محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840278738
هاشمی رفسنجانی؛ دیروز، امروز، فردا!
واضح آرشیو وب فارسی:بلاغ: روزی هاشمی طرفدار اقتصاد دولتی است و روزی به مخالفت آن می پردازد و دم از اقتصاد خصوصی می زند! در دهه 60 مخالف ارتباط با آمریکاست ولی در دهه 90 مخالف شعار مرگ بر آمریکا می شود!به گزارش بلاغ به نقل از نگاه آزاد ، انقلاب ها در مسیر حرکت و تکامل خود همواره با ریزش ها و رویش هایی رو به رو بوده اند. ریزش ها و رویش هایی که در انقلاب اسلامی با آن مواجه شده ایم باید به واکاوی علل ریزش و رویش های آن بپردازیم. به عبارتی، باید مشخص کرد که در چه مرحله ای از انقلاب، چه شخصیت هایی و به چه دلیل، ریزش کرده اند و چه کسانی و به چه علت به انقلاب گرویدند و همچنین چه کسانی در اوایل انقلاب تندرو بوده و اکنون بعد از گذشت چهار دهه از انقلاب اسلامی در تکاپوی آن هستند که اکنون، گذشته خود را با سخنانی به ظاهر زیبا ولی فریبنده کتمان کنند. بدون تردید اگر انقلاب اسلامی می خواهد آرمان های خود را در سطح ملی، منطقه ای و جهانی گسترش دهد، در وهله اول نیازمند به افرادی است که بتوانند هم گام با گفتمان انقلاب اسلامی تا به نتیجه رسیدن آن باشند و از طرفی اشخاص ضعیف النفسی نباشند که با دیدن غرب مدرنیته گام هایشان سست شده و خود را در برابر غرب، مفلوک ببینند و با تکیه بر عقلانیت مدرن به نفی اصل ماهیت استکبارستیزی انقلاب بپردازند. از آن هنگامی که انقلاب اسلامی وارد مبارزه جهانی شد جریانات خاصی که به دنبال یک اصلاح و یا انقلاب در مقیاس ملی بودند، با فرافکنی های خود معتقد بودند که ضرورتی نیست که ما هزینه یک انقلاب جهانی را بپردازیم و پس از مشاهده اینکه این انقلاب منتج به «حکومت اسلامی» شد، حاضر نشدند که در بسط فرهنگی اسلامی و صدور انقلاب اسلامی در مقیاس جهانی و همچنین مبارزه علیه نظام استکباری حاکم بر جهان همکاری کنند. بی تردید، انقلاب اسلامی به عنوان یکی از بزرگ ترین انقلاب های جهان با ریزش و رویش نیروهای سیاسی مواجه بوده و این یک امر طبیعی است. از نظر تاریخی می توان حیات 37 ساله انقلاب اسلامی را در دو مقطع اساسی ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ تا ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ و از آن مقطع تا امروز تقسیم کرد. اگرچه از نظر مدت زمان میان این دو دوره، توازن وجود ندارد چرا که دوره نخست کمتر از ۳ سال و دوره دوم بیش از ۳4 سال است؛ به تعبیری می توان نیروهای سیاسی پس از انقلاب را به دو گفتمان انقلاب اسلامی و گفتمان های خارج از آن تقسیم کرد. نیروهای گفتمان دوم، به درجات مختلف از انقلاب فاصله گرفتند، در مقابل آن قرار گرفتند و دچار ریزش شدند. نیروهای گفتمان اول، مدتی متحد بودند اما با گذشت زمان دچار انشقاق شده و برخی از آنها ریزش کردند. از ریزش های گفتمان دوم می توان به نهضت آزادی منتسب به مهندس بازرگان و هم قطار شدن بنی صدر با مسعود رجوی(مجاهدین خلق-منافقین) و فرار از کشور، اشاره کرد. اما در گفتمان اول نیروهای انقلابی برای مدتی با یکدیگر متحد بودند ولی بتدریج با بوجود آمدن اختلافات فکری و سیاسی این اتحاد به افتراق تبدیل شده و باعث شد تا ریزش های دیگری در انقلاب اسلامی بوجود بیاید از جمله: عزل آیت الله منتظری توسط امام خمینی (ره) به دلیل حمایت های بی جای وی از سید مهدی هاشمی که به اعدام محکوم شد، پیدایش مجمع روحانیون مبارز تا حذف اصلاح طلبان افراطی در سومین دوره مجلس شورای اسلامی، فرار برخی از مسئولان جریان دوم خردادی ها به خارج از کشور از جمله اکبر گنجی، عطاالله مهاجرانی و... و همچنین وقوع حوادث مربوط به دهمین انتخابات ریاست جمهوری که فتنه سال 88 توسط بعضی از اصلاح طلبانی همچون میرحسین موسوی، مهدی کروبی و... بوجود آمد و آن ها نیز از ریزش های این انقلاب اسلامی بودند. در انقلاب اسلامی، شخصیت های انقلابی زیادی حضور داشته اند که حتی سابقه سال ها زندان، زجر کشیدن، شکنجه شدن توسط ساواک را داشتند و در پیروزی نهضت نقش بسیار موثری داشتند اما به مرور زمان عواملی باعث آن شد که راه خود را از مسیر اصلی انقلاب جدا سازند و نوع سخنان شان در سال های اخیر نشان دهنده این امر است، اگر چه در این مقاله نگارنده به دنبال بازگو کردن شرح مبسوطی از آن عوامل نیست تنها به ذکر عناوین آن بسنده می کند ؛ عواملی همچون تأثیر مال حرام، لجاجت با دیگران، ساده اندیشی، عامل معرفت شناسی(تاثیرپذیری از مطالعه علوم انسانی غربی) و... می باشد. اکبر هاشمی رفسنجانی از روحانیون مبارز و سرشناس دوران قبل از انقلاب بوده که بسیار به امام نزدیک بود. هاشمی در دوران پیش از انقلاب و در طول نهضت امام خمینی (ره) به صورت یک عضو فعال سیاسی و همیشه در صحنه حضور داشته که حمایت ایشان از امام باعث شد وی به همراه دیگر علما اقدام به اعتراض درباره زندانی شدن امام کند. در این مقاله سعی شده است که مواضع هاشمی رفسنجانی را در گذر زمان یعنی از سال 57 آغاز انقلاب اسلامی تا کنون که 37سال از آن می گذرد را مورد کنکاش و واکاوی قرار دهد. مواضعی که همواره در این سال ها موجی از مخالفت ها و موافقت های برخی از سیاستمداران را در پی داشته است ؛ هاشمی در طی این سال ها نشان داده است که مدیریت وی برآمده از تفکرات یک شخص و یک سیاستمدار واحد نیست بلکه برخواسته از جریانات خاصی است که در قالب دستورات و محورهای شخصی ظهور کرده است، از همین رو دوران حیات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و حتی خانوادگی هاشمی در سه دهه ی گذشته دارای تفاوت های فاحش و ناهمگونی است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. اپیزود نخست؛ هاشمی و فراموشی مواضع انقلابی اش بدون تردید هاشمی دهه 60 با هاشمی سال های اخیر تفاوتی بین زمین تا آسمان دارد، چرا که مواضع انقلابی وی در دهه 60 و تاکید مصرّانه او در زمینه عدالت اجتماعی به گونه ای زیاد بوده که حتی جناح مخالف دیدگاه های هاشمی معتقد بودند که اگر عمامه هاشمی را کنار بزنیم یک "داس و چکش" که نماد اتحاد جماهیر شوروی سابق نیز می باشد، از زیر آن پائین خواهد افتاد. اما هر چه که سال ها می گذرد و آن هنگامی که امام خمینی (ره) رحلت می کنند و پس از آن هاشمی عهده دار پست ریاست جمهوری می شود عقاید وی در حوزه های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و... بتدریج تغییر پیدا می کند و مواضع او دیگر رنگ و بوی انقلابی را ندارد و بر پایه اصول اندیشه ای اسلام ناب محمدی را نیست. اگر به سخنرانی های هاشمی رفسنجانی در سال های بین 59 تا 61 را در رسانه های مختلف رجوع کنیم، به تندترین مواضع ضد استکباری و ضد آمریکایی مواجه خواهیم شد که مقایسه آن با مواضع امروز وی درباره همان استکبار جهانی و آمریکا خوانندگان را به تعجب وا می دارد. هاشمی رفسنجانی در 1 اسفند 1360 که ریاست مجلس شورای اسلامی را هم بر عهده داشت در مصاحبه ای با روزنامه جمهوری اسلامی اذعان دارد که: "امروز جمهوری اسلامی باید یکی از اهداف مقدسش این باشد که روی ارقام مرتبط با فقر در دنیا پافشاری کند و دنیای مسرفان را آن چنان رسوا بکند که مردم با چنگ و دندان به جان آمریکایی ها و اروپایی ها و مستکبرین دنیا بیفتند." همچنین وی در مصاحبه ای دیگر با روزنامه جمهوری اسلامی در 29آبان 1361، می گوید: "ما با آمریکا و استثمار غرب و جنایتکارانی که از طریق خانواده پهلوی و عمّالش بر سر ما حکومت می کردند، مبارزه می کردیم. شاه در حقیقت خاک ریز اول میدان نبرد ما بود. ما وقتی با آمریکا مواجه بودیم اولین خاک ریز دشمن شاه بود." اما این دیدگاه های هاشمی دارای ثبات نیست و دقیقا 30سال بعد نظراتی با اختلاف 180درجه ای نسبت به گذشته ارائه می دهد که تزلزل در انسجام فکری وی را نشان می دهد ؛ وی در اظهار نظری عجیب، خصوصا همزمان با خصمانه ترین سیاست ها علیه ایران و اوج احساسات ضد آمریکایی مردم منطقه ؛ در گفتگو با فصلنامه مطالعات بین المللی در سال 1391 می گوید: "آمریکا قدرت برتر دنیا است. مگر اروپا با آمریکا، چین با آمریکا و روسیه با آمریکا چه تفاوتی از دید ما دارند؟ اگر با آنها مذاکره داریم، چرا با آمریکا مذاکره نکنیم؟" اما این اظهارات به اینجا ختم نمی شود ؛ وی در جلسه علنی 8 دی ماه 1359 با اشاره به سخنان ریگان رئیس جمهور وقت آمریکا که ملت ایران را بربر خوانده بود، گفت: "بربر تر(وحشی تر) از سردمداران آمریکا ما در تاریخ کمتر پیدا می کنیم ... اگر مال مردم را خوردن ، زور گفتن و اشغال نظامی کردن ، خون ریختن و جنگ به راه انداختن و کشورها را به جان هم انداختن و استثمار کردن و اکثریت دنیا را گرسنه نگاه داشتن که تمام اینها کارهای آمریکا یی ها است اینها تمدن است آمریکا خیلی متمدن است و ما از این کارها بلد نیستیم." اکنون پس از گذشت سه دهه از آن، عدول از مواضع انقلابی هاشمی بتدریج سیر صعودی به خود می گیرد ؛ و در اظهار نظر شاذِ دیگری در مهرماه 1392 با یادآوری حذف شعار «مرگ بر آمریکا» و اینکه امام با حذف این شعار موافق بودند تاکید می کند: "... موافق نبودیم که در مجامع عمومی مرگ کسی را شعار دهیم. مثلاً در اجتماعات ما «مرگ بر بنی صدر» شعار داغ مردم بود که در نماز جمعه خواهش کردم که نگویند. «مرگ بر بازرگان» بود که خواهش کردم نگویند. «مرگ بر شوروی» بود که گفتم الان با شوروی مشکل آنچنانی نداریم. درباره آمریکا هم گفته بودم. من ذاتاً با حرف های تند و فحاشی ها مخالفم و آن ها را مفید نمی دانم..." اما هاشمی نه تنها نظراتش در مورد سیاست با آمریکا و عدم سازش پذیری در برابر استکبار در طول سال های بعد از انقلاب عوض شده است بلکه در عرصه محور مقاومتِ کشورهایی همچون فلسطین، لبنان، سوریه و... نیز مواضعی متفاوت اتخاذ کرده است. در تئوری انقلابی وی، محور مقاومت، به سبب پیوند با انقلاب اسلامی ایران جایگاه ویژه ای دارد و به عنوان برهم زننده سیاست ها و محاسبات آمریکا در منطقه معرفی شده است. هاشمی رفسنجانی در حمایت از فلسطین در کتاب «سرگذشت فلسطین» به بعد تاریخی مسأله فلسطین و شکل گیری رژیم صهیونیستی و جنایت های آن می پردازد و معتقد است: "...غربی ها که از خطرات حضور صهیونیست ها در اروپا خبر داشتند، بلای آن را از کشورهای خود دور کردند و به جان ملت های خاورمیانه انداختند..." مواضع انقلابی هاشمی در رابطه با فلسطین و تجاوزات رژیم صهیونیستی در سال های اخیر بشدت متضاد با آرای قبلی او می باشد، تا جایی که وی در اردیبهشت 92 در یک مصاحبه جنجالی می گوید: "ما با اسرائیل سر جنگ نداریم" در حالی که کشتار مردم بی گناه غزه همچنان ادامه دارد. همچنین وی در مصاحبه با فصلنامه مطالعات بین المللی اذعان داشت: "من فکر می کنم یهودی هایی که آمدند و مهاجر هستند و همه فلسطینی هایی که در آنجا هستند و یا مهاجر هستند و نیستند، اگر الآن رفراندومی شود، باز به نفع فلسطینی ها تمام می شود. چون فلسطینی ها حدود 8 میلیون هستند و آنها هنوز پنج، شش میلیون هستند." اما باید خاطرنشان کرد که مسئله ی رفراندوم برای تعیین سرنوشت فلسطین بایستی حاوی دعوت به رفراندوم همه ی ساکنان حقیقی فلسطین اعم از مسلمان، مسیحی و یهودی بود که قبل از 1948 هویت فلسطینی داشته اند، باشد ؛ ولی هاشمی مهاجران یهودی را صاحب حق رأی در مورد سرنوشت فلسطین اعلام کرده و صرفاً با استناد به اکثریت جمعیتی فلسطینی ها به نتیجه ی این رفراندوم استناد می کند. اپیزود دوم؛ هاشمی و حزب کارگزاران سازندگی هاشمی که در زمان حیات حضرت امام، منزل گاه جریان چپ به شمار می رفت با رحلت امام در چرخشی استراتژیک و عجیب به یکباره از رأس هرم جریان چپ که به مدل اقتصادِ دولتیِ سوسیالیستی توجه داشتند به رأس هرم جریان راست مواضع خود را منتقل می کند و دشمن سرسخت دست پرورده های چپ خود شد! پس از درگذشت امام خمینی (ره)، رشد قدرت هاشمی حداقل تا اواسط دوره دوم ریاست جمهوری اش ادامه یافت ؛ که در آن دوران وی، خود را به عنوان معمار ایران نوین معرفی می کند و لقب «سردار سازندگی» را از آن خود می کند. چپ گرایان دوران نخست وزیری موسوی که از نظرات عدالت مدارانه هاشمی حمایت می کردند، در آن دوره سازندگیِ وی، به مبارزه با سیاست توسعه اقتصادی لیبرال گونه دولت هاشمی و حمایتش از بخش خصوصی که به تضعیف تعاونی ها می انجامید، برخواستند. هاشمی پس از عهده دار شدن پست ریاست جمهوری بشدت دچار استحاله فکری در مسائل اقتصادی، اجتماعی و حتی فرهنگی شده است. به دنبال الگوی توسعه اقتصادی غربی ؛ الگوی مصرفی غربی، سبک زندگی غربی و حتی تغییر در باورهای سیاسی و اعتقادی وارد جامعه خواهد شد که موضع رئیس دولت سازندگی نیز موید همین مطلب است، هاشمی در 18آبان 1368 در خطبه نماز جمعه در اظهار نظری عجیب بیان داشت: "اظهار فقر و بیچارگی کافی است ... زمان آن رسیده که مسئولین ما به "مانور تجمل" روی آورند. ... هرچند ما فقیر باشیم و اقتصادمان به سامان نباشد اما برای آنکه در دیدگان سایر ملل مسلمان و غیر مسلمان "ملتی مفلوک" جلوه نکنیم لازم است تا "جلوه هایی از تجمل" در چهره کشور و مسئولین حاکمیتی رویت شود." پس از بیان این اظهارات عجیب، احداث دکوراسیون های چند میلیونی برای وزارت خانه ها آغاز شد و کاخ های رژیم پهلوی بتدریج توسط کارگزاران سازندگی تصرف و فتح شد. اما تلخ ترین موضعی که در دوران هاشمی رسمأ اظهار شد این بوده است که: "ایرادی ندارد اگر عده ای زیر چرخ های توسعه لِه شوند." زمانی که فرهنگ مصرف گرایی و تجمل در جامعه پررنگ شود، اختلاف طبقاتی نیز زیادتر شده و اوضاع اقتصادی کشور نیز به دلیل تورم شدید رو به وخامت گام می نهد از یک سو فشار روز افزونی بر گروه های کم درآمد جامعه وارد می شود و از آن سوی نیز به دلیل عدم راهبرد مناسب در حوزه اقتصادی، عده ای همچون زنجانی ها، جزایری ها و خدادادها از این وضعیت سوء استفاده کنند. البته بین زیبایی و تجمل فرق است، چرا که زیبایی غیر از تجمل می باشد و در اسلام جایگاه مثبتی دارد. تجمل ناشی از زیاده خواهی و اسراف می باشد و دشمنان اسلام نیز دقیقا از این همین راه، یعنی با نشان دادن تجمل به عنوان یک نیاز در جامعه، ایجاد وابستگی می کنند و ملت ها را به خصوص ملت های مسلمان را به سقوط و تباهی می کشانند. تأکید نگارنده بر این است که در هر جامعه مترقی و متمدن، نشانه ترقی و تمدن، مغزهای متفکر و مخترعان و... آن جامعه هستند، نه در صد بالای تجمل و مصرف گرایی! در همان برهه زمانی هاشمی رفسنجانی طی مصاحبه ای، به شکل غیرعادی گفتمان فکری خود یارانش را بازگو می کند و می گوید: "این قدر بحث از اختلاس و دزدی نکنید و روحیه مردم را خراب نکنید. وقتی که ما یک سدی را می سازیم و مثلا ده میلیارد خرج می کنیم، ممکن است از قبل آن، پانصد میلیون هم اختلاس شود. اما این سد برای کشور می ماند و هیچ کس نمی تواند از این سد اختلاس یا دزدی کند." (کتاب بی پرده با هاشمی، مصاحبه قدرت الله رحمانی با هاشمی. ص184) این اظهارات هاشمی ما را یاد جمله معروفی که بین عموم مردم رواج دارد، می اندازد که "اگر یک مسئول بخورد و دزدی هم بکند، عیبی ندارد، اما کار هم بکند!" ؛ اما این سوال مطرح می شود که در کجای متون و نصوص دینی مجوزی برای اختلاس و دزدی مسئولین صادر شده است؟! آیا گفته های یک مسئول، نص صریح قانون و احکام دینی است؟! مسئولی که در جامعه اسلامی مشغول به کار است، موظف است که هم برای مردم کار کند و هم نهایت دقت را برای رعایت بیت المال انجام دهد. نکته تأمل برانگیز اینجاست که آقای هاشمی در برخی تخلفات انجام گرفته در دولت دهم به شدت حساس می شود و فریادش به سقف آسمان برخورد می کند اما درباره عملکرد دولت خود یا برخی از اطرافیانش است که اهل چشم پوشی است و نادیده انگاشتن آن می شود. اپیزود سوم؛ هاشمی و میم.هـ مهدی هاشمی یا همان میم.هـ معروف، فرزند اکبر هاشمی رفسنجانی که دفاع حداکثری او از پسرش قبل از ورود به زندان، به همگان ثابت کرد که این شخص خود آقای هاشمی رفسنجانی است که پافشاری می کند تا هیچ مرزبندی با مفاسد پسرش نداشته باشد و تمام قد از یک مجرم امنیتی و اقتصادی دفاع کند. هاشمی نیز می توانست مانند بزرگانی همچون آیت الله جنتی، آیت الله خزعلی و... با اعلام برائت از مفاسد متعدد فرزندش، هزینه آن ها را به پای خود ننویسد و مسیر انقلابی خود را از انحرافات آشکار فرزندش جدا سازد اما دفاع مجدّانه و مصرّانه وی از مهدی نشان داد مسئول اصلی تربیت و پرورش چنین فرزندی عملکرد خودش بوده است ؛ از سوی دیگر انتشار کلیپی با عنوان "لحظه وداع آیت الله با پسرش" و اظهارات او مبنی بر اینکه: "... جامعه هم بحمدالله تا کنون متوجه شده و بیشتر متوجه خواهد شد که بر تو ظلم رفت!" نشان دهنده آن است که آقای هاشمی نسبت به حکمی که قوه قضاییه بر اساس قانون و عدالت برای فرزندش صادر کرده هیچ اهمیتی قائل نمی شود و بر این عقیده است که فرزندش بی گناه است. بدون تردید این گونه اقدامات و اظهارات هاشمی، نه تنها جایگاه وی را در بین مردم بالا نمی برد بلکه باعث تنزل شخصیتی اش می شود و همگان متوجه آن خواهند شد که آقای هاشمی تنها به فکر منافع خود و خانواده اش است و خط قرمزی را برای اطرافیانش معین کرده است تا شخصی نسبت به اعمال او و اطرافیانش انتقادی نکند. با تمام این تفاسیر، اظهارات عجیب هاشمی در دهه 90 با اظهاراتش در دهه 60 درباره گرفتن امتیازات تنها به دلیل نزدیکی با وی بسیار متفاوت است، چرا که او در نماز جمعه شهریور سال 61 اذعان داشت: " مسئولین باید وظیفه خودشان را انجام دهند و کسانی هم که با ما هر کس آشنا هستیم ، حتی برادر خودمان و زن و بچه مان که نزدیک تر و بیشتر نمی شود که هیچ توقعی از هیچ مقامی نمی توانیم داشته باشیم. اگر داشته باشیم گناه است که به خاطر ارتباط با ما یک امتیازی داشته باشند. حتی خودمان هم نداریم. هیچ تفاوتی نباید باشد." آقای هاشمی باید بپذیرد که منتقدین او می خواهند که حال فعلی اش همان حال 57 باشد و آن هم با همان مواضع و با اطرافیانی که به دنبال منافع شخصی خود نیستند و واقعا دلسوز نظام هستند ؛ و همچنین وی باید این امر را بپذیرد که منتقدان، کلاغ نیستند! اپیزود چهارم؛ «نهضت زنده است تا هاشمی زنده است» یا «هاشمی زنده است چون نهضت زنده است» ؟! شاید یکی از معروفترین جملاتی که در مقام پاسداشت هاشمی رفسنجانی کاربرد فراوانی داشته باشد، همان جمله تحریف شده حضرت امام است که مدعیان تحریف کننده و طرفداران آقای هاشمی تلاش می کنند از آن برای مواضع و اقداماتی که انجام می دهد وی را مصون از نقد نگهدارند. طرفداران هاشمی همواره از این جمله حضرت امام (ره) بهره می برند: «نهضت زنده است تا هاشمی زنده است» و به گونه ای بر این باور هستند تا زمانی که وی زنده است نهضت نیز زنده خواهد ماند! اما وقتی به جلد 7، صفحه 495 صحیفه امام رجوع کنیم، اصل تحریف شده نامه امام قابل رویت است که می فرمایند: بسم اللّه الرحمن الرحیم جناب حجت الاسلام مجاهد متعهد، آقای هاشمی عزیز «مرحوم مدرس که به امر رضاخان ترور شد، از بیمارستان پیام داد: «به رضاخان بگویید من زنده هستم». مدرس حالا هم زنده است. مردان تاریخ تا آخر زنده هستند. بدخواهان باید بدانند هاشمی زنده است چون نهضت زنده است.» در اینجا مشخص شده است که عده ای چطور ناشیانه دست به تحریف سخنان امام زده اند، و سعی داشته اند اصالت زنده بودن یک نهضت را محدود به یک شخص کنند. در این پیام بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، اصالت را به نهضت داده اند، نه به آقای هاشمی! جمله فوق حتی با معیارهای اسلامی نیز همخوانی ندارد. چرا که زنده و جاری بودن جریان حقی مانند نهضت اسلامی را نباید به زنده بودن یک شخص ، آن هم غیرمعصوم گره زد. البته این نکته را باید افزود که حتی جمله تحریف شده امام نیز با معیارهای اسلامی همخوانی ندارد، چرا که زنده و جاری بودن جریان حقی مانند نهضت اسلامی را نباید به زنده بودن یک شخص و جریانی خاص گره زد! بدون هیچ اغماضی، زنده بودن و پویایی هر نهضتی به احیای آرمان های آن و اصول ثابت آن است که نمونه هایی از آرمان های انقلاب اسلامی عبارت است از: استکبارستیزی، عدالت خواهی، ساده زیستی، ولایت مداری و … می باشد. با این اوصاف، سوالات مهمی مطرح است که آیا در این برهه زمانی نیز آقای هاشمی همان آرمان های اصیل انقلاب اسلام و امام را فریاد می زند؟! آیا ایشان همچنان اعتقاد به مرگ بر آمریکا و مستکبران عالم را زنده نگاه می دارد و یا اینکه با خاطره گویی های خود درباره امام، مخالف شعار مرگ بر آمریکا شده است؟! آیا هاشمی همان عدالت خواه دهه اول انقلاب است و یا اینکه برای القای بی گناهی فرزندش به هر دستاویزی چنگ می اندازد؟! اپیزود آخِر؛ هاشمی دهه شصت یا دهه نود! در این مقاله، نگارنده سعی بر آن داشت تا با استفاده از اسناد مختلف به شخصیت شناسی آقای هاشمی بپردازد و به هیچ وجه سعی در آن نداشته که بر اساس مطالب غیر مستند به نقد وی بپردازد. هاشمی رفسنجانی از اول انقلاب تا کنون که 37سال از آن واقعه گذشته است دچار تزلزل در انسجام مبانی فکری و عقیدتی شده و همچنین در هر دهه، افکار وی دچار تغییرات اساسی شده است ؛ روزی هاشمی طرفدار اقتصاد دولتی است و روزی به مخالفت آن می پردازد و دم از اقتصاد خصوصی می زند! در دهه 60 مخالف ارتباط با آمریکاست ولی در دهه 90 مخالف شعار مرگ بر آمریکا می شود! همچنین در این سال ها آقای هاشمی نشان داد که طاقت آن را ندارد که در انتخاباتی شکست بخورد و از صحنه اصلی در عرصه سیاست دور باشد چرا که هاشمی فکر می کند مرکز عالم انقلاب اسلامی است و همه افراد باید حول محور وی بچرخند ؛ یعنی همه چیز از او شروع خواهد شد و همه چیز باید به او ختم بشود! جریانات سیاسی خاصی که از خرداد 76 شروع شد باعث شد که هاشمی دیگر در مرکز قرار نگیرد و رقیبانی جدی وارد عرصه سیاست شوند که وی را از صحنه اصلی سیاست دور کردند که نمونه بارز آن انتخاب شدن او به عنوان نفر سی ام در انتخابات مجلس ششم بود که آراء هاشمی از 95درصد در انتخابات ریاست جمهوری در سال 68 به اندکی بیش از 25درصد آراء در سال 76 تنزل پیدا کرد که این خود نشان دهنده آن است که مردم دیگر اقبالی به او ندارند! با این اوصاف، وضعیت ساختار شخصیتی هاشمی رفسنجانی دچار استحاله اساسی و بنیادینی شده است که همگان را دچار تحیر کرده است، چرا که بین هاشمی انقلابی دهه 60 و هاشمی دچار استحاله شده دهه 90 نمی دانند کدام را انتخاب کنند؟! شاید بازخوانی اندیشه سیاسی امام خمینی (ره) راه نجاتی برای آقای هاشمی باشد تا آن مواضع انقلابی خود را به خاطر بیاورد تا مورد تفقّد مردم و دیگر دوستان خود شود.
چهارشنبه ، ۲۱بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بلاغ]
[مشاهده در: www.bloghnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 143]
-
گوناگون
پربازدیدترینها