تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836174851
امام علی علیه السلام مغز متفکر اسلام
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: امام علی علیه السلام مغز متفکر اسلام
پس از درگذشت پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم گروه هایى از دانشمندان یهود و نصارا براى تضعیف روحیهمسلمانان به مرکز اسلام روى مىآوردند و سؤالاتى رامطرح مىکردند. از جمله، گروهى از احبار یهود وارد مدینه شدند و به خلیفه اول گفتند:در تورات چنین مىخوانیم که جانشینان پیامبران، دانشمندترین امت آن ها هستند. اکنون که شما خلیفه پیامبر خود هستید پاسخ دهید که خدا در کجاست؟ابوبکر پاسخى گفت که آن گروه را قانع نساخت او براى خدا مکانى در عرش قائل شد که با انتقاد دانشمند یهودى روبرو گردید و گفت:در این صورت باید زمین خالى از خدا باشد! در این لحظه حساس بود که على علیه السلام به داد اسلام رسید و آبروى جامعه اسلامى را صیانت کرد. امام با منطق استوار خود چنین پاسخ گفت: «ان الله این الاین فلا این له جل ان یحویه مکان فهو فی کل مکان بغیر مماسة و لامجاورة.یحیط علما بما فیها و لا یخلو شیء من تدبیره »1 ؛ مکان ها را خداوند آفرید و او بالاتر از آن است که مکان ها بتوانند او را فرا گیرند. او در همه جا هست، ولى هرگز با موجودى تماس و مجاورتى ندارد. او بر همه چیز احاطه علمى دارد و چیزى از قلمرو تدبیر او بیرون نیست. حضرت على علیه السلام در این پاسخ، به روشنترین برهان، بر پیراستگى خدا از محاط بودن در مکان، استدلال کرد و دانشمند یهودى را آنچنان غرق تعجب فرمود که وى بى اختیار به حقانیت گفتار على علیه السلام و شایستگى او براى مقام خلافت اعتراف کرد. امام علیه السلام در عبارت نخستخود (مکان ها را خداوند آفرید...) از برهان توحید استفاده کرد وبه حکم اینکه در جهان قدیم بالذاتى جز خدا نیست و غیر از او هرچه هست مخلوق اوست، هر نوع مکانى را براى خدا نفى کرد. زیرا اگر خدا مکان داشته باشد باید از نخست با وجود او همراه باشد، در صورتى که هرجه در جهان هست مخلوق اوست و از جمله تمام مکان ها و از این رو، چیزى نمىتواند با ذات او همراه باشد. به عبارت روشنتر، اگر براى خدا مکانى فرض شود، این مکان باید مانند ذات خدا قدیم باشد و یا مخلوق او شمرده شود. فرض اول با برهان توحید و اینکه در عرصه هستى قدیمى جز خدا نیست سازگار نیست و فرض دوم، به حکم اینکه مکانى فرضى مخلوق خداست، گواه بر این است که او نیازى به مکان ندارد، زیرا خداوند بود و این مکان وجود نداشت وسپس آن را آفرید. امام علیه السلام نه تنها در مسائل فکرى و عقیدتى، اسلام و مسلمانان و در نتیجه خلیفه را کمک مىکرد، بلکه گاهى نیز که خلیفه در تفسیر مفردات و واژههاى قرآن عاجز مىماند به داد او مىرسید.حضرت على علیه السلام در عبارت دوم کلام خود (او در همه جا هستبدون اینکه با چیزى مماس و مجاور باشد) بر یکى از صفات خدا تکیه کرد و آن این است که او وجود نامتناهى است و لازمه نامتناهى بودن این است که در همه جا باشد و بر همه چیز احاطه علمى داشته باشد، و به حکم اینکه جسم نیست تماس سطحى با موجودى ندارد ودر مجاورت چیزى قرار نمىگیرد. آیا این عبارات کوتاه و پر مغز گواه بر علم گسترده حضرت على علیه السلام و بهره گیرى او از علم الهى نیست؟ البته این تنها مورد نبوده است که امام علیه السلام در برابر احبار و دانشمندان یهود در باره صفات خدا سخن گفته، بلکه در عهد دو خلیفه دیگر و در دوران خلافتخویش نیز بارها با آنان سخن گفته است. ابونعیم اصفهانى صورت مذاکره امام علیه السلام را با چهل تن از احبار یهود نقل کرده است که شرح سخنان آن حضرت در این مناظره نیاز به تالیف رساله اى مستقل دارد و در این مختصر نمىگنجد. 2شیوه بحث امام على علیه السلام با افراد بستگى به میزان معلومات و آگاهى آنان داشت. گاهى به دقیقترین برهان تکیه مىکرد و احیانا با تشبیه و تمثیلى مطلب را روشن مىساخت. پاسخ قانع کننده به دانشمند مسیحىسلمان مىگوید:
پس از درگذشت پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم، گروهى از مسیحیان به سرپرستى یک اسقف وارد مدینه شدند و در حضور خلیفه سؤالاتى مطرح کردند.خلیفه آنان را به حضور على علیه السلام فرستاد. یکى از سؤالات آنان از امام این بود که خدا کجاست. امام آتشى برافروخت و سپس پرسید: روى این آتش کجاست؟دانشمند مسیحى گفت: همه اطراف آن، روى آن محسوب است و آتش هرگز پشت و رو ندارد. امام فرمود: اگر براى آتشى که مصنوع خداست طرف خاصى نیست، خالق آن، که هرگز شبیه آن نیست، بالاتر از آن است که پشت و رو داشته باشد مشرق ومغرب از آن خداست وبه هر طرف رو کنى آن طرف وجه و روى خداست و چیزى بر او مخفى و از او پنهان نیست. 3امام علیه السلام نه تنها در مسائل فکرى و عقیدتى، اسلام و مسلمانان و در نتیجه خلیفه را کمک مىکرد، بلکه گاهى نیز که خلیفه در تفسیر مفردات و واژههاى قرآن عاجز مىماند به داد او مىرسید. چنان که وقتى شخصى از ابوبکر معنى لفظ «اب» را در آیه و وَفَاكِهَةً وَأَبًّا مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ 4؛ و میوه و چراگاه، [تا وسیله] استفاده شما و دامهایتان باشد. سؤال کرد، وى با کمال تحیر مىگفت:به کجا بروم اگر بدون آگاهى کلام خدا را تفسیر کنم. چون خبر به على علیه السلام رسید فرمود: مقصود از اب، همان علف و گیاه است. 5اینکه لفظ "اب" در زبان عربى به معنى گیاه و علف است در خود آیه گواه روشن بر آن وجود دارد، زیرا پس از آن مىفرماید: متاعا لکم و لانعامکم . یعنى: این دو، مایه تمتع شما وحیوانات شماست.آنچه مىتواند براى انسان مایه تمتع باشد همان «فاکهه» است و آنچه مایه لذت و حیات حیوان است «اب » است که قطعا گیاه و علف صحرا خواهد بود. شیوه بحث امام على علیه السلام با افراد بستگى به میزان معلومات و آگاهى آنان داشت. گاهى به دقیقترین برهان تکیه مىکرد و احیانا با تشبیه و تمثیلى مطلب را روشن مىساخت. داورى حضرت على (ع) در باره یک مرد شرابخوار
خلیفه اول نه تنها در کسب آگاهى از مفاهیم قرآن از امام على علیه السلام استمداد مىجست، بلکه در احکام و فروع دین نیز دست نیاز به سوى آن حضرت دراز مىکرد. مردى را که شراب خورده ماموران به نزد خلیفه آوردند تا حد شرابخوارى براى او جارى سازد. وى ادعا کرد که از تحریم شراب آگاه نبوده و در میان گروهى پرورش یافته که تا آن هنگام شراب را حلال مىدانستهاند. خلیفه در تکلیف خود متحیر ماند. فورا کسى را روانه حضور على علیه السلام کرد و حلمشکل را از او خواست. امام فرمود: باید دو نفر از افراد موثق دست این فرد شرابخوار را بگیرند و به مجالس مهاجرین و انصار ببرند و از آنان بپرسند که آیا تاکنون آیه تحریم شراب را براى این مرد تلاوت کردهاند یا نه. اگر آنان شهادت دادند که آیه تحریم شراب را بر این مرد تلاوت کردهاند باید حد الهى را بر او جارى کرد و اگر نه، باید او را توبه داد که در آینده لب به شراب نزند و سپس رها ساخت. خلیفه از دستور امام علیه السلام پیروى کرد و سرانجام آن مرد آزاد شد. 6درست است که امام علیه السلام در دوران خلافتخلفا سکوت کرد و مسئولیتى نپذیرفت، ولى هیچ گاه در باره اسلام و دفاع از حریم دین شانه خالى نکرد. در تاریخ آمده است که راس الجالوت (پیشواى یهودیان) مطالبى را به شرح زیر از ابوبکر پرسید و نظر قرآن را از او جویا شد: 1- ریشهحیات وموجود زنده چیست؟ 2- جمادى که به گونهاى سخن گفته است چیست؟ 3- چیزى که پیوسته در حال کم وزیاد شدن است چیست؟ چون خبر به امام علیه السلام رسید فرمود: ریشه حیات از نظر قرآن، آب است. 7 جمادى که به سخن در آمده، زمین و آسمان است که اطاعتخود را از فرمان خدا ابراز کردند. 8 و چیزى که پیوسته در حال کم و زیاد شدن استشب و روز است. 9چنان که از این سخنان على علیه السلام آشکار است امام معمولا براى اثبات سخن خود به آیاتى از قرآن استناد مىکرد واین بر استوارى سخن او مىافزود. 10 منبع : کتاب: فروغ ولایت ص 293 تا 297 نویسنده: استاد جعفرسبحانىتنظیم: گروه دین و اندیشه تبیان1- ارشاد مفید، چاپ سنگى، ص107. 2- ر.ک. حلیة الاولیاء، ج1، ص 72. 3- قضاء امیر المؤمنین، ط نجف،1369، ص96. 4- سوره عبس، آیات 31 و32. 5- الدر المنثور، ج6،ص317، ارشاد ص106. 6- کافى، ج2، حدیث16; ارشاد مفید، ص106; مناقب ابن شهر آشوب، ج1، ص489. 7- وجعلنا من الماء کل شیء حی .(انبیاء:30)یعنى: ازآب هر موجود زنده اى را آفریدیم. 8- فقال لها و للارضه ائتیا طوعا او کرها قالتا اتینا طائعین .(فصلت:11; یعنى: به آسمان وزمین گفت از روى رغبتیا کراهتبه فرمان خدا باشید. گفتند با کمال رغبت مطیع فرمان خداییم. 9- یولج اللیل فی النهار و یولج النهار فی اللیل .(لقمان:29) یعنى: شب را در روز داخل مىکند وروز را در شب. 10- بحار الانوار، ج40، ص 224.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 197]
-
گوناگون
پربازدیدترینها