واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: برای رفع آرتروز زانو چه درمانی وجود دارد و چگونه باید شروع به درمان كرد؟ با تشكرپاسخ : با سلام آرتروز یك بیماری مفصلی است كه در آن غضروف مفصلی آسیب دیده و تخریب میشود. در نتیجه استخوان نزدیك مفصل تغییراتی پیدا كرده و برجستگیهای كوچك استخوانی بنام استئوفیت در اطراف مفصل بهوجود میآید.بعضی از مردم به این بیماری ساییدگی مفصل هم میگویند؛ نام دیگر آرتروز، استئوآرتریت است.آرتروز شایعترین بیماری مفصلی است. آرتریت در دهه دوم و سوم زندگی شروع میشود و در سن ٧٠ سالگی همه افراد كمابیش دچار این بیماری هستند. در سن ٤٠ سالگی تقریبا اكثر افراد جامعه تغییرات آرتروز را در مفاصل خود دارند، ولی بیشتر آنها علامت خاصی احساس نمیكنند و تعداد نسبتا كمی دچار علائم آرتروز هستند. تقریبا همه جانوران از جمله ماهیها، دوزیستان، خزندگان (دایناسورها) و پستانداران آرتروز میگیرند.آرتروز دو نوع است؛ آرتروز اولیه كه با افزایش سن در همه افراد بهوجود میآید و تمام مفاصل را مبتلا میسازد. البته بیشتر مفاصل زانوها، مفصل ران به لگن، مفاصل انگشتان دست و پا و بالاخره ستون فقرات را نیز گرفتار میكند.آرتروز ثانویه در مفصلی بهوجود میآید كه قبلا به وسیلهی بیماری دیگری آسیب دیده و ساختار آن تغییر كرده است. مثلا مفصلی كه دچار شكستگی شده، پس از بهبودی دچار آرتروز میشود. یا مفصلی كه بهعلت بیماری نقرص آسیب دیده است، دچار آرتروز خواهد شد. بدیهی است این نوع آرتروز سراسر مفاصل بدن را گرفتار نمیكند، بلكه تنها مفاصل آسیب دیده دچار آن میشوند. علایم بیماری آرتروز شروعی تدریجی و سیری پیشرونده دارد و سال به سال شدیدتر میشود. اولین علامت آرتروز درد مفصل است. این درد با فعالیت بدنی بدتر شده و با استراحت بهتر میشود. هنگام بیدار شدن از خواب، بیمار احساس میكند مفاصل او سفت شده و پس از ٥ تا ١٠ دقیقه این حالت از بین میرود. با پیشرفت بیماری آرتروز به مرور زمان دامنه حركات مفصل گرفتار كم و كمتر شده و ممكن است مفصل خشك و بیحركت (انگیلوز) شود. البته فیزیوتراپی میتواند این محدودیت حركات را پیشگیری و درمان كند. گاهی مایع در مفصل مبتلا به آرتروز تجمع پیدا میكند.آرتروز ستون فقرات ممكن است به نخاع یا اعصاب نخاعی فشار وارد آورد و مشكلاتی را برای بیمار بوجود آورد. آرتروز یك بیماری پیشرونده و مزمن است و بهبودی قطعی ندارد، اگر بیمار چاق است توصیه میشود وزن خود را كم كند تا فشار روی زانوها و مفصل لگن كمتر شود. علاوه بر آن كارهای زیادی برای بیمار مبتلا به آرتروز میتوان انجام داد و همكاری بیمار در همه موارد بسیار اهمیت دارد. این اقدامات عبارتند از: فیزیوتراپی فیزیوتراپی سبب جلوگیری یا معالجه محدودیت حركتی و تقویت عضلات اطراف مفصل میشود. با تقویت عضلات، مفصل ثبات بیشتری پیدا كرده و مشكلات بیمار كمتر میشود. داروها برای تسكین درد علاوه بر استراحت نسبی، میتوان استامینوفن به مقدار یك تا ٢ قرص، ٣ تا ٤ مرتبه در روز (حداكثر ٨ قرص در روز) مصرف نمود. البته مصرف طولانی مدت استامینوفن عوارض خطرناك كلیوی دارد ولی روی معده اثر بدی ندارد. اگر درد بیمار با استامینوفن بهتر نشد، از آسپرین یا داروهای مشابه آن مانند دیكلوفناك، ایبوپروفن، ایندومتاسین، ناپروكسن و غیره میتوان استفاده كرد. البته این داروها بهتر است تحت نظر پزشك مصرف شود. چرا كه عوارض گوارشی دارند و چنانچه برای مدتهای طولانی و خودسرانه مصرف شوند، میتوانند عوارض كلیوی هم بوجود آورند.اخیرا داروهایی ساخته شده كه خصوصیات این داروها را دارند، ولی عوارض گوارشی ندارند. از جمله این داروهای جدید میتوان «سلیكوكسیب»را پیشنهاد نمود. این داروها درد و تورم مفضلی آرتروز را به طور موقت درمان میكنند، ولی سیر پیشرونده آرتروز را تغییر نمیدهند.آرتروز بیماری غضروف مفصل است و خوردن مواد غذایی محتوی كلسیم گرچه برای پوكی استخوان مفید است، ولی در بهبود آرتروز تاثیری ندارد. چاقی سبب تشدید آرتروز زانوها و لگن میشود.راه رفتن زیاد و بالا و پایین رفتن از پله ها آرتروز زانو و لگن را بدتر میكند.گرم كردن مفصل مبتلا به آرتروز به طور موقت درد آن را كم میكند.آرتروز واكسن ندارد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7077]