تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1869651509
گلایه‌های مهتاب کرامتی از تعطیلی مدارس و آلودگی هوا
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
گلایه‌های مهتاب کرامتی از تعطیلی مدارس و آلودگی هوا
این پیام هر قدر هم که از سر دلسوزی باشد بی رحمانه ترین پیامی است که یک شهر می تواند به کوچک ترین شهروندانش بدهد. اینکه یک شهر بگوید برای چندمین بار آغوشم به روی تو بسته است، این پیام، پیام تلخی است. مهتاب کرامتی، سفیر صلح و حسن نیت یونیسف با نگارش یادداشتی از تعطیلی مدارس به علت آلودگی هوا گلایه کرد. این یادداشت را به نقل از «اعتماد» در ادامه می‌خوانید:
باز هم تهران برای بچه های این شهر تعطیل شد. باز هم تهران به میلیون ها بچه گفت من برای شما امن نیستم و بهتر است پایتان را روی خیابان های من نگذارید، هوای مرا به ریه های کوچک تان نفرستید، چشم هایتان را به آسمان سیاه من ندوزید. در خانه بمانید. این پیام هر قدر هم که از سر دلسوزی باشد بی رحمانه ترین پیامی است که یک شهر می تواند به کوچک ترین شهروندانش بدهد. اینکه یک شهر بگوید برای چندمین بار آغوشم به روی تو بسته است، این پیام، پیام تلخی است. شهر، بخشی از هویت ماست. ما ریشه هایمان را در شهر می کاریم و از آن تغذیه می کنیم تا وقتی بزرگ شویم و هویت خود را چون میوه یی که ثمره آن ریشه است ضمیمه زندگی و شخصیت خود کنیم. ما یا نمی خواهیم یا نمی توانیم که تهران و کلانشهرهایمان را از زیر یوغ سربی این هوای آلوده رها کنیم. با بستن درهای شهر چه تصویری از شهر برای آنان می سازیم؟ البته که این تصویر بهتر از بیمارستان و تنفس زیر چادر اکسیژن است، اما اگر کودکی این شهر را هیولایی سیاه تصور کند که باید از دست آن به اتاق کوچکش (که آن هم خالی از سرب و دود نیست) پناه ببرد، پر بیراه نیست. می ترسم از نقاشی که آسمان آن قهوه یی باشد، می ترسم از شهری که کودکان را دوست ندارد و آغوشش را به روی آنها می بندد. همه ما مسوول ریه های کوچک این بچه هاییم. صدای سرفه های این بچه ها گوش مان را کر خواهد کرد اگر نخواهیم برای هوایی که به آلودگی آن عادت کرده ایم فکری کنیم. دیگر به چه زبان، به مدد کدام استدلال باید بخواهیم درهای این شهر را به روی کودکان باز کنند و بگذارند آنها هم آسمان را صاف و شهر را پاک ببینند و این پاکی را به یاد بسپارند.
1392/10/4
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 65]
-
گوناگون
پربازدیدترینها