محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797944280
ناسازگار باوری و اصل انتقال ضرورت - بخش دوم و پایانی سیر تکامل و اصلاح اصل انتقال اجتناب ناپذیری
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: ناسازگار باوری و اصل انتقال ضرورت - بخش دوم و پایانیسیر تکامل و اصلاح اصل انتقال اجتناب ناپذیری
ثبات جریانات علّی حاکم بر پدیده های طبیعی و گذشته اجتناب ناپذیر به ضمیمه اصل انتقال ضرورت ما را به این نتیجه میرساند که تمام رخدادهای زمان حال از جمله آنچه رفتار اختیاری انسان مینامیم، متعیّن و اجتناب ناپذیرند.
1.6. سیر تکامل و اصلاح اصل انتقال اجتناب ناپذیری (قاعدۀ ) برخلاف ادعای طرفداران قاعدۀ بر اینکه هیچ موردی از این قاعده را نمیتوان یافت که با مقدمات صادق به نتیجۀ کاذب برسد؛ برخی فیلسوفان مثالهای نقض فراوانی از این قاعده را نشان دادهاند که با مقدمات صحیح به نتیجهای کذب و باطل منجر شده است. البته این مثالهای نقض هیچکدام سبب نشده که حامیان این قاعده از حمایت خود انصراف دهند. بلکه هر مثال نقضی به نوبه خود موجب اصلاحاتی در شده تا همچنان صادق بماند و در مقابل مثالهای نقض وارد شده بر آن ایمن باشد. درواقع به نحوی قاعدۀ را تکامل بخشیده و به دوام آن کمک کردهاند. در ادامه به بخشی از اصلیترین و مشهورترین مثالهای نقض میپردازیم و نشان خواهیم داد که ناسازگارباوران در مقابل این مثالهای نقض چه تمهیداتی برای دفاع از اندیشیدهاند. 1.7. مثال نقض مک کی20 و جانسون21 برخی از مثالهای نقض مبتنی بر انکار اصل انباشتگی و تراکم22 است. یعنی این اصلکه: NA & NB ˫ N (A&B) مثالهای نقض از این نوع ابتدا توسط اسلوت23 )طرح شد و سپس به صورت نظاممندی توسطمک کی وجانسون بسط داده شدند. آنها با مثالهای نقضی عدم اعتبار اصل انباشتگی و تراکم را نشان دادند و به دنبال آن عدم اعتبار قاعدۀ را نتیجه گرفتند. بر پایه اصل انباشتگی اگر A اجتنابناپذیر و B نیز اجتنابناپذیر باشد، گزارۀ عطفیهای که حاکی از عطف این دو است نیز اجتنابناپذیر خواهد بود و لذا در حیطۀ قدرت و توان فاعل نیست که بتواند آن را تبدیل به گزارهای کاذب کند. اکانر اصل انتقال ضرورت را با توسل به اصل تراکم و انباشتگی اینطور اثبات میکند: 1. Npقضیۀ مفروض 2. N (p q) قضیۀ مفروض 3. N (p & (p q) ) از مقدمۀ اول و دوم و اصل انباشتگی و تراکم 4. £ {[ p & (p ⊃ q)] q} قاعدۀ وضع مقدم Nq از مقدمۀ سه و چهار و قاعدۀ بستار استلزام منطقی24 (O`Connor, 2000, 11) برای ملاحظه چگونگی نقض اعتبار این استدلال سکّهای را فرض کنید که دیروز در توان و قوۀ من بوده که به هوا پرتابش کنم ولی پرتابش نکردهام. این را هم فرض کنید که اگر من آن را پرتاب میکردم هیچ انتخابی در این مورد نداشتم که سکّه از سمت روی آن فرود آید و یا پشت آن. با توجه به شرایط مفروض میتوانیم عملگر N را که بیانگر اجتنابناپذیر بودن و عدم احاطۀ قدرت و توانایی فاعل بر تغییر چیزی است بر سر این گزاره آورد که «دیروز سکّه از سمت روی آن فرود نیامد» و همچنین «دیروز سکّه از سمت پشت آن فرود نیامد» چرا که اصلاً هیچ سکّهای پرتاب نشد و در حال حاضر گذشته امری غیر قابل تغییر و خارج از حیطۀ اثرگذاری من است. اما آیا طبق اصل انباشتگی بر سر گزارۀ عطفی این دو که عبارت است از «سکّه دیروز از سمت روی آن فرود نیامد و سکّه از سمت پشت آن فرود نیامد» نیز میتوان عملگر N را آورد؟ پاسخ منفی است. این گزاره برای من اجتنابپذیر است و میتوانم از صدق آن ممانعت به عمل آورم. زیرا طبق شرایط مفروض، دیروز من این قدرت را داشتهام که سکّه را پرتاب کنم و اگر آن را پرتاب میکردم؛ بالاخره یا از سمت روی آن و یا پشت آن فرود
میآمد. لذا این گزارۀ عطفی با عملگر Nی که بر سر آن آمده، غلط است و ما میتوانیم از آن اجتناب کنیم. هرچند که با توجه به مفروضات ما، دو طرفی که به هم عطف شدهاند صادقند و به صورت جدا جدا، اجتنابناپذیر. (McKay, T. and D. Johnson, 1996, 113-122) 1.8. مثال نقض ویدرکر25و اصلاحیۀ او بر یکی دیگر از مثالهای نقض بسیار مشهور بر توسطویدرکر طرح شده است. البته او پس از نقض این قاعده با مثال خود، صورتی اصلاح شده از نیز ارائه میکند که در مقابل این مثال نقض پاسخگو است. فرض کنید تنها یک فاعل وجود دارد به نام سام. او مقدار اندکی رادیوم دارد که گاه اجزاء ریز درون اتمی از آن تشعشع مییابد. اما این که رادیوم ذراتی را در زمان خاص T ساطع کند یا خیر، یک امر نامتعین26 است و لذا نمیتوان پیش از تشعشعی که در زمان خاص T رخ میدهد به صورت قطعی بگوییم که در فلان زمان خاص، ذرات ریزی از این رادیوم متشعشع میشود یا خیر. این را هم فرض کنید که سام در مورد این که رادیوم را در زمان پیش از T از بین ببرد انتخاب داشته است و او در آن زمان رادیوم خود را از بین برده است. به همین دلیل نیز مطمئن است که رادیوم هیچ ذرهای را در زمان T از خود ساطع نمیکند چرا که اصلاً هیچ رادیومی وجود ندارد. حال با توجه به شرایط مفروض اگر نماد R اشاره داشته باشد به این که «رادیوم هیچ ذرهای را در زمان T ساطع نمیکند» و نماد Sبه این گزاره که «سام رادیوم را پیش از زمان T تباه کرده است»؛ ما این مثال را از قاعدۀ خواهیم داشت: N R, N (RS) ˫N S مقدمۀ دوّم این استدلال در صورتی باطل خواهد بود که سام بتواند کاری را انجام دهد که عطفی (R & ~ S) صحیح باشد. یعنی سام شرایطی فراهم کند که در آن رادیوم را پیش از زمان T تباه نکند (در این مورد قدرت و اختیار دارد) و در همین حالت رادیوم هیچ ذرهای را در زمان T ساطع نکند. اما طبق فرض، تشعشع ذرات در صورت وجود رادیوم، امری نامتعین و خارج از حیطۀ قدرت و کنترل سام است. لذا او نمیتواند این عطفی را محقق کند و نتیجه آنکه مقدمۀ دوم استدلال، صحیح است. مقدمۀ اول نیز با توجه به شرایط مفروض، صحیح است. اما نتیجهگیری حاصل از آن یعنی NS صحیح نیست، زیرا طبق شرایط مفروض S در حیطۀ قدرت و کنترل سام است و او میتواند پیش از زمان T از تباه کردن رادیوم ممانعت کند. در اینجا ما از مقدماتی که طبق شرایط مفروض صحیح است، به نتیجهای غلط میرسیم و این شاهدی است بر بیاعتباری و نشان میدهد که در ساختار این اصل، نقصی وجود دارد. ویدرکر در ادامه با ایجاد تغییراتی را ارائه میکند که از نظر او به مراتب از در مقابل انتقادات آسیبناپذیرتر و به وضوح معتبر است.از این قرار است: 2: Np, □ (pq) ˫ N q (Widerker, 1987, 41) ویدرکرمقدمۀ دوم ما را قویتر کرده و عملگر □ را جایگزین عملگر N میکند. در هرچند که (pq) اجتنابناپذیر است، اما آنچه موجب اجتنابناپذیری آن میشود یک ضرورت منطقی است. بنابراین دیگر نمیتوان هر امر صرفاً اجتنابناپذیری را به جای مقدمۀ دوم آورد (همانند مثال خود ویدرکر). بلکه قاعدۀ ما فقط در صورتی جاری است که رابطۀ اجتناب ناپذیر موجود در مقدمۀ دوم از ضرورت منطقی برخوردار باشد. بنابراین با توجه به توصیف کامل جهان در لحظۀ پیش از زمان T و مجموعه قوانین طبیعیای که در این جهان صادق است، مفاد گزارۀ q یعنی اینکه «فاعل S فعل الف را در زمان T انجام داد»، از یک ضرورت منطقی برخوردار خواهد بود. هر چند در مقابل مثالهای نقضی که توسط خود ویدرکر طرح میشود پاسخگو است، اما میتوان با مثالهای نقض دیگری آن را نیز از اعتبار ساقط کرد. لذا برای بازسازی استدلال بر ناسازگار باوری کافی نیست و همچنان باید به دنبال جایگزینی برای آن بود. 1.9. مثال نقض زاگزبسکی27 زاگزبسکی با ذکر مثال نقضی نشان میدهد ویدرکر قلب مشکل را نشانه نگرفته و راه حل او در همۀ موارد پاسخگو نیست. فرض کنیم که تام آزادانه تصمیم میگیرد در مدت زمانی که منتظر است دوستش از ساختمانی در آن دست خیابان بیرون آید، به دیواری تکیه دهد. بی اطلاع از اینکه با تکیۀ شانهاش به آجر خاصی از دیوار، زنجیرهای از حوادث را فعال خواهد کرد که در نهایت منجر به انفجار بمبی مهیب در همان ساختمانی میشود که دوستش در آن ساکن است. از آنجایی که طبق نظریۀ تعیّن علّی، رخ دادن هر حادثهای پیامد ضروری و متعیّن حوادث پیشین است؛ در شرایط مفروض رخ دادن حادثۀ انفجار بمب در زمان T2پیامد و نتیجۀ ضروری این است که آجر در زمان T1 فشار داده شود. حال اگر در شرایط مفروض فوق این نمادها را در نظر بگیریم: C: عطف قوانین طبیعت. :P حصول مجموعه وضعیتها و شرایط علّیای که انفجار بمب منوط به آنها و مقارن با آنهاست؛ از جمله فشار دادن آجر که در زمان T1 توسط تام انجام شد. ( طبق نظریۀ ضرورت و تعین علّی در شرایطی کهC وP حاصل باشد «منطقاً» ضروری است که بمب در T2 منفجر شود.) q: آجر در زمان T1 فشار داده شده است. S: فاعل :T زمان پیش از انفجار بمب (T1) مورد نقض زیر رابر خواهیم داشت: N (P&C), □ ((P&C) q) Nq ضرورت منطقیای که در این مثال برای مقدمۀ دوم طرح شده با توجه به مفروضات ما درست است. بمب در زمان T2 تنها در صورتی منفجر میشود که انفجار آن مغایر با قوانین حاکم بر طبیعت نباشد و شرایط علّی لازم برای انفجار آن از جمله اینکه آجر در زمان T1 فشار داده شود نیز حاصل باشد. اما اجتنابناپذیر بودن مقدمۀ اول یعنی عطف (P&C) چه طور؟ یکی از شرایط علّی لازم برای انفجار بمب، فشار داده شدن آجر است که با تکیه دادن تام به دیوار حاصل شد. حال آیا در آن لحظۀ خاص این در حیطۀ قدرت و توان تام نیست که به آن آجر خاص تکیه ندهد و لذا موجب تحقق ~P شود و در نهایت موجب بطلان N(P&C) پاسخ مثبت است. تام ناخودآگاه موجب فعال شدن زنجیرهای از حوادث شده است اما اگر او میدانست تکیه دادنش به دیوار موجب فعّال شدن زنجیرهای از حوادثمیشود که در نهایت بمبی را منفجر خواهد کرد، این احتمال وجود داشت که از انجام عمل خود ممانعت کند. لذا ~P در دایرۀ توان و قوۀ تام است و عطف (P&C) یک امر اجتنابناپذیر به حساب نمیآید که فاعل نتواند آن را به گزارهای کاذب و باطل تبدیل کند. در اینجا هر چند که به درستی از عملگر در مقدمۀ دوم استفاده کردیم بازهم مثالی داریم که در آن قاعدۀ پاسخگو نبوده و نقض میشود. (Zagzebski, 1991, 165-168) 1.10. پاسخ اکانر به مثالهای نقض اختلاف نظر در مورد صورت درست و مثالهای نقضی که بر آن وارد شده، همگی ناشی از تکیه بر روی معانی مختلف از ضرورت است. برای مثال در صورت اولیۀ قاعدۀ که توسط اینواگن به کار گرفته میشود، بر ضرورت وجود قوه و توان28فاعل بر کنترل فعل و انتخابگری تأکید میشود؛ در صورت اصلاحشدۀ آن تأکید ویدرکر بر ضرورت منطقی است؛ و زاگزبسکی در مثال نقض خود به ضرورت علّی29 توجه دارد. ولی ما به تبیینی واحد و مشتمل بر انواع ضرورتها نیازمندیم و در صورتی میتواند مشتمل بر انواع ضرورتها باشد که بتوان صحت آن را با همین عملگر N که حداقل معنای مشترک میان انواع ضرورتهاست، حفظ کرد. اهتمام اکانر دقیقاً به همین است و در مقام دفاع از سعی میکند راه حلی ارائه کند تا اصل انتقال ضرورت شامل انواع ضرورتها باشد و در نتیجه در مقابل همۀ مثالهای نقضی که بر آن وارد شده، پاسخگو باشد. اکانر ما را به این نکته توجه میدهد که وجه مشترک مثالهای نقضی که پیش از این آمد، طریقۀ خاص چینش امور در آنهاست. در همۀ آنها گزارۀ مطابق با q در زمانی پیش از آنکه گزارۀ مطابق با p صادق باشد، صادقند. همانطورکه پیش از این گفتیم p نشانگر هر گزاره صادقی است و میتوان به جای آن هر گزاره صادقی را که در مورد یکی از رخدادهای حال و یا آینده است قرار داد. اما q نشانگر گزاره صادقی است که به دنبال تحقق pو در نتیجه تحقق آن، محقق میشود. خطای مثالهای نقض پیشگفته در این است که از اصل انتقال به عنوان کمانی برای پرتاب کردن اجتنابناپذیری به زمانی عقبتر استفاده میکند. حال آنکه اصل انتقال به عنوان اصلی در حرکت رو به جلو مورد توجه بوده و گزارۀ q، گزارهای ناظر به آینده است و نه گذشته. مثلاً در مثال زاگزبسکی ابتدا تام در زمان T1به دیوار تکیه میدهد و سپس در زمان بعد، مجموعه شرایط علّی لازم برای انفجار بمب فراهم میشود و یا در مثال ویدرکرچون سام رادیوم خود را پیش از زمان Tاز بین برده است، در زمان T دیگر هیچ تشعشعی صورتنمیگیرد. او در بررسی مواردی که از نظر زمانی به این ترتیب هستند، میپذیرد که معتبر نیست. حوادث آینده، ممکن است مرتبط باشد به اینکه فاعل در زمان خاصی در گذشته در چه موقعیتی نسبت به انجام آن دسته از اعمال خود قرار دارد که مرتبط با حوادث آینده هستند. اگر فاعل این را در دایرۀ توان و قوۀ خود داشته باشد که به صورت متفاوتی آن اعمال را در گذشته انجام دهد و یا به عبارتی آن عمل برای فاعل در گذشته قابل اجتناب بوده باشد؛ حوادث آینده نیز میتواند چیز دیگری باشد و ضرورتاً به آن طریقی که محقق شده، نخواهد بود. (O`Connor, 2000, 8) آنچه اکانر سعی در توضیح آن دارد، هر چند که خود او به این نام از آن یاد نمیکند، در واقع همان قانون تقدم علت بر معلول است. طبق این قانون اگر q نتیجه و پیامد pو به عبارتی معلول آن باشد، در زمانی متأخر بر p محقق میشود و نه پیش از آن.30 و اگر q از ضرورت و اجتنابناپذیری برخوردار است این ضرورت از وجود p و به دنبال ضروری بودن آن ناشی خواهد شد و نه قبل از آن. با توجه به این نکته اکانر در جهت حفظ اعتبار و عمومیت صدق ، قیدی را برای گزارههایی که در موقعیت q در قاعدۀ قرار میگیرند، وضع میکند، از این قرار که «این گزاره در زمانی بعد از زمانی که گزارۀ p صادق است، صادق باشد». ما این قاعدۀ اصلاح شده را مینامیم. همان ساختار را دارد و از همان عملگر N در هر دو مقدمه استفاده میکند، اما برای گریز از مثالهای نقض مقید است به تصریح بر اینکه «قاعده در مورد هر p و qای معتبر است که q پس از p صادق باشد». (O' connor, 1993, 209) 1.11.پاسخ ژینت به مثالهای نقض ژینتنیز به طریقی به بازسازی اصل انتقال پرداخته و صورتی ترمیم شده از آن ارائه میکند. او با تکیه بر «اصل ثبات گذشته» بحث را پیش برده و از این نمادها استفاده میکند: Os t P: برای فاعل s ممکن است که در زمان t، مورد P را محقق کند. at: گزارههای صادقی که در زمان t و یا بعد از زمانt اتفاق افتادهاند. bt:گزارههای صادقی که پیش از زمان t اتفاق افتادهاند. حال با توجه به این نمادها به ازاء هرs, t, bt, at که در نظر بگیریم، اصل انتقال از این قرار است: [Nst bt& Nst (bt ⊃at)] ˫ Nstat «Nstb» در اینجا بیان نمادینی است برای اشاره به اصل ثبات گذشته که با رمزگشایی از معنایش این عطفیه را خواهیم داشت: «گزارۀ b صادق است و این در توان و قوۀ S نیست که در زمان t، b را تبدیل به ~b کند». حال با توجه به نمادهای بالا طرف دوم این عطفیه یعنی «این در توان و قوۀ S نیست که در زمان t، b را تبدیل به ~b کند» را میتوانیم در این قالب بیاوریم: «~Ost ~b». ژینت با فرض اینکه bt و at فقط مشتمل بر واقعیات و حقایق باشد؛ به جای عملگر «Nstb» برای بیان اجتنابناپذیری گذشته از «~Ost ~b» استفاده میکند و به این صورت از اصل انتقال میرسد: [ ~Ost ~ b& ~Ost (bt& ~at) ]˫ ~Ost~ at سپس با عکس کردن31گزارۀ فوق به ازاء هر s, t , bt , at ای که در نظر گرفته شود؛ به این صورت میرسد: Ost ~at ⊃[Ost (bt &~at) Ost ~bt ] این عبارت عکس شدۀ ما در یک بیان غیرنمادین از این قرار است که «تنها در صورتی برای s ممکن است که در زمان t گزارۀ در واقع صادق at (آنچه در زمان t و بعد آن اتفاق میافتد) را کاذب کرده و تبدیل بهat کند که در مورد گزارۀ bt (آنچه پیش از زمان t اتفاق افتاده است) یکی از این دو حالت تحقق یابد: (الف) برای فاعل s ممکن باشد که در زمان t این حالت را محقق کند که bt صادق باشد و at کاذب. و یا (ب) برای s ممکن باشد که در زمان t موجب کذب bt باشد.(ibid, 214-215) اما با توجه به اصل ثبات گذشته حالت دوم در انفصالی بالا (ب) قابل تحقق نیست. حالت اول (الف) نیز در واقع صورتی بسط یافته از همان چیزی است که اکانر در مقام دفاع از آورد. این حالت در واقع به آینده نظر دارد و اینکه فاعل بتواند با توجه به آنچه که تا کنون محقق و ثابت شده است، بر آنچه در آینده خواهد آمد؛ تأثیرگذار باشد. اما هیچ یک از مثالهای نقض همانطورکه پیش از این نیز گفتیم به این صورت نبوده و همه در واقع ناظر به گذشتهاند و نه آینده. 1.12.نتیجه گیری اصل انتقال ضرورت () از جایگاهی ویژه در باور به ناسازگاری ارادۀ آزاد با تعیّن علّی برخوردار است. چرا که تمامی استدلاهای ناسازگارباوران بر مدعایشان به نوعی به استدلال پیامد بازمیگردد و استدلال پیامد بر مبنای اعتبار اصل انتقال ضرورت، بنا شده است. ضرورتی که به انتقال آن در نظر داریم و با عملگرN نشان داده میشود، ضرورت فیزیکی است. لذا به نظر میرسد که معنای کامل عملگرN pاز این قرار است: « p صادق است و هیچ فاعلی در هیچ زمانی نمیتواند در جهان بالفعلpرا به pتبدیل کند» هر چند که ممکن است فاعل از این توانایی برخوردار باشد که در جهانهای ممکن دیگر آن را به pتبدیل کند و یا به عبارت دیگر تبدیل آن بهPمنطقاً ممکن بوده و مستلزم هیچ تناقضی نباشد. علیرغم تمام هجمههایی که به آن شد، اگر مقید به این قید شود که قاعده در مورد هر p و q ای معتبر است که q پس از p صادق باشد؛ همچنان پاسخگو خواهد بود و از طریق ابطال آن نمیتوان به استدلال پیامد و ناسازگار باوری خدشهای وارد کرد. پی نوشت: 20. Mc Kay 21. Johnson 22. principle of agglomeration 23. Slote 24. Np, £ (p⊃q) ˫ Nq 25. Widerker 26. undetermined 27. Zagzebski 28. power necessity 29. causal necessity 30. شایان ذکر است که نزد فیلسوفان مسلمان علت تامّه بر معلول خود به تقدم علّی مقدم است، ولی از جهت زمانی با آن مقارن است. به دیگر سخن، ممکن نیست معلول از جهت زمانی پس از علت تامه محقق شود، بلکه ضرورتاً تحقق این همزمان است. اما در نزد بسیاری از فیلسوفان غربی تقدم علت بر معلول نوعی تقدم زمانی است. 31. contraposition مراجع London: George Allen & Unwin Ltd. Fischer, John Martin (1995). The Metaphysics Of Free Will, Oxford: Blackwell. Fischer, John Martin/ Mark Ravizza (1995). When The Will Is Free?, In T.O'Connor (ed.) Agents, Causes And Events, New York: Oxford University Press. Ginet, Carl (1983). In Defense Of Incompatibilism, Philosophical Studies, vol. 44, No.3. Ginet, Carl (1990). On Action, Cambridge: Cambridge University Press). Kapitan, Tomis (2001). A Master Argument For Incompatibilism, Robert.Kane (ed.), the Oxford Free Will Handbook, New York: Oxford University Press. Kane, Robert (1996). The Significance of Free Will, New York: Oxford University Press. McKay, T. / D. Johnson (1996). A reconsideration of an argument against compatibilism, Philosophical Topics, Vol. 24. O'Connor, Timothy (2000). Person And Causes, New York: Oxford University Press. O'Connor, Timothy (1993). On the Transfer of Necessity, Noûs, Vol. 27, No. 2, 1993. Pink, Thomas (2004). Free Will: A Very Short Introduction, New York: Oxford University Press. Suaster, Danilo (2004). Incompatibilism And The Logic Of Transfer, Acta Analytica, Vol. 19, Issue 33. Taylor, Richard (1983). Metaphysics, ed.3, New Jersey: Englewood Cliffs. Van Inwagen, Peter (1986). An Essay on Free Will, New York: Oxford University Press. Van Inwagen, Peter (1982).The Incompatibility Of Free Will And Determinism, G.Watson (ed.), Free Will, New York: OxfordUniversity Press. Van Inwagen, Peter (1995). When Is The Will Free?, T.O'Connor (ed.), Agents, Causes And Events ,Oxford: Oxford University Press. Vihvelin, Kadri (1988). TheModal Argument for Incompatibilism, Philosophical Studies, Vol.5 3, No.2. Widerker, David (1987). On an Argument for Incompatibilism, Analysis, Vol. 47. Zagzebski, Linda (1991). The Dilemma of Freedom and Foreknowledge, New York: Oxford University Press. نویسندگان: زینب ابوالقاسمی دهاقانی، محمد سعیدی مهر فصلنامه حکمت و فلسفه شماره 43 انتهای متن/
1395/06/02 :: 04:31
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]
-
گوناگون
پربازدیدترینها