واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: مجلس شوراي اسلامي در بيست و سوم فروردين سال 1360 قانون تربيت بهداشت كاران دهان و دندان را به منظور گسترش و پيشرفت خدمات درماني و بهداشتي دهان و دندان در مناطق محروم كشور و روستاها تصويب كرده بود تا وزارت بهداشت و درمان را موظف كند با جذب نيروي جديد و آموزش نيروهاي خويش براي ارائه خدمات اوليه و پيشگيري و همچنين جلوگيري از شيوع بيماري هاي دهان و دندان در مناطق محروم به خدمت گمارد . بدنبال آن و بنا به پيشنهاد جامعه دندانپزشكي ايران، در بيست و سوم فروردين سال 1362 هيات وزيران مصوبه اي را مبني بر نامگذاري اين روز به عنوان روز دندانپزشك و ثبت در تقويم رسمي كشور را تصويب كرد . به دليل اهميت اين امرو توجه خاص تر به آن، هفته آخر فروردين ماه را هفته دندانپزشكي نامگذاري كردند، مروري بر تاريخچه اين بيماري نشان مي دهد دقيقا 25000 سال پيش يكي از اساسي ترين مشكلات انسانها، بيماري دهان و دندان بوده است ، از جمجمه هاي بدست آمده توسط باستان شناسان مربوط به آن دوران درمي يابيم كه بيماري مربوط به دهان و پوسيدگي دندان انسانهاي آن روزگار را نيز درگير خود كرده بود. در واقع قديمي ترين منبع ثبت شده بيماري دهان مربوط به متني سومري به تاريخ 5000 سال پيش از ميلاد است كه كرمهاي دندان را مهمترين دليل بر پوسيدگي دندان شرح مي دهد. در ايران قديم، طب بطور كلي سنتي بوده و درمانها بطور تجربي و بدون پايه علمي با وسايل بسيار ابتدايي و توسط افراد فاقد صلاحيت انجام مي شد كه در واقع در آن دوران عطارها براي كاهش درد دندان سعي مي كردند از داروهاي گياهي مانند روغن نخود، آب پياز، شيره انجير، ترياك و براي رفع آبسه هاي دنداني از صمغ كتيرا و باقلا و آرد گندم سرخ شده در روغن استفاده كنند. دلاكهاي حمام و سلماني ها بدون هيچ بي حسي به نحوي بسيار دردناك اقدام به كشيدن دندان هاي خراب مي كردند و اگر دنداني پوسيده مي شد و يا بر اثر ضربه تغيير رنگ مي يافت و يا دنداني مي شكست و فاصله اي بين آنها وجود داشت، همه اينها توسط زرگرهاي طلا با ساخت روكش هاي طلا براي دندان ترميم مي شد. اما تاريخچه دندانپزشكي به معني امروزي در ايران به دوران قاجاريه باز مي گردد، دوراني كه طب ايران به تدريج از طب سنتي به طب مدرن و يا اروپايي تبديل شد و مركز آموزش آن نيز در مدرسه دارالفنون بود. تا قبل از تاسيس دانشگاه تهران دارالفنون محلي بود براي تربيت دندانپزشكان تجربي كه با اصول اوليه وعلمي اين حرفه آشنا مي شدند .اما آموزش رسمي در حوزه دندانپزشكي همچون ساير شاخه هاي طب در واقع پس از تاسيس دانشگاه تهران در سال 1313 با ساخت سالن تشريح و انتقال دانشكده طب از دارالفنون به دانشگاه تهران آغاز شد. دندانپزشكان در آن زمان به صورت مجزا در دانشگاه تحصيل نميكردند بلكه درمان بيماريهاي دهان و دندان بهعنوان واحدي جداگانه به دانشجويان پزشكي تدريس ميشد. در سال 1322 شوراي دانشگاه تهران كه با رويكردي علمي و مدرن تلاش مي كرد اصول طب سنتي را تحول بخشد ، اطلاق كلمه دندانپزشك را بجاي طبيب دندانساز پذيرفت و از سال 1324 گواهي نامه رسمي و پروانه اشتغال به كار فارغ التحصيلان دندانپزشكي را با عنوان دندانپزشك صادر كرد. در سال 1335 با توجه به تخصصي شدن دو رشته داروسازي و دندانپزشكي كه از شعب دانشكده پزشكي بودند به صورت مستقل درآمدند . از سال 1339 عضويت پزشكان و دندانپزشكان در سازمان نظام پزشكي اجباري شد و اين سازمان مرجع رسيدگي به تخلفات و شكايات در رابطه با امور پزشكي و دندانپزشكي شد و آموزشگاه پرستاري دندانپزشكي در مقطع فوق ديپلم با هدف آموزش دستيار دندانپزشك آغاز به كار نمود و اولين نشريه دندانپزشكي كشور با نام نشريه دانشكده دندانپزشكي دانشگاه تهران در سال 1336 منتشر شد و بعدها به مجله دانشكده دندانپزشكي تغيير نام يافت. در سال 1340، چهار كرسي جديد تشخيص پروتز ثابت جراحي فك، صورت و كالبدشناسي دندان ايجاد شد و پس از آن در سال 1355 مدرسه دندانسازي از دانشكده پزشكي مجزا شد و به عنوان دانشكده دندانپزشكي با گروههاي آموزشي اوليه خويش آغاز به فعاليت كرد كه از گروههاي آموزشي اوليه آن مي توان به ارتودنسي، بيماريهاي دهان پروتز، جراحي و دندانپزشكي عملي اشاره كرد. قبل از پيروزي انقلاب اسلامي سال 1357، تنها دو دانشكده دندانپزشكي تهران و ملي فقط در 5 رشته ارتودنسي، پريودنتولوژي، بيماريهاي دهان وتشخيص، پروتز و جراحي فك و دهان و صورت، دوره هاي تخصصي، ايجاد شده بود كه محور فعاليتهاي آنان تقريبا محدود بود اما پس از پيروزي شكوهمند انقلاب اسلامي، تعداد اين رشته هاي تخصصي به 11 رشته رسيد كه هر ساله از طريق آزمون پذيرش دستياري، تعدادي دستيار تخصصي براي اين 11 رشته پذيرفته مي شوند. امروزه وضعيت آموزش دندانپزشكي در ايران بيش از گذشته مورد توجه است به گونه اي كه 18 دانشكده دندانپزشكي در ايران در حال فعاليت هستند و 205 واحد درسي در طول يك دوره 6 ساله به دانشجويان اين رشته ارائه مي شود كه در واقع دانشجويان مي توانند براي ادامه تحصيل و دريافت درجه تخصصي پس از فارغ التحصيل شدن در رشته دندانپزشكي عمومي، در 10 رشته ارتودنسي(مرتب كردن دندانها)، اطفال، اندودنتيكس (تخصص ريشه دندان)، پاتولوژي، پروتز، پريودنتيكس (تخصص بيماريهاي لثه و بافتهاي نگهدارنده آن)، ترميمي، تشخيص بيماريهاي دهان، جراحي دهان و فك و صورت و راديولوژي دهان در داخل كشور اقدام كنند. بنابراين مي توان گفت كه با توجه به اهميت اين رشته و پيشرفت روزافزون آن و براي ارتقاي سطح بهداشت دهان و دندان افراد جامعه و رفع بيماري ها آن، روز ثبت شده در تقويم رسمي كشور به عنوان روز دندانپزشك را بايد گرامي بداريم و هر ساله با ورق زدن تقويم در رعايت نكات مربوط به بهداشت دهان و دندان كوشا باشيم و با انگيزه اختصاص اين روز به دندانپزشكي، نگرش مجددي به اهميت رعايت بهداشت دهان و دندان و تنظيم رژيم غذايي صحيح داشته باشيم. آنچه متخصصان دندانپزشكي در اين روز بيش از هرچيز مي خواهند كه فراموش نكنيم پيام هاي كوتاهي است كه بازخوردهاي بزرگي را در زمينه بهداشت دهان و دندان براي ما به دنبال دارد : 1- پيشگيري بسيار ساده تر، كم هزينه تر و مقبول تر از درمان است. 2- گرچه در صورت ابتلا به پوسيدگي، گريزي از درمان نيست ؛ ولي نهايتاً دندان ترميم شده شبيه شلواري است وصله شده و هيچگاه جايگزين خلقت اوليه خداوندي نخواهد شد. 3- پيشگيري از پوسيدگي وبيماري هاي دنداني، افسانه و رويا نيست، واقعيتي است ساده ودر حد انتظار . 4- براي حصول به امر فوق كافي است روش صحيح مسواك زدن را فرا گرفته وآن را دقيق و مرتب به كار ببريم. 5- مسواك به بهترين نحو هم كه صورت پذيرد ، تنها سه سطح از 5 سطح دنداني را تميز مي كند. سطوح بين دنداني با مسواك تميز نمي شوند در حاليكه اين سطوح، حتي بيشتر از سطوح ديگر دندان در معرض پوسيدگي هستند. جهت تميز كردن سطوح مياني دندان، استفاده از نخ دندان ضروري است. 6- استفاده مكرر از مواد قندي وشيريني به خصوص انواع چسبنده آن مانند: شكلات و آب نبات، سبب رشد ميكروبهاي پوسيدگي زا مي شود. اطلاع**9128**1717
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 571]