واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: یادداشت مهاجرانی درباره کروبی عباس عبدی که در تیز بینی سیاسی و توانایی تحلیل کم نظیر ست. در باره آقای کروبی تفسیری دارد، گویا و کامل و فشرده. گفته است:" آقای کروبی سیاست مدار با مرام است."داشتن مرام و مروت در سلوک سیاسی آسان به دست نمی آید. در کوتاه مدت هم فراهم نمی شود. سال ها و دهه ها بایست بگذرد، تا شخصیتی در گذار از توفان ها و تنگنا ها گوهر شخصیتی اش صیقل بخورد و مروت و مرام تحقق پیدا کند.آقای کرباسچی در تعبیری گفته بود، آقای کروبی کسر شان خود نمی داند که برای کاستن از اندوه و سرگردانی خانواده ای و یا آزادی و مرخصی یک زندانی اگر شده با دربان زندان هم صحبت کند.در این گونه موارد اشخاص،- منظورم چهره های شاخص سیاسی ست- دو گونه برخورد یا رویکرد دارند. عده ای هر چه بخواهید برای شما حرف می زنند. تفسیر و تحلیل می کنند. حتی برایتان بغض می کنند و چه بسا که اشکشان هم برای دانشجویی جاری شود. اما گامی بر نمی دارند. برای خود، شان و موقعیتی قائلند که بر اساس آن نمی توانند اقدامی کنند. عدم اقدام هم می تواند بهانه های مختلفی داشته باشد.گروه دوم که آقای کروبی بارز ترین چهره و در حقیقت نماد سیاستمدار با مرام و با مروت است. بدون این که گاه کسی تماسی گرفته باشد. به محض اطلاع می کوشد از بار سنگین رنج ها و آلام انسان ها بکاهد.مرام داشتن و اهل مروت بودن، به فرد جامعیتی می بخشد که تنها در اندیشه دوستان خود و یا هم مسلکان سیاسی و فکری خویش باقی نمی ماند. هر کس که گرفتار می شود و آواری از رنج و مصیبت بر سرش ویران، فرد با مروت و با مرام، به محض این که با خبر می شود، احساس نفس تنگی می کند. رنج دیگران را رنج خود می انگارد. بلکه بالاتر همان رنج را حس می کند.قرار بود در فرهنگ و آئین اسلامی و مسلمانی همه ما چنین روش و سلوکی داشته باشیم. از رنج دیگری بی قرار و آرام شویم. به قول سعدی: "دگر عضو ها را نماند قرار"هنگامی که فرد در برابر رنج دیگران بی طاقت می شود و برای کاستن اندوه و رنج انسانی پیشقدم می گردد. به مرور زمان، گره گشایی از کار فرو بسته دیگران رویه و مرام او می شود.چو غنچه گر چه فروبستگی ست کار جهانتو همچو باد بهاری گره گشا می باشواقعیت این است که در این روزگار، فروبستگی هم کار جهان است و هم کار ایران. راه برون رفت از این فروبستگی همان تکیه بر مرام و مروت است. همان که پیامبر عظیم الشان ما از آن به اتمام مکارم اخلاق تعبیر کرد.مرام داشتن، یک جلوه اش احترام به انسان ها ست. همین دو سه روز پیش یکی از اعضای دولت، در نقد دیگر نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری گفته است: نامزد ها مطرب ها و بازیگران را به دنبال خود روان می کنند.این سخن کسی است؛ که مرام و مروت را نمی شناسد و گرنه چگونه می توانست به جمعی از اهل فرهنگ و هنر با واژگانی طعنه آمیز اهانت کند؟نزدیک به هفت صد سال پیش از وزیر ارشاد ما، جلال الدین مولوی در باره مطربان سروده است:خدایا مطربان را انگبین دهبرای ضرب دستی آهنین دهچگر ها را ز نغمه آب دادندز کوثرشان تو هم ماء معین دهببینید پس از هفتصد سال چه راهی را طی کرده ایم؟ از دعا ی شوق انگیز برای مطربان، به طعنه فرو غلتیده ایم.این هم گونه ای تقسیم کار است! هنرمندان و اهل موسیقی جگر ها را آب می دهند و به ازاء آن تحقیر می شوند و توهین می شنوند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 134]