محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840387234
متروي لندن؛ قديمي ترين شبكه حمل و نقل ريلي جهان
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا، ساخت شبكه راه آهن در انگليس در اوايل قرن نوزدهم ميلادي آغاز شد و تا پايان سال 1854، شش ايستگاه قطار برون شهري در خارج از مركز لندن ساخته شد. كمتر از 10 سال بعد، خطوط راه آهن برون شهري به درون شهر لندن راه يافت و اكنون متروي لندن بيش از 400 كيلومتر خط رو زميني و زيرزميني دارد. نكته جالب توجه اينكه 55 درصد شبكه متروي لندن از روي زمين مي گذرد. همچنين در سال 1890، انگليس اولين كشوري بود كه استفاده از قطار هاي برقي را براي انتقال مسافران در داخل شهر لندن آغاز كرد. در حال حاضر روزانه حدود سه ميليون مسافر از خطوط متروي لندن استفاده مي كنند. مسئولان حمل و نقل شهري لندن در سال 2007 ميلادي پنج خط صرفا رو زميني را نيز براي تكميل خط متروي لندن راه اندازي كردند تا هم به خطوط مترو كمك كنند و هم پيوستگي شبكه حمل و نقل درون شهري و برون شهري را تقويت نمايند. شبكه خطوط رو زميني راه آهن شهري لندن در حال حاضر حدود 86 كيلومتر طول دارد و با برخورداري از 78 ايستگاه روزانه حدود 30 هزار مسافر را جا به جا مي كند. اولين خطوط متروي لندن توسط شركت هاي خصوصي مختلف راه اندازي شدند. در سال 1933 هيات انتقال مسافر لندن با نام اختصاري حمل و نقل لندن London Transport براي مديريت متروي لندن تاسيس شد. 15 سال بعد، شركت حمل و نقل لندن توسط دولت وقت انگليس (دولت كارگري) به همراه چهار شركت اصلي خطوط راه آهن انگليس ملي شدند و براي اولين بار در تاريخ انگليس تحت نظارت دولت در آمدند. در سال 1970 شوراي شهر لندن كه طرفدار دولت وقت انگليس (دولت كارگري) بود مسووليت مترو را برعهده گرفت. اين روند تا 15 سال ادامه يافت تا سرانجام در سال 1985 و پس از برخي مشكلات مديريتي در متروي لندن، دولت انگليس (از حزب محافظه كار) شركت متروي لندن را با مسووليت محدود ثبت كرد تا خود به مديريت مترو بپردازد. وزير حمل و نقل انگليس نيز عهده دار مستقيم مديريت متروي لندن شد. در سال 2003 اين شركت مالك تمامي سهام حمل و نقل لندن با مسووليت مديريت تمام جنبه هاي سيستم حمل و نقل لندن بزرگ شد. از آن سال به بعد (كه شهردار لندن نيز توسط راي مردم انتخاب مي شد)، هيات مديره و يك كميسيونر اين شركت توسط شهردار لندن تعيين شدند و مديريت مترو دوباره به دست شهردار لندن افتاد. در همان سال دو شركت خصوصي بزرگ به نام هاي مترو نت و تيوب لاينز به مدت 30 سال مسووليت تعمير و نگهداري زيرساخت هاي متروي لندن را برعهده گرفتند. از آن زمان تاكنون، متروي لندن با حدود 19هزار كارمند يك سازمان عمومي (همچون راديو تلويزيون دولتي بي بي سي) است كه توسط شركت حمل و نقل لندن اداره مي شود. اين بدان معني است كه در حالي كه تعميرات و نگهداري خطوط متروي لندن توسط شركت هاي خصوصي انجام و هزينه هاي متروي لندن به طور مستقيم توسط ماليات دهندگان (و به طور غيرمستقيم توسط دولت انگليس تامين مي شود)، اما مديريت راهبردي آن در دست شهردار لندن است. شهرداري لندن همچنين مسووليت تعيين كرايه مترو را نيز برعهده دارد و در زمينه سيستم حمل و نقل مشاوره هايي به شركت حمل و نقل لندن ارايه مي دهد. متروي لندن 11 خط دارد كه كه بيش از نيمي از اين خطوط در سطح زمين قرار دارند. در مجموع، 260 ايستگاه مترو اعم از رو زميني و زير زميني در خطوط متروي شهر لندن فعال هستند. پس از متروي شانگهاي چين، متروي لندن با بيش از 400 كيلومتر طول، طولاني ترين متروي جهان است. در سال 2007، بيش از يك ميليارد مسافر از متروي لندن استفاده كردند كه اين به نوبه خود يك ركورد براي اين شهر به جاي گذاشت و آن را به سومين متروي شلوغ اروپا پس از مسكو و پاريس تبديل كرد. نظام قيمت گذاري سفر با مترو در لندن تابع منطقه بندي هاي خاص خود است به طوريكه شبكه مترو لندن و حومه به 9 منطقه تقسيم شده است. براي مثال، منطقه 1 شامل مناطق مركز شهر و مناطق 6 تا 9 شامل مناطق حومه لندن از جمله فرودگاه هيترو است. در تمامي ايستگاه هاي متروي لندن، دستگاه هاي خودپرداز براي تهيه بليط وجود دارد. با اين حال، متروي لندن از سال 2003، طرح جديدي را آغاز كرد كه بر اساس آن ديگر حتما نيازي به خريد بليط كاغذي نيست و در عوض از يك كارت مغناطيسي براي پرداخت كرايه استفاده مي شود. اين كارت به نام اويستر Oyster Card شناخته مي شود. اين كارت علاوه بر كاهش وقت مسافران و صف هاي طولاني، باعث مي شود مسيرهاي سفر مسافران ثبت شود و آنها بتوانند از طرح پرداخت موسوم به پرداخت هفتگي، ماهيانه، فصلي و حتي ساليانه استفاده كنند. استفاده از اويستر كارت همچنين باعث كاهش كرايه ها براي مسافران مي شود و آنها مي توانند از تخفيف هاي مربوطه استفاده كنند. همچنين يك تخفيف 30 درصدي براي دانشجويان اعمال مي شود و كودكان و نوجوانان زير 16 سال نيز به همراه افراد بالاي 60 سال و معلولان از پرداخت كرايه معافند. همچنين در ساعات پيك (از 7 الي 30/9 صبح) كرايه مترو براي افرادي كه از اويستر كارت استفاده نمي كنند، گرانتر از ساعات غيرپيك است. براي مثال، اگر فردي از منطقه چهار بخواهد به منطقه يك برود و بازگردد، در ساعات غيرپيك بايد 30/7 پوند و در ساعات پيك 10 پوند بپردازد. اروپام**333**345
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 325]
-
گوناگون
پربازدیدترینها