محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832822304
آقا محمود امام
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > رجایی، غلامعلی - اکنون، ساعت 4 بعدازظهر است و من تازه از بهشت زهرا به خانه آمدهام. امروز، درست مصادف با اذان ظهر، پیکرمرحوم دکتر محمود بروجردی، داماد مکرم امام، در کنار مراد و محبوبش، حضرت امام آرام گرفت. اکنون، ساعت 4 بعدازظهر است و من تازه از بهشت زهرا به خانه آمدهام. امروز، درست مصادف با اذان ظهر، پیکرمرحوم دکتر محمود بروجردی، داماد مکرم امام، در کنار مراد و محبوبش، حضرت امام آرام گرفت. در ساعت ده صبح در حسینیه جماران، جناب حجه الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی، یادگار ارزشمند امام در حالی که دیگر یادگاران امام از جمله سید یاسر- که چقدر چهره اش آدم را یاد عکسهای دوره جوانی پدرش مرحوم حاج سید احمد آقا میاندازد - و سیدعلی آقا خمینی و مسیح بروجردی - فرزند ارشد مرحوم دکتر- و.. هم پشت سر او بودند، بر پیکر داماد امام نماز خواند و چه بجا وقتی به عبارت اللهم انا لا نعلم منه الا خیرا - خدایا ما از او جز خوبی ندیدهایم - رسید این عبارت را با لحنی بغض آلود سه بار تکرار کرد. در بهشت زهرا هم، سید یاسرخمینی هم به درون قبر رفت و در حالی که مسیح و مادر صبور و خواهرش با دیدگانی اشکبار اما آرام، نظارهگر دفن عزیزشان بودند بعد از آنکه تلقین را خواند پیکر را به خاک سپرد و از قبر بالا آمد. تا مقدمات دفن آماده میشد زیارت عاشورایی خوانده شد و درست در انتهای آن بود که قبر بسته شد. من که در کنار مسیح ایستاده و نظارهگر گذاشتن آخرین سنگهای لحد بودم در این اندیشه بودم که امام که مظهر عطوفت تام بخصوص نسبت به خاندان خویش بود و دامادش را بسیار دوست میداشت حتما در اینجا حضور دارد و در این لحظات سخت، در کنار ائمه معصومین - که در روایت است در اولین لحظات دفن مومنین خاص در کنار تازه در گذشته از دنیا و تازه وارد شده به عالم برزخ حضور مییابند- از داماد خود که مهربانه او را آقا محمود صدا میکرد استقبالی گرم و صمیمانه کرده است. دکتر بروجردی را سالها از نزدیک میشناختم و این آشنایی با آمدن فرزندش مسیح به جبهه بیشتر از قبل شد. مردی بود پاک و متدین، عالمی بود فرهیخته و متواضع. با آنکه بیش از چهار دهه در کنار امام بود کمتر تصویری از او با امام منتشر شده است. در دوران جنگ - سال 65 - فرزند او جناب حجت الاسلام والمسلمین مسیح بروجردی که با حالاتی که دارد هر وقت او را میبینم به یاد امام میافتم، ایامی را به قرارگاه خاتم الانبیاء آمد و در واحد تبلیغات و جبهه و جنگ آن، که این کمترین مسولیت آن را بر عهده داشتم خدمات ارزشمندی کرد. در آن زمان هیچ کس از رزمندگان و فرماندهان جنگ نفهمید این دانشجوی بسیجی آرام و بی سر و صدا و گمنام، که درجبههها حضور دارد و نماز جماعت مغرب و عشاء مانند امام شمدی بر روی دوش خود میاندازد و در انتهای صفوف جماعت در جمع رزمندگانی که او را نمیشناختند عاشقانه و سر به زیر به نماز میایستد همان مسیح بروجردی، نوه امام است! در طول این بیست و چند سال که از آن روزها میگذرد نه بیت شریف امام و نه پدر مکرمش از این حضورمسیح در جبههها هیچ سخنی نگفتند. دکتر بروجردی، انسانی ناشناخته بود. این ناشناختگی معلول چند چیز است که مهمترین آن شاید این باشد که یاران و بویژه نزدیکان امام در کنار این معمار بزرگترین انقلاب قرن کمتر دیده میشوند و تعمدا به دلیل عظمت ایشان و احتیاطهایی که در این باره کرده و میکنند، کمتر حاضر به طرح خود هستند و بهترین نمونهاش همین آیت الله شیخ حسن صانعی است که شاید کسی - جز مرحوم حاج احمد آقا - از او به امام نزدیکتر نبود و تعابیر و توصیف و ستایشهای متعدد امام از او در صحیفه نور که در مورد هیچ کس دیگر تکرار نشده انسان را به شگفتی می آورد. اما درطول سالهایی که با امام بود وسالهای سخت و تلخ پس از امام کمتر کسی از او مطلبی شنیده است و نسل نو که اصلا او را که بسیار معتمد امام بود نمیشناسد. امروز که پس از دفن پیکر داماد امام، آقای صانعی را بعد از گذشت بیست و چندسال - که او را در دفتر امام میدیدم- در بهشت زهرا دیدم تا به او نزدیک شدم و آهسته خود رامعرفی کردم با کمال تعجب با ذهنی که از تیزی به ذهن جوانان میماند در حالی که مهربانانه صورتم را چند بار بوسید گفت میشناسمت. از پرسشهای بی پاسخ زندگی من یکی این است که چرا این مرد که امام آن همه از او تعریف کرده و در بیت او نقشی کلیدی اما پنهان داشت حرفی وسخنی نمی گوید. تردیدی ندارم که اگر این مرد ناگفتههایش را بگوید شاید خیلی چیزها در ذهن خیلی از ما درباره دیگران عوض شود. خداکند لااقل خاطراتش را برای موسسه امام گفته باشد. برای درک رابطه او با امام، نمونهای را که از خودش شنیدهام برای ثبت در تاریخ بازگو میکنم. یک روز که در دفتر امام در خدمت آیت الله شیخ حسن صانعی بودم به من گفت: فلانی امام نامهای بمن داده و گفته تا زنده هستم آن را باز نکن. بعد درحالی که پردهای لطیف از اشک چشمان نافذش را فورا پوشاند اضافه کرد: امیدوارم بعداز امام زنده نمانم تا این نامه را باز کنم. و من هنوز نمیدانم که امام در آن نامه به او چه فرموده است. مرحوم دکتر محمود بروجردی یکی از مدیران ارشد و شایسته نظام بود. او در دورهای مسولیت قائم مقامی وزارتهای خارجه و ارشاد، ریاست دانشگاه بین المللی امام خمینی، موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی و سرپرستی مرکز گفتگوی تمدنها و یک دوره سفارت در فنلاند را برعهده داشت. آنگونه که امروز جناب سید حسن خمینی به من گفت خاندان او ازخاندانهای خوشنام و خدوم و عالم پرور بروجرد بودهاند. اظهارات مرحوم دکتر بروجردی درباره امام، از سندهای مهم و آشکار زندگی امام است و من در کتاب 5 جلدی سیره امام خمینی -که موسسه چاپ و نشر عروج که وابسته به موسسه تنظیم و نشر آثار امام آن را منتشر کرده و بعضی از مجلداتش به چاپ هشتم رسیدهاند- از ایشان روایات مکرری درسیره امام که بسیار خواندنی و گاه منحصر بفرد هستند نقل کردهام. او کسی بود که بدلیل نزدیکی به امام دقیقترین و صحیحترین روایات را از حالات، سیره وتاریخ زندگی امام در خاطرات خود نقل کرده است. به شهادت تمامی اعضای دفتر امام و کسانی که مرحوم دکتر بروجردی را از نزدیک میشناسند وی به رغم اینکه از موقعیت مهم دامادی امام برخوردار بود و حاج احمد آقا او را بزرگ خویشان خود میدانست و برای او احترام ویژهای قائل بود، هرگز از این انتساب بهرهای نبرد. پاک و ساده زیست و با همان حقوق کارمندی خود گذران زندگی کرد. شاید این ویژگی یکی از دلایل علاقه امام به داماد سوم خود باشد. ویژگی دیگر مرحوم دکتر بروجردی، که فرزند بسیار دوست داشتنیاش جناب آقا مسیح به من میگفت این بود که ارتباط گستردهای با اقشار مختلف و بویژه محققین و هنرمندان داشت. در بهشت زهرا که منتظر رسیدن آمبولانس حامل پیکر مطهر مرحوم دکتر بروجردی بودیم دوست و محقق ارجمندم جناب آقای فرامرز شعاع حسینی که از دوستان قدیمی است و سالها در واحد خاطرات موسسه تنظیم و نشر آثار امام خدمات ارزشمندی را در جهت ثبت و ضبط خاطرات امام انجام داده است به من و فاضل ارجمندجناب آقای حشمتی معاون فرهنگی موسسه میگفت: در این ماههای آخر که حال دکتر مناسب نبود و یکطرف بدنش فلج شده بود تا جایی که حال او اجازه میداد خاطراتش را ضبط کردهام. وقتی از او پرسیدم یک جلد میشود؟ گفت آنچه من ضبط کردهام گنجایش مجموعهای در سه جلد را هم دارد. آخرین باری که دکتر بروجردی رادیدم در مراسم ختم برادر همسر امام مرحوم آقای ثقفی در مسجد حجت بن الحسن سهروردی بود. درکنار هم نشسته بودیم. به او گفتم درصدد تهیه کتابی درباره کرامات امام خمینی از قبل از نهضت 15 خرداد تا حتی ایام پس از ارتحال او هستم و به نمونههایی هم اشاره کردم - ازجمله شفای یک بیمار در اثرنوشیدن آبی که امام به آن دعا خوانده بود و شفای بیمار دیگری دراثر خوردن قند متبرک شده به دست و دعای امام و کشیدن دست امام بردیدگان یکی ازفرماندهان جنگ که ترکشی به چشم او خورده و بیناییش راتقریبا از دست داده بود و بیناییش رابدست آورد و کشیدن دستمال متبرک شده به دست امام به روی قلب پیرزنی بیمار از اهالی آبادان قهرمان که باعث شفای او شده بود و نمونههای پس از ارتحال که عدهای با دخیل بستن به ضریح امام نتیجه گرفتهاند که تماما بر مبنای سند و تحقیق تدوین شده و در کتاب 110 صفحهای سبوی نور توسط ستاد سالگرد ارتحال امام در شمارگان 30000 نسخه در سال 1386 چاپ شده است- وقتی از او پرسیدم آیا شما هم نمونههایی سراغ داری، پاسخ مثبت داد و گفت: بله، من هم نمونههایی دارم که یک وقتی برایت تعریف میکنم که متاسفانه این توفیق نصیب من نشد. در پاویون حرم که پس از نهار نیم ساعتی در خدمت جناب سیدحسن خمینی بودم بعد از طرح بعضی مسائل، با اشاره به حوادث یکی دوسال اخیر در کشور و انتساب بعضی رفتارهای ناصحیح به امام گفت: نگران هزینه شدن نام و نقش امام در ذهن جامعه هستم و افزود :هدف من از نامهای که به آقای ضرغامی نوشتم ثبت در تاریخ در این جهت بود که او البته پاسخی احساساتی به این نگرانی داد. پس ازخداحافظی با سیدحسن، لحظات کوتاهی با برادرش سیدعلی خمینی صحبت کردم. میگفت مطالبم را درباره عدم حضورش در مراسم 9دی مهدیه خوانده است. وقتی به او گفتم که چرا این همه با سکوت خود به دروغ پردازان میدان دادید،گفت: آخر، دفتر امام این خبر را تکذیب کرده بود و من تکذیب دفتر را کافی میدانستم ولی در نهایت ناچار شدم در مصاحبهای حضورم را در مهدیه تکذیب کنم. با دو خاطره زیبا از مرحوم دکتر بروجردی که از افراد مورد علاقه امام بود این نوشته رابه پایان میبرم و از محضر خوانندگان گرامی این سطور تقاضا میکنم برای شادی روح پاک او صلوات و فاتحهای عنایت کنند. خاطره اول مربوط به آزادی امام پس از بازگشت از اولین دوره کوتاه بازداشت ایشان پس از سخنرانی تند او بر علیه شاه درارتباط با حادثه مدرسه فیضیه در سال1342 است . مرحوم آقای دکتربروجردی میگفت: وقتی مردم دسته به دسته میآمدند و با امام دیدار میکردند و به او اظهارعلاقه میکردند یکبار شاهد بودم امام تا از یکی از این دیدارها برای استراحت به اتاق آمد در حالی که میگریست گفت: آقا محمود، چرا مردم برای من این کارها را میکنند؟ من که برای این مردم کاری نکردهام. خاطره دوم مربوط به روزی است که مهندس سید محمد غرضی استاندار وقت خوزستان در تماسی تلفنی خبر سقوط خرمشهر را به دفتر امام داد. مرحوم بروجردی میگفت: وضعیت دفتر امام در آن غروب دیدنی بود چنان دود سیگاری از فرط ناراحتی اعضای دفتر، اتاق را فرا گرفته بود که چهرهها درآن محو میشد. کسی حاضر نبود این خبر را به محضر امام برساند. وقتی دیدم هیچ کس حاضر به این کار نیست داوطلب شدم و گفتم من این کار را میکنم و بلافاصله از دفتر بیرون رفتم و خودم را به امام رساندم. آقا نماز مغرب را خوانده و مشغول تعقیبات نماز بودند . تا با صدایی لرزان خبر سقوط خرمشهر را به نقل از استاندار خوزستان به ایشان دادم ناگهان دیدم آقا بدون اینکه از شنیدن این خبر مهم جا بخورد بمن فرمودند: جنگ است دیگر، یک وقت ما میبریم یک وقت آنها. این را که امام گفت از جا بلند شد و با همان آرامشی که همیشه در وجود او دیده میشد نمازعشا را شروع کرد. ساعت سه بعد از ظهر است که با آخرین اتوبوس به جماران بیامام برمی گردم. چقدر دلم برای چشمان امام که بارها از نزدیک به آنها خیره میشدم و آنها را همانند اقیانوسی زلال و بیکرانه میدیدم تنگ شده است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 706]
-
گوناگون
پربازدیدترینها