتند از: الف- تا زمانی که مبارزه با «افراد مرتد و منافق» پایان نیابد، آنها مأمور جنگ با اسرائیل و یهودیان نخواهند بود!
ب- بهترین پاسخ در قرآن آمده است، جایی که خداوند در مورد دشمن نزدیک که همان منافقان هستند صحبت می کند و می گوید که آنها از کافران خطرناک ترند!
ج- قرآن کریم به ما دستور داده است ما با دشمن نزدیک بجنگیم!
د- قرآن کریم به ما دستور نداده است با اسرائیل بجنگیم!
هـ- فلسطین را حضرت مسیح آزاد خواهد کرد و ما جنگی با اسرائیل نداریم!
و- حتی صلاح الدین ایوبی اول شیعیان را قتل عام کرد و پس از براندازی حکومت علوی ها در مصر، راهی فلسطین شد! از مجموعه پاسخ های داعشی ها می توان دریافت که آنان می گویند، جنگ با دشمن نزدیک (منافقان و مرتد ها)، در اولویت است و پس از نابودی این دشمنان نزدیک، باید سراغ دشمن اصلی رفت. برخی از عناصر این فرقه تکفیری، جنگ با دشمنان نزدیک را «جهاد اصغر» و جنگ با دنیای غرب و امریکا را «جهاد اکبر» نامگذاری و جهاد اصغر را مقدمه جهاد اکبر معرفی می کنند. این نوع توجیهات در پاسخ به سؤالات مذکور مبنی بر دلیل نجنگیدن داعشی ها و القاعده و دیگر گروه های همسو با صهیونیست ها آن هم در زمانی که رژیم جعلی و اشغالگر قدس شریف، بی رحمانه مسلمانان فلسطینی را به خاک و خون می کشد و طی کمتر از دو هفته بیش از 350 نفر را به شهادت رسانده و بیش از 2 هزار نفر را زخمی کرده، برگرفته از نقشه کلی و طرح هفت مرحله ای این فرقه برای برپایی خلافت اسلامی و رسیدن به یک قدرت برتر جهانی است؛ طرح هفت مرحله ای که «فواد حسین»، روزنامه نگار اردنی و هم سلولی «ابومصعب الزرقاوی» در زندان، در کتاب «زرقاوی نسل دوم القاعده» از آن پرده برداری می کند. زرقاوی رهبر مقتول القاعده در عراق بود و هم او بود که زمینه های شکل گیری داعش را در عراق فراهم ساخت. بر اساس این طرح هفت مرحله ای، در مرحله چهارم باید حکومت های منفور عرب را فروریخت و در مرحله پنجم با برپایی خلافت اسلامی، مقدمات را برای رویارویی بزرگ یا همان جهاد اکبر با غرب فراهم ساخت! و مرحله هفتم به یک قدرت برتر جهانی تبدیل شد. اکنون عمده حکومت های عرب بر سر قدرت هستند، لکن داعش اعلام خلافت اسلامی کرده و برای ابوبکر البغدادی بیعت می گیرد. جالب آن است که داعشی ها زمانی نجنگیدن با صهیونیست ها را توجیه می کنند که در مناطق تحت اشغال خود در سوریه و عراق اعلام خلافت کرده و به زعم خود به اجرای شریعت پرداخته اند. این فرقه اکنون با عنوان خلافت اسلامی، به برادرکشی و مسلمان کشی می پردازد و مبارزه نکردن با صهیونیست ها را آنگونه که آمد، توجیه می کند. آیا این توجیهات را می توان پذیرفت؟ در این باره گفتنی هایی است و از آن جمله: 1- در طرح هفت مرحله ای القاعده، باید تمامی حکومت های فاسد و منفور عرب و در رأس آنها آل سعود را فروریخت و سپس در سرزمین های اسلامی تشکیل خلافت اسلامی داد. اکنون سؤال این است که همین حکومت های عربی مانند عربستان، قطر، اردن و... در به قدرت رساندن داعشی ها، چه نقشی را ایفا کرده اند. اگر پول های عربستان و قطر نبود، اگر کمک های اردن و ترکیه نبود،
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها