واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه/ مهدی فریدیدو سه هفته قبل از عید نوروز بود که به دیدار دوستانم در دانشگاه گیلان رفتم. از هر دری، سخنی رفت.مهندس موسیپور را موقع ناهار در سلفسرویس پرسنل و هیئت علمی دانشکده دیدم. سالهاست که او را همگان به مهربانی، کاردانی و انصاف میشناسند. ماههای آخرِ تحصیل در مقطع دکترای دانشگاه تربیت مدرس را میگذراند.از حال و روز یکدیگر پرسیدیم و صحبتمان به طبع، به حال و روز جامعه کشیده شد. مجموعهای از بیم و امیدها در این میانه مبادله شد تا اینکه پای دلار به میان آمد.پیشبینیهایش حاکی از افزایش شدید قیمت دلار بود؛ آن هم نه فقط به هنگام عید (که همیشه و با افزایش تقاضا برای سفرهای خارجی، قیمت ارز بالا میرود)؛ بلکه حرفش این بود که در ماههای ابتدایی سال هم شاهد افزایش شدید قیمت خواهیم بود. تحلیلها و اطلاعاتش نشان میدادکه وقایع بازار ارز را بصورت تخصصی دنبال میکند.وقتی از او پرسیدم با وجود اطلاع از وضعیت آتی بازار ارز و با برخورداری از نقدینگی کافی پس چرا وارد معاملات ارزی نمیشود، پاسخی داد که انصافاً این روزها از کمتر کسی میتوان شنید:«بارها خواستهم از این بازار مکاره، سودی عاید خودم کنم ولی هر بار، به یاد پسرعموی شهیدم میافتم و از این کار منصرف میشم. به خودم میگم اسماعیل جونشُ واسهی این آب و خاک گذاشت و حالا من بیام واسه چند میلیون تومن سود، ناجوانمردانه از بحرانهای اقتصادی و مالی سوءاستفاده کنم؟! این سرمایهگذاری یه جور دلالی هست و صد در صد به ضرر مردمه و باعث فلج شدن اقتصاد مملکت میشه. من از روی پسرعموم خجالت میکشم».همهی حرفش این بود: انصاف نیست.راست میگفت؛ اما ای کاش این تفکر مبتنی بر انصاف و آیندهنگریِ اجتماعی که در مهندس موسیپورها وجود دارد، تا این حد منزوی و در اقلیت نبود. ایثار، روزگاری در قالب شهادت در نبرد با خصم خارجی متبلور میشد و در زمانهی ما میتواند صرفنظر کردن از سودجوییهایی باشد که به قیمت سیهروزی دیگران تمام میشود. در هر صورت، اساس و نتیجهی این ایثارها یکسان است: فقط خود را ندیدن و به فکر منافع و سرنوشت جمع و جامعه بودن.بیتدبیری مسئولانی که اقتصاد کشور را با چنین وضعیتی روبرو ساختهاند به جای خود؛ خصومت دشمنانی که علناً اظهار داشتهاند جنگ را به تهران خواهند کشاند نیز به جای خود؛ اما نقش و مسئولیت ما مردم در این میانه چه میشود؟!مهندس موسیپور برای خود مجموعهای از اصول اخلاقی دارد که آنها را با هیچ سود زودگذری معاوضه نمیکند و عدول از آنها را خیانت به خود و مملکت خویش میداند.ایکاش همهی ما میتوانستیم در شرایطی که کشور به هر دلیل گرفتار یک بحران و نابسامانی اقتصادی یا اجتماعی میشود و در لحظاتِ انتخاب بین مطامع شخصی و زودگذر از یکسو و منافع ملی و بلندمدت از سوی دیگر، همچون مهندس موسیپور، اندیشه و عمل کنیم.دلسوزان کشور سالهاست که هشدار میدهند: به زوال ارتباطات اجتماعی و افول روحیهی جمعی ایرانیان؛ به شریک نکردن کثیری از مردم در ثروت و قدرت کشور؛ به بحران بیاعتمادی؛ به خودخواهی و خودپرستیِ رو به گسترش؛ … و همهی اینها که در زیر پوست شهر جاریست و شاید در شرایط عادی چندان به چشم نیاید، سرانجام در میانهی بحرانها سر برون میآورد و همگان را حیرتزده میکند!ای کاش آنها که باید این تحذیر و هشدارها را به گوش بگیرند، بی فوت وقت، «دست به کاری زنند که غصه سرآید»، پیش از آنکه دیگر کاری از دست نیاید!ای کاش این جامعه، چنان رشدیافته و دوراندیش شود که مردمانش به وقت خوف و خطر، دستی به مِهر برآورند و گردِ غم از چهرهی هم برگیرند؛ نه اینکه خود، غمی باشند بر بالای غم!ای کاش آنها که اینک در صفِ صرافیها، خود را تافتهی جدا بافته از جامعه میدانند، میتوانستند قدری به افقهای دورتر بنگرند تا تهدیدهایی را ببیند که صف اندر صف به مصاف میهن آمدهاند! ای کاش میتوانستند درک کنند که اگر روزی سیلابِ فنا بر این فلات کهن جاری شود، چنان بنیانافکن خواهد بود که همه را با خود خواهد برد.ایکاش «به خاطر یک مشت دلار»، روی دلارای میهن، چنین خسته و آزرده نمیشد! گيل نگاه: انتشار اخبار و یادداشتهای دريافتی به معنای تائید محتوای آن نيست و صرفاً جهت انجام رسالت مطبوعاتی و احترام به مخاطبان منتشر میشود.
۲۲ فروردین ۱۳۹۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]