تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835446109
یادداشت مهمان؛زیدون النبهانی دولتمردان عراق را چه شده که به فرصت‌ها پشت کرده‌اند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت مهمان؛زیدون النبهانی
دولتمردان عراق را چه شده که به فرصت‌ها پشت کرده‌اند
نویسنده عراقی با تاکید بر اینکه کشورش در شرایط امنیتی و سیاسی نامطلوبی به سر می‌برد، این سئوال را مطرح می‌کند که دولتمردان عراق را چه شده که از فرصت‌های پیش آمده برای تغییر شرایط استفاده نمی‌کنند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در بغداد، «زیدون النبهانی» نویسنده و تحلیلگر سیاسی عراقی طی یادداشتی تحت عنوان «دولتمردان عراق را چه شده که فرصت‌های ملی را از دست می‌دهند»، به ارزیابی وضعیت حاکم بر عرصه سیاسی و امنیتی عراق می‌پردازد و به گفته وی دولتمردان کشورش از فرصت‌های بی‌شماری که برای خروج کشور از شرایط فعلی عراق بوده به نحو مطلوب بهره نبرده‌اند. متن کامل این یادداشت در ادامه آمده است. ************* به نظر می‌رسد، نیازمند سال 2003 جدیدی هستیم، چون آنچه در عراق در حال رخ دادن است، در باور نمی‌گنجد. دولت در حالی که از بحران مالی شدید رنج می‌برد، از اصلاحات واقعی سخن می‌گوید و تظاهرکنندگان با وجود تعداد اندک آنها از برنامه‌های موفق و رهبران بارز و سرشناسی سخن می‌گویند. همه اینها موجب می‌شود، یأسی کشنده سراسر وجود شما را فرابگیرد و به واسطه آن نتوان افق‌های پیش روی عراق را پیش‌بینی کرد. این وضعیتی نیست که تنها عراق به آن دچار شده باشد، بلکه دردی است که سراسر جهان عرب به آن دچار شده و بالطبع عراق بخشی از این جهان است. عراق را باید پرچمدار تمام کشورهای عربی در انقلاب‌های مردمی و پایه‌ریز نظامی دموکراتیک براساس مشارکت افراد و احترام به انتخاب آنها بر شمرد و بر این اساس نمی‌توان قانون اساسی را مانعی بر سر راه تحقق اهداف ملی شمرد. با چنین برداشتی ملاحظه می‌کنیم که این کشور به چه وضعیتی گرفتار آمده است، حال اگر تصور کنیم که عراق کشوری بدون قانون اساسی است، به نظر شما در این کشور شاهد چه رخدادهایی بودیم؟ آنچه گفته شد، همه با در نظر گرفتن احتمالات مطرح بود، اما در واقع، قانون اساسی عراق محترم است و اگر هم مانع و مشکلی در آن مشاهده می‌شود، دو ماده 126 و 142 اجازه اصلاحات و تعدیلات لازم را می‌دهد. تنها مانع واقعی و حقیقی نبود عزم و اراده در میان طیف گسترده‌ای از سیاستمداران عراقی است، اراده و عزمی که کشور را از گرفتاری‌ها و مشکلاتی که به آن مبتلا شده برهاند و این بزرگترین و مهمترین چالش پیش روی حاکمان سیاسی عراق پس از «صدام» است. صرف نظر از فساد و قراردادهای سئوال برانگیز و بی‌تفاوتی و سهل‌انگاری شغلی و مبارزه با نخبگان دلسوز و سرمایه‌گذاران، عراق هم اکنون به میدان تسویه حساب‌های بین‌المللی و اهرم فشار نیز تبدیل شده تا یک کشور از آن علیه کشور دیگری استفاده کند. همه توصیفات بالا هم اکنون در کشوری دردمند و زخم خورده گرد آمده، کشوری که نیروهای نظامی‌اش تفکیک شدند و عظمتش در هم شکسته شد تا برخی از مردمان آن نیز از تلاش برای ارائه هرگونه راه حل جهت خلاصی از این شرایط مضایغه کنند. از بیان این مطالب قصد نداریم، تحولات ایجابی رخ داده در عراق را نادیده بگیریم، چراکه برکسی پوشیده نیست، تفاوت بین رژیم بعث و نظام حاکم کنونی، تفاوتی از زمین تا آسمان است. اما آنچه از عراق در دست داریم، آن چیزی نبود که مردم این کشور خواهان آن بودند. تمام کسانی که پس از رژیم بعث عهده دار مسئولیتی در عراق شدند، نه تنها نتوانستند دل دردمند مردم کشورشان را به جا آورند، بلکه در اثبات اینکه مخالف رژیم سابق بودند، نیز ناکام ماندند و این خطری بسیار بزرگ است. اصلاحات شبیه تظاهرات است، هر دو فاقد مضمون و جوهره هستند و همانند یکدیگرند، با وجودی که فرصت پیش روی هر دو آنها برای تغییر بسیار است. واقعیت این است که نه حکومت عراق پرونده‌های فساد و عاملان آنها را محاکمه کرد و نه تظاهرات توانست، جایگزینی برای مشکلات که این کشور در آن دست و پا می‌زند، پیدا کند و در میان این دو، خواسته‌ها و مطالبات بر حق میلیون‌ها عراقی بود که به فنا رفت. در این راه به بهترین وجه می‌توان از تجربه ایران و پرونده هسته‌ایش استفاده کرد. افزون بر آنکه ایران در طول این سال‌ها ثابت کرد که بیش از هر کشور دوست دیگری به ثبات و استقرار عراق و موفقیت روند دموکراسی در آن اهتمام دارد. اگر در دولت کنونی واقعا عزم و اراده‌ای وجود داشته باشد، بی‌شک از این فرصت استفاده می‌کند و با قدرت وارد عرصه دیپلماسی بین‌المللی می‌شود و حق و حقوق بر باد رفته عراق را باز پس می‌گیرد. اینجاست که تظاهرات صبغه ایجابی پیدا می‌کند و اصلاحات قابل لمس می‌شود و مفسدان و غارت کنندگان ثروت‌های ملی محاکمه می‌شوند و عراق به نقش کنونی خود، یعنی میدان تسویه‌ها پایان می‌دهد، به ویژه در شرایط کنونی که نقش عربستان و قطر در این کشور به دلیل درگیر شدن به مشکلات داخلی خود کمرنگ و کم رنگ‌تر می‌شود.
94/11/11 - 09:17
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها