چند شعر طنز برای دانشگاه و دانشجویان

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: چند شعر طنز برای دانشگاه و دانشجویان

پرستوهای عابر !!!
پرستو ، ای ریاضیدان مشهور که دشمن گردد از مشهوریت کور

تو ای آنکس که بر ما بند کردی زخود ما را تو ناخرسند کردی

بلا گشتی و در این وضع مشکل شدی بر من چو عزرائیل ، نازل

پرستوهای عابر بی شمارند که کاری هم به کار ما ندارند

تو بین این همه مرغ مهاجر شدی بر بنده بدبخت ، ظاهر؟

عزیز من مگر کاری نداری که پا در کفش مخلص میگذاری؟

مرا با فایل اوراقت چه کار است که خویت مثل برج زهرمار است؟

تو که درکی از این سیستم نداری چرا پا روی دمبم میگذاری؟

گرفتم اینکه فایلت را کنم پاک چنین باید تو پیراهن کنی چاک؟

به هر کس میرسی غیبت نمایی؟ کنی بدگویی و این بی حیایی؟

مرا از بس که این فایل تو آزرد ز فایلت جان تو حالم به هم خورد

****

بیا و از سر ما دست بردار مرا در جای خود آرام بگذار

نمیخواهد دهی تکلیف خود را برایت رد کنم ده بیست ، یکجا

تو که هر دم غلط باشد جوابت چرا اینسان شده آشفته خوابت؟

تو که دهها error در لیست داری به بی تکلیفها فرقی نداری

تو را گرپاک شد برنامه ، غم نیست که بهر کپ زدن ، تکلیف کم نیست

اگر من نمره ات را بیست دادم یقینا احترامت را نهادم

تو این را باج پنداری؟ پرستو تو تا این پایه رو داری پرستو؟

****

تومارا بسکه کودن میشماری برامان نام “تن تن ” می گذاری!!!

گمان داری نمیدانم من این را که رامین “ترک خر” گردیده آنجا؟

چرا اینسان به رامین بی وفایی؟ مگر خود بچه اسپانیایی؟

تو که گشتی در آنجا ثبت احوال شوی زین مطلب بی مزه خوشحال

نمیدانی که اینجا چیست نامت؟ چگونه بر زبان آید کلامت؟

تو گویی بنده را شلغم گرفتی پسرها را تو دست کم گرفتی؟

پسر گر لج کند با دختر ای دوست بدان کز کله دختر کند پوست

کند کاری که از مغزت پرد هوش کنی اسم خودت را هم فراموش

****

به والیبال بس پر ادعایی چنان گویی که در ورزش خدایی

تو که گویی چنین است وچنان است بیا کاینجا مکان امتحان است

بیا یک روز تیمی کن مهیا بیاور پنج بازیکن ز کوبا

بگو تا بی درنگ آماده گردم نمایم تک به شش روی ترا کم

توو آن پنج تن یک تیم گردید اگر گیمی ز من بردید مردید

اگر چه ادعا اصلا ندارم شما را زیر ده جا میگذارم

نسوزد گر دلم قدری برایت چنان اسپک زنم بر دست و پایت

که از دردش شوی مفلوک و بیمار به بهداری برندت با برانکار

نبین سیگاری و بیچاره گشتم ز ترس درسها آواره گشتم

من آن بودم که کلی میپریدم به اسپک ، تورها را میدریدم

ز ضرب اسپکم سرها شکسته است چه بند تورها از آن گسسته است

تو با آن پیکر مافوق سنگین رجز خوانی چنان بازیکن چین؟

تو گر ده سانت از جایت پریدی ز چشم خویش دیدی هر چه دیدی

دگر باید سخن زین بحث برداشت ادب را لاجرم باید نگه داشت

وگرنه یار گوید از حسودی : نمیدانستم اینسان هیز بودی

****

بیا و این زمان جانپرستو ز تن تن یک سخن مردانه بشنو

بجای گشت “بازارسپاهان” و یا هر هفته رفتن سوی تهران

بیا بنگر کمی بر درسهایت که میسوزد دلم دختر برایت

وگرنه بی سواد و خوار گردی شوی مشروط و بی مقدار گردی

****

نوشتم چند بیتی تا بخوانی از این امر مهم غافل نمانی

که گر لغزد کمی در درس پایت ندارد هیچ سودی عشوه هایت

وگرنه من به تو کاری ندارم به فایلت قصد آزاری ندارم

به من چه کپ زدی تکلیف خود را؟ به من چه زشت هستی یا که زیبا؟

به من چه اینکه ورزشکاری ای دوست؟ به من چه ادعاها داری ای دوست؟

به من چه میروی هرروز گردش؟ به من چه اسم ولگردیست ، ورزش؟

بمانی؟number به من چه اینکه استاد زبانی ولی در معنی

مرکز میرسد دست؟tapeاست؟ مرا بر tapeبه من چه فایل تو بر روی

در لیست داری ولیکن انتظار بیست داری؟ error به من چه ده

به من چه نیم ترمت را شدی هشت؟ به تهران کم بکن هی رفت و برگشت

****

خلاصه اینکه مخلص را رها کن به ما این لطف در راه خدا کن

به خیرت نیست امیدم ، مکن شر مکن اوضاع زارم را تو بدتر