تور لحظه آخری
امروز : یکشنبه ، 4 آذر 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):يك عالم برتر از هزار عابد و هزار زاهد است.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

خرید سرور مجازی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

خرید نهال سیب

وکیل ایرانی در استانبول

وکیل ایرانی در استانبول

وکیل ایرانی در استانبول

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1833055178




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

شاعری که هفت شهر عشق را گشت


واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
عطار,فارسی,غزل
شاعری که هفت شهر عشق را گشت غزل، یکی از گونه‌های ادبی و شعری زبان فارسی است که از نیمه دوم سده سوم هجری به‌عنوان یک قالب و نوعی مشخص از شیوه بیانی سروده شده است.




واژه «غزل» در اصل لغت به معنی «حدیث عشق و عاشقی کردن است و چون این نوع شعر بیشتر بر سخنان عاشقانه است، آن را «غزل» نامیده اند.» کلام شاعرانه در قالب غزل همواره رو به تکامل بوده و شاعران ما با همنشین کردن واژه ها، خلق تعبیرهای تازه، ساخت ترکیب های زیبا و پرداخت موسیقایی و نمودآوایی گوناگون به فرآیند «ابداع» و «ایجاد» در غزل دست یافته و از تقلید و تکرار سنت های ادبی پیشینیان پرهیز کرده اند. هرچه به سده ششم هجری نزدیک می شویم، غزل های فارسی، هم از نظر زبان و بیان شاعرانه و هم از نظر معنی و مفهوم عاشقانه، از ملاحت و صراحت بیشتری برخوردار شده و به عنوان یک نوع شعر غنایی با اعتبار و استقلال خاص زبانی، قالبی مناسب و شیوه ای شایسته برای بیان شور و حال و شوق انسانی و بازتاب تجربه های روحی و شهودی رخ نموده است. با نگاهی کلی به سرگذشت غزل در زبان فارسی، درمی یابیم پیشرفت، تحول و تکامل این گونه ادبی، از «لفظ» به «معنی» از طبیعت گرایی و عینیت به معنویت گرایی و ذهنیت، سیر کرده و در این راه تا آنجا پیش رفته که به ابزاری مناسب برای بیان عالی احساسات عرفانی و شور و عاطفه روحانی تبدیل شده است. غزل های فریدالدین عطار نیشابوری در سنجش یا غزل های شاعران پیش از او از جوش و هیجان های انسانی بیشتری برخوردار بوده است. تفاوت و تنوع معنایی و محتوایی غزل های عطار، مجلای جهان درونی و معنویت، شیوه تفکر و تعقل اوست. عطار در غزل های خود برای بیان احساس و اندیشه عرفانی اش زبانی ویژه برگزیده است؛ زبانی که آینه جهان بینی و زیست شناختی اوست. این زبان با زبان شعر و شهودهای شاعرانه یکی است. زبان عطار، زبان «دل» است و تنها اهل «دل» می توانند آن را دریابند. عطار با این زبان است که با خدای خود سخن می گوید و به چون و چراهای این جهان پاسخ می دهد؛ از این روست که غزل های او تنها با شهود رمزی و درونی قابل ادراک است؛ زیرا سرچشمه آنها، ذهن و دل بی آرایش عطار است؛ غزل هایی که می توان در آنها جهان آرزو، آرمان و اعتقاد عطار را آمیخته با هیجان های عاشقانه و عاطفه و روان صادقانه بدرستی و به رمز و اشاره دریافت کرد. از این روست که رمز و نمادهای غزل او، بازتاب اندیشه عرفانی و زبان صوفیانه او را در غزل های شاعران پس از او مانند: مولوی، عراقی، سعدی و حافظ بیشتر از دیگران می توان دید. نمادگرایی و رمزپردازی در زبان فارسی به عنوان یک سبک و مکتب، پیشینه ای دیرینه دارد. شاعران و عارفان سخنور ما کوشیده اند با فرافکنی هیجان های معنوی و روحی و تلاطم های عاطفی و درونی خود نوعی شناخت و معرفت در قلمرو زبان فارسی به دست دهند و ما را با شیوه ای از رفتار زبانی ـ نمادین ـ آشنا کنند. فریدالدین عطار نیشابوری در نیمه دوم سده ششم هجری توانست با بهره گیری از تجربه های زبانی و شیوه بیان شاعران پیش از خود، دانش فرهنگی و عرفانی اش را در قالب غزل هایی جذاب و شورآفرین درآمیزد و نمادها و استعاره هایی بسازد که بر حس و ذهن و ضمیر مخاطب اثر گذاشته و گونه ای کشش و جذبه معرفتی و شناختی در دل و جان او به وجود آورد. عطار در غزلی به این رمزگرایی خود اشاره کرده است. سوز معشوق در پس پرده / عاشقان را دلیل آموز است هر که او شاهباز این سر نیست / زین طریقت، جهنده چون یوز است تو اگر مردی، این سخن پی بر / که فرید آنچه گفت، مرموز است این گونه است که فریدالدین عطار نیشابوری با این زبان رمزی و فردی به معرفت و حقیقت دست یافته است. اشاره ها و رمزهای شاعرانه ای که در غزل زیر هست، گستردگی روح و رستاخیز درون، دانش زبانی و تفکر عرفانی و ایمان الهی او را به نمایش گذاشته است: ای آفتاب، طفلی در سایه جمالت / شیر و شکر مزیده از چشمه زلالت هم هر دو کون، برقی از آفتاب رویت / هم نه سپهر، مرغی در دام زلف و خالت بر باد داده دل را، آوازه فراقت / در خواب کرده جان را، افسانه وصالت عقلی که در حقیقت، بیدار مطلق آمد / تا حشر، مست خفته در خلوت خیالت خورشید که آسمان را، سر رزمه می گشاید / یک تار می نسنجد در رزمه جمالت ترک فلک که هست او در هندوی تو دایم / سر پا برهنه گردان، در وادی کمالت سیمرغ مطلقی تو، در کوه قاف قربت / پرورده هر دو گیتی در زیر پر و بالت صف قتال مردان، صف های مژه توست / صد قلب برشکسته در هر صف قتالت عطار شد چو مویی، بی روی همچون روزت / تا بو که راه یابد در زلف شب مثالت همه عناصر آرایه ای و زیبایی در این غزل، بیانگر این است که زبان عطار، زبانی شاعرانه و رمزی است؛ زبانی که زبان محرمان درگاه حق است؛ زبانی که برآیند حرکت سالک از طبیعت به ماورای طبیعت؛ زبانی که به آگاهی، بیداری و یقظه عارفانه و کمال انسانی انجامیده است. تعبیرها و ترکیب های زبانی این غزل، دانسته و شایسته، انتخاب شده اند: «چشمه زلال» به جای «دهان معشوق»، «ترک فلک» به جای «خورشید»؛ «خلوت خیال» به جای «بارگاه روحانی و حرم الهی» و «هندو» به جای «تاریکی آسمان» و «زلف» که به شب همانند شده و کنایه از «تاریکی کفر» است. عطار، صف مژه معشوق را در برابر صف عاشقان در میدان نبرد عشق قرار می دهد و به نوعی از محسوس به معقول و از معقول به منقول و مسموع می رسد و غزل خود را که با ستایش معشوق ازلی آغاز کرده با کلامی سراسر تحمید، در آرزوی سرآمدن هجران و غیبت هویت حق به پایان می برد. به این ترتیب، می بینیم عطار مانند یک حکیم متاله و عارف حقیقی از حقیقت و جهان الوهیت در قالب غزل با ما سخن گفته و غزل های پرشور او این شایستگی را یافته است که به عنوان بخش عمده ای از غزل های عرفانی در زبان فارسی در سایه ازلیت دلنشین بماند. عبدالحسین موحد / پژوهشگر و مدرس ادبیات


دوشنبه 25 فروردین 1393 1:30





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 129]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


فرهنگ و هنر

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن