تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836470965
تقويت اعتماد به نفس كودكان
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: بزرگترين نعمت و سرمايهاي را كه ميتوان براي انسان تصور كرد، داشتن اعتماد به نفس و احساس خود ارزشمندي است.اعتماد به نفس و اعتقاد به خويشتن لازمه رشد سالم شخصيت در افراد محسوب ميشود. اعتماد به نفس به معناي احساس داشتن صلاحيت و توانمندي براي كنارآمدن با چالشهاي زندگي و خود را شايسته براي رسيدن به خوشبختي دانستن است. به عبارت ديگر اعتماد به نفس عبارت است از احساس ارزشمند بودن و اين حس از مجموع افكار، احساس‌ها، عواطف و تجربياتمان در طول زندگي ناشي ميشود. چگونگي تعريفي كه ما از خودمان مي‌كنيم بر انگيزش‌ها، نگرش‌ها و رفتار وعواطف و همچنين سازگاري هيجاني مان تاثير مي‌گذارد. اعتماد به نفس همچنين مي‌تواند به‌عنوان تركيب احساس قابليت با احساس دوست داشته‌شدن، تعريف شود. به زبان ساده‌تر اعتماد به نفس به معناي اعتماد و اطميناني است كه فرد نسبت به توانايي‌ها و داشته‌هاي خود دارد و نيز ارزشي است كه فرد براي خود و توانايي‌هايش قائل است. از اين‌رو به جاي مفهوم اعتماد به نفس از واژه عزت‌نفس هم استفاده ميشود. احساس توانايي و اعتقاد شخص به اينكه «من مي‌توانم» پايه رشد و پرورش اعتماد به نفس است و برعكس احساس عدم‌توانايي و قادر نبودن به انجام كار نيز رشد عدم‌اطمينان به‌خود و كاهش اعتماد به نفس را به‌دنبال خواهد داشت، بنابراين براي پرورش اعتماد به نفس و ايجاد حس خودارزشمندي، مي‌بايست احساس توانايي را در كودك ايجاد كرد. هر فرد داراي يك تصوير ذهني از خود است كه در روان‌شناسي به آن خودپنداره مي‌گويند، رفتار آدمي براساس آن شكل مي‌گيرد و شخصيت فرد نيز بر آن احساس ساخته ميشود. اعتماد به نفس يك مؤلفه از خودپنداره است و براي افزايش آن بايد مؤلفه‌هاي خودپنداره را مورد توجه قرار داد. منظور از خودپنداره، مجموعه افكار، احساس‌ها و نگرش‌هايي است كه هر فرد درباره خودش در ذهن پرورش مي‌دهد. خودپنداره يا تصور واقعي شخص از خويشتن به اين معناست كه شخص خود را « كه» و«چه» مي‌داند و عمدتاً با نقش‌ها، روابط با ديگران و واكنش‌هاي شخص به ديگران تعيين ميشود. به عبارت ديگر خودپنداره حاصل تفسيري است كه فرد از تصاوير ديگران از خودش دارد و علاوه بر آن تفاسيري كه فرد از ديدگاه ديگران براي خودش ترسيم ميكند. تصوير ذهني فرد از خودش آنقدر در رفتار و كردار و شخصيت او تأثير دارد كه روان‌شناسان مي‌گويند: «به من بگو چه تصويري از خود داري تا به تو بگويم كيستي». چگونگي برداشتي كه ما از خود داريم نقش مهم و زير‌بنايي در احساس رضايت از زندگي نيز دارد. بنابراين تقويت توانايي خود‌آگاهي و به تبع آن داشتن خودپندارهاي دقيق، مي‌تواند فرد را در جهت مقابله با مشكلات و حل آنها ياري دهد. خودپندارهاي از كاركرد لازم و مفيد برخوردار خواهد بود كه داده‌هاي حاصل از تجربه را كسب كند و به عبارتي منطبق بر واقعيت باشد. به‌طور كلي خودپنداره نه خوب است نه بد. تصويري كه ما از خود داريم به‌خودي خود بار ارزشي ندارد. اين ما هستيم كه آن را ارزش‌گذاري مي‌كنيم و به واسطه ارزشي كه به آن مي‌دهيم، احساس ارزشمندي يا بي‌ارزشي مي‌كنيم.از آنجايي كه يكي از مشكلات بزرگ برخي از افراد همانا تصوير ذهني منفي از خود است، ما بايد سعي كنيم كه كودك از همان ابتدا تصوير ذهني مناسبي از خودش به دست آورد و از عزت نفس كافي برخوردار شود. كودكاني كه از اعتماد به نفس سالمي برخوردارند، احساس خوبي در مورد خودشان دارند؛ آنها نقاط ضعف و قوت خود را به خوبي مي‌شناسند، زودتر بر تعارضات كنترل مي‌يابند، در برابر فشارهاي منفي مقاوم هستند و هنگامي كه با چالشي روبه‌رو مي‌شوند قادرند براي يافتن راه‌حل اقدام كنند. كودكان در اين هنگام بدون دست‌كم گرفتن خود يا ديگران، خشنودي خود را ابراز مي‌كنند. آنها راحت‌تر لبخند مي‌زنند و از زندگي لذت مي‌برند. اين كودكان واقع‌بين و عموماً خوش‌بين هستند، از تعامل و ارتباط با ديگران لذت برده و در موقعيت‌هاي اجتماعي راحت هستند. از فعاليت‌هاي گروهي لذت مي‌برند. در موقعيت مناسب بدون شك و ترديد نقش رهبري را بر عهده مي‌گيرند. اما كودكاني كه اعتماد به نفس پاييني دارند و در مورد خود بدفكر مي‌كنند، تمايل امتحان چيزهاي جديد را ندارند و اغلب به‌صورت منفي در مورد خود صحبت مي‌كنند، تحمل كمي در برابر ناكامي‌ها دارند و زودتر از ديگران كار خود را رها مي‌كنند.در مقابل چالش‌ها پاسخ فوري آنها «نمي‌توانم» است و در مواجهه با اين چالش‌ها دچار اضطراب و ناكامي مي‌شوند. اصولاً زمان زيادي را صرف يافتن راه‌حل براي مشكلاتشان مي‌كنند و چون افكار خود‌انتقادي زيادي دارند ممكن است منفعل، منزوي يا افسرده باشند. رشد طبيعي كودك هنگامي صورت خواهد گرفت كه كارهايي به او محول شود كه توانايي انجام آن را داشته باشد، زيرا انجام كار، خودش باعث رشد احساس توانايي ميشود. اگر كودكي يك كار را نتواند انجام دهد، احساس ناتواني در تمام زمينه‌ها در او رشد خواهد كرد و هرگز فكر نخواهد كرد كه فقط اين كار به‌خصوص را نتوانستم انجام دهم، بلكه با تعميم دادن اين احساس به همه ابعاد شخصيتش، عملاً جلو هر گونه تحول و پيشرفتي را سد خواهد كرد. اگر كارهايي را به كودك بسپاريم كه در حد توانايي، استعداد و علاقه اوست و قادر است آن را انجام دهد، مسلماً انجام اين امور احساس توانايي در تمام زمينه‌ها را در او پرورش خواهد داد و با اين احساس است كه فرد خود را عضو مفيدي براي اجتماع مي‌داند و در اين راه گام مي‌نهد. از طرف ديگر براي آنكه كودك تصوير ذهني مناسبي از خود به دست آورد بايد به او شخصيت بدهيم و نسبت به او ارزش قائل شويم. همانگونه كه قبلاً ذكر شد تصويري كه فرد از خود دارد در درون ساخته و پرداخته نمي‌شود، بلكه در خارج از او شكل مي‌گيرد و به ذهن او تحميل ميشود. ما خود را آنطور مي‌بينيم كه ديگران ما را مي‌بينند. به عبارت ديگر تصوير ذهني ما از خود بر مبناي ديد و قضاوت ديگران و پردازشي كه ما از اين قضاوت‌ها داريم شكل مي‌گيرد. بنابراين والدين و مربيان، بايد شخصيت‌ساز باشند و براساس احترام و ارزش با آنان رفتار كنند و هرگز زايل‌كننده شخصيت كودكان نباشند. اصولاً كودكان براساس نوع رفتاري كه با آنان ميشود ياد مي‌گيرند چه كسي با چه توانايي‌هايي هستند. يكي از عوامل مؤثر در شكل‌گيري خودپنداره منفي و اعتماد به نفس پايين، روش‌هاي آسيب‌زاست، چرا كه پيامد مشترك همه اين روش‌ها، تحقير فرد است، فردي كه همواره با نامي نامناسب شناخته يا با لقب‌هاي زشت خطاب ميشود يا با زور به پذيرش امري وادار ميشود و يا در معرض تبعيض‌هاي رفتاري مربي قرار گيرد و در نهايت مورد تمسخر و تحقير واقع شود، احساس حقارت ميكند و همين احساس پايه‌هاي يك قضاوت و ارزشيابي منفي درباره خويش را در فرد شكل مي‌دهد، اين نگرش منفي تمام فعاليت‌هاي او را تحت‌تأثير قرار مي‌دهد و در قالب صفت‌هاي روحي، رواني و رفتارهاي ظاهري و بيروني بروز ميكند. نگراني و اضطراب، عصبانيت و به تبع آن گوشه‌گيري، منفي‌بافي و افسردگي باعث كاهش عزت نفس ميشود، كودكي كه اعتماد به نفس اندك دارد، دائم مضطرب و نگران است زيرا فكر ميكند اگر در كاري شكست بخورد، بدون شك تنبيه يا تحقير ميشود، بنابراين علاقه‌اي به آزمودن موضوعات جديد ندارد و فقط در موقعيت‌هاي امتحان شده و آشنا احساس آسودگي خيال ميكند. عصبانيت نيز باعث به‌وجود آمدن طرز فكر منفي در كودك و اعتماد به نفس اندك ميشود. افسردگي نيز باعث كاهش اعتماد به نفس ميشود. افسردگي در كودك موجب اختلال در يادگيري، بازي و توسعه روابط با ديگران ميشود و بعضي مواقع حتي مانع ارتباط او با والدين ميشود. در پناه تصوير ذهني مثبت و احساس توانايي و خودارزشمندي در فرد است كه بهداشت و سلامت رواني وي تضمين ميشود. مارك تواين گفته است: «انسان آرامش نخواهد داشت مگر آنكه خودش را قبول داشته باشد».اين نكته را نيز بايد خاطر‌نشان كرد كه از تمجيد و تشويق خارج از اندازه و ايجاد احساس توانايي كاذب نيز بايد پرهيز كرد، چرا كه اينگونه تعريف وتمجيدهاي اغراق‌گونه از جانب والدين و مربيان كودكان را به سوي قبول اينگونه گفتارها و ستايش‌هاي غير‌منطقي و در نتيجه خودباوري نابجا و غرور كاذب سوق مي‌دهد.انتقاد و سرزنش بيش از حد كودكان به‌خصوص در سال‌هاي تكوين شخصيت نيز مي‌تواند، رشد اعتماد به نفس آنان را به مخاطره اندازد. سرزنش‌هاي مكرر، عواقب نامطلوبي دارد. انتقادهاي مداوم و منفي اين احساس را در كودك مي‌پروراند كه « من فرد ناتواني هستم و هيچ كاري از عهده من ساخته نيست و هميشه كارهايم اشتباه از آب در مي‌آيد». يكي ديگر از مواردي كه شخص تصوير ذهني نامناسبي از خود مي‌سازد، نياز به كامل بودن است. كودك هنگامي كه به‌طور كامل به رؤياهاي خود دست نمي‌يابد، فكر ميكند شكست خورده است، درصورتي كه ممكن است به موفقيت‌هاي شاياني دست پيدا كرده باشد. در اين مورد ميتوان به دانش‌آموزي اشاره كرد كه در كلاس، شاگرد سوم يا چهارم ميشود، ولي فكر ميكند كه در درس و امتحان شكست خورده است. در اينجا راهكارهايي كه بايد براي افزايش اعتماد به نفس كودكان و نوجوانان رعايت شود، ذكر ميشود: - هميشه به ياد داشته باشيد كه او يك كودك است و از او به اندازه سن، هوش، توانايي و مهارت‌هايش انتظار داشته باشيد، از طرف ديگر به تفاوت‌هاي فردي او توجه كنيد و هرگز او را با ساير كودكان مقايسه نكنيد. - هميشه به او گوشزد كنيد كه در هر شرايطي حتي در شرايط بسيار سخت و ناگوار، مراقب او هستيد و در برابر اتفاقات نامناسب از او حمايت خواهيد كرد. - محبت خود را به كودك نشان دهيد و بگوييد كه به او افتخار مي‌كنيد. - به كودكتان اجازه دهيد تا عقايدش را با شهامت بيان كند و از ابراز نظر خود واهمه‌اي نداشته باشد. به بيان نيازها و احساس‌هاي او گوش فرا دهيد. - به كودك خود اجازه تصميم‌گيري بدهيد و به او كمك كنيد تا روي تصميم خود ثابت قدم بماند و عواقب احتمالي آن را نيز بپذيرد، به او بفهمانيد كه برخي از پيامدها خوب و برخي بد هستند، مهم اين است كه بياموزد با تغييرات سازگاري پيدا كند. - او را در برخي از كارها مشاركت دهيد و از او بخواهيد كه براي پيدا كردن راه‌حل با شما تبادل‌نظر كند و استقلال او را هرگز فراموش نكنيد، زيرا استقلال و اعتماد به نفس ارتباط عميقي با يكديگر دارند. - كودك را نه تنها براي كار خوبي كه انجام داده است، بلكه براي تلاش‌هايش تشويق كنيد. - به فرزند خود مهارت‌هاي سازگاري را بياموزيد، فرصت‌هاي مناسب براي او فراهم كنيد تا فعاليت‌هاي مورد علاقه‌اش را بياموزد و دنبال كند. - الگوي مثبتي براي كودك باشيد. اضطراب و كم رويي پدر و مادر در كودك عدم‌اعتماد به نفس ايجاد ميكند، به‌طور كلي رفتاري كه مي‌خواهيد داشته باشد را از خود بروز دهيد. - باورهاي غلط و افكار غير‌منطقي كودك را شناسايي كنيد و آنها را تصحيح كنيد و به‌دنبال فرصت‌هايي باشيد كه تصوير جديدي از كودك به او ارائه دهيد و او را در موقعيتي قرار دهيد كه بتواند نسبت به‌خود ديد متفاوتي پيدا كند. - كمال‌جويي بيش از حد نداشته باشيد، اگر در همه كارها و فعاليت‌ها حد نهايت و كمال را از كودك انتظار داشته باشيد و هيچگونه انعطافي نداشته باشيد، اين كودك كوچكترين نقص و عيبي را غير‌قابل‌قبول مي‌داند و تمايل دارد كه از همه لحاظ كامل باشد و چون هيچ كس كامل نيست، بنابراين هيچ وقت از كارهاي خود راضي نمي‌شود. - به فرزند خردسال خود اجازه دهيد كه خودش بازي‌هاي مورد علاقه‌اش را انتخاب كند. براي او برنامه‌ريزي نكنيد و نظرات خود را تحميل نكنيد. در هر مورد، تصميم‌گيري را به‌عهده خود او بگذاريد. - احساسات منفي كودك را بپذيريد تا بتوانيد آن را تغيير دهيد. به جاي اينكه با زور‌گويي او را از داشتن احساسات منفي منع كنيد بايد برايش محيطي فراهم كنيد تا بتواند احساسات خود را ابراز كند ولي به روشي درست به او نشان دهيم كه اين احساسات واقعيت ندارد. - توجه كودك را روي كاري كه دارد انجام مي‌دهد متمركز كنيد و توانايي‌هاي او را هرگز ارزيابي نكنيد، بلكه تلاش و جديت او را تحسين كنيد. - از تنبيه و تهديد يا بي‌حوصلگي و عصبانيت با كودك اجتناب كنيد، زيرا اين موارد نگراني كودك را افزايش مي‌دهد. - به كودك ياد بدهيد كه يك هدف واقعي كه مناسب توانايي‌هايش باشد در نظر بگيرد. اين هدف‌ها نبايد خيلي بزرگ و نه خيلي ساده و آسان باشند، به او كمك كنيد تا براي رسيدن به آن هدف تلاش كند. - اجازه دهيد كه كودك گاهي طعم شكست را بچشد تا بفهمد كه كجاي كارش اشتباه بوده است. منبع:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 253]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها