واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
سعيده حقي وكيل پايه يك دادگستريجریحهدار شدن احساسات عمومی، اولین نتیجه انتشار فیلم تنبیه بدنی کودکان اوتیستیک در سرای مهربانی رشت است. اساسا مراکز نگهداری موقت از کودکان مبتلا به اوتیسم به منظور کاهش فشارهای روحی خانوادهها و کمک به ارتباط موثر کودک و خانواده ایجاد شدهاند اما آنچه در این ویدئوی شرمآور مشاهده میشود، کوچکترین نسبتی با کمک به خانوادههای درگیر با اوتیسم و ایستادن در کنار آنها ندارد. عواقب چنین اتفاق تلخی هم به باورهای عمومی جامعه لطمه میزند، هم صلاحیت مراکز نگهداری از کودکان را با تردید مواجه میکند و هم لطماتی به کودکان دارای اختلالات اوتیسم وارد میآورد که شاید تا سالها در خاطره آنها باقی بماند. اگر این فقط یک حادثه بود و تنها در رشت اتفاق میافتاد، تحمل آن سادهتر به نظر میرسید اما شکی وجود ندارد که در گوشه و کنار ایران، ماجراهایی از این دست رخ میدهند و به صورت مداوم تکرار میشود. مردان و زنانی که در جایگاه مقدس یک مربی و معلم، این کودکان معصوم و بیگناه را به باد کتک میگیرند و به سبک چند دهه قبل به دنبال انتقال مفاهیم به کمک «چوب» و کتک هستند، به خوبی میدانند که در ایران از سوی نهادهای قضایی با واکنش چندانی روبرو نخواهند شد. بدون تردید اگر چنین اتفاق گزندهای در یک کشور اروپایی رخ داده بود، رسانهها چنان آب و تاب به آن اضافه میکردند و جرایمی چنان سنگین برای این کار در نظر گرفته میشد که مربیان خاطی کاملا طرد شوند و دیگر آیندهای در این کار نداشته باشند. در ایران اما مسئولان امر درست مثل همیشه از در «توجیه» وارد میشوند تا موجب «تکرار» این حوادث شوم باشند.بررسی قوانین مرتبط با حقوق کودکان و نوجوانان نشان می دهد که نگهداری و مراقبت از انان یک تکلیف قانونی هم برای والدین و هم برای اشخاص و مراکزی است که کودکان به ان ها سپرده می شوند.این تکلیف هم در قانون مدنی و مجازات اسلامی و هم در قانون مسئولیت مدنی به رسمیت شناخته شده است و هم چنین عرف و عادت، رویه ی قضایی و نظریات متعدد حقوقی مبین ان است.اما متاسفانه قانون و مقررات دقیقی که به طور خاص صرفا به تکالیف و وظایف قانونی و مسئولیت های حقوقی و کیفری موسسین و مربیان انان بپردازد وجود ندارد و درین خصوص باید به عمومات قوانین جاری کشور رجوع کرد.در مورد خسارت های مادی، ماده یک قانون مسئولیت مدنی و مواد ۳۲۸و ۳۳۱ قانون مدنی لزوم جبران ان را پیش بینی کرده و در مورد صدمات جسمی و بدنی وارده به کودکان نیز مواد ۲۹۴به بعد قانون مجازات اسلامی در بخش دیات،و مواد ۳۱۶تا ۳۱۸قانون مذکور در بخش موجبات ضمان، مسئولیت کیفری انان را به طور عام پیش بینی کرده است.علاوه بر ان از قاعده شرعی و لازم الرعایه ی لاضرر نیز به طور کلی می توان گردانندگان چنین موسساتی را مسئول تامین امنیت جانی و روحی کودکان عضو در ان دانست.قانون بسیار مهم و ارزشمند حمایت از حقوق کودکان مصوب۱۳۸۱ در ماده شش خود صراحتا کسانی را که به هر نحوی مسئولیت نگهداری از اطفال را در مراکزی این چنینی دارند مکلف نموده به محض مشاهده ی هر گونه کودک ازاری موضوع را به مراجع قضایی گزارش نمایند و ضمانت تخلف از اجرای این ماده را تا شش ماه حبس دانسته است!سوال اینجاست که مسئولین محترم بهزیستی که مدعی اند یک سال گذشته از وقوع چنین تخلفاتی با خبر شده اند ایا این امر را به مراجع ذی صلاح قضایی گزارش کرده اند؟چگونه مجوز چنین موسسه ای با این حجم گسترده از تخلفات ابطال نشده است؟!کافی است برای چند لحظه خودتان را در جایگاه خانواده این کودکان قرار بدهید و به تماشای فیلم منتشرشده از تنبیه بدنی فرزند دلبندتان بنشینید تا به عمق درد و رنج آنها پی ببرید. در چنین شرایطی انتظار میرود مسئولان رده بالای بهزیستی در کنار این خانوادهها قرار بگیرند و از آنها به خاطر این ماجرای شوم عذرخواهی کنند اما همچنان نشانهای از عذرخواهی رسمی در بهزیستی دیده نمیشود. معاون توانبخشی سازمان بهزیستی انتشار این فیلم را توطئه رسانههای معاند قلمداد میکند. موضوعی که به وضوح نشان میدهد مدیران سازمان از کنار رفتن پردهها و افشای حقیقت چندان راضی نیستند. جناب معاون همچنین تاکید دارد که این برخورد زننده مربوط به گذشته بوده است اما سوال اینجاست که اگر این اتفاق یک سال قبل به وقوع پیوسته و بهزیستی نیز از آن خبر داشته، چرا تا امروز دربارهاش سکوت کرده و اجازه داده این ماجرا از کانالهای دیگری منتشر شود؟ اوتیسم یا خوددرماندگی، نوعی از اختلال است که به رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی منجر میشود. افراد مبتلا به اوتیسم، دچار اختلاف ارتباطی هستند و در جمع حساسیت بسیار زیادی دارند. طبیعتا چنین حساسیتی در حضور کودکان دیگر تشدید میشود اما حیرتآور است که مربیان در سرای به اصطلاح مهربانی به جای کمک به آرام شدن کودکان، آنها را با کتک روبرو میکنند. این مربیان با چه معیاری انتخاب شدهاند؟ آنها برای پذیرفتن این شغل حساس، از چه فیلترهایی عبور کردهاند؟ چه کسی مسئول لطماتی است که آنها با بیمسئولیتیشان به این کودکان زدهاند؟ تاوان بدبيني خانوادهها به مراكز موقت نگهداري از كودكان اوتيستيك را چه كسي خواهد داد؟ انتشار اين فيلم كوتاه در ژانر وحشت نه تنها مذموم نيست، بلكه بخشي از حقيقت را فاش كرده و حالا انتظار ميرود بهزيستي به جاي محكوم كردن افراد مرتبط با انتشار اين فيلم، به راهكارهايي براي جلوگيري از اين وقايع دردناك بيانديشد. گيل نگاه: انتشار اخبار و يادداشت های دريافتی به معنای تاييد محتوای آن نيست و صرفا جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر میشود.
۲۷ فروردین ۱۳۹۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 66]