واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: -------------------------------------------------------------------------------- خانمها از هيچ سرطاني به اندازه سرطان پستان نميترسند؛ حق هم دارند، چون سرطان پستان شايعترين سرطان در بين خانمهاست و بيشتر از هر سرطان ديگري خانمهاي ميانسال را گرفتار ميكند. براي همين هم به محض احساس كوچكترين تغييري در پستانهاي خود، به وحشت ميافتند و از مطب اين دكتر به مطب آن يكي ميروند. با اين وجود، بسياري از تودههايي كه خانمها بهطور تصادفي و در نتيجه دقت عمل خود در پستانهايشان كشف ميكنند، تودههايي بيخطر هستند كه خودبهخود برطرف ميشوند، هرچند اين تودههاي بيخطر را هم نبايد مورد بيتوجهي قرار داد. بافت طبيعي پستانها در حالت عادي هنگامي كه پستان خود را معاينه ميكنيد، بافتهايي با تراكم متفاوت حس ميكنيد. علت اين مسئله اين است كه پستان بهطور عمده از دونوع بافت مختلف يعني بافت چربي و بافت غدهاي تشكيل شده است. بافت غدهاي معمولا سفت است و بهصورت تودههايي كوچك كه ندول ناميده ميشوند، احساس ميشود در حالي كه بافت چربي دور آن، نرم است. امروزه پزشكان تاكيد بسياري بر معاينه پستانها توسط خود افراد دارند. اگر شما بهطور منظم پستانهاي خود را معاينه كنيد و درصورت بروز تغييرات در بافت پستان بلافاصله به پزشك مراجعه كنيد، مشكل شما خيلي سريعتر شناسايي و درمان ميشود. فراموش نكنيد كه تشخيص سرطان پستان در مراحل اوليه احتمال درمان اين بيماري را بهشدت افزايش ميدهد. مراقب اين علايم باشيد اگر در اين معاينات تودهاي در پستان يا تغييراتي در پستان خود كشف كردهايد، پستان ديگر خود را نيز بررسي كنيد. بعضي برجستگيها و تودهها در پستان ممكن است طبيعي باشند، بهخصوص اگر در هر دو پستان به يك شكل وجود داشته باشند. اما اگر به يكي از حالات زير برخورديد، حتما به پزشك خود مراجعه كنيد: اگر توده پستان شما به تازگي ايجاد شده يا به شكل غيرطبيعي از بافت اطرافش متفاوت است. اگر بعد از عادت ماهانه شما توده برطرف نشد. اگر از نوك پستان مايعي ترشح ميشود. اگر متوجه تغييرات پوستي روي پستان خود شديد مثلا: قرمزي، دلمه بستن، فرورفتگي و چينخوردگي پوستي. اگر نوك پستان شما اخيرا به داخل فرورفته است (فرورفتگيهاي مادرزادي طبيعي هستند.) تودههاي مشكوك نترسيد! يافتن توده در پستان به تنهايي دليلي بر وجود سرطان پستان نيست. توده شما ميتواند يكي از بيماريهاي خوشخيم پستان باشد كه انفاقا خيلي هم شايعند. اما به هر حال براي اينكه خيالتان راحت شود، بهتر است به پزشك مراجعه كنيد. برخي از تودههاي خوشخيم و شايع پستان، اينها هستند: )1 تغييرات فيبروكيستيك: بيش از نيمي از دچار اين حالت هستند. علايم و نشانههاي آن عبارتند از: درد و افزايش تودههاي پستان (اغلب دوطرفه) كه هر ماه با نزديك شدن به زمان خونريزي ماهانه تشديد ميشود و بعد از خونريزي، علايم فروكش ميكند. اين مشكل در سنين 30 تا 50 سال بيشترين شيوع را دارد. تكثير سلولها در غدد پستان و رشد بيش از حد فيبرها در بافت نگهدارنده پستان، موجب اين تغييرات ميشود. درمان تغييرات فيبروكيستيك عبارت است از تغيير نحوه زندگي و مصرف دارو. بعضي تحقيقات نشان ميدهد كه اين بيماري با مصرف كافئين كه موجب احتباس آب ميشود، ارتباط دارد. بنابراين ممكن است پزشكتان به شما توصيه كند مصرف محصولات كافئيندار مثل شكلات، قهوه، چاي و بقيه نوشابهها را قطع كنيد. مراقبتهاي شخصي شامل پوشيدن سينهبند مناسب و مصرف مسكنها مثل استامينوفن و ايبوپروفن نيز ميتواند موثر باشد. البته داروهاي ديگري هم وجود دارد كه در موارد شديد و تنها با تجويز پزشك ميتوان از آن استفاده كرد. )2 كيستها: كيسههاي پر از مايعي هستند كه از مجاري متسع بهوجود ميآيند. تودههاي كيستيك ممكن است به خودي خود رفع شوند. البته با معاينه باليني نميتوان بهطور قطعي كيست را تشخيص داد و بايد مايع كيست كشيده شده و بررسي شود. اگر بعد از اينكه پزشك مايع كيست را تخليه كرد، توده شما ناپديد شد و بعد از 6 هفته عود نكرد، احتمالا شما به درمان ديگري نياز نخواهيد داشت. )3 فيبرآدنوما: فيبرآدنومها تودههاي گرد، سفت و لاستيكي، خوشخيم هستند كه از رشد بيش از حد بافت غددي و همبند ناشي ميشوند. فيبرآدنومها معمولا بدون درد هستند و ممكن است با فشار دادن كمي حركت كنند. اين تودهها به تغييرات هورموني پاسخ ميدهند، بهطوري كه در طي حاملگي بزرگ شده و بعد از يائسگي چروك ميشوند. در هر سني ممكن است به آن دچار شوند، اما شايعترين سن، معمولا سنين زير 20 تا 30 سال است. فيبرآدنوم ممكن است خودبهخود ناپديد شود. اما اگر نشود، يا بزرگتر شود يا اگر شما درباره وجود آن مضطرب باشيد، پزشكتان برداشت جراحي آن را توصيه خواهد كرد. )4 ماستيت: عفونت بافت پستان است كه اغلب به وسيله باكتريهايي كه طي شيردهي وارد پستان ميشوند، ايجاد ميشود. درد، قرمزي و تورم و گرمي از علائم اصلي ماستيت هستند. درمان حالت خفيف اين بيماري تجويز آنتيبيوتيكهاست. با اين وجود، اگر آنتيبيوتيكها عفونت را برطرف نكند، يا اگر بيماري تشديد شود و آبسه ايجاد كند، ممكن است نياز به جراحي و تخليه آبسه باشد
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 926]