واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: شرق نوشت: پشتیبانان بشار اسد به طرزی متفاوت نسبت به خروج آهسته اتوبوسهای سبز از حلب عکسالعمل نشان دادند. روسیه که با ترکیه به توافق رسیده بود تا به پناهندگان اجازه خروج از حلب داده شود، میخواست که پناهندگان به مناطق روستایی فرستاده شوند و بنا بود که نخستین گروه پناهندگان شهر در آنجا بیآنکه خود بخواهند رها شوند، ازسویدیگر ایران به دنبال راههایی بود تا این فرایند را متوقف کند. آتشبس اصل اساسی و دلیل دخالت روسیه در حلب بود، لحظهای که مسکو میتوانست آن را به عنوان بانی صلح پس از ١٥ ماه بمباران گروههای مخالف بشار اسد و وادارکردن آنها به تسلیم مطرح کند. دادن اجازه ترک شهر به غیرنظامیان باقیمانده و جنگجویان شورشی برای برخي حاميان اسد یک زیان بالقوه و حاکی از ازدستدادن اهرم فشار آنهم دقیقا در زمانی است که آنها از نفوذ روسها در میدان نبرد کاستهاند.
این واگرایی نشانه لحظهای خطیر در جنگ سوریه بود: منافع متقابل در تأمین امنیت اسد که باعث نزدیکشدن دو کشور به هم شده بود بهناگهان تبدیل به چالشی تلخ، طولانی و مداوم درمورد اینکه چه کسی حرف آخر را میزند شده است. حال که جنگ به نفع نیروهای اسد رقم خورده، حملات نیروی هوایی روسیه زیاد اهمیتی ندارد و این در حالی است که «کمکهای مستشاری ایران» از اهمیت بیشتری برخوردار شده است. مردم در محاصره متحمل سختیهای جنگ ششساله بودهاند و ایران نقش مستقیمی در تعیین سرنوشت مجامع اپوزیسیون که نگران پیروزیهای سیاسی و امنیت اسد هستند، ایفا کرده است. دادن اجازه خروج از حلب به شورشیان ناامید بدون اینکه در جستوجوی شرط و شروط باشند در برنامه ایرانیها نبوده است. چند ساعت پس از اعلام آتشبس از سوی ترکیه و روسیه، ایران در آن دخالت کرد و خواهان لغو محاصره دو روستای شیعه در شمال حلب شد. ایران همچنین خواهان مبادله اسرا و زندانیان و پیکرهای رزمندگان حزبالله و عراقی مورد حمایت خود بوده است.
پیروزی در حلب برای هر دو طرف از اهمیتي اساسی برخوردار است، اما هنگامی که گردوخاک نبرد در حلب بخوابد برای ایران اهمیت بیشتری خواهد داشت. تأمین امنیت دومین شهر بزرگ سوریه و قلب صنعتی آن، مسئلهای است که کمابیش باعث برقراری حاکمیت دوباره دولت سوریه بر آن میشود، نه اعمال نفوذ در مسائل مهم در قلب راهبردی در منطقه.
حلب در پروژه ساختن کریدور زمینی به سوی ساحل مدیترانه، یک جاده متقاطع مهم به حساب میآید. همچنین محتمل است که حلب مرکز جدیدی باشد برای پروژههای ژئوپلیتیک تهران که در جاهای دیگر در این منازعه در معرض دید عموم قرار گرفته است. دراینمیان مستقیما با شبهنظامیان مخالف، احرارالشام، مذاکره شده است. این مذاکرات درباره سرنوشت شهر درهمکوبیدهشده زبدانی در غرب دمشق بوده که در اشغال مخالفان اسد است. ایران پیشنهاد کرده که شورشیان از این منطقه خارج شوند و به منطقه ادلب بروند، بعد ساکنان کفریا در زبدانی ساکن شوند.
روز گذشته یک مقام ارشد لبنانی گفت: «ایرانیها هیچ شورشی را بین مرز دمشق و لبنان نمیخواهند. طرح بسیار روشنی برای تغییر بافت فرقهای مرز مشترک لبنان و سوریه وجود دارد». در حومه دمشق، در شهر داریا که در آن جوامع مخالف دولت در ماه آگوست تسلیم شدند، آنها قبول کردند که به ادلب منتقل شوند و ٣٠٠ خانوار شیعه در داریا ساکن شدهاند. در سمت غرب و در نزدیکی حرم حضرت زینب، شماری از املاک مهم خریداری شده و حامی ورود خانوادههاي شیعه به منطقه بوده و منطقه ياد شده در بالا را به عنوان موضع پدافندی قبل از ورود به شهر زبدانی تقویت کرده است. تأمین کریدورهای نفوذ با جوامع شیعه بهطرزی بالقوه نشانگر اعمال اراده ایران از زمان انقلاب اسلامی در سال ١٩٧٩ تاکنون بوده است.
انقلابی که پس از آن همپیمانان تهران بهتدریج نفوذ خود را از طریق حزبالله و از طریق تهاجم ایالات متحده به عراق که قدرت سیاسی را از سنیها گرفت و به شیعیان تحویل داد و اکنون از طریق هرجومرج در سوریه اعمال کردهاند. اهداف روسیه کمتر متوجه ایدئولوژی و بیشتر متوجه سیاست واقعی بوده است. ولادیمير پوتین اکنون منافعی تازه در منطقه دارد و این منافع به هزینه ایالات متحده -که او معتقد است رویکرد دولت باراک اوباما را رها کرده است- به دست آمده؛ منافعی که دونالد ترامپ نفعی اندک در آن دارد. محتمل است که نفوذ روسیه در خاورمیانه ماندنی باشد؛ اما همچنان که ایالات متحده دریافته، این نفوذ به وسیله عواطف گرم و سلطه یک سنگینوزن منطقهای کنترل میشود.
۲۹ آذر ۱۳۹۵ - ۰۸:۳۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]