تنگی کانال نخاعی کمر تشخیص و درمان

ستون فقرات کمری (کمر) از پنج مهره در قسمت پایینی ستون فقرات، بین دنده ها و لگن تشکیل شده است. تنگی ستون فقرات کمری، باریک شدن کانال نخاعی است که اعصابی را که از قسمت تحتانی کمر به داخل پاها حرکت می‌کنند، فشرده می‌کند.این بیماری در بیماران جوان‌تر کمتر مششاهده میشود و به دلایل رشدی، اغلب یک وضعیت دژنراتیو است که افراد معمولاً 60 سال و بالاتر را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

تنگی کانال نخاعی کمری معمولاً به آرامی و در طی چندین سال یا چند دهه اتفاق می افتد. دیسک ها با افزایش سن کمتر اسفنجی می شوند و در نتیجه ارتفاع دیسک از بین می رود و ممکن است باعث برآمدگی دیسک سخت شده در کانال نخاعی شود. خار استخوان نیز ممکن است رخ دهد و رباط ها ضخیم شوند. همه اینها می توانند به باریک شدن کانال مرکزی کمک کنند. علائم ممکن است به دلیل التهاب یا فشرده شدن عصب یا هر دو باشد.

علائمی تنگی کانال نخاع کمر:

• درد، ضعف یا بی حسی در پاها، ساق پا یا باسن
• گرفتگی در پاها همراه با راه رفتن، نیاز به استراحت های کوتاه مکرر برای پیاده روی یک مسافت
• دردی که در یک یا هر دو ران و ساق پا منتشر می شود، شبیه به اصطلاح رایج "سیاتیک"
• در موارد نادر، از دست دادن عملکرد حرکتی پاها، از دست دادن عملکرد طبیعی روده یا مثانه
• درد ممکن است با خم شدن به جلو، نشستن یا دراز کشیدن بهبود یابد

سرخوردگی مهره های کمر و اسکولیوز (انحنای ستون فقرات) دو بیماری هستند که ممکن است با تنگی ستون فقرات کمری مرتبط باشند.سرخوردگی یک مهره روی مهره دیگردر اثر آرتروز مفاصل فاست ایجاد می شود. معمولاً شامل لغزش L4 روی مهره L5 می شود. معمولاً با همان روش‌های غیرجراحی و جراحی مانند تنگی نخاع کمری درمان می‌شود.

اسکولیوز بیشتر در ناحیه کمر رخ می دهد و بیشتر افراد 65 سال و بالاتر را تحت تاثیر قرار می دهد. کمردرد همراه با اسکولیوز دژنراتیو معمولاً به تدریج شروع می شود و با فعالیت مرتبط است. انحنای ستون فقرات در این شکل از اسکولیوز اغلب نسبتاً جزئی است. زمانی که اقدامات غیرجراحی در بهبود درد ناشی از این بیماری نتیجه بخش نباشد، ممکن است جراحی پیشنهاد داده شود.

تشخیص تنگی کانال نخاع کمری

تشخیص توسط جراح ستون فقرات بر اساس شرح حال، علائم، معاینه فیزیکی و نتایج آزمایش انجام می شود. سی تی اسکن، MRI برای بررسی بیشتر مورد نیاز است

درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع کمری

• ترکیبی از زمان، داروها، مدیریت وضعیت بدن، کشش و ورزش می تواند برای بسیاری از بیماران برای تشدید درد مفید باشد. مدیریت وزن، قطع نیکوتین و تلاش برای تقویت استخوان نیز ممکن است پیشنهاد داده شود.
• برای کاهش تورم و درد می توان از داروهای ضد التهاب و برای تسکین درد از مسکن ها استفاده کرد. بیشتر دردها را می توان با داروهای بدون نسخه درمان کرد، اما اگر درد شدید یا مداوم باشد، ممکن است داروهای تجویزی ارائه شود.
• تزریق اپیدورال داروها ممکن است برای کمک به کاهش تورم تجویز شود.
• فیزیوتراپی و/یا تمرینات تجویز شده ممکن است به تثبیت و محافظت از ستون فقرات، ایجاد استقامت و افزایش انعطاف‌پذیری کمک کند. درمان ممکن است به بیمار کمک کند تا سبک زندگی و فعالیت های عادی خود را از سر بگیرد. به طور معمول، چهار تا شش هفته درمان تجویز می شود.

درمان جراحی تنگی کانال نخاع کمری

اگر روش های غیرجراحی (همانطور که در بالا توضیح داده شد) علائم را بهبود نبخشد، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. انواع مختلفی از جراحی های ستون فقرات در دسترس است و بسته به مورد خاص، جراح ستون فقرات به تشخیص اینکه چه روشی ممکن است برای بیمار مناسب باشد کمک می کند. مانند هر جراحی دیگری، خطرات بیمار شامل سن، سلامت کلی و سایر مسائل است که همه از قبل در نظر گرفته می شوند.

یک بیمار ممکن است کاندید جراحی تنگی کانال نخاع کمری در نظر گرفته شود اگر:

• درد پشت و پا فعالیت عادی را محدود می کند یا کیفیت زندگی را مختل می کند.
• نقایص عصبی پیشرونده (ضعف پا، افتادگی پا، بی حسی در اندام) ایجاد می شود.
• از دست دادن عملکرد طبیعی روده و/یا مثانه؛
• مشکل در ایستادن یا راه رفتن؛
• داروها و فیزیوتراپی موثر نیستند.
• وضعیت سلامتی بیمار نسبتاً خوب است.

چندین روش جراحی مختلف وجود دارد که می توان از آنها استفاده کرد که انتخاب آنها تحت تأثیر شدت بیماری متفاوت است مانند :

لامینوتومی: یک سوراخ در استخوان (در لامینا) ایجاد می کند تا فشار روی ریشه های عصبی را کاهش دهد.

فورامینوتومی: باز کردن یا بزرگ شدن دهانه استخوانی برای ریشه عصب هنگام خروج از کانال نخاعی. می تواند به تنهایی یا همراه با لامینوتومی / لامینکتومی انجام شود.