تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835647561
سئوگی گونو/ کُرنشی در پیشگاه یک «والنتاین» خودی - پایگاه خبری تحلیلی اویاقلیق
واضح آرشیو وب فارسی:اویاقلیق: این حق مسلم را نیز برای خود قایل شویم که افزون به نام «جهانی»، یک نام «بومی» متعلق به خود را روی آن بگذاریم و مثلاً آن را «دؤمرولون وفالی قادینی گونو» و یا به طور خلاصه «سئوگی گونو» بنامیم.اویاقلیق – حمید آرش آزاد: عارفان راستین، از ابوسعید ابی الخیر گرفته تا مولوی و شیخ شهاب الدین سهروردی و دیگران «عشق» را نخستین آفریده ی حضرت باری تعالی شناخته و اصولاً اصلی ترین هدف از آفرینش هستی را ایجاد عشق و زنده نگاه داشتن آن از ازل تا ابد دانسته اند . اینان، آن «امانت» را که دشت ها، کوه ها، اقیانوس ها، آسمان ها و حتی ملایک خود را در کشیدن بار آن ناتوان دیده اند و تنها انسان شایستگی اش را داشته است، همان «عشق» می دانند و «بلی» گفتن انسان در پاسخ به پرسش «أَلَستُ بِربّکُم» را همان تعهد در پذیرایی «عشق» و ادامه دادن «وفا» تعبیر و تفسیر کرده اند . در کانون پاک خانواده ها نیز «عشق» به سان چراغی مقدس و آتشکده ای همیشه روشنایی آفرین و هستی بخش است که دل ها را جاودانه روشن، گرم و بهاری می کند و اهریمن بی وفایی، خیانت و ناراستی را به نابودی مطلق می کشاند . داستان ها و افسانه های عاشقانه بخش های بزرگی از ادبیات، بخصوص اشعار اقوام، نژادها و ملت های گوناگون جهان را تشکیل داده و موجب آفرینش آثار بسیار زیبا و دل انگیزی شده اند. آثاری که خواندن و شنیدن آن ها، درهای جهانی بسیار زیباتر از بهشت را بر روی دل ها و احساس های پاک و لطیف هر خواننده و شنونده ای می گشاید و انسان ها را در لذتی آسمانی و اثیری غوطه ور می سازد . همه ی این داستان ها و افسانه ها، زیبا و روح نواز هستند، در این بهشت های ساخته شده توسط نیروهای اهورایی روان و ذهن انسان ها، اقیانوس هایی از نور، صفا، پاکی، عرفان، فداکاری و … موج می زند. اما در میان اقوامی که من با ادبیات آن ها آشنایی دارم، داستان های مربوط به ترک های اوغوز یک سر و گردن بالاتر از دیگران ایستاده اند و در این میان، داستان «دلی دؤمرول» از کتاب « دده قورقوت» واقعاً چیز دیگری است . در ادبیات عاشقانه ی عربی و فارسی، همیشه مرد «عاشق» و زن «معشوق» هستند . در این ادبیات، مرد «فاعل» است و زن «منفعل» و بدین ترتیب، همیشه مرد پیشقدم و زن قبول کننده است . تنها در ادبیات ترک های اوغوز می بینیم که همسر و معشوق مرد «پهلوان» در تیراندازی، شمشیرزنی، گرزکوبی، کشتی و جنگ، نه تنها چیزی از شوهر خود کم ندارد، بلکه گاهی روی دست او هم بلند می شود . در اظهار عشق نیز، زن و مرد، هر دو «قوْپوز» را به سینه می فشارند و اشعار عاشقانه می سرایند و می خوانند و زنان در این گفتگوی شاعرانه و موزیکال نیز، به قول معروف، به هیچ وجه کم نمی آورند . نمونه های این موارد را می توان در بیشتر داستان های کتاب «دده قورقوت» و همچنین داستان های «کوراوغلو»، «شاه اسماعیل و عرب زنگی»، «اصلی و کرم » ، « عاشیق غرب ایله شاه صنم» و … فراوان دید . در داستانی از «دده قورقوت» پهلوان بسیار بزرگ و مغروری به نام «دلی دؤمرول» که در همه ی عمر خود مزه ی تلخ شکست و ناتوانی را نچشیده و مرگ هیچ انسانی را تا آن زمان ندیده، عده ای مردمان سوگوار را می بیند که سیل اشک از چشم ها روان ساخته و بر سر و سینه های خود می زنند . پهلوان پیش می رود و دلیل این ماتم بزرگ را می پرسد. در پاسخ به او می گویند که یک جوان از ایل گرفتار «مرگ» شده است . « دلی دؤمرول» در مورد «مرگ» سئوال می کند. جواب می دهند که مرگ توسط « عزرائیل» صورت می گیرد و او، به فرمان پروردگار جهانیان، از آسمان می آید و جان انسان ها را می گیرد . « دؤمرول» که چیزی در مورد فرشته ی جان ستان نمی دانسته و خود نیز به جوانی و نیروی بدنی بی همتای خود مغرور بوده، می گوید: «اگر عزرائیل مرد است، بیاید و جان من را بگیرد و در مقابل، ببیند که چه بلایی بر سر او می آورم »! این غرور و جسارت پهلوان جوان موجب خشم حضرت باری تعالی می شود و خداوند به عزرائیل امر می فرماید که برود و جان او را بگیرد . عزرائیل- شاید برای قدرت نمایی به این پهلوان جوان و جسور و آشکار ساختن ناتوانی های او- می آید، اما چند بار دؤمرول را بازی می دهد و او را عاجز می سازد و در نهایت، او را سرنگون می سازد که جانش را بگیرد . دؤمرول از عزرائیل پوزش می خواهد و خواهش می کند که کاری با او نداشته باشد. ولی فرشته ی مرگ به او اطلاع می دهد که هیچ اراده و نیرویی از خود ندارد و مطیع و مأمور پروردگار است . دؤمرول از او تقاضا می کند که اجازه دهد نمازی بخواند و از درگاه الهی طلب بخشایش بکند. عزرائیل هم برای این کار او را آزاد می گذارد. پهلوان جوان نماز می خواند، به درگاه قادر مهربان روی بندگی می ساید، از گناه و جسارت خود توبه می کند و مسألت می نماید که او را ببخشاید. خداوند هستی بخش نیز توبه ی او را قبول می فرماید، اما برای رهایی جانش از مرگ، به او امر می فرماید که یک «جان» دیگر را معرفی بکند تا عزرائیل آن جان را بگیرد و دست از جان او بردارد . دلی دؤمرول، پیش مادر و پدر خود می رود، ماجرای خود را برایشان تعریف می کند و از آن دو پیر بسیار سالخورده و نزدیک شده به مرگ، خواهش می کند که یکی شان جان خود را به درگاه پروردگار تقدیم بکند، اما هر دو می گویند که جان برایشان از هر چیزی عزیزتر است و نمی توانند از ادامه ی زندگی خود چشم بپوشند، حتی به قیمت جان و زندگی تنها پسرشان ! پهلوان ناامید شده از سوی عزیزترین کسان خود، پیش عزرائیل بازمی گردد و می گوید که چاره ای جز دادن جان ندارد، اما تقاضا می کند ملک الموت چند لحظه به او مهلت بدهد که همسر خود را ببیند و وصیت بکند . دؤمرول پیش شریک زندگی خود می آید و بعد از شرح ماجرا، همه ی ثروت های خود را به او می بخشد و حتی توصیه می کند که بعد از مرگ وی، همسری دیگر برای خود انتخاب کند و از جوانی و زندگی خود برخوردار بشود. تنها خواهش دؤمرول این بوده که فقط از دو بچه ی یتیم او خوب پرستاری بشود که رنج بی پدری را احساس نکنند . با شنیدن این ماجرا، همسر دلی دؤمرول به شوهر پهلوان خود می گوید: «بعد از تو، همه ی آب های جهان بر کام من زهر تلخ و همه ی نعمت های گیتی بر من حرام باد. اگر دل به مردی بسپارم، خانه اش برایم جهنم و خودش اژدهای اهریمنی باد. مگر یک «جان» چه ارزشی داشت که پدر و مادرت از تو دریغ کردند؟ به جناب عزرائیل بگو بیاید تا من، با اخلاص و شوق تمام، جانم را تقدیم بکنم، زیرا که مردن در راه شریک زندگی خود را جاودانه ترین زندگی می دانم . این بار، دلی دؤمرول و همسرش، با هم در پیشگاه پروردگار به خاک دعا و نیاز می افتند. هر دو از خالق هستی می خواهند یا جان هر دو نفرشان را بگیرد و یا آنان را مورد بخشایش و عنایت های پایان ناپذیر خود قرار دهد. حضرت حق نیز گناه و جسارت بندگان توبه کرده ی خود را عفو می فرماید و به هر کدام ۱۴۰ سال عمر می بخشاید . اینجاست که شاعر بسیار بزرگ و نامدار و سراینده ی فقید معاصر آذربایجان، زنده یاد «بولوت قره چورلو- سهند» در کتاب «سازیمین سؤزو» می سراید : دئمک بیر قادینین عشقی- وفاسی تانری غضبینه غلبه چالدی دؤمرولون گول آچدی گونو- دونیاسی یوز قیرخ ایل یاشادی، یوز قیرخ ایل قالدی انسانلیق یوکسه لن ان اوجا یئرین بیر آدی سئوگی دیر، بیری محبت هر یانی آختاردیم من درین- درین آرایا بیلمه دیم باشقا حقیقت « والنتاین»، این روز عشق، وفاداری و دلدادگی پاک و حلال میان همسران جهان را گرامی می داریم و به عموم زنان و مردان متأهل و سرشار از وفا و صفا در هر نقطه از کره ی خاکی تبریک می گوییم. اما خود نیز در این میام حرفی برای گفتن داریم . مردمان غرب، بعد از پشت سر گذاشتن دوران تاریک و جهنمی موسوم به «سده های میانه» و پس از آغاز عصر «انقلاب صنعتی» در اروپا، توانستند نوعی «انقلاب فرهنگی» نیز پدید بیاورند و از آنجایی که بر تکنولوژی مدرن و رسانه های گروهی تسلط یافته اند، توانستند همه ی پدیده های دلخواه خود را «جهانی » بکنند، در حالی که در برخی موارد، ما بسیار بهتر از آنها را داشتیم . اینک در برابر واقعیت هایی قرار گرفته ایم که نمی توانیم آنها را به سود خود تغییر بدهیم. در «عصر اطلاعات»، زندگی می کنیم و کره ی خاکی بسیار پهناور روزگاران گذشته، اکنون تبدیل به یک «دهکده ی کوچک جهانی» شده است و با این سرعت پیشرفت ماهواره، اینترنت و سایر وسایل ارتباطی، بدون شک در آینده ی نه چندان دور، تبدیل به یک «خانه» خواهد شد . در چنین شرایطی، ما نیز «جهانی» باشیم و جهانی نیز بیندیشیم و مراسم « جهانی» و مربوط به همه ی انسان ها را گرامی بشماریم و خود نیز فعالانه در آنها شرکت نماییم. اما این جهانی شدن، هرگز نمی تواند و نباید ما را از ارزش ها و مراسم دینی، ملّی، قومی و فرهنگی ویژه ی خودمان دور سازد و با « خویشتن خویش» بیگانه نماید . به عنوان مثال و در همین موردی که در حال حاضر با آن روبرو هستیم، می توانیم و باید هم مراسم مربوط به «والنتاین» را باور کنیم و به اجرا دربیاوریم، ولی این حق مسلم را نیز برای خود قایل شویم که افزون به نام « جهانی»، یک نام «بومی» متعلق به خود را روی آن بگذاریم و مثلاً آن را « دؤمرولون وفالی قادینی گونو» و یا به طور خلاصه «سئوگی گونو» بنامیم .
دوشنبه ، ۱خرداد۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اویاقلیق]
[مشاهده در: www.oyaglig.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها