عکس.ها.یی که پس از مرگ گرفته شدند!! (+18)

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

چیزی که بیشتر از همه توجه مرا جلب کرد وجود فرد زنده ای است که در کنار مرده ژست گرفته است. این فرد باید ساکت و بدون هیچ احساس و تغییر در صورتش ژست می.گرفت. که با دقت در دو عکس پایینی می.توانیم...
وحشتناک.ترین عکس.ها.یی که تابحال گرفته شده اند!
عزاداری مقوله عجیبی است و فرهنگ.ها.ی مختلف با روش.ها.ی کاملا متفاوتی با این قضیه برخورد می.کنند. از روش.ها.ی سوگواری عصر ویکتوریایی یادگاری از فرد درگذشته بود که البته از یادگاری عجیبی (که در عکس زیر می.بینید) استفاده می.کردند:

درحقیقت این نوع عکاسی پس از مرگ در دوران ویکتوریایی –خصوصا در آمریکا- بیشتر از هر نوع عکس دیگری گرفته می.شد. برای انداختن این عکسها فوق.العاده زحمت کشیده و صحنه پردازی می.کردند. از کتاب استنلی برن زیبای خفته: عکاسی یادبودی در آمریکا:

این عکس.ها. یک جنبه مشترک از فرهنگ آمریکایی بودند، بخشی از عزاداری و یادآوری اشخاص مرده. خانواده.ها.یی که زنده مانده بودند به این عکس.ها. افتخار می.کردند و آنها را در خانه.ها.یشان آویزان می.کردند،. کپی آنها را برای دوستان و اقوام خود می.فرستادند، آنها را به گردنشان آویزان کرده و یا در آیینه.ها.ی جیبی.شان با خودشان همه جا می.بردند. آمریکایی.ها.ی قرن نوزدهم می.دانستند چگونه به این عکس.ها. واکنش نشان دهند. اما امروزه از نظر فرهنگی هیچ نوع واکنش بهنجار در مورد عکس.ها.ی پس از مرگ وجود ندارد.
پس به غیر از اینکه قبلا با اینجور عکس.ها. برخورد نداشته اید به شما پیشنهاد می.دهیم اگر تحمل دیدن عکس.ها.ی ناراحت کننده را ندارید به پایین صفحه نروید.

«کودکی در تابوت در اتاق مرگ»

این عکس در اتاق پذیرایی رسمی. یک خانواده گرفته شده است. این اتاق نشیمن،. یا «اتاق مرگ» بخش مهمی .از آیین پس از مرگ در قرن نوزدهم بود، جایی که اعضای خانواده فرد متوفی در آنجا برای خداحافظی نهایی آماده مراسم تدفین می.شدند.
تاریخ این عکس به سالهای بین 1890 تا 1905 برمی.گردد زمانی که بیشتر مراسم مربوط به مرگ در همین اتاق انجام می.شد.

باوجود این به زودی مرگ آغاز به ترک خانه می.کند و تا آخر جنگ جهانی اول اغلب آمریکایی.ها. برای دریافت مراقبت.ها.ی سلامتی به مطب پزشکان و بیمارستان.ها. می.رفتند و اغلب مراسم تدفین هم در خانه.ها.ی تدفین انجام می.شد. چون واژه «اتاق نشیمن» که برای تدفین استفاده می.شد در زبان عامه مردم متدوال شده بود برای «اتاق نشیمن» واقعی استفاده شد. و در سال 1910 خانم.ها.ی متشخص واژه «اتاق مرگ» را مربوط به زمان قدیم می.دانستند.

آیا شما به سایه سیاهی که در عکس بالا وجود دارد توجه کردید؟ این سایه کسی نیست جز دستیار عکاس که در تابوت را باز نگه داشته تا عکاس بتواند به راحتی عکسش را بگیرد!

چیزی که بیشتر از همه توجه مرا جلب کرد وجود فرد زنده ای است که در کنار مرده ژست گرفته است. این فرد باید ساکت و بدون هیچ احساس و تغییر در صورتش ژست می.گرفت. که با دقت در دو عکس پایینی می.توانیم ذره ای احساس در چهره بچه.ها.یی که با برادر مرده شان عکس انداخته اند ببنیم و متوجه می.شویم که از روی اجبار و اکراه قبول کرده اند در این عکس.ها. حاضر شوند.

یکی دیگر از نقاط مشترک در عکس.ها.ی پس از مرگ عصر ویکتوریایی طراحی صحنه برای عکسبرداری بوده است که اغلب اوقات جنبه رمانتیک و غمزدگی آن را نشان می.داد. نمونه آن را در پایین می.بینید: «یتیمان سر قبر مادرشان»

در عکس بالایی عکاس از یکی دیگر از روش.ها.ی عکاسی مورد علاقه آن زمان یعنی «عکاسی از روح» استفاده کرده است. احتمالا او از روش نوردهی مضاعف استفاده کرده تا بتواند پرتره مادر بچه.ها. را به شکل روح پشت سرشان ترسیم کند، ظاهرا این سبک نمایشی ترین روش برای همدردی کردن با غم و غصه یک شخص بوده است.

یکی دیگر از روش.ها.ی عکاسی برای این منظور این بود که فرد متوفی را طوری قرار می.دادند که انگار زنده است. مثل عکس اولی که با چشم.ها.ی باز از کودک عکس انداخته اند یا این مرد که روزنامه ای در دست دارد. شاید خواسته اند بگویند که او در حین خواندن روزنامه خوابش برده است، البته ما که می.دانیم او به خوابی ابدی فرو رفته است. از این روش در عکس.ها.ی زیادی استفاده می.شد و طوری صحنه سازی می.کردند که گویی فرد زنده است و بچه.ها. را اغلب روی تخت گذاشته و گاهی اسباب بازی مورد علاقه اش را نیز کنارش می.گذاشتند. اما بزرگ.ترها را معمولا روی صندلی گذاشته و عکس می.گرفتند. گل نیز جزو یکی از ملزوماتی بود که در بسیاری از عکس.ها. استفاده می.شد.

عکاسان به غیر از اینکه بعضی اوقات چشم جسد را باز نگه می.داشتند، گاهی اوقات هم بعد از انداختن عکس با نقاشی کردن چشم.ها. روی عکس آن را به حالت باز نشان می.دادند یا برای نشان دادن حالت سرزندگی روی گونه.ها. و لب مرده را روی عکس کمی. قرمز رنگ می.کردند. آنها هدفشان این بود ارزش زندگی را بیشتر نشان داده و قدر بدانند.

نمونه های دیگری از عکاسی پس از مرگ را در زیر ببینید: