محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803509262
آیا سیاستمدار هم قدیمی‌اش خوب است؟/ بررسی سیر افول چهره‌های شناخته شده سیاست ایران
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
آیا سیاستمدار هم قدیمی‌اش خوب است؟/ بررسی سیر افول چهره‌های شناخته شده سیاست ایران
فضای سیاسی ایران سال‌هاست که دچار پوست‌اندازی بزرگ شده است و چهره‌های شناخته شده جای خود را به چهره‌های جوان و ناشناخته داده‌اند، که بر اساس آن زمینه بداخلاقی‌های سیاسی را فراهم کرده است.
مصطفی داننده: شاید شما هم بارها این جمله را شنیده‌اید که همه چیزقدیمی‌اش خوب است. این جمله به ویژه این روزها بسیار شنیده می‌شود. به طور مثال در هنگام دیدن فوتبال، استفاده از وسائل، دیدن فیلم، خواندن مقاله و ...
برای بسیاری از ما دیگر این ضرب المثل قدیمی تبدیل به یک هنجار اجتماعی شده است و کم کم به این باور رسیده‌ایم که هر چه در قدیم بوده است بهتر است از هرچه امروز وجود دارد و فردا وجود خواهد داشت. نقص‌ها و تناقص‌ها کمک زیادی به این معنا کرده است تا بسیاری هنوز بگویند که هیچ ماشینی پیکان نمی‌شود.
نکته جالب در همگیر شدن این ضرب المثل پارسی این است که تمام اقشار جامعه اعم از تحصیلکرده و نکرده، دکتر و کارگر، دانشجو و بیکار از آن استفاده می‌کنند و این مسئله تا جایی رواج پیدا کرده است که حتی برخی افراد با هزاران آرزو که برای فردا دارند دوست دارند به گذشته بازگردند و آن چیزها که در گذشته بهتر بودند تجربه کنند.
با این مقدمه می‌خواهم ورود به فضای سیاسی کشور کنم، فضایی که این روزها توسط سیاستمدرانی که جای بزرگان انقلاب را گرفته‌اند قدری گل آلود شده است. دو جریان اصلی کشور که سال‌هاست قدرت را دست به دست بین خود می‌چرخانند و یک روز راست‌ها بر صندلی قدرت تکیه می‌زنند و روز دیگر چپ‌ها از آن لذت می‌برند.
فضای سیاسی کشور در حالی به دست این افراد افتاده است که قبل از آن به دست چهره‌های شناخته شده دو جریان بود و دو جامعه روحانیت قدرتمند متشکل از جامعه روحانیت مبارز و مجمع روحانیون اداره می‌شد. این دو جامعه که حاصل از یک اختلاف اساسی میان اعضای جامعه روحانیت مبارز شکل گرفته است، سال‌ها محل ساختن سیاسیون قدرتمند برای کشور بودند.
در جریان انتخابات مجلس سوم، میان اعضای جامعه روحانیت مبارز تهران اختلاف اساسی درمی‌گیرد و آنها مجبور به جدایی می‌شوند. بحث بر روی ارائه‌ی لیست کاندیداها در شورای مرکزی این جامعه به اختلاف نظر کشیده شد و در مورد قرار گرفتن بعضی از اسامی در لیست جامعه روحانیت مبارز شکاف ایجاد شد. در نقطه‌‌ی مقابل آیت الله مهدوی کنی و ناطق نوری ،روحانیون چون کروبی و موسی خوئینی‌ها قرار داشتند. انتخابات مجلس سوم در فروردین 1367 برگزارشد و مجمع روحانیون مبارز با جدا شدن از جامعه‌ی روحانیت اعلان موجودیت کرد.
این گروه با جلب نظر امام خمینی، به طور رسمی اعلام موجودیت کرد ودر ابتدا آقایان کروبی، دعایی و جلالی خمینی از جامعه جدا شدند سپس شورای مرکزی به دبیرکلی آقای کروبی بدین شرح تشکیل شد:
محمد موسوی خوئینی‌ها ، محمدرضا توسلی ،مهدی کروبی ،حسن صانعی ، امام جمارانی ، جلالی خمینی ،سید محمد خاتمی ،صادق خلخالی ،رسول منتخب‌نیا ، اسدالله بیات ،سید محمد هاشمی ،محمدعلی انصاری ،محمد صدوقی ،محمد علی رحمانی، سراج‌الدین موسوی، عبدالوهاب موسوی لاری،علی اکبر آشتیانی،محمدعلی نظام زاده ،محمد علی ابطحی ،هادی غفاری ،اسدالله کیان ارثی ،سید حمید روحانی ،محمود دعایی ،سیدتقی درچه‌ای ،عیسی ولایی.
بعد از این جدایی جامعه روحانیت مبارز تهران نیز با مدیریت مهدوی کنی، هاشمی رفسنجانی و ناطق نوری و با حضور چهره‌های شناخته شده‌ای مانند حسن روحانی و سیدرضا اکرمی به فعالیت خود ادامه داد. این دو گروه بزرگ سیاسی که نقش ریش سفیدان دو جناح راست و چپ کشور عمل می‌کردند نقش هادی این دو گروه را به عهده داشتند. و در جریان‌های انتخابات مختلف در جمهوری اسلامی، چهره‌های شناخته شده سیاسی با پرچم این دو گروه وارد فضای رقابتی انتخابات می‌شدند.
به طور مثال می‌شود به لیست اعضای جامعه روحانیت مبارز تهران در مجلس ششم اشاره کرد که در آن افرادی مانند، آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، حسن روحانی، محمود احمدی نژاد، محسن رضایی، حداد عادل، احمدی توکلی و مجتهدی شبستری و ... حضور داشتند. همانطور که مشاهده می‌شود از این لیست دو نفر به ریاست جمهوری رسیدند و بقیه افراد نیز پست‌های مهم کشور را در اختیار گرفته‌اند.
این اتفاق برای مجمع روحانیون نیز تکرار شد و بسیاری از اعضای آن مانند سید محمد خاتمی و مهدی کروبی به ریاست قوای مجریه و مقننه رسیدند. این روند تا ظهور احزاب تازه و جوانان رشد کرده به ویژه در فضای دوم خرداد ادامه داشت و پس از آن کم کم این دو جامعه به حاشیه کشیده شدند و کار به دست گروه‌های دیگر سیاسی کشور افتاد.
در جریان راست، شاهد ظهور جریانی به نام اصول گرایی و با تابلو آبادگران ایران اسلامی بودیم. گروهی که متشکل از نیروهای درجه دو در فضای سیاسی کشور بود. کسانی که از رده‌های استانداری، فرمانداری و یا حداکثر وزارت وارد فضای سیاسی کشور شدند و توانستند در دومین دوره شورای شهر تهران به پیروزی دست پیدا کنند و حتی کرسی‌های مجلس هفتم را نیز در اختیار خود بگیرند.
این نیروها که کم کم خود را مستقل از جامعه روحانیت مبارز می‌دیدند در جریان انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم، به طور رسمی به این جریان پشت کردند و کاندیدای مورد وثوق ریش سفیدان جناح راست یعنی علی لاریجانی، نه گفتند و خود وارد میدان شدند.
بعد از این ماجرا اعضای جامعه روحانیت که دلگیر از این معنا بودند، خود عزلت نشینی را به حضور در صحنه سیاسی کشور ترجیح دادند و برخلاف انتخابات‌های گذشته دیگر نه از نامزد خاصی حمایت کردند و نه در انتخابات مجلس، لیست مشخصی ارائه ندادند. همین گوشه نشینی زمینه را برای فعالیت بیشتر گروه‌های تندرو بازتر کرد و حتی کار به جایی رسید، که جوانان رسما پایان شیخوخیت در جریان راست را اعلام کردند و هرکدام ساز خود را زدند.
برای دریافت این مسئله بهتر است مقایسه‌ای میان لیست جامعه روحانیت مبارز تهران در انتخابات‌های گذشته با دوره‌های هفتم، هشتم و نهم و لیست جریان اصول گرایی داشته باشید. حضور چهره‌های شناخته نشده در فضای مجلس باعث شده است تا کسانی که کمی سابقه فعالیت سیاسی در مجلس و دولت را داشته‌اند در پارلمان به ژنرال مجلس مشهور شوند. این در حالی است که در مجلس‌های گذشته ژنرال‌ها بیشتر از سربازان بودند.
جناح اصلاح طلب و مجمع روحانیون نیز همان مسیر اصول گرایان را طی کردند و نیروهای شناخته شده این جریان جای خود را به جوانان حزب مشارکت دادند. در اختیار گرفتن عنان کار توسط این گروه سبب به وجودن آمدن بسیاری از ناهنجاری‌ها در فضای سیاسی کشور شد. مجمع روحانیون مبارز نیز همچون جامعه روحانیت این روزها مشغول برگزاری جلسات عادی با محوریت بررسی شرایط کشور است.
این عزلت نشینی باعث شده است که حتی بسیاری از جوانان تازه وارد فضای سیاسی کشور فراموش کنند که روزی این نهاد تاثیرگذار مسئول نیرو ساختن برای مسئولیت‌های مهم در کشور بوند. فضای سیاسی پرالتهاب کشور خود بیانگر همین معناست.
تهمت‌ها، ناسزاها و بحران‌های اجتماعی به وجود آمده در فضای سیاسی کشور، حاصل نبود چهره‌های شناخته شده است. رئیس جمهور روحانی نیز چندی پیش در سخنان خود به این نکته اشاره کرد که بسیاری از چهره‌های تازه وارد به فضای سیاسی را عامل بحران‌های کشور دانست. وی گفت:«برخی انقلابی‌تر از همه شده‌اند؛ آنها نه در جنگ و نه در انقلاب بودند و اکنون یک‌شبه انقلابی شده اند.»
با بررسی این فضا می‌شود، بازهم به مقدمه این مطلب رسید که آیا می‌شود ضرب المثل قدیمی ایرانیان را برای فضای سیاسی کشور بکار برد و گفت که سیاستمدار هم سیاستمدارهای قدیم.!
1392/11/14
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها