محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829364258
داستان زندگی کودکانی که به دست تکفیریهای سوریه یتیم و آواره شدند - خبرگزاری رسا
واضح آرشیو وب فارسی:رسا نیوز: «زهرا» و «آیه»، داستان شهادت پدرشان در موشک باران تکفیریها و نحوۀ فرارشان از دست معارضین سوری در یک شب سرد زمستانی را تعریف کردند.به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا ، زهرا و آیه مَرجی، دو خواهر سوری هستند که به ترتیب سیزده و دوازده سال سن دارند. پدر و مادرشان زمانی که آن ها خردسال بودند، از هم جدا می شوند. مادر آن ها بعد از ازدواج مجدد به عربستان می رود و پدرشان هم دوباره ازدواج می کند. این دو خواهر سه سال نیز در کنار پدر و نامادری زندگی می کنند. در سال 2011 در اثر حملۀ موشکی تکفیری ها به خانۀ آن ها، پدر و نامادری شهید می شوند. بعد از شهادت پدر، آن ها چند سال با مشکلات مختلف روبه رو می شوند و در نهایت به ایران می آیند. زهرا و آیه با حضور در برنامۀ هم قصه، داستان زندگی شان را از پیش از شروع ناآرامی های سوریه تا رسیدن به ایران تعریف کردند. در ابتدای برنامه و در معرفی اوضاع سوریه، کلیپی پخش شد و در آن بیان شد که سوریه که در طول تاریخ پایتخت امپراتوری های مختلف و سال ها پایتخت جهان اسلام بوده است، در سال 2008 پایتخت فرهنگی جهان عرب می شود. در سال 2011 آتش جنگ در خرمن کشوری می افتد که یکی از صادرکنندگان بزرگ پنبه و گندم بوده و آن را که روزی پذیرای پناه جویان فلسطینی، لبنانی و عراقی بوده، تبدیل به کشوری می کند که بیشترین آمار پناه جویان را به خود اختصاص داده است. ناآرامی های سوریه هشت میلیون آواره برجای گذاشته است که در میان آن ها کودکان، سهم درخور توجهی دارند. با این مقدمه، زهرا و آیه مرجی، به همراه خانم الحریصی خالۀ آن ها، به داخل استودیو دعوت شدند. در ابتدا زهرا و آیه با توضیح اینکه زمانی که پدر و مادر از هم جدا شدند، بسیار کوچک بودند، گفتند: پدر در لبنان پیراشکی پزی داشت و سه ماه به لبنان می رفت و وقتی که به سوریه و به شهر بصری الشام که ما در آن زندگی می کردیم، برمی گشت، فقط دو هفته می ماند. در این سال ها ما فقط در راه مدرسه و به صورت مخفیانه می توانستیم با مادر ملاقات کنیم. وقتی مادر ازدواج کرد و به عربستان رفت، احساس یتیمی کردیم. تغییر شغل پدر به فروش بنزین و نفت در خانه، همزمان با شروع ناآرامی ها در سوریه، ادامۀ داستان زندگی این دو خواهر سوری بود و زهرا و آیه در توضیح شهادت پدر و نامادری گفتند: ما در بیرون خانه مشغول بازی بودیم که موشک باران شروع شد و صدای انفجار شنیدیم. به خانه که آمدیم، دیدیم موشک به خانه ما اصابت کرده است و به دلیل وجود نفت و بنزین زیاد در خانه، آتش شعله می کشد. نامادری همان جا شهید شد؛ اما بابا را به بیمارستان رساندند و دو ماه تحت درمان بود؛ ولی در نهایت گفتند که امیدی نیست و بابا هم شهید شد. زهرا و آیه با توضیح اینکه بعد از شهادت بابا هیچ جایی برای زندگی نداشتیم، گفتند: در این مدت گاهی منزل عمو بودیم، گاهی منزل عمه و مدام جابه جا می شدیم. در این مدت فقط ماهی یک بار می توانستیم به خانواده مادر سر بزنیم و به منزل مادربزرگ برویم و خاله ها و دایی را ببنیم. این یک روز خیلی به ما خوش می گذشت؛ اما زود تمام می شد. بعد هم که خانوادۀ مادر به ایران رفتند، دیگر تنها شدیم. خانم الحریصی در ادامه با توضیح اینکه با شروع درگیری ها پدرم که یک راننده تاکسی ساده بود، از سوی تکفیری ها ربوده شد و به شهادت رسید، گفت: بعد از شهادت پدر، تهدید ها متوجه برادرم شد و دائم برادرم را تهدید می کردند. بنابراین ما مجبور شدیم که سوریه را ترک کنیم و به ایران بیاییم. مادر زهرا و آیه وقتی به عربستان رفت، با ما تماس می گرفت و حال بچه ها را جویا می شد و ما سعی می کردیم که از سلامتی بچه ها به او اطمینان بدهیم، در صورتی که خبر زیادی از آن ها نداشتیم. زهرا و آیه در توضیح شبی که تکفیری ها به بصری الشام حمله کردند و آن ها مجبور به فرار شدند، گفتند: صدای تیر هر لحظه بیشتر می شد و می گفتند که تکفیری ها در حال نزدیک شدند هستند و باید از آن جا فرار کنیم. ما حتی فرصت نکردیم که کفش بپوشیم و با پای برهنه با همه خانواده بابا فرار کردیم. مقداری پیاده رفتیم و بعد با ماشینی به استان سویدا، رفتیم. ما حدود سه ماه در سویدا بودیم و در آنجا به مدرسه می رفتیم؛ اما چون سیستم آموزشی آن جا با بصری الشام متفاوت بود، درس ها خیلی برای ما سخت شد، درحالی که ما در بصری الشام شاگرد های زرنگی بودیم. این دو کودک آوارۀ سوری با بیان اینکه خبر بازگشت تنها دایی مان به سوریه، بعد از مدت ها سختی، اولین خبر خوشحالی بود که به ما دادند، گفتند: وقتی دایی به سوریه آمد، ما به زینبیه رفتیم و او را ملاقات کردیم. بعد هم مادر به سوریه آمد و با اصرار زیاد اجازه ما را گرفت و مدارک مان را آماده کرد و به ایران آمدیم. در ادامه برنامه گزارشی از سطح شهر پخش شد که از مردم پرسیده شد که اگر پدر ومادر از هم جدا شوند و در حالی که بچه ها با پدر زندگی می کنند، بر اثر اتفاقی پدر کشته شود، چه حسی پیدا می کنند و اگر در این شرایط کشور در حال جنگ باشد و مجبور شویم به کشوری دیگر پناهنده شوند که زبان آن ها را بلد نیستند، چه احساسی به شما دست می دهد؟ در پاسخ به این سؤال مصاحبه شوندگان ابراز ناراحتی کردند و علاقه مند بودند که به این دو کودک کمک کنند. در ادامۀ برنامه یکی از حضار خانم داخل استودیو با بیان اینکه از دیدن داستان این کودکان متأثر شده است، گفت: این داستان من را به دوران کودکی برد، چون من در عراق متولد شدم و عراقی هستم و در بسیاری از خانواده های عراقی این داستان یا داستانی شبیه به این پیدا می شود. اما ما در یک چیز مشترکیم و آن ایمان به خدا و صبر است. خدا شما را حمایت کند که بهترین حمایت ها است. همچنین حضار داخل استودیو از زهرا و آیه پرسیدند که چه آرزویی دارید و آیا اگر شرایط فراهم شود، دوباره دوست دارید به کشورتان برگردید؟ آیه در جواب این سؤال گفت: «آرزو می کنم سالم و صحیح و باشم و در راحتی و آرامش زندگی کنم و دوست دارم حس خوب با خانواده بودن را همیشه داشته باشم.» همچنین زهرا گفت: «آرزو می کنم که همه بچه ها با پدر و مادرشان باشند و در یک خانواده خوشبخت زندگی کنند و همین طور ما ان شالله. و اینکه دوست دارم برگردیم اما نه تنهایی. دوست دارم من و مادر و خانواده با هم برگردیم.» بخش پایانی برنامه به گزارشی از زندگی این دو خواهر سوری در قم و در کنار خاله شان اختصاص داشت و بازی و تفریح دو خواهر در شهربازی، گفت وگوی تلفنی شان با مادر و حضور در حرم حضرت معصومه را نشان می داد./101/805/ب1
چهارشنبه ، ۱۷شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رسا نیوز]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 101]
-
گوناگون
پربازدیدترینها