واضح آرشیو وب فارسی:آفتاب: انجمن نويسندگان كودك و نوجوان خواستار توقف لايحه حمايت از خانواده شد
سرمايه : انجمن نويسندگان كودك و نوجوان در بيانيه اي با عنوان «وقتي كودكان فراموش مي شوند...» خواستار توقف لايحه حمايت از خانواده شد. در اين بيانيه آمده است: «لايحه حمايت از خانواده اعتراض ها و انتقادهاي بسياري را از سوي شخصيت ها و تشكل ها برانگيخته اما اغلب انتقادها از موضع طرفداري از حقوق زنان است. از زاويه حقوق كودكان به لايحه مزبور نگاه نشده است. نويسندگان كودك از آنجا كه با روحيه، مسائل و مشكلات كودكان آشنايند برخود لازم مي بينند توجه مسوولان را به حقوق فراموش شده كودكان در اين لايحه جلب كنند.
كودكان گرچه كوچك اند اما نقششان بزرگ است. چگونگي تقابل و رفتار پدر و مادر و جامعه با كودكان در سرنوشت آتي جامعه نقشي تعيين كننده دارد.»
بنابر اصل «لاضرر و لاضرار في الاسلام» كه هيچ كس حق ندارد به دليل نفع خود به ديگري ضرر برساند پدر نيز حق ندارد براي ارضاي غرايز خود حقوق فرزند يا فرزندانش را پايمال كند. در ماده 23 لايحه حمايت از خانواده به مرد اجازه داده شده در صورت تمكن مالي همسر دوم اختيار كند بي آ نكه به سرنوشت فرزندان پس از ازدواج دوم توجه شود. اگر چه مرد به اجراي عدالت بين همسران متعهد شده كه اين تعهد هم ضمانت اجرايي ندارد و تنها قول يا نوشته اي بي پشتوانه است اما حتي همين مقدار توجه هم در مورد فرزندان رعايت نشده است.
قرآن كريم در سوره نساء آيه 3 از «تعدد زوجات» و فلسفه آن در ارتباط با موضوع سرپرستي يتيمان و اجراي قسط و عدل درباره آنها سخن مي گويد و نشان مي دهد سرنوشت كودكان تا چه حد اصالت و اهميت دارد. حال آنكه طراحان و نويسندگان لايحه مزبور اصل و فلسفه تعدد زوجات را كه سرپرستي كودكان و اجراي قسط و عدل درباره آنان است از ياد برده و خود تعدد زوجات را اصل گرفته و حقوق كودكان را از ياد برده اند. شايسته بود كه نويسندگان لايحه به ديدگاه قرآن كريم بيشتر عنايت مي كردند و رابطه جواز تعدد زوجات و سرنوشت كودكان را از نگاه كتاب آسماني در نظر مي گرفتند.
پس از طلاق بيشترين آسيب متوجه كودكان مي شود. كودكان اند كه تكيه گاه خود را از دست مي دهند و همچون آونگ ميان پدر و مادر سرگردان مي شوند و به سرنوشتي ناخوشايند گرفتار مي آيند؛ سرنوشتي كه خود در ايجاد آن سهمي نداشته اند. با توجه به بحران ها و انحرافات اجتماعي چنين وضعيتي كودكان را به شدت آسيب پذير مي كند. قانون، مراتب قانوني قابل اجرا براي حضانت و نگهداري اطفال را مشخص كرده و ترتيب زمان و مكان ملاقات با پدر و مادر و ساير بستگان را تعيين كرده است،اما اين امر ضمانت اجرا ندارد. طبق ماده 40 اين لايحه ولي طفل مي تواند كودك را فقط با پرداخت 50 هزار تومان به صندوق دولت از ملاقات با پدر و مادر محروم و به مكان ديگري منتقل كند.
روشن است كه قانون دو وجه دارد يكي مجازات متجاوزان به حقوق ديگران و ديگري اقامه عدل و احقاق حقوق ستم ديدگان. يكي از آسيب هاي بزرگ اجتماعي جوامع توسعه نيافته ازدواج هاي زودرس است. دختران نابالغ از اين مسير متحمل آسيب هاي جسماني و رواني فراوان مي شوند. افسردگي، خودسوزي و كشيده شدن به فحشا برخي از پيامدهاي ازدواج زودرس است. قانونگذار بايد از يك سو درصدد پيشگيري از چنين رخدادهايي باشد و از ديگر سو در صورت وقوع فاجعه از پيامدهاي ناهنجار آن جلوگيري به عمل آورد. ماده 47 لايحه حمايت از خانواده براي كساني كه مبادرت به ازدواج با دختر نابالغ مي كنند، مجازات حبس تعيين كرده است. حتي ولي دختر را مستحق مجازات شناخته است. اين قانون گرچه مي تواند جنبه بازدارنده داشته باشد اما به هيچ وجه از پيامدهاي ناخوشايند و ناگوار آن نمي كاهد؛ بلكه شرايط دختر نابالغ را دشوارتر مي سازد. تصور كنيد وضعيت دختر خردسالي را كه ازدواجي ناخواسته و تحميلي داشته و اكنون شوهرش در زندان است و پدر نابخردش هم به خاطر او مورد مجازات واقع شده است. آيا دختر خردسال در چنين مناسباتي مي تواند از امنيت رواني و اخلاقي برخوردار باشد؟ در كجاي اين لايحه براي دختر نابالغ ستم ديده چاره اي انديشيده شده است؟
اينك با توجه به سخنان پيش گفته، انجمن نويسندگان كودك و نوجوان به عنوان نهادي مدني كه بيانگر مواضع فرهنگ و ادبيات كودك است، نمي تواند نسبت به چنين لايحه اي بي تفاوت بماند، از اين رو از سياستگذاران و قانونگذاران انتظار توقف اين لايحه را داريم.
سه شنبه 12 شهريور 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آفتاب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 167]