محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842153781
كارمند پيشكسوتم نه بازيگر پيشكسوت با شيرين يزدان‌بخش، بازيگر «بوسيدن روي ماه» و «استرداد»
واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: كارمند پيشكسوتم نه بازيگر پيشكسوت با شيرين يزدان‌بخش، بازيگر «بوسيدن روي ماه» و «استرداد»
شيرين يزدان‌بخش از آن نعمت‌هايي است كه چند سالي است خداوند به سينماي ايران هديه كرده؛ افشين هاشمي در اين ميان فقط وسيله بوده است!
كسي كه تصميم گرفت مسير ديگري را براي خاله شيرين، همان تماشاگر ثابت نمايش هاي تئاتر شهر رقم بزند، همان زماني كه او را براي بازي در «لطفا مزاحم نشويد» به محسن عبدالوهاب معرفي كرد و اين فيلم سيمرغ جشنواره فجر را براي او به ارمغان آورد.
چهار سال از آن زمان مي گذرد و اين بانوي مهربان با بازي در «جدايي نادر از سيمين» و «برف روي كاج ها» خودش را بيش از پيش به مخاطبان سينما شناسانده است. به بهانه اكران «استرداد» و ورود همزمان فيلم شريف «بوسيدن روي ماه» به شبكه نمايش خانگي او را به تحريريه روزنامه دعوت كرديم تا از كار و زندگي اش براي ما بگويد.
بازي او به نقش احترام السادات زني كه 20 سال منتظر فرزند خود است تا از جبهه برگردد براي هميشه در حافظه تماشاگران سينما ثبت شد. مرور صداي محزون يزدان بخش هنگام اداي اين ديالوگ ارجاع درخشاني به چشم انتظاري بي پايان و ابدي مادران شهدا و جوانان مفقودالاثر مي دهد: 20 سال تموم، هر ماه، بيا برو، منتظر يه خبر؛ اما نه اينجوري.
درباره ورودتان به سينما در جاهاي مختلف صحبت كرده ايد، اما شايد مرور دوباره اش در اينجا خالي از لطف نباشد. گفتيد كه ورودتان به سينما تقصير افشين هاشمي بود!
(مي خندد) بله، تقصير افشين بود، اي بگويم خدا چه كارش نكند!
يعني الان پشيمانيد كه وارد دنياي بازيگري شديد؟
نه مادر، پشيمان نيستم. آدم نبايد ناشكري كند و دروغ بگويد. فقط به دليل اين كه سني از من مي گذرد و 32 سال كارمند دولت بودم، ديگر زمان آن گذشته كه با انرژي و رفتار يك جوان با مسائل برخورد كنم. بنابراين كمي اذيت مي شوم. گاهي كه اين طوري صحبت مي كنم به من مي گويند خانم فلاني 70 سالش است و همچنان دارد با شور و انرژي بازي مي كند، مي گويم حرفه او همين است. مثل من كه 32 سال اداره رفتم و هيچ وقت خسته نشدم.
واقعا خسته نشديد؟
خدا شاهد است كه نه. من بعد از بازنشستگي كارم به دكتر كشيد. براي اين كه يك روز صبح از خواب بيدار شدم و گفتم خب حالا چكار كنم؟! بعضي هستند كه مي گويند بعد از بازنشستگي به زندگي ام مي رسم و نوه هايم پيشم مي آيند و... اما من به دليل اين كه تنها هستم قضيه ام فرق مي كند. خلاصه به دكتر رفتم و او يك سري دارو برايم نوشت.
فكر كنم بهترين دارو را خواهرتان براي شما تجويز كرد؛ اين كه به تماشاي تئاتر و ديدن كنسرت برويد.
بله، خواهرم به من گفت، شيرين تو تنهايي، نه زاغ و زوغي داري و نه آقابالاسري. بيا برو فيلم و تئاتر ببين. تو كه اين همه عاشق موسيقي هستي برو تماشاي كنسرت. من موسيقي را ديوانه وار دوست دارم.
سازي هم مي زنيد؟
نه متاسفانه. 19 سال داشتم كه استخدام شدم، پنجاه ساله هم بودم كه بازنشسته شدم. يعني آن عمر مفيدي را كه آدم مي تواند خيلي از كارها انجام دهد را براي پرداختن به اين كار از دست دادم. گرچه اگر آدم براي انجام هر كاري اراده كند در هر سني مي تواند به آن بپردازد، اما از برخي واقعيت ها هم نمي شود چشم پوشي كرد؛ چرا مي گويند بچه را از پنج سالگي به كلاس موسيقي بفرستيد؟ چون نت ياد گرفتن كار يك آدم پنجاه ساله نيست. ياد گرفتن موسيقي ذهن تميز و خالي بچه را لازم دارد. من آن فرصت را از دست دادم، الان فقط شنونده پروپاقرص موسيقي هستم و به ديدن تمام كنسرت هاي تالار وحدت مي روم.
سنتي يا پاپ؟
تالار وحدت بيشتر كنسرت موسيقي سنتي برگزار مي كند، كنسرت هاي پاپ بيشتر در برج ميلاد و تالار وزارت كشور برگزار مي شود.
منظورم اين است كه علاقه شما بيشتر به كدام نوع موسيقي است؟
نه اين كه از پاپ بدم بيايد، اما موسيقي سنتي به سن من بيشتر مي خورد. اتفاقا آثار خوب پاپ را هم گوش مي كنم. استاد محمد نوري پاپ مي خواند. محمد اصفهاني پاپ مي خواند. اگر موسيقي اصالتي داشته باشد فرق نمي كند پاپ باشد يا سنتي. ساز سولو را هم دوست دارم. مثل سمفوني هاي بتهوون و موتزارت. از اين نظر خيلي با شوهرم هماهنگي داشتيم. آن موقع تمام نوار كاست هاي اينها را داشتيم و گوش مي كرديم، مثلا باله «فندق شكن» چايكوفسكي را.
اين علاقه ريشه خانوادگي داشت؟
پدرم با اين كه يك ارتشي تمام عيار بود، اما بسيار به موسيقي علاقه داشت. برادرم كه چهار سال از من بزرگ تر است مي گويد شيرين، يادت نيست بابا تار مي زد؟ اما من چون خيلي كوچك بودم يادم نيست. مادرم هم علاقه مند به موسيقي بود. خاله من زن عموي استاد فرهنگ شريف است؛ يعني شوهرخاله ام عموي فرهنگ شريف بود؛ يعني دورادور با موسيقي در ارتباط بوديم، اما خودمان بيشتر شنونده بوديم. وقتي هشت سالم بود به من مي گفتند به تو مي خورد خواننده شوي! من جزو گروه سرود مدرسه بودم و برنامه اجرا مي كرديم.
شما متولد اصفهان هستيد، چطور از آنجا سردرآورديد؟!
چون پدرم ارتشي بود، هر كدام از ما بچه ها در يك شهر به دنيا آمديم. آن موقع ارتشي ها بايد به نقاط مختلف مي رفتند. پدر من هم حدود 17 سال را در اصفهان، بهبهان، شيراز و جاهاي ديگر زندگي و كار كرد. براي همين من اصفهان دنيا آمدم، برادرم در شيراز و خواهرم هم در بهبهان. يك برادر ديگرم هم وقتي به تهران آمديم به دنيا آمد.
خاطره اي از اصفهان داريد؟
نه، خيلي كوچك بودم، ولي هنرمنداني چون رضا ارحام صدر و نصرت الله وحدت با پدرم سلام و عليك داشتند، چون پدرم هميشه به همراه ارتشي ها در اصفهان به ديدن تئاترهاي آنها مي رفت.
روحيه نظامي گري پدر روي شما تاثير گذاشت؟
بله، اينقدر كه از بعضي لحاظ به من مي گفتند تو اصلا بايد مرد مي شدي! (مي خندد)
مي توانم بپرسم كجا كار مي كرديد؟
بله، در شركت دخانيات كه وابسته به وزارت صنايع و معادن بود. دقيقا 31 سال و شش ماه در آنجا كار كردم.
كارتان را دوست داشتيد؟
من رواني كارم بودم!
سخت نبود با وجود علاقه فراوان به هنر اين همه سال منتظر ورود به اين حرفه باشيد؟
من اصلا منتظر نبودم، خودش اتفاق افتاد. من بعد از بازنشستگي هميشه دوست داشتم وقتم مال خودم باشد و هر وقت مي خواهم به كنسرت، سينما و تئاتر بروم.
زندگي الان شما با قبل فرق كرده است؟
اصلا قابل مقايسه نيست. موقعيت يك كارمند دولت با كسي كه جلوي دوربين مي رود فرق مي كند. هيچ بحثي در اين باره نيست و يك چيز دو دو تا چهار تاست. آن موقع بيشتر وقتم مال خودم بود و بيش از حد كتاب مي خواندم.
هنوز هم مي خوانيد؟
نه، به دليل افزايش فشار چشم ديگر نمي توانم كتاب بخوانم. از وقتي دكتر تشخيص داد فشار چشمم بالاست حتي روزنامه هم نمي خرم. البته دكتر هيچ وقت به من نگفت كتاب نخوان، ولي خودم احساس مي كنم در اين سن نبايد فشار زيادي به چشمم وارد شود. براي همين هم هيچ وقت خانه خواهرم جلوي كامپيوتر نمي نشينم. خواهرزاده ام كه كلاس دوم دبستان است هميشه به من مي گويد تو ديگر بزرگ شدي، پير شدي، بيا بهت كامپيوتر ياد بدم! من بلدم، تو بلد نيستي؟! راستش، خودم هم از اين وضع راضي نيستم كه خواندن كتاب و روزنامه را كلا كنار گذاشته ام. انصافا هم شايد كمي در اين مورد زياده روي كرده باشم.
آن موقعي كه مي توانستيد، چه كتاب هايي مي خوانديد؟
همه نوع كتابي را مي خواندم. شركت ما كتابخانه خيلي بزرگي داشت. شوهرم هم اهل كتاب خريدن بود. عشقش اين بود كه جلوي كتابفروشي هاي دانشگاه تهران قدم بزند و كتاب بخرد. خودم كتاب هاي مختلفي مي خواندم، از رمان هاي ايراني و خارجي تا كتاب هايي در زمينه آمار و ژئوپوليتيك گرسنگي! يا كتابي خريده بوديم به نام «هنر در گذر زمان» كه نمي شد يك دستي بلندش كرد! اصلا فكر كنم يكي از دلايلي كه به چشمم فشار آمد مطالعه همين كتاب ها باشد. (مي خندد)
برخورد مردم با شما چطور است؟
مردم كه خيلي لطف دارند. من چون معمولا اتوبوس BRT سوار مي شوم خيلي با اظهار لطف و برخوردهاي خوب مردم روبه رو مي شوم. گاهي جلو مي آيند و مي پرسند خانم، شما هماني نيستي كه فيلم بازي مي كني؟
حالا مخاطبان خاص و پيگير سينما و تئاتر كه شما را به اسم مي شناسند، اما فكر كنم عموم مردم اسم و فاميلتان را نمي دانند و فقط مي دانند شما بازيگريد.
خيلي ها اسم مرا نمي دانند. بيشترين فيلمي هم كه باعث شد اسمم در دهان ها بيفتد و مرا تا اندازه اي بشناسند، جدايي نادر از سيمين بود. چون اين فيلم اسكار گرفت و كمتر كسي در ايران هست كه اين فيلم را نديده باشد. براي همين همه مرا به اسم مادر سيمين مي شناسند.
تا قبل از بوسيدن روي ماه شايد اين طور بوده باشد، اما فكر كنم با بازي در اين فيلم حالا خيلي ها شما را با بازي در اين فيلم مي شناسند.
بله، همين طور است.
شما براي اولين حضورتان در سينما، برنده سيمرغ بلورين بهترين بازيگر نقش مكمل زن از بيست و هشتمين جشنواره فيلم فجر براي بازي در فيلم «لطفا مزاحم نشويد» شديد. فكر مي كرديد برنده شويد؟
نه، بچه هاي گروه مي دانستند كه من برنده مي شوم، ولي چيزي به من نگفتند. شب قبل از مراسم اختتاميه محسن قرايي (دستيار اول كارگردان لطفا مزاحم نشويد) به من تلفن زد و گفت: كانديداي جايزه شدي. گفتم برو بابا! قسم خورد و من هم گفتم خب، دستت درد نكند كه خبر دادي، اما فقط كانديدا شدم ديگر.
يعني با كانديدا شدن هم سرذوق نيامديد؟
خوشحال شدم، اما نه خيلي. براي همين مي گويم هر چيزي سن خودش را دارد. شايد هم من غيرآدميزاد باشم، چون ديگران را مي بينم كه چه كار مي كنند! آن شب هم مي خواستم به تماشاي تئاتر بروم و نمي خواستم به مراسم بروم. محسن گفت حتما بايد بيايي. خلاصه با ماشين دنبالم آمد و همراه او، برادرش و افشين هاشمي به مراسم رفتيم. با اين كه خانم ها آزيتا حاجيان، مهناز افشار و آنا نعمتي هم در آن سال و اين بخش نامزد دريافت جايزه بودند، ولي خودم دوست داشتم خانم سليمه رنگزن بازيگر فيلم «عصر روز دهم» برنده جايزه شود، چون بازي او در فيلم «عروس آتش» را بسيار دوست داشتم. من همين طوري نشسته بودم و آماده تشويق فرد برنده بودم كه ناگهان اسم مرا صدا زدند. به هر ترتيبي بود، رفتم بالا و سيمرغم را گرفتم.
اين جايزه الان كجاست؟
روي ميز كامپيوتر خواهرزاده ام! تنديس بسيار زيبايي كه براي بوسيدن روي ماه از جشنواره مقاومت گرفتم هم همان جا نگهداري مي شود!
سيمرغ زيباتر است يا تنديس مقاومت؟
اين تنديس خيلي خوش تراش تر و زيباتر از سيمرغ است.
البته الان سيمرغ هم تغيير شكل داده است.
باز هم قشنگ نيست! هنوز هم وِل و گَل و گشاد است! البته سليقه ها فرق مي كند.
سيمرغ احتمالي بعدي را هم كه خواهيد گرفت، به خانه خواهرتان مي بريد؟!
(مي خندد) حتما همين كار را مي كنم، چون در آنجا حداقل دو نفر آن را مي بينند و لذت مي برند.
كار در لطفا مزاحم نشويد چطور بود؟
با اين كه من و بازيگر نقش همسرم در لطفا مزاحم نشويد هر دو نابازيگر بوديم، ولي بدون هيچ تمرين و دورخواني مستقيم رفتيم جلوي دوربين. براي همين آقاي محسن عبدالوهاب، كارگردان فقط با ما صحبت مي كرد تا ما را براي بازي آماده كند.
اولين مواجهه با دوربين ترس نداشت؟
نه، ابدا. انگار نه انگار. اصلا عبدالوهاب تعجب كرده بود. بچه ها مي گفتند اين راحتي به خاطر اين بود كه تئاتر زياد مي ديدي.
اولين نمايشي كه ديديد، چه بود؟
اولين تئاتري كه ديدم «ريچارد سوم» داوود رشيدي بود كه سعيد پورصميمي، فاطمه معتمدآريا و علي دهكردي بازيگران آن بودند. اينقدر از كار خوشم آمد كه دفعه بعد خواهر و خواهرزاده هايم را هم بردم. بعد از آن نمايش «دندون طلا»ي داوود ميرباقري را ديدم كه حدود چهار ماه روي صحنه بود. با ديدن اين نمايش هاي خوب بود كه گفتم، نه بابا، تئاتر بدجايي هم نيست!
آن موقع كه اين كارها را مي ديديد، دوست نداشتيد جاي يكي از بازيگرها بوديد؟
اصلا. عشقم فقط تماشا كردن اين نمايش ها بود.
هنوز و بعد از اين كه بازيگر شديد هم همين حس را داريد؟
بله، بستگي به نمايش و بازيگر هم دارد. مثلا «شكار روباه» دكتر علي رفيعي را شش بار ديدم. نمايش «افرا»ي آقاي بيضايي را هم شش بار ديدم. دوستان مي گفتند تو چطوري حوصله مي كني اين نمايش هاي طولاني را چند بار ببيني؟ من هم جواب مي دادم كه از ديدن آنها لذت مي برم. دوست دارم تماشاگر باشم، ولي وقتي مي گويند براي فيلمبرداري شش صبح بايد سرصحنه باشي، غصه ام مي گيرد چون من تازه ساعت شش مي خوابم.
بازي در بوسيدن روي ماه چطور پيش آمد؟
بعد از بازي در لطفا مزاحم نشويد به افشين هاشمي گفتم، ديگر در هيچ فيلمي بازي نمي كنم، اما بعد بازي در جدايي نادر از سيمين پيش آمد. بعد از اين فيلم هم گفتم ديگر در كار ديگري بازي نخواهم كرد، اما پيمان معادي كه در فيلم آقاي فرهادي نقش دامادم را بازي مي كرد، براي برف روي كاج ها با من تماس گرفت.
پس تا اينجا سرنوشت بازي هاي شما در سينما رفاقتي رقم خورده است.
بله، تا حالا كه اين طوري بوده. اول به پيمان گفتم بازي نمي كنم. او گفت: مامان خودت سند گذاشتي و مرا از بازداشتگاه آوردي بيرون! (اشاره به فيلم جدايي...) تا اين كه به من گفت قرار است در فيلم نقش صاحبخانه حسين پاكدل را بازي كني و خب، من پاكدل را از دوران مديريتش در مجموعه تئاتر شهر مي شناختم. به هر حال بازي در اين فيلم را قبول كردم تا اين كه روزي آقاي منوچهر محمدي، تهيه كننده بوسيدن روي ماه تماس گرفت. من فيلم طلا و مس آقايان محمدي و همايون اسعديان را چهار بار ديده بودم و خيلي دوست داشتم. به من گفتند مي خواهيم نقش اول فيلم را شما بازي كنيد. با عبدالوهاب مشورت كردم و او گفت، آنها خودشان شما را انتخاب كرده اند و مسئوليت خوب و بد كار هم با آنهاست. من هم به دفتر توليد فيلم رفتم تا بگويم اين نقش در توان من نيست، ولي وقتي با بزرگواري و متانت آقايان اسعديان و محمدي روبه رو شدم نتوانستم جواب منفي بدهم. آن موقع فقط خلاصه فيلمنامه (سيناپس) سي صفحه اي كار آماده بود.
اسعديان براي نقش احترام السادات چه كدي به شما مي داد؟
در اين فيلم، نه دورخواني داشتيم نه تمرين جدي. آقاي اسعديان از روز اول به همه گفت كه فقط مرا با اسم احترام السادات صدا كنند تا به نقش عادت كنم. خلاصه همه مقدمات انجام شد تا براي فيلمبرداري در خانه احترام مستقر شديم. گروه صحنه خيلي براي طراحي اين خانه زحمت كشيد. فرداي روزي كه فيلمبرداري تمام شد، اين خانه را با بولدوزر خراب كردند. آقاي محمدي خيلي خلاصه به من گفت نقش مادري را داري كه 20 سال منتظر بچه ات هستي كه از جنگ برگردد. من به شوخي به آقاي اسعديان گفتم نمي تواني فيلم را شب ها فيلمبرداري كني كه من روزها بخوابم؟! او هم مي گفت احترام! تو بايد به اداره بروي، كدام اداره شب باز است؟! فقط آن يك بار كه آهنگ دل انگيز را مي خواندم ـ كه من اصلا دوستش نداشتم! ـ ما شب كار بوديم و بقيه فيلم در روز فيلمبرداري شد.
كمي از اين نقش دشوار بگوييد. جدا از مشكلات توليد حتما لحظات سخت حسي هم داشتيد، درست است؟
دو بار به دليل اين كه نتوانستم جلوي گريه خودم را بگيرم، فيلمبرداري قطع شد. يكي آنجا كه از بيماري فروغ (رابعه مدني) خبردار شدم و ديگري هم جايي بود كه قرار شد به اتاق شهدا برويم. آقاي اسعديان هر دو بار كات داد و گفت احترام گفتيم گريه كن، ولي نه اين جوري. او به خانم گريمور كار كه مي خواست قطره اشك مصنوعي به چشمم بريزد، گفت نيازي به اين كار نيست. به هر حال در اين دو صحنه خيلي اذيت شدم، چون تداعي كننده درگذشت همسرم بود.
تصور موقعيتي كه احترام دارد دشوار است. جدا از اين فيلم نظرتان نسبت به چنين مادراني چيست كه سال ها منتظر فرزندان خود هستند؟
چشم انتظاري سخت است. من در زندگي واقعي مادر نيستم. براي همين همه متعجب شدند كه چطور توانسته ام نقش اين مادر را به اين شكل بازي كنم.
كمي هم درباره هم بازي هايتان در اين فيلم صحبت كنيد.
به صابر ابر گفتم نقشت را خيلي خوب بازي كردي. شبنم مقدمي كه بازيگر شناخته شده تئاتر است يا بازيگر نقش نوه من شيدا خليق كه دختر خانم ناهيد مسلمي بازيگر خوب تئاتر است. خانم رابعه مدني و آقايان فروتنيان و پورصميمي و رايگان هم كه ديگر نيازي به تعريف و تمجيد ندارند.
فيلم را با تماشاگران ديده ايد؟
چند بار. يك بار آقايي بعد از ديدن فيلم با چشمان پف كرده سراغم آمد و گفت من برادر شهيدم و مي خواهم به خاطر اين بازي خوب و پرحس و حال از شما تشكر كنم. شما شهيد دادي؟ به او گفتم من اصلا مادر نشده ام و معذرت مي خواهم اگر باعث ناراحتي شما شدم. همين چند روز پيش دي وي دي فيلم را با خواهر و خواهرزاده هايم در خانه ديديم و همه زدند زير گريه. من به آنها گفتم ديوانه ها براي چه گريه مي كنيد؟! من كه سالم و سرحال پيش شما نشسته ام. (مي خندد)
فكر مي كنيد غير از خودتان چه بازيگري مي توانست نقش احترام را بازي كند؟
نمي دانم، هيچ وقت به اين مساله فكر نكردم.
بازيگران محبوبتان چه كساني هستند؟
ما بازيگر خوب زياد داريم و اگر قبلش به من مي گفتيد، اسامي آنها را يادداشت مي كردم. از كساني كه همين الان مي توانم به آنها اشاره كنم رويا تيموريان، حميد فرخ نژاد، فاطمه معتمد آريا، ليلا حاتمي، حامد بهداد، شهاب حسيني، صابر ابر و بزرگاني مثل آقايان عزت الله انتظامي، جمشيد مشايخي و علي نصيريان هستند. واقعا تعدادشان زياد است و من الان اسم همه بازيگران خوب يادم نيست.
خانم هاي بازيگر زيادي وجود دارند كه علاوه بر اين كه هم سن و سال شما هستند، سابقه حرفه اي و طولاني در اين حرفه دارند. در اين مدت شده كه به شما به چشم يك رقيب نگاه كنند و مثلا بگويند با آمدن ناگهاني تان جاي آنها را تنگ كرده ايد؟
راستش آدم نمي تواند ذهن كسي را بخواند، ولي اين را زياد از ديگران شنيدم كه اگر فلاني نبود، اين نقش به من مي رسيد. البته اميدوارم چنين چيزي نباشد.
ظاهرا پيشنهادهاي زيادي هم براي بازي به شما مي شود، ولي بيشتر نقش ها را نمي پذيريد. چرا؟
چندان توان و كشش اين كار را ندارم.
شايد هم به خاطر اين كه برنامه خوابتان به هم مي خورد، برخي نقش ها را رد مي كنيد! (مي خندد) ولي به نظر مي رسد اگر كمي بيشتر به شما اصرار كنند به خاطر عطوفت و مهربانيتان دل كسي را نشكنيد.
مي دانم چه مي گوييد، شايد اين طور باشد. البته فعلا دارند مرا مجاب مي كنند در تئاتر بازي كنم. مي گويم حوصله داريد؟! در تئاتر بعد از اين كه كلي تمرين كردي تازه بايد هر شب جلوي آن همه تماشاگر روي صحنه بروي كه كار من نيست.
راستي چرا در تلويزيون بازي نمي كنيد؟
چون خودم خيلي تلويزيون نمي بينم. البته مي دانم فيلم و سريال هاي خوبي ساخته مي شود و مردم بيشتر از اين كه به سينما بروند، تلويزيون مي بينند. خودم هم در يك فيلم به نام «خراش» ساخته محمد حمزه اي و بازي بيتا فرهي، بهناز جعفري، لاله اسكندري، فريبا كامران، چنگيز جليلوند و كوروش سليماني براي شبكه نمايش خانگي بازي كرده بودم كه در نهايت به عنوان تله فيلم از شبكه چهار پخش شد. ظاهرا هم فيلم موفقي بوده و در جشنواره فيلم فجر هم در بخش فيلم هاي ويدئويي برنده جايزه شد.
پس حضور در تلويزيون هم برايتان خوش يمن است؟
من اصلا نمي گويم كار در تلويزيون بد است، بلكه از هميشه جلوي چشم بودن خوشم نمي آيد. تلويزيون خودم تا زماني كه نخوابيدم روشن است، ولي صدايش بسته است! چون مي خواهم احساس كنم كسي در خانه هست و تنها نيستم. در خانه من هميشه تلويزيون روشن است، ولي صدا، صداي راديوست.
پس تلويزيون و راديو با همديگر همدم تنهايي شما هستند؟
بله، همين طور است.
امسال هم كه با سه فيلم يكي از پركارترين بازيگران جشنواره فيلم فجر هستيد.
البته نقش هايم در فيلم هاي «برف» (مهدي رحماني) و «ملبورن» (نيما جاويدي) كوتاه است، ولي در فيلم «آشغال هاي دوست داشتني» به كارگرداني محسن اميريوسفي نقش اصلي كار را بازي مي كنم كه نقش و فضايي بسيار متفاوت با بوسيدن روي ماه دارد.
جمله پاياني را خطاب به خوانندگان روزنامه و مخاطبان نقش هايتان بگوييد.
اميدوارم از اين چند فيلمي كه بازي كردم لذت برده باشند و بازي هاي من آنها را اذيت نكرده باشد و هيچ وقت هم كسي فكر نكند كه جايش را گرفته ام، چون اصلا در حدي نيستم كه بخواهم خودم را با يك بازيگر پيشكسوت مقايسه كنم. من يك كارمند پيشكسوت هستم، نه يك بازيگر پيشكسوت.
... و شيرين يزدان بخش
همين چند شب قبل فيلم «استرداد» را براي اولين بار در سينما ديدم. زمان جشنواره به دلايلي نتوانسته بودم هيچ فيلمي ببينم، از جمله همين فيلم را. در اين فيلم بازي خيلي كمي داشتم كه همان مقدار هم در اكران كوتاه تر شده است. قرار بود صحنه هاي من در اين فيلم بين هفت تا ده روز فيلمبرداري شود كه سرانجام يك صبح تا ظهر وقت گرفت!
قرار نبود نقش من در اين فيلم اينقدر كم و كوتاه باشد. دليل اصلي حضور من در اين فيلم حضور جمعي از بازيگران خوب تئاتر است كه همگي از دوستان من هستند مثل بهنام تشكر و سياوش چراغي پور. شخصيت و بازي حميد فرخ نژاد را هم خيلي دوست دارم. آقاي محمود كلاري را هم كه از زمان فيلمبرداري جدايي نادر از سيمين مي شناختم. در «برف روي كاج ها» هم جلوي دوربين ايشان بازي مي كردم. جز اينها خيلي عوامل فيلم را نمي شناختم. يادم هست اولين بار تهيه كننده فيلم (علي اكبري) همه عوامل فيلم را به يك ضيافت ناهار دعوت كرد. من هم نشستم كنار آقايي كه نمي شناختمش. كمي كه گذشت از او پرسيدم پسرم كارگردان فيلم كيه؟ من به چهره او را نمي شناسم. گفت: منم ديگه خانم يزدان بخش! علي غفاري. (مي خندد)
در اين فيلم من جاهايي درباره پدر سرهنگ فرامرز تكين (حميد فرخ نژاد) با او حرف مي زنم. به او مي گفتم: پدرت هم گفت اين ماموريت آخرشه، ولي رفت و ديگه هيچ وقت برنگشت. بعدا وقتي ديدم نقش اينقدر كوچك است به كارگردان گفتم اگر صلاح مي دانيد اصلا اين نقش را از فيلم حذف كنيد، چون نقش برجسته اي نيست و من هم بازي خاصي نكردم. گفتند نه، شما به عنوان بازيگر نقش مادر شخصيت اصلي فيلم، اطلاعاتي از پدر او را ارائه مي كنيد كه دانستن آنها براي تماشاگر لازم است؛ ولي باز ديدم همين مقدار هم كه مي گفتند نيست. فقط يك فلاش بك در فيلم هست كه سپهبد زاهدي به تكين مي گويد قول مي دهم مادرت را براي معالجه به بهترين بيمارستان هاي اروپا بفرستم. او وقتي سر مزار من مي آيد اين جمله به يادش مي آيد. ظاهرا براي همين يك صحنه گذاشتند صحنه هاي من در فيلم باشد، وگرنه من اصلا نمي دانم حضور من چه لزومي داشت. به نظر خودم كه حضورم اصلا ضرورتي نداشت، چون ديالوگي نگفتم كه گرهگشاي قصه باشد و بخواهد مطلب خاصي را بگويد. به هر حال مرا مجاب و قانع كردند كه حضور اين نقش براي فيلم لازم است.
وقتي براي ديدن فيلم به سينما رفتم، ديدم روي پوستر فيلم بر سردر سينما بعد از نوشتن اسم بازيگران اصلي نوشته شده: و شيرين يزدان بخش. (مي خندد) گفتم من هم شدم مثل بعضي از اين بازيگرها كه اسمشان در تيتراژها و تبليغات فيلم اين طوري مي آيد: و فلاني!
آخر نقش هاي من كه آن طوري نيست! وقتي اين را ديدم گفتم بابا من كه اصلا بازي نداشتم، اين چه كاري است؟! فكر كنم بازي من در نسخه جشنواره كمي بيشتر بود. اينجا مي بينيد وقتي تكين از ماموريت برمي گردد، مي رود سر مزار مادرش. با ديدن همين صحنه بود كه فهميدم براي من شناسنامه هم گرفته اند! چون روي سنگ قبر نوشته شده بود: ايراندخت مهرپرور. در حالي كه موقع بازي از هيچ كدام اينها خبر نداشتم.
علي رستگار / گروه فرهنگ و هنر
چهارشنبه 20 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]
[مشاهده در: www.iribnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها