واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۳ - ۰۹:۲۳
براساس تعریف سازمان جهانی بهداشت(WHO)، بیماریهایی که به طور طبیعی بین حیوانات مهره دار و انسان قابل انتقال میباشند را بیماریهای قابل انتقال انسان و حیوان(زئونوز) مینامند. کارشناس بیماریهای مشترک انسان و دام در معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در گفتوگو با خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه کویر، درباره وضعیت بیماریهای زئونوز در کرمان گفت: لیشمانیوز جلدی، کالاآزار، بیماری هیداتیدوز، تب کریمه کنگو، حیوان گزیدگی و تب مالت از جمله زئونوزهایی هستند که در استان کرمان مشاهده شده است. "مینو مشایخی" افزود: بیماری تب مالت در سطح شهرستانهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی کرمان در چهار شهرستان بردسیر، سیرجان، شهربابک و بافت شیوع بیشتری دارد. وی ادامه داد: شیوع بیماری تب مالت در بردسیر از متوسط کشوری بالاتر است و در سایر شهرستانهای تابعه دانشگاه این بیماری از شیوع نسبتا پایینی برخوردار است. مشایخی گفت: میزان بروز حیوانگزیدگی در مجموع شهرستان های تحت پوشش دانشگاه روند افزایشی نشان میدهد که بخشی از آن میتواند به دلیل افزایش آگاهی جامعه و مراجعه بیشتر به مراکز بهداشت باشد. کارشناس بیماریهای مشترک انسان و دام در معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کرمان ادامه داد: شهرستان های بردسیر، ارزوئیه، سیرجان و بافت دارای بیشترین میزان حیوان گزیدگی هستند که علت آن اشتغال مردم به دامداری است. مشایخی گفت: میزان بروز بیماری هاری که ناشی از حیوان گزیدگی است در سه سال اخیر صفر بوده است. وی بیماری تب کریمه کنگو را از دیگر زئونوزها معرفی کرد و گفت: موارد تایید شده تب کریمه کنگو از شهرستانهای سیرجان، کرمان و بافت میباشد. مشایخی گفت: طبق گزارشهای ثبت شده در خصوص بیماری تب کریمه کنگو، در سال 1389، چهار مورد تشخیص قطعی ثبت شد؛ سال 90، یک مورد شناسایی و در سال 91، هشت مورد تایید آزمایشگاهی و در سال 92 پنج مورد تایید آزمایشگاهی داشته است. کارشناس بیماریهای مشترک انسان و دام در معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کرمان میزان کشندگی بیماری تب کریمه کنگو را در سه سال اخیر صفر عنوان کرد. وی ادامه داد: در خصوص بیماری هیداتیدوز نیز، معمولا موارد آلوده به کیست هیداتیک از بیمارستانهای مرجع در شهر کرمان گزارش میشود. بطوریکه در سال 91، 41 مورد بیماری گزارش شد که بیشتر مربوط به شهرستانهایی مانند (بافت- بردسیر- بم- سیرجان) که دامپروری رایج می باشد، است. مشایخی منبع گزارش موارد مبتلا به کالاآزار را بیمارستانها عنوان کرد و گفت: از سال 85 تا 91 در مجموع 21 مورد مبتلا به این بیماری در بیمارستان افضلی پور شهر کرمان بستری شدند، که محل سکونت آنان شهرستان های مختلف استان کرمان و هرمزگان بوده است. کارشناس بیماریهای مشترک انسان و دام در معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کرمان با بیان اینکه در سطح دانشگاه علوم پزشکی کرمان گزارشهای ابتلا به بیماری لیشمانیوز جلدی نوع روستایی و شهری هر دو وجود دارد، گفت: کانون های لیشمانیوز شهری در استان کرمان شامل شهرستان جیرفت(شهر جبالبارز، روستای اسبی و سقدر)، شهرستان بم (شهر بم، بروات و روستای دهبکری) و شهر کرمان که از کانون های قدیمی این بیماری است. وی ادامه داد: همچنین کانون های لیشمانیوز روستایی در دانشگاه کرمان شهرستانهای سیرجان، شهربابک، زرند، بافت، ارزوئیه هستند. وی افزود: بروز بیماری در دانشگاه کرمان در سالهای 90، 91 و 92 به ترتیب 31، 33 و 35 در یکصد هزار نفر جمعیت بوده است که افزایش نسبی نشان میدهد. کارشناس بیماریهای مشترک انسان و دام در معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در خصوص این افزایش گفت: این افزایش به دلیل مهاجرت جمعیت حساس به مناطق اندمیک و رفت و آمد به کانونهای آلوده، ساخت و ساز و شهرک سازی در مناطق زندگی جوندگان، وجود بافت قدیمی و کهنه در مناطق شهری، ماهیت بازپدیدی بیماری و فاکتورهای مربوط به آن میباشد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]