جلسه پرسش و پاسخ نمايش «متابوليك» برگزار شد نمايش هاي من فرزند خواب و رويا هستند

واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: جلسه پرسش و پاسخ نمايش «متابوليك» برگزار شد نمايش هاي من فرزند خواب و رويا هستند
تهران- خبرگزاري ايسكانيوز: آتيلا پسياني گفت: بسياري از نمايش هاي من ريشه در خواب ها دارند و اغلب آنها فرزند خواب و رويا هستند.
به گزارش خبرنگار تئاتر باشگاه خبرنگاران دانشجويي ايران "ايسكانيوز"، از جلسه پرسش و پاسخ نمايش «متابوليك» كه شب گذشته پس از اجراي نمايش در سالن چهارسو با حضور تماشاگران و علاقه مندان و كارگردان نمايش برگزار شد، در اين جلسه حضار سوالات خود را مطرح كردند و كارگردان نمايش به همراه فرهاد مهندس پور يكي از بازيگران اين نمايش به سوالات پاسخ دادند.
بنابرگزارش خبرنگار ايسكانيوز آتيلا پسياني كاگردان، نويسنده، طراح صحنه، طراح لباس و طراح نور نمايش «متابوليك» گفت: من اين نمايش را به عنوان آتيلا پسياني نوشتم و مليت يك نويسنده الزام و دليلي بر بومي نوشتن نمايشنامه هايش ايجاد نمي كند اين نمايش را مي توان به ميليون ها شكل اجرا كرد و سرزمين بخصوصي را ارايه نمي دهد . من راهب ها را انتخاب كردم.
وي افزود: راهبها گردانندگان صحنه هستند و نمايش را به حركت در مي آورند من به جاي استفاده از لكه ها و شال هاي سياه كه در صحنه تئاتر آويزان مي كنند با پوشاندن لباس سياه بر تن بازيگران و حركات آنها اين را ايجاد كردم و با استفاده از صفحه هاي شفاف پشت صحنه را به بيننده نشان دادم و با استفاده از دو نور زرد كه در دو طرف صحنه قرار دارد فرم و حركت را در اين هاله هاي سياه به نمايش گذاشتم.
پسياني درخصوص استفاده از فرم و سمبل ها گفت: كار من سمبل سازي نيست استفاده از سمبل اساسا كار فرو دستي است و وقتي نمي توان با استفاده از فرم ها منظور را بيان كرد از سمبل ها استفاده مي شود من با اين كار مخالفم. در نمايش هاي من نشانه ها فراوان اند و با نشانه ها اجرا را بيان مي كنم.
وي درخصوص نمايش هايش گفت: نمايش هاي هر آدمي شبيه خودش مي شوند همان طور كه در زندگي بخش هايي از خودم را دنبال مي كنم و ادامه مي دهم در نمايش هايم هم اين كار را گاه خود آگاه يا ناخودآگاه دنبال مي كنم.
پسياني درخصوص استفاده از رنگ هاي سياه و سفيد در كار اظهار داشت: پافشاري بر رنگ هاي سياه و سفيد به اين دليل است كه با فلاش نورهايي كه زده مي شود عكس هايي در ذهن تماشاگر شكل گيرد در اين نمايش گاه رنگ هايي ديده مي شود و اشاره هايي به رنگ شده است وي در كل به عمد از گريم هم پرهيز كرده ام تا سياه و سفيد تنها رنگ هاي نوازش دهنده چشم باشند.
كارگردان تئاتر «متابوليك» درخصوص اپيزودهاي نمايش گفت: اين نمايش از 21 صحنه تشكيل شده كه مجموعه اي از 4 صحنه كلامي و 17 صحنه بي كلام است كه من تك تك آنها را دوست دارم.
وي افزود: در تئاتر ذهن ما به عرف عادت كرده و براي هر آنچه كه در چارچوب عرف باشد مي توانيم تعريف پيدا كنيم اين نمايش به گونه اي است كه هر تعريفي كه تماشاگر از آن در ذهن داشته باشد همان درست است.
پسياني درخصوص اين نوع نمايش ها تصريح كرد: برخي چيزها فقط براي نوازش چشم ها وجود دارند و قرار است فقط ديده شوند كه گاهي ذهن را درگير مي كنند و گاهي هم از كنار شان رد مي شويم. الزاما هر چيزي كه مي بينيم نبايد دارنده مفهومي باشد وقتي در مكاني هستيم در تركيب بندي نسبت به هم قرار مي گيريم اين چيزي است كه هميشه مي بينيم و از كنارش رد مي شويم چرا اين را در تئاتر مدنظر قرار نمي دهيم و هميشه فكر مي كنيم تئاتر در درجه دوم قرار دارد و بايد درباره يك چيز ديگر توضيح دهد.
فرهاد مهندس پور يكي از بازيگران تئاتر «متابوليك» در خصوص تئاتر گفت: تئاتر مجموعه اي از تصاوير است كه در حال شكل گرفتن و حركت است و به ما مجال آن را نمي دهد كه در آن واحد استنباطي از آن داشته باشيم و قاعده اي براي ادراك زمان در تئاتر وجود ندارد و اينكه انتظار داريم پس از پايان نمايش تمام چيزهايي را كه ديديم به طور كامل درك كنيم اشتباه است.
وي افزود: پس از ديدن 21 اپيزوت تماشاگر نياز دارد كه كمي به خود مجال دهد تا تاثيرات آنها را ببيند هر يك از ما از هر پديده اي ادراكي داريم و هيچ نسخه اي براي فهم چيزي وجود ندارد تنها بايد ذهن را براي دريافت ها رها كرد.
پسياني در ادامه درخصوص انتظار ما از تئاتر و تعريفي كه از تئاتر در ذهن ها شكل گرفته افزود: ما خجالت مي كشيم كه بگوييم تئاتر چيزي براي بيان تصويري است كه تنها نشان دهنده صحنه اي يا چيزي باشد نه دارنده پيام خاصي.
پسياني درخصوص نمايش«متابوليك» و روايتي كه دارد گفت: هر نوع كاري كه ديده مي شود كار روايت كننده است گاهي كارگردان به طور مستقيم موضوع را بيان مي كند، گاهي كنايي به آن مي پردازد و گاهي هم موادي را گردهم مي آورد تا تماشاگر روايت را بسازد. البته منظورم از تماشاگر آدمهاي تماشا نما نيستند كه فقط جهت نقد آدم ها وارد سالن نمايش مي شوند بلكه من در مورد تماشاگراني صحبت مي كنم كه با ذهن خام وارد سالن مي شوند و غير ممكن است كه تماشاگري از نمايش روايتي نداشته باشد مگر آنكه ذهن خود را بسته باشد.
مهندس پور در خصوص تماشاگران و تئاتري كه براي تماشاگر ساخته مي شود گفت: برخي از تماشاگران دوست دارند كه مصرف كننده باشند و فكر مي كنند كه بايد از چيزي كه توليد شده استفاده كنند در حالي كه اصل اين است كه تماشاگر خود در روند توليد سهيم باشد و بخشي از نمايش را مخاطب بسازد.
وي افزود: مواد نمايش مقداري تصوير، سر و صدا و ... است كه در كنار هم چيده شده اند اين نوع نمايش ها كه خيلي شبيه زندگي امروز هستند همان قدر كه قابل پيش بيني هستند غير قابل پيش بيني هم هستند و از اين جهت است كه پسياني آن را به بازي تشبيه مي كند.
در ادامه پسياني درخصوص فرم نشستن تماشاگران كه مدنظر وي بود گفت: آن چيزي كه مدنظر من بود نشستن تماشاگران در يك گود، گرداگرد صحنه اجرا بود ، از آنجايي كه در تئاتر شهر قصد دارند تئاتر را وزين كنند اين چيدمان صندلي ها و شرايط سالن اين گونه اجرا را ايجاد كرد.
كارگردان نمايش متابوليك در خصوص انواع روش هاي پرداختن به نمايش گفت: ما به چند شكل بازي ها را ارايه مي دهيم: در يك روش متن نداريم و با بازي شروع مي كنيم كه از كارگاه هاي آموزشي آغاز مي شود پس از انتخاب بازيگران و قرار گرفتن در كنار هم و بازي به يك مفهوم مي رسيم سپس در طول كار قصه و روايت هر چند كم رنگ بوجود مي آيد مانند نمايش «يك سمفوني ناكوك» ، برخي از نمايش ها را عينا روي كاغذ مي نويسم با جزييات كامل و عينا از بازيگر مي خواهم كه اجرايش كند مانند نمايش« آنورا» حال آنكه «متابوليك» از جنس ديگري است استخوان بندي آن مشخص است اما هرگز نمايش را نخوانديم و تحليل نكرديم.
وي افزود: بازيگران به عنوان مهره خلاق درصحنه ها دخل و تصرف دارند و پيشنهاداتي را بيان مي كنند. اگر متن «متابوليك» را بخوانيد كم و بيش شبيه چيزي است كه ديديد ولي جزييات آن اين گونه نيست مثلا حضور راهبها از سر تمرينات جرقه اش زده شد.
پسياني اظهار داشت: من با يكدست بودن بازي مخالف هستم چرا كه نمايش كارخانه كالباس سازي نيست كه بخواهد يكدست باشد.
كارگردان «متابوليك» درخصوص نوع و ريشه نمايش گفت: بسياري از نمايش هاي من ريشه در خواب ها دارند و اغلب آنها فرزند خواب و جادو هستند.من نمايش هايم را با طراحي صحنه آغاز مي كنم و براي طرح صحنه نمايش مي سازم.
پسياني درخصوص صداها و آواهايي كه در كار است اظهار داشت: اين صداها جزيي از كليت كار را تشكيل مي دهند و از آنجايي كه اين سومين كاري است كه با آنكيدودارش سازنده صدا و باند صداي«متابوليك» انجام مي دهم در خصوص رساندن منظورم با وي مشكلي ندارم.
به گزارش خبرنگار ايسكانيوز مهندس پور در ادامه پيشنهاد نقد نقد را داد و افزود: فكر مي كنم منتقد امروز بايد آنچه را كه مي بيند بيان كند و بگويد كه نمايش از چه تشكيل شده و به زيبايي شناسي و نوآوري كه در كار است درجه دهد و نه آنكه به تنهايي درباره يك كار قضاوت كند هر چند اين نوع نقد در منتقدان امروز ما كم است يا اصلا وجود ندارد.
وي افزود: وقتي پرده ها باز مي شوند بايد در انتظار چيزي باشيم كه با بقيه چيزها متفاوت باشد و به دنبال آن باشيم كه اين نمايش از چه چيزي ساخته شده و ابدعات موجود در آن چيست و اين بايد نقد را تشكيل دهد.
پسياني در پايان درخصوص تجربه «متابوليك» گفت و آن را تجربه اي تكميلي بر مبناي زبان بدن و اينكه چه تاثير تند و مخوفي دارد بيان كرد.
نمايش«متابوليك» نوشته و كارگرداني آتيلا پسياني از 9 مهر تا 10 آبان در سالن چهار سوي تئاتر شهر در ساعت 20 پذيراي علاقه مندان خواهد بود.
چهارشنبه 24 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایسکانیوز]

[مشاهده در: www.iscanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 156]