تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1818570628
یادداشت مهمان/ سید سباس عسکری نقوی نقش ارتش در سیاست خارجی پاکستان
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت مهمان/ سید سباس عسکری نقوینقش ارتش در سیاست خارجی پاکستان
ارکان قدرت در پاکستان شامل سیاستمداران، احزاب و گروه‌های مذهبی و ارتش بوده و البته برگ برنده و سلطه بر سیاست داخلی و خارجی همیشه در دست نظامیان است.
به گزارش خبرنگار دفتر منطقه‌ای خبرگزاری فارس، اظهار نظر درباره سیاست پاکستان کار بسیار دشواری است زیرا قدرت سیاسی به ویژه درباره سیاست خارجی بسیار پیچیده است. تأثیر ارکان قدرت پاکستان بر سیاست خارجی این کشور امری بدیهی است بنابراین باید ابتدا ریشه‌های قدرت در این کشور را بشناسیم. ارکان قدرت در پاکستان عبارتند از سیاستمداران، احزاب و گروه‌های مذهبی و ارتش البته برگ برنده و سلطه بر سیاست داخلی و خارجی همیشه در دست نظامیان بوده بنابراین شناخت نحوه تأثیرگذاری ارتش بر امور سیاسی و علت تلاش ارتش برای سلطه بر سیاست خارجی باید بررسی شود. در این مقاله سعی داریم علت علاقه ارتش برای سلطه بر سیاست خارجی را بررسی کنیم. دلایل علاقه ارتش پاکستان برای سلطه بر سیاست خارجی از آغاز استقلال پاکستان این کشور بیشتر توسط نظامیان اداره شده و خیلی کم اتفاق افتاده یا به عبارتی باید گفت حتی دولت‌های سیاسی نیز بدون پشتوانه ارتش نتوانسته‌اند به بقای خود ادامه بدهند. بیشتر احزاب سیاسی پاکستان توسط ارتش تشکیل شده از طرفی گروه‌ها و احزاب سیاسی که دوام آورده‌اند از پشتوانه مستقیم و غیر مستقیم ارتش برخودار بودند. حزب مسلم لیگ شاخه قائد اعظم و حزب مسلم لیگ شاخه ضیا الحق نمونه بارز احزاب سیاسی هستند که توسط ارتش تشکیل شدند. از بین گروه‌های مذهبی می‌توان گروه جماعت الدعوه و کنفرانس دفاعی پاکستان را نام برد. و اما علت تلاش ارتش برای سلطه بر سیاست خارجی را می‌توان به صورت زیر بیان کرد. 1- نوع ارتباط اسلام‌آباد با دهلی‌نو که از همان ابتدا سبب شده که پاکستان همیشه برای مقابله با هند بر نیروی نظامی تکیه کند و مردم این کشور حمایت از ارتش را یک نیاز واقعی ببینند. ارتش هرگز نمی‌خواهد موقعیتی پیش بیاید که دو کشور از طریق مذاکرات سیاسی با هم به توافق برسند زیرا اگر چنین اتفاقی بیفتد نظامیان پاکستانی محبوبیت خود را نزد مردم از دست می‌دهند. 2- مسئله کشمیر که نایده گرفتن آن غیر ممکن است و ارتش در این زمینه حاضر به مذاکره نیست. پاکستان و هند تا کنون 3 بار بر سر مناقشه کشمیر با یکدیگر جنگیده‌اند از آن گذشته طبق قرارداد اولیه بین دو کشور قرار بود مناطق مسلمان نشین به پاکستان تحویل داده شود و بیش از 90 درصد مردم کشمیر مسلمان هستند. 3- نگاه ارتش پاکستان به افغانستان به عنوان عمق استراتژیک و تلاش برای جلوگیری از نفوذ هند در این کشور سبب شده نظامیان هرگز به سیاستمداران اجازه ندهند که در این زمینه وارد عمل شوند. مسئله خط دیورند و اختلافات کهنه با افغانستان سبب شده که ارتش هرگز به این کشور اعتماد نکند. نظامیان بر این باورند که یا باید دولتی در افغانستان روی کار بیاید که تحت سلطه پاکستان باشد و یا باید جنگ نیابتی علیه این کشور ادامه پیدا کند زیرا در غیر این صورت هند و حتی خود دولت کابل علیه اسلام‌آباد وارد عمل خواهند شد. 4- نوع ارتباط با آمریکا از اهمیت زیادی برای ارتش پاکستان برخودار است زیرا نظامیان پاکستانی همیشه به بهانه‌های مختلف از جمله مبارزه با تروریسم کمک مالی و نظامی از این کشور دریافت می‌کنند و نمی‌خواهند سیاستمداران با ترفندهای مختلف بر این موضوع مسلط شوند. ارتش معتقد است سیاستمداران ظرفیت استفاده از کمک‌های آمریکا ندارند و از این مزیت برای کسب منافع شخصی استفاده خواهند کرد و منافع ملی به کلی فراموش می‌شود. 5- یکی از دلایل ارتش برای سلطه بر سیاست خارجی حفظ مدیریت نیروهای نظامی اعزام شده به این کشورها می‌باشد. ارتش پاکستان به کشورهای مختلف نیرو می‌فرستد و علامه بر آن تجارت با این کشورها را نیز در دست دارد. همانطور که گفتیم ارتش به سیاستمداران اعتماد ندارد بنابراین هرگز اجازه نمی‌دهد درآمد کشورهای خارجی که از طریق تجارت،حمل و نقل و اعزام نیرو و کارگر نصیب پاکستان می‌شود توسط سیاستمداران مدیریت شود. علت اختلاف ارتش و دولت در دوره حکومت نواز شریف نواز شریف بعد از به قدرت رسیدن، پیشرفت اقتصادی پاکستان را اولویت دولت خود اعلام کرد اما این کار بدون برقراری امنیت امکان پذیر نبود. شریف تلاش کرد برای پیشبرد اهداف خود و مصون ماندن از دخالت‌های ارتش با طالبان مذاکره کند. دولت حزب مسلم لیگ شاخه نواز شریف توانست احزاب مذهبی پاکستان و شخصیت‌هایی همچون مولانا سمیع‌الحق را برای به نتیجه رساندن مذاکرات صلح با خود همراه سازد. در این بین ارتش که نمی‌خواست دولت با موفقیت در مذاکره با طالبان ابتکار عمل را در دست بگیرد به عناوین مختلف از جمله بهانه قرار دادن افزایش عملیات‌های تروریستی و حمله شبه‌نظامیان به مقرهای نظامی از صلح با طالبان طفره می‌رفت. بعد ازحمله طالبان به مدرسه متعلق به ارتش در پیشاور دولت دیگر نمی‌توانست بر خواسته خود برای مذاکره با طالبان اصرار کند و ارتش عملیات نظامی علیه تروریست‌ها را آغاز کرد. عملیات ضد تروریسم ارتش با اقبال عمومی مردم مواجه شد و عملیات‌های تروریستی را به میزان قابل توجهی کاهش داد. از آغاز این عملیات روز به روز بر محبوبیت ارتش افزوده شد. نواز شریف تلاش کرد با سفر به آمریکا و عربستان در حوزه سیاست خارجی مستقل عمل کند اما بعد از مدتی در این زمینه هم شکست خورد. شریف که با شعار پیگیری مذاکرات صلح با هند تلاش می‌کرد به جنگ سنتی بین دو کشور پایان دهد متوجه شد که نمی‌تواند بدون رضایت ارتش درباره سیاست خارجی پاکستان تصمیم‌گیری کند. دولت متوجه شد که پرونده هند و افغانستان همچنین نوع ارتباط با عربستان و آمریکا بدون هماهنگی با ارتش امکان پذیر نیست بنابراین ژنرال ناصر جنجوعه را به عنوان رئیس امنیت ملی انتخاب و از عملیات ضرب عضب ارتش حمایت کرد. نتیجه‌گیری اوضاع به سمتی پیش می‌رود که ارتش بر سیاست خارجی و امنیت پاکستان مسلط شود و بعد از آن نظامیان تلاش خواهند کرد که نفوذ هند در افغانستان را کاهش دهند که این اقدام برای آمریکا دردسر ساز خواهد بود. گر چه خطر بزرگی دولت نواز شریف را تهدید نمی‌کند اما کارشناسان عنوان می‌کنند دولت پاکستان بسیار ضعیف شده و با توجه به اینکه ارتش ظرف 67 سال گذشته چندین بار کودتا کرده امکان دارد با تسلط بر همه چیز از نخست وزیر به عنوان یک مقام تشریفاتی استفاده کند. سیاست خارجی آمریکا در قبال پاکستان کماکان به قوت خود باقی است اما واشنگتن در ظاهر تلاش می‌کند از فروپاشی دموکراسی در این کشور جلوگیری کند اما در واقعیت از باج دادن به ارتش خسته شده و به دنبال استفاده از مزایای پاکستان از طریق سیاستمداران است زیرا بر خلاف ارتش با امتیازگیری کمتر می‌تواند از آنها بهره‌برداری کند. تیرگی روابط پاکستان با هند یک چالش بزرگ برای برقراری امنیت در منطقه است و بر گسترش روابط تجاری کشورهای جنوب آسیا همچنین پیشرفت اقتصادی این منطقه تأثیر منفی دارد بنابراین باید از تسلط ارتش پاکستان بر سیاست خارجی این کشور جلوگیری و برای حفظ دموکراسی در این کشور تلاش کرد. سرنگونی نواز شریف و یا باقی ماندن وی بر مسند قدرت چندان مهم نیست مهم این است که دولت و سیاستمداران پاکستانی بر عملکرد ارتش و نیروهای امنیتی تسلط ندارند بنابراین هر دولتی روی کار بیاید بسیار ضعیف عمل خواهد کرد. ارتش با توجه به ادامه عملیات در وزیرستان شمالی به طور مستقیم در امور سیاسی دخالت نمی‌کند اما کودتای نرم ارتش که تسلط نظامیان بر سیاست خارجی و داخلی را به دنبال دارد اجتناب‌ناپذیر است. توجه نکردن به مسائل داخلی کشور از جمله اصلاحات لازم همچنین تیرگی روابط نواز شریف با فرماندهان ارتش پاکستان سبب شد مخالفان دولت با پشتوانه نظامیان دست به تظاهرات‌های ضد دولتی بزنند. آمریکا از پاکستان می‌خواهد تا در انجام کنترل در افغانستان به این کشور کمک کنند، وضع موجود در کشمیر را حفظ کرده و از توسعه برنامه موشکی خود علیه هند دست بردارد. ارتش پاکستان بین دو جبهه، شرقی و غربی در فشار قرار گرفته است.پاکستان یک هماهنگی جزئی را در افغانستان با آمریکا دارد اما از دست برداشتن از منافع ملی خود در کشمیر و قدرت تدافعی در مقابل هند، خودداری خواهد کرد و حاضر نیست فقط به خاطر جلب رضایت آمریکا از گسترش روابط با کشورهایی مانند ایران دست بردارد. سفر راحیل شریف به مصر و سفر سهیل امان فرمانده نیروی هوایی به روسیه همچنین سفر ژنرال جنجوعه به ایران نشان می‌دهد ارتش در حال گسترش روابط با کشورهای مورد نظر خود می‌باشد و به زودی سیاست خارجی جدید در پاکستان تدوین خواهد شد که از طریق سرتاج عزیز مشاور نخست وزیر پاکستان در امور خارجی به سفیران پاکستان در کشورهای مختلف ابلاغ می‌شود. این بار به جای نواز شریف برادرش شهباز شریف راهی چین شد که ای موضوع به خوبی نشان می‌دهد که اختلاف نخست وزیر پاکستان با فرماندهان ارتش ادامه دارد و برادرش بعد از مذاکره با نظامیان در مقر ارتش توانسته نظر آنها را جلب و راهی پکن شود. با توجه به اینکه نواز شریف و شهباز شریف بر سر قدرت با یکدیگر رقابت می‌کنند ارتش احساس می‌کند با شهباز شریف بهتر از برادرش می‌تواند کنار بیاید بنابراین در حال بررسی عملکرد وی می‌باشد. انتهای پیام/ح
1395/05/31 :: 10:48
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها