واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: رؤیا اما دست یافتنی جام جهانی فوتبال در "بیت المقدس" امروز از آن آپارتاید وحشی فقط یک خاطره تلخ باقی مانده و یک تجربه شیرین پیروزی که نسلِ در زنجیر "کاکا سیاه" برای نسل آزاد "انسان سیاه" بازگو می کند.
عصرایران ؛ حمید رضا مهاجر / بیروت - جام جهانی آفریقای جنوبی آغاز شد؛ رویای شیرینی که شاید بومیان سیاه پوست این کشور در سالهای سیاه آپارتاید حتی نمی توانستند آن را تصور کنند.سالهایی که استعمار سفید با ادعای برگزیدگی و برتر بودن ، زشت ترین جنایت های نژاد پرستانه را در حق بومیان سیاه این کشور روا می داشت. استعمارگران در آغاز، زمینهایی که می توانستند از اربابان بخرند،خریدند و در همه آن چهل سال تاریک بعد به زمینهای باقی مانده بومیان،تجاوز،خانه ها را ویران،گورستانها را آباد و زندانها را پر کردند.نژاد پرستان صاحبان اصلی زمین را آواره کردند و آنهایی که اعتراض کردند را تروریست نامیدند تا باقی بمانند اما باقی نماندند و رفتند و امروز از آن آپارتاید وحشی فقط یک خاطره تلخ باقی مانده و یک تجربه شیرین پیروزی که نسلِ در زنجیر "کاکا سیاه" برای نسل آزاد "انسان سیاه" بازگو می کند.سرود آزادی و برابری که صدای آن را دیروز همه جهانیان در افتتاحیه جام جهانی فوتبال شنیدند و رویایی که بومیان در زنجیر آپارتاید آن را با چشمان خود دیدند.سرمان را که بالا بگیریم و نگاهمان را از جنوب افریقا بر قلب خاورمیانه متمرکز کنیم سرزمینی را خواهیم دید که هنوز دچار همان تاریخ تاریک سیاهان افریقای جنوبی است : زمین ها در اشغال،خانه ها ویران،گورستانها آباد و زندان ها مملو از انسانهایی است که در زنجیر صهیونیسم گرفتار شده اند.سرنوشت عرب فلسطینی بسیار شبیه سرنوشت بومی افریقای جنوبی است. استعمار صهیونیستی زمین هایی را که می توانست از اربابان بخرد،خرید و در همه این شصت سال تاریک،زمینهای باقی مانده را اشغال،خانه ها را ویران،گورستانها را آباد و زندانها را پر کرد.صهیونیستها صاحبان اصلی زمین را آواره کردند و مقاومت در برابر آن را تروریسم معرفی کردند تا باقی بمانند.این همان تاریخ است با این تفاوت که مبارزه با صهیونیسم بسیار دشوارتر از مبارزه با آپارتاید است.سازش بر پا شد تا اسراییل باقی بماند اما اصحاب سازش امروز به اعتراف خودشان هیچ دستاوردی ندارند تا به مردمشان نشان دهند.کسانی که می خواستند سازش کنند سایه توهین ها و تحقیرهای صهیونیستها را بر سر مردمشان می بینند.ابو عمار دیر متوجه شد که صلح با اسراییل،آرمان بزرگ او یعنی بیت المقدس آزاد را محقق نخواهد کرد اما زمانی متوجه شد که تانک های اسراییلی در 20 متری مقر تشکیلات خود گردان فلسطینی در رام الله،او را محاصره کرده بودند.اما آنهایی که ایستادند و مقاومت کردند،بخش عمده ای از زمینهایشان را آزاد کردند و امروز با عزت،سربلند و از همه مهمتر امیدوارند تا با استواریشان سقوط صهیونیسم را با چشمان خود ببینند.من این امید را در چشمان آنان می بینم.چند روز پیش که به مناسبت سالگرد آزادی جنوب لبنان با دوستانم به بوابه الفاطمه رفته بودم در 2 متری مرز لبنان و فلسطین کودکانی را دیدم که مشتاقانه به آن سوی سیم خاردارها نگاه می کردند انگار می دانستند که پیروزی نزدیک است.سوت بازی افتتاحیه جام جهانی در استادیوم ساکر سیتی ژوهانسبورگ زده شد و همه جهان دید که چگونه این شهر آزاد که روزی در زندان آپارتاید،اسیر بود در حال برگزاری یکی از بزرگترین رویدادهای ورزشی جهان است.رویای بومیان سیاه محقق شد؛ می توان روزی را تصور کرد که در اینجا نیز زمینها آزاد،خانه ها آباد،گورستانها گلستان و زندانها موزه شود و سوت بازی افتتاحیه جام جهانی در بیت المقدس آزاد به صدا درآید و رویای بزرگ در این شهر عزیز که متعلق به همه ماست برآورده گردد.می دانم رویاست اما افریقای جنوبی را نگاه کنید،باور داشته باشید که قابل تحقق است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 117]