تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836426450
سرمقاله جوان/ «ماجرای نیمروز» و اعدام های 67 - آخرین خبر
واضح آرشیو وب فارسی:آخرین خبر: روزنامه جوان/ « «ماجرای نیمروز» و اعدام های 67 » عنوان یادداشت در روزنامه جوان به قلم کبری آسوپار است که می توانید آن را در ادامه بخوانید: در نگاه اول «ماجرای نیمروز» صرفاً یک فیلم سینمایی است که چند ماه از روزهای سخت مردم ایران را در سال 1360 روایت می کند. اما نگاهی به اتفاقات سیاسی ایران در سال های اخیر و بعد فلاش بک به سال 67 و اعدام های معروف اعضای سازمان مجاهدین خلق از سوی جمهوری اسلامی در کنار تماشای «ماجرای نیمروز» نشان می دهد که این فیلم سینمایی، فراتر از حوزه سینما، اتفاق قابل تأملی در حوزه سیاسی ایران است. نه فقط از این جهت که 35 سال پس از ترور سران قوا در ایران، تازه اکنون کسی از اهالی سینما، آن هم کسی که در سال همان ترورها به دنیا آمده و تصویر مستقیم از آن فضا ندارد، آن اتفاقات را به سینما کشانده، بلکه از این جهت که فیلم می تواند به یکی از بزرگ ترین ادعاهای گروهک تروریستی مجاهدین خلق علیه جمهوری اسلامی پاسخ دهد: «جنایت جمهوری اسلامی علیه مجاهدین خلق.» آیا جمهوری اسلامی صدها نفر از اعضای گروهک منافقین را حین درگیری یا بعد از دستگیری با حکم اعدام، کشته است؟ بله؛ در این شکی نیست. آیا این اعدام ها یا عدم تلاش برای زنده دستگیر کردن اعضای مجاهدین خلق تصمیمی درست و قابل دفاع است؟ «ماجرای نیمروز» فقط با چند روایت کوتاه از چند ماه در دهه 60 مرگباری که مجاهدین خلق برای حکومت و ملت ایران رقم زدند، مخاطب را به این نتیجه می رساند که چاره ای دیگر نبوده است. ماجرای نیمروز از یک دوقطبی درون گروهی میان اعضای تیم اطلاعات عملیات علیه منافقین روایت می کند. کمال و صادق که از جبهه های جنگ با صدام، برای مقابله با منافقین به تهران آمده اند ، اغماض را درست نمی دانند. کمال صراحتاً مخالف تلاش برای زنده دستگیر کردن آنهاست و معتقد است باید همه شان را کشت. روزی که دخترک پنج ساله ای که هدف ترور کور منافقین بوده، روی دست های کمال جان می دهد و او بازگشته از بیمارستان با لگد به جان ضارب می افتد، مخاطب به او حق می دهد. گرچه مسعود همچنان معتقد است نباید مثل خودشان برخورد کرد و باید حرف زد. کمال با بغض می گوید آن دختر هنوز پنج سالش هم نشده بود... مسعود هم عضو تیم است؛ دور از فضای ذهنی کمال، بازجویی می کند، با حرف و نه با لگد! بعد یک روز که از اختیاراتش استفاده کرده و برای دختر توابی که قصد انفجار قطار مسافربری را داشته و قبل از انفجار دستگیر شده و توبه کرده، شرایط ملاقات با مادر و خواهرش را در حیاط زندان فراهم می کند، به چشم می بیند که دختر تواب را خواهرش در حیاط زندان با انفجار انتحاری می کشد. اینجا مخاطب فکر می کند که آیا می شود به کسانی رحم کرد که به خواهرشان هم رحم نمی کنند؟ مسعود همچنان به دنبال گفت وگوست، اما روزی بعدتر جنازه سوخته و پوست کنده برادر پاسدارش را می آورند و هق هق گریه اش روی پرده سینما می نشیند. همین مسعود است که در حمله به خانه تیمی موسی خیابانی صراحتاً می گوید که «هر چه زودتر بریزید و بکشید.» او هم به نتیجه می رسد که مجاهدین خلق زبان دیالوگ را نمی فهمند. عضو دیگر تیم هم که گاهی گوشه ای می زند که افراد را زنده دستگیر کنیم و کمک کنیم برگردند، دل در گرو هم کلاسی سابقش دارد که حالا فهمیده در خانه های تیمی منافقین ساکن است. در نهایت هم وقتی می بیندش، اسلحه اش را پایین می آورد، اما اینکه نماینده جمهوری اسلامی اسلحه اش را پایین می آورد، دلیل نمی شود که نماینده منافقین هم اسلحه اش را پایین بیاورد؛ دخترک شلیک می کند. ماجرا ساده است؛ شما شاید به حرمت احساس چند سال پیش، منافق را نکشید، اما او حرمتی برای هیچ چیز قائل نیست. مجاهدین خلق زبان احساس را نمی فهمند. صادق بر نفوذی بودن مسئول مخابرات و شنود تیم اصرار دارد. قبول نمی کنند و آزادش می کنند؛ او بعد آزادی تماس می گیرد و می گوید که دیگر دستتان به من نمی رسد. مجاهدین خلق زبان رفاقت و اعتماد را نمی فهمند. اجازه دهید چند تصویر کوتاهی را که ماجرای نیمروز از سال 60 برای مردم یادآوری می کند، مروری گذرا کنیم: ـ انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی و شهادت آیت الله بهشتی (رئیس دیوان عالی) و بیش از 70 نفر از نمایندگان مجلس و وزرا و ... ـ به رگبار بستن یک خانواده سه نفره ـ انفجار دفتر نخست وزیر و شهادت رئیس جمهور و نخست وزیر ایران (و سه نفر دیگر) ـ بستن راه مردم در وسط شهر با لباس سپاه و تظاهر به گشت شبانه و به رگبار بستن مردم و … ـ ترور یکی از توابین مجاهدین خلق توسطبه دست خواهرش ـ شکنجه و کندن پوست و سوزاندن سه تن از پاسداران انقلاب اسلامی همین وقایع که از تیر تا بهمن 60 روایت می شود کافی است که توسل جمهوری اسلامی به خشونت برای برخورد با منافقین را موجه کند؛ حال همه کشتارهایی را که در یک فیلمنامه نگنجیده و در طول سال های 60 تا 67 هزاران نفر از مردم ایران را به قتل رسانده، اضافه کنید؛ با عاملان ترورها و یاری کنندگان این تروریسم گسترده چه باید کرد؟ ببینیم امام خمینی (ره) به عنوان رهبری که هزاران نفر از مردمش قربانی شده اند، با اینان چه می کند؟ امام دستور اعدام زندانی های مجاهدین را صادر می کنند؛ اما چه زمانی؟ بعد از ترورهای مسئولان عالی رتبه کشور در تابستان 60؟ بعد از ترورهای مردم کوچه و بازار در همه سال های دهه 60؟ بعد از همکاری های گسترده با صدام حسین علیه مردم ایران در جریان جنگ تحمیلی؟ بعد از فروش اطلاعات مردم ایران به خارجی ها؟ نه؛ امام امت سال ها صبوری می کنند. امام بعد از هفت سال که از آغاز مبارزه مسلحانه مجاهدین خلق با مردم و حکومت ایران می گذرد، دستور اعدام زندانی های منافقین را صادر می کنند. آن هم وقتی که رسماً با نام «فروغ جاویدان» به کشور حمله می کنند و مسعود رجوی صراحتاً زندانیان مجاهدین را نیروهای بالقوه عملیاتش می خواند و آنها هم درون زندان جشن فروغ جاویدان برگزار می کنند! آن هم باز امام می فرمایند اگر بر سر موضع خود هستند، در حکم محاربند؛ یعنی اگر موضع شان عوض شده که هیچ، همچنان راه توبه باز است. حال شاید بشود دریافت که حامیان انتشار فایل صوتی آیت الله منتظری چرا این روزها از ماجرای نیمروز دلخور هستند و حرفه ای بودن آن را ندیده می گیرند؛ این فیلم بر همه مقابله خشنی که جمهوری اسلامی با مبارزه مسلحانه مجاهدین خلق می کند، صحه می گذارد و راه را بر روایت های جهت دار فایل های صوتی محرمانه ای که آقازاده ها منتشر می کنند، می بندد. فرمانده «ماجرای نیمروز» از تهران به ارتفاعات بازی دراز می رود تا نیرو بیاورد و تاکید می کند فکر کردید «فقط اینجا جنگ است؟ تهران هم جنگ است. » منافقین در ماجرای نیمروز مثل منافقین در پیام سال 67 امام در کنار دشمنان متجاوز خارجی قرار می گیرند. ماجرای نیمروز با نمایش سینمایی فقط چند صحنه از جنایات منافقین، مخاطب را در بهمن 60 و نه تابستان 67 و بعد از عملیات مرصاد، به این نتیجه می رساند که وقتی شما نکشید، مردم تان کشته می شوند؛ همان مثال قدیمی ترحم بر پلنگ تیزدندان... پس بریزید و بکشید؛ آنها زبان انسانیت و شرافت را نمی فهمند. با کانال تلگرامی «آخرین خبر» همراه شوید
چهارشنبه ، ۳خرداد۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آخرین خبر]
[مشاهده در: www.akharinkhabar.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها