تور لحظه آخری
امروز : یکشنبه ، 8 مهر 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):مردم را به غير از زبان خود، دعوت كنيد، تا پرهيزكارى و كوشش در عبادت و نماز و خوبى...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها




آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1819108866




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

سالي 10 ميليون تومان هزينه دارو را هيچ بيماري نمي‌تواند پرداخت كند


واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: سالي 10 ميليون تومان هزينه دارو را هيچ بيماري نمي‌تواند پرداخت كند
در بخش نخست اين گفت وگو رسول ديناروند معاون غذا و داروي وزارت بهداشت از مشكلا‌ت و افزايش قيمت جهاني و بالا‌ نرفتن يارانه ها به ميزان اين افزايش قيمت اشاره كرد. توليد داروخانه هاي بيمارستان و ديگر مشكلات مردم در تامين داروهاي مورد نياز از مباحث ديگري است كه در ادامه اين گفت و گو مطرح ميشود. بخش دوم در پي مي آيد.شما به گران شدن قيمت جهاني دارو اشاره مي‌كنيد، ولي ما از طرف ديگر در اين تورم جهاني، نفت را هم گران مي‌فروشيم. پس دولت بايد اين هزينه‌ها را تقبل كند.

به نظر من بهترين جايي كه اعتبارات دولت مي‌تواند صرف شود، يارانه دارو است؛ چون تنها يارانه‌اي كه در اين كشور هدفمند است، فقط اين يارانه است كه صرف عده خاصي كه به آن نيازمند هستند، مي‌شود. من كاملا‌ با شما موافقم كه پوشش يارانه داروي ما بايد به نحوي باشد كه بيماراني كه با اين يارانه سر و كار دارند و نيازمند آن هستند، به زحمت نيفتند. يك بيمار ام‌اسي امكان ندارد بدون يارانه دولت دارويش را دريافت كند. سالي 10 ميليون تومان هزينه دارو را هيچ بيماري نمي‌تواند پرداخت كند. بيماران حتما نياز به حمايت دولتي دارند. اين حمايت مي‌تواند از طريق بيمه صورت بگيرد، كه درخواست اين است كه دولت يارانه دارو را مستقيما به سازمان‌هاي بيمه‌گر پرداخت كند و سازمان‌هاي بيمه‌گر مستقيما اين داروها را پوشش دهند. در آن صورت، وقتي دارو در داخل كشور توليد يا وارد شد، بيمار دارو را با قيمت واقعي مي‌خرد اما بيمه مابه‌التفاوت آن را پرداخت مي‌كند و قيمتي كه بيمار در نهايت مي‌پردازد، قابل‌تحمل است. ‌

يك بحث ديگر هم در مورد كيفيت اين داروها است. بعضي از كارشناسان مي‌گويند كه شما تاييديه ‌ FDA و اتحاديه اروپا را براي اين داروهايي كه مشابه ايراني آنها در داخل توليد مي‌شود، نداريد. در مورد دارويي مثل داروي ايدز حتي سازمان‌هاي حقوق جهاني بشر هم طي نامه‌اي به ايران هشدار داده‌اند كه از اين دارو استفاده نكند.

تاييديه دارويي كه در ايران مصرف مي‌شود، از سوي وزارت بهداشت صورت مي‌گيرد. ممكن است دستگاه نظارت بر غذا و داروي ايران عظمت، اعتبارات و نيروي انساني ‌ FDA را نداشته باشد، اما كشور ما كشوري است كه سيستم نظارتي‌اش حداقل بر اساس اعتراف سازمان جهاني بهداشت كاملا‌ كارآمد است. شاخص‌هاي نظارتي ما شاخص‌هاي من‌درآوردي نيست. ما مشابه دستگاه‌هاي بين‌المللي ديگر كار مي‌كنيم. سازمان جهاني بهداشت هم در گزارش‌هايي كه به‌طور مرتب از ارزيابي‌ها در منطقه مديترانه شرقي صادر مي‌شود، به قدرت نظارتي ما اعتراف مي‌كند.

حتي در آخرين ارزيابي‌اي كه سازمان جهاني بهداشت به عمل آورد، از آنجا كه سخت‌ترين كاري كه در كشورها صورت مي‌گيرد، نظارت و كنترل كيفيت فرآورده‌هاي بيولوژيك است، سيستم نظارتي وزارت بهداشت از ارزيابي سربلند بيرون آمد و شاخص‌هاي نظارتي ما را تاييد كردند.

مردم ما با اعتماد به وزارت بهداشت است كه اين فرآورده‌ها را مصرف مي‌كنند؛ فرقي نمي‌كند فرآورده توليد داخل باشد يا وارداتي. ما بايد پس از ارزيابي آنها را وارد بازار كنيم. حتي پس از ورود به بازار هم ارزيابي ما ادامه دارد. مثلا‌ ما مركز ثبت عوارض دارويي داريم. در تمام بيمارستان‌ها و مراكز بهداشتي- درماني نسخه‌هاي گزارش عوارض دارويي داريم. هر دارويي كه عارضه داشته‌ باشد بلا‌فاصله بايد توسط پزشكان ثبت و گزارش شود تا پيگيري كنيم. بارها اتفاق افتاده كه دارويي به همين ترتيب در بازار دارويي ايران جمع شده‌ است. در سال 85 و 86 ، 24 فرآورده را از بازار جمع كرديم. اين در اخبار نمي‌آيد ولي وظيفه ما است. اما فرآورده‌هايي كه در ايران توليد مي‌شوند، لا‌زم نيست به جز وزارت بهداشت از جاي ديگري هم مجوز بگيرند، كما اينكه فرآورده‌اي كه در كشور همسايه ما يا در آمريكا مصرف مي‌شود، مجوز همان كشورها را مي‌خواهد. يعني هيچ كشوري اجازه مصرف دارو در كشورش را به دستگاه نظارتي كشور ديگري واگذار نكرده است. ‌ اما فرآورده‌اي كه براي اولين بار از ما مجوز گرفته، براي اينكه بتواند صادر شود بايد از كشورهاي ديگر مجوز بگيرد. ‌

چرا به منتقدان اجازه اظهارنظر داده نمي‌شود و هر بار هم كه درباره داروهاي ايراني اظهارنظر مي‌شود، با واكنش تندي مواجه مي‌شود. در اين شرايط شبهه‌اي به وجود مي‌آيد كه موجب مي‌شود دو طرف ماجرا از مافياي پزشكان يا داروسازان صحبت كنند.

به نظر من اصلا‌ نبايد وارد اين بازي‌ها شد كه مافياي پزشكان و داروسازان وجود دارد. اما واقعيت‌هايي وجود دارد؛ واقعيت اول اين است كه وقتي فرآورده‌اي در داخل توليد شود قيمت آن براي مردم بسيار پايين‌تر است، بنابراين دسترسي به اين دارو هم براي مردم راحت‌تر است. نظارت ما هم بر اين دارو بيشتر و كنترل كيفيت آن براي ما راحت‌تر است. پس ما فرآورده‌هاي توليد داخل را به اين دو دليل ترجيح مي‌دهيم.

دولت رسما اعلا‌م مي‌كند كه از توليد دارو در داخل حمايت مي‌كند چون به نفع كشور و بيماران است. از هر جهت به نفع ما است كه بتوانيم فرآورده‌اي را كه ممكن است در شرايط بحراني نتوانيم از خارج تامين كنيم، در داخل خودمان توليد كنيم. اما ما نسبت به انتقاداتي كه درباره كيفيت دارو صورت مي‌گيرد برخورد عجيب و غريبي نداريم. ‌

با وجودي كه اعلا‌م شده اجبارهايي براي داروخانه‌هاي بيمارستاني لحاظ مي‌شود كه همراهان بيمار مجبور نشوند براي تهيه دارو به خارج از بيمارستان بروند، هنوز هم اين داروخانه‌ها مشكل دارند، بسياري از بيمارستان‌ها اصلا‌ داروي جايگزين را اجرا نمي‌كنند، يعني حاضر نيستند داروهاي خودشان را مصرف كنند تا همراه بيمار داروي جايگزين را تهيه كند.

بله، به نظر من اين يكي از معضلا‌ت جدي بيمارستان‌هاي ما است كه بيمار و همراهان بيمار را مجبور مي‌كنند فرآورده‌هاي دارويي و ملزومات پزشكي را خارج از داروخانه بيمارستان تهيه كنند. اين قطعا خلا‌ف ضوابط وزارت بهداشت است. بخشنامه وزير بهداشت اين است كه بيمارستان بايد اين داروها را تهيه كند، براي اينكه بيمار و بيمه پول دارو را مي‌پردازند. اينها دارو را مجاني به بيمار نمي‌دهند. چرا اين كار را نمي‌كنند؟ براي اينكه به جهت كسري‌هاي شديد اعتباري كه دارند، متاسفانه درآمدهاي حاصل از فروش دارو را صرف كارهاي فوري‌تر كرده‌اند. بنابراين ديگر پول ندارند كه از شركت‌هاي پخش دارو بخرند. بدهي‌هايشان به شركت‌هاي پخش سنگين شده و آنها هم ديگر به بيمارستان‌هاي بدهكار دارو نمي‌دهند. اين موجب شده كه دارو در بيمارستان دچار كمبود باشد اما در داروخانه مجاور وجود داشته باشد. مردم به زحمت مي‌افتند، اما در واقع دارو كمبود ندارد. در قانون بودجه امسال، رديف خريد دارو در بيمارستان‌ها را تفكيك كرده‌ايم. امسال بيمارستان‌ها موظفند خريد و فروش دارويشان را در حساب مجزايي انجام دهند، بنابراين نمي‌توانند پول دارو را صرف كار ديگري كنند. اميدواريم و دولت هم كمك مي‌كند كه بخشي از كسري بودجه بيمارستان‌ها و بدهي‌هايشان به شركت‌هاي دارويي پرداخت شود. اگر اين اتفاق بيفتد قطعا دوباره شرايط مطلوب مي‌شود، شركت‌هاي پخش به بيمارستان‌ها دارو مي‌دهند و كسري بودجه مربوط به دارو نخواهند داشت.

طلب شركت‌هاي داروسازي به وزارت بهداشت چقدر است؟

الا‌ن متاسفانه بدهي بيمارستان‌ها و دانشگاه‌هاي ما به شركت‌هاي دارويي به 150 ميليارد تومان نزديك شده است.

انتهاي خبر // روزنا - وب سايت اطلاع رساني اعتماد ملي//www.roozna.com
------------

------------
 دوشنبه 28 مرداد 1387     





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب




-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن