واضح آرشیو وب فارسی:ساوالان خبر: محمد اصغری کلاسر از رسالت همه انبیا و رهبران الهی، توجه به دوران جوانی و پرورش عزت مندی در آنها و مبارزه با عوامل عزت زدا بوده است. شعار آنان این بوده که عزت از آن خداست و خداوند به مؤمنان عزت می دهد؛ «مَنْ کانَ یُریدُ الْعِزَّهَ فَلِلّهِ الْعِزَّهُ جَمیعاً و… .» (فاطر: ۱۰) در روایت های اسلامی، اهمیت عزت نفس به خوبی بیان شده است. امام صادق علیه السلام در حدیثی فرمود: «خداوند، همه امور مؤمن را به خودش واگذار کرده است، جز آن که اجازه نداده است خود را ذلیل کند.» از پیامبر گرامی اسلام نیز نقل است: «لا یَنْبَغیِ لِمؤمِنَ أَن یُذِلَّ نَفسَهُ؛ بر هیچ مسلمانی جایز نیست که خود را ذلیل کند». و هم ایشان فرمود: «هر که پذیرای ذلت شود، از خاندان ما نیست». اسلام با فراخوان عمومی به ایجاد عوامل عزت آفرین، با عوامل ذلت به مبارزه پرداخته است تا فضایی عزت مند به وجود آورد که در این صورت، انسان ها می توانند پله های رفیع کرامت را بپیمانید. قرآن کریم به عنوان مبنای اصلی تفکر اسلامی در این زمینه بیانی دو گانه دارد: در بخشی از آیات قرآن از کرامت و ارجمندی انسان و برتری او بر دیگر موجودات سخن به میان آمده است و در برخی آیات، انسان مورد نکوهش قرار گرفته و حتی فروتر از حیوانات معرفی شده است. به عنوان مثال خداوند در آیه ۷۰ سوره اسراء می فرماید: فرزندان آدم را حقیقتاً گرامی داشتیم و آنان را در خشکی و دریا برنشاندیم و از چیزهای پاک به ایشان روزی دادیم و بر بسیاری از آفریده های خود آنان را به گونه ای برجسته برتری دادیم. همچنین در جایی دیگر می فرماید حقیقتاً ما انسان را در بهترین بنیان آفریدیم. در بسیاری از تعابیر اسلامی، حالت مناعت و احساس شرافت تحت عنوان “عزت نفس” بیان شده است. در رأس اینها تعبیر خود قرآن کریم است که تاکید دارد عزت اختصاصاً از آن مومنان است و اوست که باید عزیز باشد؛ عزت شایسته اوست و او شایسته عزت است این یک نوع توجه دادن به نفس است. جناب آقای مناف زاده همان طوری که در متن فوق که از احادیث و کلام قرآن مجید ، اشاره شده است. از کرامت و عزت نفس انسانی ، به عنوان برتری انسانها بیان شده است . در نقد جنابعالی چند نکته اساسی دیده می شود، به همین خاطر لازم شد ، نسبت به نقد جنابعالی با نقد جواب داده باشم: ۱- در نقدتان اشاره به این داشته اید که دیوار مهربانی به دور ازهرگونه ریا،تبلیغات وفرمایشی بودن وجود دارد،روشن کرده است. اتفاقاَ به این اعمال به صورت ریا و تظاهر و تبلیغات و فرمایشی بودن را نشان می دهد و یک عده افراد برای این که خود را درمعرض نمایش قراربدهند، دست به چنین اعمالی می زنند. و سعی درجلب توجه قرارگرفتن و برجسته نشان دادن خود می نمایند. ۲- در نقد جنابعالی به لباس ها و کفش های قابل استفاده ، اشاره شده است: در این مورد هم بنده به صراحت اعلام می کنم ، با مشاهداتی که بنده از دیوارهای مهربانی داشته ام و هم این که عکس ها و تصاویری که در فضاهای مجازی رد و بدل شده است، بیانگر این است که تعداد زیادی از افراد، لباس ها و کفش های مندرس و کهنه و فرسوده و پاره را بر رخت آویزهای دیوار مهربانی ، آویزان می کنند. و درضمن چنانچه بنا به فرمایش حضرتعالی، لباسهای نو و جدید قابل استفاده هم در بین آنها باشد، آیا کرامت و عزت نفس انسان در آن است با چنین روش و شیوه هایی به یاری و مدد آنها جست؟ ۳- در نقد جنابعالی از کلمه و واژه غیرمنصفانه برای یادداشت بنده اشاره گردیده است ، و این گفته جنابعالی خلاف واقع می باشد و بنده هر آن چیزی که دیده و مشاهده کرده ام، در یادداشت مربوطه بیان داشته ام و کاملاَ انصاف را رعایت کرده ام. ۵ـ جنابعالی اشاره کرده اید که دیوار مهربانی باید بسط و گسترش پیدا کند. در این مورد هم بایستی خدمت جنابعالی اشاره کنم، این شیوه و روش نه تنها ، یاری و کمک از قشر نیازمند جامعه نیست، بلکه تحقیر کرامت انسانی و ذلت نفس است. از جلوه های تحقق کرامت انسانی از دیدگاه حضرت علی(ع)عبارتند از: ۱٫برابری . ۲٫حفظ عزت نفس انسانی، ۳٫تکریم و احترام به شخصیت انسان. ۱٫برابری:همه ی انسان ها برابر آفریده شده اند و قوم و قبیله، نسب، رنگ پوست، شرایط اقلیمی و حتی دین و مذهب، هیچ تأثیری در ماهیت انسانی ندارند.آنچه در دنیای امروز به آن حقوق بشر گفته می شود، بر اساس همین اصل برابری انسان ها پی ریزی شده است.اولین فرد یا گروهی که باید به این برابری انسان ها اعتقاد داشته باشند و برای تحقق آن گام بردارند، حاکمان و نخبگان سیاسی جامعه هستند.حضرت علی(ع)خطاب به حاکم مصر می فرمایند: و مهربانی بر رعیت را برای دل خود پوششی گردان و دوستی ورزیدن با آنان را و مهربانی کردن با همگان، و مباش همچون جانوری شکاری که خوردنشان را غنیمت شماری؛چه، رعیت دو دسته اند:دسته یی برادر دینی تواند و دسته ی دیگر در آفرینش با تو همانند. انسان به صرف انسان بودن، از حقوقی برخوردار می شود که رعایت آن برهمگان به ویژه حاکمان و نخبگان سیاسی جوامع ضروری است. حضرت در ادامه ی نامه ی فوق، دستوراتی صادر می فرمایند و حاکم مصر را سفارش می کنند که آنها را در مورد همه ی مردم تحت حکومت خوداعم از مسلمان و غیر مسلمان به کار بندد.حضرت علی(ع)حتی برای حاکمان و رهبران جامعه، هیچ حق تقدمی قائل نمی شوند و به مالک اشتر تصریح می فرمایند که: بپرهیز از آن که چیزی را به خود مخصوص داری که بهره ی همه ی مردم در آن یکسان است عواملی که طرح دیوار مهربانی را در جامعه به راه انداخته اند، باید راه ها و شیوه های دیگری را در پیش بگیرند.و همان طوری که در یادداشت قبلی اشاره نموده ام. به جای آویزان کردن هزار لباس و کفش فرسوده و کهنه و پاره، آنهایی که واقعاَ مستحق و نیازمند هستند، به چند مغازه معرفی بشوند و به شکل آبرومند و عزت مندانه با آنها برخورد شود. و لازم نیست مردم لباسهای کهنه و پاره خود را به صورت ریا و تظاهر و جلب توجه، در جامعه به معرض نمایش بگذارند.
شنبه ، ۱۷بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ساوالان خبر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]