نسل جديد وزنه‌برداران از بند محروميت رها شدندبازگشت قهرمانان

واضح آرشیو وب فارسی:حيات نو: نسل جديد وزنه‌برداران از بند محروميت رها شدندبازگشت قهرمانان
دو سال پيش در همين روزها بود كه خبر مثبت بودن آزمايش دوپينگ 9 وزنه‌بردار تيم ملى ايران در آستانه رقابت‌هاى جهانى سال 2006، شوك بزرگى را به ورزش ايران وارد كرد و طى آن اتفاقات زيادى براى ورزش و بويژه وزنه‌بردارى ايران افتاد كه طى آن هشت وزنه‌بردار و قهرمان مستعد ايرانى براى دو سال محروم شده و يكى از آنها به صورت مادام‌العمر از ورزش كنار رفت. اما، با همه آن فراز و نشيب‌ها، ديروز مدت محروميت مستعدترين وزنه‌برداران ايران در حالى تمام شد كه بسيارى از كارشناسان عقيده دارند ورزشكاران مستعدى كه يوردان گئورگى ايوانف در دور دوم فعاليت خود در ايران با عنوان تيم ملى وزنه‌بردارى گرد هم آورد، به مراتب نسبت به تيم نخست او پيش از بازى‌هاى المپيك سيدنى داراى شرايط بهترى بودند و اگر اين تيم با مشكل مثبت شدن آزمايش دوپينگ مواجه نمى‌شد، نتايج درخشان ديگرى را به تاريخچه وزنه‌بردارى ايران، بويژه در بازى‌هاى المپيك پكن مى‌افزود. حالا آنها مدت محروميتى كه همچون حبسى دو ساله بود را پشت سر گذارده‌اند همه آن شش وزنه‌بردار جوانى كه امروز اميد به حضور در تيم ملى را دارند، براى جبران مافات با پولاد سرد دست و پنجه نرم مى‌كنند. در ادامه آخرين وضعيت آنها را پس از پايان دوران محروميت بررسى مى‌كنيم.

حسرت گذشته

سجاد بهروزى از چهره‌هاى جوان و مستعد تيم ايوانف در وزن 62 كيلوگرم بود كه اميد زيادى به كسب مدالش در بازى‌هاى المپيك مى‌رفت. او در مورد دوران محروميتش به ايسنا گفت: «خيلى سخت بود. هر مسابقه جهاني، آسيايى و يا المپيك كه مى‌ديدم فقط حسرت مى‌خوردم. براى من خيلى سخت بود. در آن اوايل همه من را مسخره مى‌كردند و مى‌گفتند دوپينگي. براى همين مجبور شديم خانه‌مان را عوض كنيم. اما پس از آن دوباره تمرين‌هايم را شروع كردم. آن هم با انگيزه‌اى بيش‌تر نسبت به قبل.» وى ادامه داد: «هدف من المپيك بود. از سوى فدراسيون هم قول‌هايى به ما مى‌دادند كه محروميت ما كم مى‌شود و به المپيك مى‌رويم. براى همين آمادگى خوبى براى المپيك داشتم. به ركوردهاى 140 كيلوگرم در يك ضرب و 170 كيلوگرم در دو ضرب رسيدم كه همين ركوردها در المپيك مدال گرفت. اينها براى من حسرت داشت.»

قوى‌ترين مرد جهان

براساس عملكرد سعيد على‌ حسينى و استعداد خارق‌العاده‌اى كه دارد، همه نزديكان وزنه‌بردارى اعتقاد دارند كه او مى‌تواند جانشين شايسته‌اى براى حسين رضازاده در دسته فوق سنگين تيم ملى وزنه‌بردارى باشد. او پيش از محروميت قهرمان جوانان جهان شد و در دوران محروميت به ركوردهاى كم نظيرى در تمرين‌هاى اختصاصى‌اش در اردبيل رسيد. ركوردهايى كه اگر در المپيك ثبت مى‌شد، اكنون نشان طلا بر گردن على حسينى جوان بود. وى در رابطه با طى كردن دوران محروميتش گفت: «با اين حال من در اين دو سال خوب تمرين كردم. در تمرين‌ها به ركوردهاى خوبى رسيدم. 210 كيلوگرم يك ضرب مى‌زدم، 255 كيلوگرم دو ضرب. با همين ركوردها قهرمان المپيك مى‌شدم. اما حيف شد. من خدا را شكر مى‌كنم. پدرم هم در اين زمينه كمك زيادى به من كرد. اكنون هم در اردوى تيم نفت هستم.»

بى‌انگيزگى براى بازگشت به تيم ملي

بهترين عنوان على دهقانيان در رده بزرگسالان نايب قهرمانى آسيا بوده است. وى نيز از چهره‌هاى بسيار مستعد تيم ملى بود كه اميد زيادى به موفقيت او در آينده مى‌رفت. اما انگار اين مدت تاثير زيادى به روى او گذارده و چندان به دنبال بازگشتش به تيم ملى وزنه‌بردارى نيست. او در اين رابطه گفت: «‌روزهاى محروميت در عين حال كه براى من سخت بود، اما تجربه‌هاى جديدى براى من داشت و فهميدم كه زندگى خارج از اردو و تمرين چيزهاى ديگرى هم هست. خيلى چيزها را در اين دو سال تجربه كردم. يك سرى مسائل خانوادگى داشتم، به تحصيلاتم ادامه دادم و كارهاى ديگرى كه انجام دادم.» وى يادآور شد: «‌فعلا انگيزه‌اى براى بازگشت به اردو ندارم. مى‌خواهم به يك سرى مسائل زندگى‌ام برسم. درمورد حضور در تيم ملى بعدا بررسى مى‌كنم. كارهاى مهم‌ترى اكنون براى انجام دادن دارم.»

هدف ، مسابقات جهاني

اميد نائيج هم از مجموع بهترين وزنه‌برداران ايران بود كه در تركيب تيم ايوانف جايگاه خوبى داشت. دوره دو ساله محروميت براى او هم مانند ساير وزنه‌برداران به سختى گذشته و اميد زيادى به جبران روزهاى از دست رفته دارد. او اشاره كرد: «اكنون من وضعيت خوبى دارم. اگر دوباره به تيم ملى بازگردم، تنها هدفم مدال جهانى در سال 2009 و موفقيت در بازى‌هاى آسيايى 2010 گوانگ‌جو است. در تمرين‌ها ركوردهايم بسيار خوب بوده است. حتى به ركوردهايى بهتر از زمان ايوانف رسيدم،‌ اميدوارم كه زودتر بتوانم به اردو بازگردم.»

اثبات شايستگى‌ها

رضا تيمورى در دوران محروميت با حمايت خانواده و دوستان تمرين‌هايش را ادامه داد تا جايى كه در روزهاى اخير از ناحيه زانوى راست دچار مصدوميت شده و تحت عمل جراحى قرار گرفت. وى در رابطه با آخرين وضعيتش گفت: «روزهاى اول سختى زيادى كشيدم. حتى نمى‌توانستم ديگر به ورزش ادامه بدهم. اما، با فراز و نشيب‌ فراوان تمرين‌ها را ادامه دادم. در اين فكر بودم كه اين بار به گونه‌اى وارد تيم ملى شوم كه هيچ شبهه‌اى در عملكرد و ركوردهاى من نباشد. براى همين سخت تمرين كردم. به ركوردهاى 180 كيلوگرم در يك ضرب و 225 كيلوگرم در دو ضرب رسيدم. ركوردهايم نسبت به قبلى خيلى بهتر شده بود. پس از اين عمل جراحى هم مى‌خواهم كه زودتر فيزيوتراپى كنم و به تمرين‌ها بازگردم.

فقط مدال المپيك

رسول تقيان از جمله بهترين و با استعدادترين وزنه‌برداران تيم ايوانف بود. او در حالى كه به تازگى وارد تيم ملى شده بود، عملكرد بسيار خوب و رشد چشمگيرى داشت و حتى ايوانف اعتقاد داشت كه او روزى قهرمان المپيك مى‌شود. اين وزنه‌بردار خوش زبان اصفهانى در مورد عملكردش در دوران محروميت اظهار كرد: «من دو سال سخت را گذراندم. فكر مى‌كنم سخت‌ترين روزهاى عمرم بود. نه انگيزه‌اي، نه اميدي. اگر هم فدراسيون ما را حمايت نمى‌كرد، احتمالا ديگر ورزش نمى‌كردم. حقوق به ما دادند، به ما سر زدند، براى تمرين‌هايمان ناظر فرستادند، بازرسى كردند. همه اينها انگيزه‌اى مى‌شد كه فكر كنيم هنوز هم براى وزنه‌بردارى با ارزش هستيم. من بايد مدال المپيك پكن را مى‌گرفتم. راحت مدال را از دست داديم. خدا را شكر كه هنوز انگيزه زيادى براى قهرمانى دارم. من تاكنون نتيجه خوبى در مسابقه‌هاى جهانى نگرفته‌ام. بايد در اين رشته خوب كار كنم. فكر مى‌كنم تا مدال المپيك نگيرم، ول‌كن وزنه‌بردارى نيستم.»
سه شنبه 19 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حيات نو]

[مشاهده در: www.hayateno.ws]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 80]