واضح آرشیو وب فارسی:پیام آشنا البرز: پیام آشنا: نسترن کیوان پور دیگر عادت کرده ایم که در مناسبت های ملی یا بین المللی مسئولان شروع به صحبت کنند و حرف های شعارگونه سر بدهند به خصوص پیرامون معلولان و سالمندان و اقشارِ آسیب پذیر، اما این بار خبری در خبرگزاری مهر بسیار جالب بود و توجه نگارنده را به خود جلب کرد. این که نایب رئیس شورای شهر تهران از عقب ماندگی شهرسازی در حوزه مناسب سازی فضاهای شهری برای معلولان انتقاد کرده است. وی انتقادات خود را این طور ادامه داده که متاسفانه در نظام شهرسازی و طرح های جامع توسعه شهر توجهی به امکانات تردد معلولان نشده است اما سوال از این مسئول محترم این است که آیا به شهرسازان در فرآیند تصمیم گیری و طراحی شهری توجهی می شود که اکنون تقصیرها گردنِ نظام شهرسازی کشور بیافتد؟ شهرسازی یکی از مغفول ترین رشته هاست و شهرسازان قشری هستند که سال هاست برای احقاق حق خود در پروژه های شهری در حال تلاش هستند اما هنوز که هنوز است تنها تعداد اندکی از استان ها موفق شده اند... ... حدود صلاحیت برای این رشته در ساخت و ساز شهری تعریف کنند و این تاسف بار است. چرا که دید جامع نگری که یک شهرساز می تواند در روند ساخت و ساز شهری داشته باشد از بسیاری موازی کاری ها یا حتی تناقضات در طراحی و برنامه ریزی شهری یا عدم اجرای قوانین مصوب جلوگیری خواهد کرد و آن وقت به قول مسئول یادشده، در ساخت مراکز خدماتی به معلولان توجه می شود چرا که آن وقت هر تخصصی در جایگاه اصلی خود مشغول خواهد بود. به این ترتیب اگر تقصیر و کوتاهی در ساخت و ساز شهری رخ دهد، آن گاه می توان پیکان اتهام را به سمت شهرسازی معطوف کرد. آیا اکنون شهرسازان در مراجع تصمیم گیری و نظارت شهری فعالیت دارند که شهرسازی را مقصر بدانیم؟ بارها گروه هایی در شهرهای مختلف کشور به منظور مناسب سازی معابر ایجاد شده اند و اقداماتی را آغاز کرده اند اما آیا این اقدامات مستمر بوده است و اگر نه چه دلیلی وجود داشته؟ آیا غیر از این است که بروکراسی اداری در برخی مواقع برای مناسب سازی یک معبرِ کم مسافت چنان سنگ اندازی کرده است که کلِ پروژه زیر سوال رفته است؟ اگر این موارد نیست آیا نهادی مسئول بررسی مشکل شده است تا دقیقا دریابد که چه موضوعی سبب می شود که شهرهای امروز از ضوابط معماری و شهرسازی بویی نبرده باشند؟ آیا مهندسانی که اکنون در روند احداث ساختمان های شهری به عنوان ناظر فعالیت می کنند به ساختمان به مثابه ی جزئی از کلِ یک کوچه، محله یا شهر می نگرند یا تنها دغدغه ی اتمام کار برای پروژه شان را دارند؟ آیا شهرسازی امروز ما ناشی از تخصصِ متخصصان و تحصیل کرده های شهرسازی است؟ یا یک عده شهرساز نما این مسئولیت را به عهده گرفته اند؟ چه طور می توان حکمی کلی برای این موضوع صادر کرد زمانی که بسیاری از شهرسازان متخصص با تحصیلات آکادمیک و سابقه کاری در پروژه های مقطعی موفق بیکار هستند؟ ضوابط شهرسازی و معماری برای عبور معلولان در قالب یک آیین نامه ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری وجود دارد و همه مدیران نیز ملزم به رعایت آن شده اند. این موضوع را مهندس احد رسولی، عضو کارگروه تخصصی شهرسازی سازمان نظام مهندسی البرز می گوید و ادامه می دهد: «شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در تاریخ 3/8/1368 به پیشنهاد وزارت مسکن و شهرسازی در ارتباط با رفع موانع شهرسازی و معماری در عبور و مرور دسترسی به اماکن و فضاها و تجهیزات عمومی شهری به منظور تامینِ امکان شرکت افراد دارای معلولیت های گوناگون جسمی در زندگی روزمره جامعه را طبق بندهایی تصویب کرده است که در بند اول آن آمده است که از این تاریخ در کلیه طرح های آتی و در دست تهیه شهرسازی، شهرک سازی و مجتمع های مسکونی و ساختمانی سراسر کشور اعم از اینکه توسط دستگاه های دولتی و وابسته به دولت و شهرداری ها و یا بخش خصوصی تهیه شوند، رعایت ضوابط موضوع فصل اول مجموعه پیوست که شامل ضوابط برنامه ریزی و طراحی برای تسهیل حرکت معلولین در سطح شهر است الزامی بوده و کلیه مراجع مسئول تهیه بررسی و تصویب و اجرای طرحهای توسعه شهری، شهرک سازی و مجتمع های ساختمانی و مسکونی موظفند در مراحل مختلف تصویب و صدور پروانه و نظارت ضوابط مذکور را رعایت کنند. در بند آخر نیز وزارت مسکن و شهرسازی موظف است حداکثر 5 سال یکبار با جلب نظر سازمان بهزیستی و بنیاد جانبازان ضوابط و مقررات موضوع این مصوبه رامورد بازنگری و تطبیق با شرایط وامکانات جدیدقرار داده و برای تصویب به شورای عالی شهرسازی ومعماری پیشنهاد کند. شهرداری ها در اجرای این مصوبات باید تلاش می کرده اند که این امر متاسفانه محقق نشده است.» پس خطاب به مسئولی که این موضوع را به گردن شهرسازی می اندازد باید بگوییم که قوانین وجود دارد اما جایی برای شهرسازان در سیستم ساخت و ساز شهر هست که شهرسازان در آن جایگاه کوتاهی کرده باشند؟ آیا حدود صلاحیت شهرسازان در بسیاری از پروژه های منتسب به شهرسازی دیده شده است؟ باید بررسی کرد که چه طور قانون وجود دارد اما مرجعی برای نظارت بر اجرای آن وجود ندارد. مشکل را نباید به گردن قشری خاص انداخت بلکه باید پیش از اتهام، آسیب شناسی کرد و دقیق سخن گفت. البته این موضوع بسیار بنیادین و ریشه ای و فراتر از بحث های مربوط به یک رشته یا یک قشر است چرا که متاسفانه بسیاری از افراد در مشاغلی خارج از تخصص و تحصیلات خود مشغول به کار هستند و همین موضوع برای برخی سوءتفاهم ها در آسیب شناسی مشکلات و معضلات شهرها کافی خواهد بود؛ تحلیل علمی و تخصصی، پیش زمینه ی علمی و تخصصی نیز می خواهد. امید است به جایی برسیم که در اظهارنظرها نیز حساسیت ویژه ای لحاظ کنیم و انتقاداتِ ما مطالبه گرانه و سازنده باشد نه صرفا برای اتهام به قشری که هنوز در تخصص خود مشغول نیستند و با این حال کوتاهی های دیگران را باید به جان بخرند!
شنبه ، ۱۳آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پیام آشنا البرز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]