قوانین و مقررات طلاق در ایران

قوانین و مقررات طلاق در ایران از اوایل دهه ۱۳۸۹ به روز شده است. قانون جدید حمایت از خانواده، قوانین قبلی را ملغی کرده و در کنار نسخه قدیمی خود، یک چارچوب رویه ای پایدار برای پرونده های طلاق ایجاد کرده است.

حقایق و ایده های عمومی پیرامون قانون طلاق در ایران قانون طلاق در ایران یکی از چالش برانگیزترین پارادایم ها در جریان قوانین و مقررات خانواده است. چارچوب سنتی این فصل بر اساس احکام دینی بوده است. به همین سادگی، سنت دیرینه در عصر مدرن کاملاً ویرانگر بود، زیرا آمار طلاق را در دهه 1970 افزایش داد. سپس قانونگذاران به کاشت دست اندازهای بیشتری در جاده پرداختند. با گذشت زمان، کارنامه حقوقی ثروتمندتر شد و اکنون مسیر مستقیمی در پیش داریم. اگرچه روند طلاق معمولاً طولانی و سخت تلقی می شود، در اینجا ما یک کاتالوگ با موارد قانونی در مورد قوانین و مقررات طلاق تهیه می کنیم.

چارچوب حقوقی طلاق در حقوق به گفته وکیل خانواده ایران قوانین طلاق در ایران از نظم و ترتیبی مثال زدنی برخوردار است. رویه ها با نگه داشتن همسر و همسر بیگانه نقش مهمی ایفا می کنند و بدیهی است که یک موضوع سیاست عمومی است. قانون ماهوی طلاق در قانون مدنی ماده 1133-1157 تصریح شده است. این مقالات به اصطلاحات اساسی در مورد این موضوع می پردازند. در مورد رویه ها، قوانین عمومی قابل اجرا «قانون حمایت از خانواده» (LFP) و «قانون آیین دادرسی مدنی» (CCP) هستند. دومی کد اساسی رویه های طلاق است و قانون کمونیست چین حاوی هیچ چیز خاصی برای این موضوع نیست. LFP همچنین دارای یک آیین نامه اجرایی است که نسبتاً مختصر است و تعدادی از قوانین LFP را تکمیل می کند.

قواعد ماهوی طلاق در حقوق ایران: از قانون مجازات اسلامی اول از همه، ما دو نوع طلاق جداگانه داریم. در نوع اول زن و شوهر می توانستند در مدت سه ماه به توافق برسند که طلاق قطعی شده باشد (طلاق عام). در نوع دوم U-Turn وجود ندارد و برای بازگشت به یکدیگر باید دوباره ازدواج کنند (طلاق حاد). سه حالت وجود دارد که طلاق را حاد می کند: طلاق قبل از انجام ازدواج طلاق زمانی که زوجه قدرت باروری خود را از دست داده باشد طلاق به دلیل ضدیت مراسم طلاق باید زیر نظر حداقل دو شاهد انجام شود. زن و شوهر هر دو می توانند نماینده اعزام کنند و نیازی به انجام مراسم حضوری نیست.

جستجوی رویه ای برای طلاق در حقوق ایران: از LFP اجازه دهید از مرحله پایانی شروع کنیم: طلاق باید در دفتر «دفتر اسناد رسمی ازدواج و طلاق» ثبت شود و معمولاً مأموری که تصدی را در اختیار دارد، خود به عنوان نماینده طرفین مراسم فوق را انجام می دهد. این روش منوط به یک شرط است. طرفین باید یا حکم قضایی طلاق یا وصیت عدم امکان سازش ارائه دهند. قرار است دادگاه خانواده زمانی حکم را صادر کند که زن تقاضای طلاق می کند و مرد حاضر به این کار نیست. وصیت نامه زمانی صادر می شود که مرد خواهان طلاق باشد یا طرفین توافق کنند که تقاضای طلاق کنند. هنگامی که هر دو طرف در مورد موضوع با یکدیگر برخورد کنند، دادگاه خانواده به آنها دستور می دهد که به مرکز خانواده درمانی مراجعه کنند. طرفین هم می توانستند در وهله اول به مرکز بروند. در صورتی که مرکز نتواند نظر طرفین را تغییر دهد، پرونده به دادگاه خانواده باز می گردد. در کلیه موارد طلاق که تنها طرف اقدام به طرح دعوا می کند، دادگاه باید پرونده را به داوری ارجاع دهد. در صورت امکان، داوران باید از بستگان طرفین انتخاب شوند. تنها پس از طی کردن تمامی این مراحل، دادگاه می تواند حکم یا وصیت نامه را صادر کند. تعدادی از دلایل قانونی وجود دارد که طرفین هنگام درخواست طلاق باید به آنها اعتماد کنند. به عنوان مثال، هنگامی که زن به دنبال دستور است، ممکن است ادعا کند که شوهر از اعتیاد مضر رنج می برد. LFP زمینه ها را مشخص کرده و آیین نامه اجرایی نیز معنای اصطلاحات را به درستی روشن کرده است. به عنوان مثال، اعتیاد مضر طبق مقررات می تواند "چیزهایی مانند" مواد مخدر، قمار یا نوشیدنی های الکلی باشد.

چارچوب تثبیت شده: قوانین و مقررات طلاق در ایران به عنوان یک وکیل در ایران، ممکن است متوجه شوید که یکی از تبلیغات پرطرفدار در حرفه او تسریع در پرونده طلاق است. اگر چه این سیاست علیه تسهیلات قانونی از نظر تفکیک ایجاد شده است، اما ظاهراً به دلیل تعداد زیاد پرونده ها، دادگاه یا مرکز به هیچ وجه نمی تواند روند را طولانی کند، زمانی که یک طرف به شدت به قوانین پایبند است. اگرچه قابل توجه است که دو نسخه از LFP به طور همزمان قابل اجرا است، یک نسخه قدیمی و یک نسخه جدید، اما خبر خوب این است که همه قوانین و مقررات گذشته به لطف LFP جدید لغو شده اند. بنابراین، اکثر مقرراتی که ممکن است در کتب حقوقی با آن مواجه شوند، در حال حاضر خارج از چرخه هستند. دقیقاً ادغام نشده است، اما دوقلوها کاملاً روان هستند.