سریال خسوف به کارگردانی مازیار میری و تهیه و تنظیمکنندگی همایون اسعدیان سریالی میباشد که اثرها قبل این دو فیلمساز را تداعی مینماید. مخلوط بازیگران این سریال نیز ترکیبی از جوان ها مستعد و بازیگران با سابقه و تئاتری میباشد. خواننده تیتراژ این سریال نیز محسن چاووشی میباشد.
سریال «خسوف» درام عاشقانه ای به کارگردانی مازیار میری و تهیه کنندگی همایون اسعدیان میباشد. حضور این دو چهره پررنگ سینمای جمهوری اسلامی ایران به همراه ترکیبی از بازیگران مجرب و دارای شهرت و بازیگران جوان با استعداد نیز سبب ساز گردیده تا مخاطبان متعددی سریال تازه پلتفرم کانال خانگی نماوا را دنبال نمایند.
ژانر: درام، عاشقانه، اجتماعی
تهیه کننده: همایون اسعدیان
کارگردان: مازیار میری
نویسنده: حسین تراب نژاد، همایون اسعدیان، مهدی شیرزاد
امیر طبق عهد و قرارهایی که خانواده ها با هم نهاده اند، می بایست با دختردایی خویش ازدواج نماید. البته ورق به یک باره برمی گردد. امیر به دختر دیگری دل می بندد و زمانی کهاین روایت افشا میگردد، هیاهویی در خانواده ها به راه می افتد.
ويژگی مهم فیلمنامه خسوف این است که در همان قسمت ابتدایی قلاب داستانی خود را میاندازد و برای جهان خود، یک چارچوب در نظر میگیرد.
چارچوبی که از یک موقعیت ساده شروع شده و به تدریج پیچیدهتر میشود. درست همان ویژگیای که یک روایت خوب باید داشته باشد. ابتدا فیلمنامه ازطریق یک روند کل به جزء، دانشجویان معترضی را نشان میدهد که با قاشق بر ظرفهای فلزی سلف دانشگاه میکوبند و سپس به آتیهای میرسد که سخنگوی جماعت و شجاعترین آنهاست. سپس با وارونهکردن روند کل به جزء، به یک روند جزء به کل میرسد و آن معرفی جمع دوستانه آتیه و همکلاسیهایش است. در این بین بهطور ویژهای بر رابطه امیر و آتیه تاکید میکند و به رابطه عاشقانه میان آنها میپردازد.
سخن پایانی
سریال عاشقانه-اجتماعی خسوف که در ژانر درام ساخته شده با وجود آنکه در ابتدا با توجه به حضور دو تن از کارگردانان و تهیه کنندگان مطرح کشور بسیاری را امیدوار کرده بود، اما آن طور که باید و شاید نتوانست در طی چند چهار قسمتی که از پخش آن گذشت مخاطبان را راضی نگه دارد. به عقیده بسیاری از مخاطبان مجموعه خسوف به لحاظ کیفی حتی در حد و اندازه های سریال های معمولی شبکه نمایش خانگی نیز نبود و با توجه به داستان پردازی و ایرادهای فراوانی که کارگردانی، نویسندگی و حتی طراحی صحنه داشت به سریال های ضعیف صدا و سیما شبیه شده بود. این در حالی بود که توانست چهره های جدیدی را به مخاطبان خود معرفی کند، اما نتوانست به لحاظ کیفی به آنچه شایسته اش بود برسد.