واضح آرشیو وب فارسی:الف: مرگ همسایه
سهیل انوشفر*، 21 دی 92
تاریخ انتشار : شنبه ۲۱ دی ۱۳۹۲ ساعت ۰۹:۳۰
گفته می شود یک انسان می تواند تا ۴۰ روز در مقابل گرسنگی تاب بیاورد و ۶ الی ۷ روز تشنگی را تحمل کند. اما قوی ترین انسان ها در بهترین شرایط ممکن از هر نظر قادر به تحمل ۵ الی ۶ دقیقه زنده ماندن بدون نفس کشیدن نیستند. سال ها پیش، بخشی ازگزارش یک تیم مطالعاتی ژاپنی در مورد آلودگی هوای تهران و ارائه راهکار برای برطرف نمودنش، حاکی از ایرادی اساسی و غیر قابل غلبه در این خصوص بود؛ ارتفاع قابل توجه تهران از سطح دریا و کاهش تراکم اکسیژن در این شهر باعث می شود هیچ سوختی به طور کامل نسوزد و همیشه مقدار آلودگی تولید شده در این ارتفاع، از مقدار آن در شرایط متعارف بیش تر خواهد بود. گزارش موصوف توصیه نموده بود، تنظیم موتور خودروهایی که در این شهر تردد دارند، با دقت بیشتر و در فواصل زمانی کمتر انجام شده و تعویض ادوات مرتبط با سوخت، قبل از عمر منظور شده در دستورالعمل استفاده از آنها باشد. شتاب گیری خودروها ملایم تر انجام شود و ترمز کردن، نرم تر. گذشته از تأثیر شگرف این دو عامل بر کاهش مصرف سوخت، هدف از این توصیه ها نیز کاهش میزان آلودگی در زمانی بود که خودرو ها خیلی کم تعدادتر، راننده ها خونسردتر و در نتیجه دقیق تر، سیستم ها ساده تر (کاربوراتوری) و قطعات مورد نیاز ارزان تر بودند. یعنی آلودگی از مرز خطر عبور نکرده بود و مهار آن لازم می نمود. امروز لزوم خروج هر خودرویی که نه تنها دود مشخص، حتی اگر بوی ناخوش نیز دارد از چرخه حمل و نقل در درجه اول برای حفظ حیات مالک آن و خانواده اش ضروری است. جالب اینکه تغییر در عملکرد خودروهای خیلی قدیمی نیز در زمان تنظیم مجدد موتور مشهود بوده و هست. هزینه تنظیم موتور به شمع، کابل برق، استپ موتور و در مواردی معدود، فیلرگیری سوپاپ ها محدود است که در مقابل بهره ای که از خودرو می بریم خیلی سنگین نیست. کیفیت سوخت هم اگر پائین باشد در خودروهای سالم، آلایندگی کمتری ایجاد خواهد کرد. موارد متعددی در نیاز یک خودرو به این قطعات دخیل هستند از جمله برداشتن پا از پدال گاز و کاهش سرعت خودرو در زمان دیدن چراغ قرمز که بر اساس مطالعات، حدود ۲۰۰ متر است و نرم ترمز کردن علاوه بر ۲۵ درصد کاهش سوخت، سبب همین میزان (یا بیشتر) کاهش آلودگی خواهد شد. هنوز آزبست از لنت های ترمز و کلاچ تولیدی کشور ما حذف نشده (که بیش از ۲۰ سال است در تولیدات کشور های دست چندم مانند کره مشاهده نمی شود) و با هر ترمز، مقداری از آن در هوا پراکنده می شود. نگوئیم چیزی نیست که!... بیاموزیم هر مقداری را، هر چند اندک، در تعداد عوامل پدید آورنده آن ضرب کنیم تا به ابعاد فاجعه ای که با دست خویش پدید آورده ایم، پی ببریم. اینکه عرض می شود «نگهداری» لزوماً گران نیست به دلیل مسائلی از این دست می باشد. استفاده از روغن موتور بی کیفیت سبب افزایش تبخیر آن شده، بر شدت آلودگی افزوده و عمر موتور خودرو را به شدت کاهش خواهد داد. در هر نوبت تعویض روغن، فیلتر آن نیز باید عوض شود؛ در حالی که توصیه خودروسازان داخلی، هر دو نوبت یکبار و بیشتر است. این نیز از اقدامات به اصطلاح صرفه جویانه ای است که از چندین طریق بر آلودگی محیط زیست می افزاید؛ بخش هایی اساسی از هزینه های استفاده از خودرو که متأسفانه در نهایت سهل انگاری نادیده گرفته می شوند و منجر به آسیب های جدی موتور خودرو می گردند. نگهداری یک خودرو با کیفیت پایین در شرایط کم آلاینده از طریق رسیدگی به موقع کاملاً ممکن است. با کمال تأسف، امروز می بینیم همسایه هایی را که اتومبیل شخصی شان رسماً دود سیاه دارد و لجبازانه معتقدند: خودرو نو! تا پنج سال بی نیاز از معاینه فنی است! با کمال تأسف به معاینه فنی خودرو به عنوان یک اجبار یا خیلی خوش بینانه؛ مجوز رانندگی نگریسته می شود! اغلب ما سالی یکبار با نفرت و خشم به این ضرورت می پردازیم و بسیارند کارکنان مراکز معاینه خودرو که مورد فحاشی، تهدید به خودسوزی و حتی ضرب و شتم دارندگان خودروهای دارای ایرادات لازم به رفع قرار گرفته اند. هنوز می اندیشیم خودرو «من» هوا را نمی آلاید! شاید یکی از دلایلش این است که هرگز در زمان روشن بودن موتور آن، نزدیک خروجی اگزوز نبوده ایم تا متوجه شویم مرگ از آن همسایه نیست و حتی در سطح جهانی، لوله های اگزوز همه خودروها و کارخانجات در حلق تک تک ما جای دارند. البته همینجا باید این نکته را عرض کنم که وسیله نقلیه شخصی بنده حقیر به تصدیق همه، از جمله شما خواننده عزیز فاقد آلودگی است. یک میلیون دوچرخه به اندازه یک خودرو آلودگی ندارد. شهرداری محترم تهران قرار بود در سال ۱۳۹۱ با سی میلیارد تومان اعتبار، به ترویج دوچرخه سواری در تهران بپردازد و معاون محترم حمل و نقل و ترافیک آن در ۲۲ فروردین ماه ۱۳۹۱ در خبری که توسط خبرگزاری ها منتشر شده، خواستار تعیین تکلیف دوچرخه سواری بانوان شد، امسال قرار بود ده میلیارد تومان برای توسعه این وسیله نقلیه پاک سرمایه گذاری شود که بر اساس گزارش همشهری آنلاین در ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۲ به پنج میلیارد تومان کاهش داده شد که اگر شایعه کاهش مجدد آن به دو میلیارد تومان هم صحیح باشد، رقمی است قابل توجه، می توان ۱۰ هزار دوچرخه ۲۰۰ هزار تومانی خرید. البته عمده اعتبار مذکور برای افزایش مسیر های دوچرخه سواری، از ۱۷۲ کیلومتر فعلی به ۶۰۰ کیلومتر در نظر گرفته شده است. پیشنهاد می کنم همانگونه که بانک مرکزی آمار دلارهای خانگی را دارد، شهرداری نیز آمار دوچرخه های محبوس در خانه ها را مدنظر داشته و بداند که تعداد قابل توجهی از آنها در صورت سر و سامان یافتن مسیرهای عبور، از خاک خوردن نجات خواهند یافت. * سهیل انوشفر سردبیر مجله دهاتی است. متن فوق یادداشت منتشر شده در شماره دی ماه این نشریه است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]