تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836635213
نگاهی کوتاه به یک مشکل بزرگ؛ سرگردانی ادبیات انقلاب میان خودی ها و غیر خودی ها
واضح آرشیو وب فارسی:سراج24: اگرچه اختلاف نظرها در ادبیات داستانی انقلاب اسلامی طبیعی به نظر می رسد، اما سخت تر آنجاست که هنوز عزم جدی ای برای نظریه پردازی در این زمینه نیز وجود ندارد. گویی ادبیات انقلاب اسلامی هم باید زخم غیر خودی ها را تحمل کند و هم خودی ها را.به گزارش سراج24 ، هرگاه از ادبیات داستانی انقلاب اسلامی سخن به میان می آید، یکی از پرسش ها این است که چرا ادبیات این حوزه در چهارمین دهه از میلاد خود، معرف خوبی ندارد؟ به دیگر عبارت، چرا ادبیات این حوزه پس از پشت سر گذاشتن تقریباً چهار دهه هنوز نتوانسته اثری در خور انقلاب اسلامی خلق کند؟ آیا باید زمان بیشتری برای این موضوع در نظر گرفت و ملاک را بر این قرار داد که با گذر زمان، فرصت خلق اثر برای خالقان ادبیات انقلاب فراهم تر می شود یا تولید اثری در شأن و تراز انقلاب اسلامی نیازمند بسترهای لازمی است که هنوز فراهم نشده است؟ به گمان نگارنده، هر دو این پرسش ها می تواند محل اعراب داشته باشد. سال های اخیر برای ادبیات انقلاب اسلامی ، سال های آزمون و خطا بوده است. ادبیات جدیدی وارد ادبیات معاصر می شود که مؤلفه های خاص خود را دارد و به قول عده ای از ادبا، دارد به یک سبک ادبی مبدل می شود، اما همین سبک نوجوان ادبی، سال های تجربه را پشت سر می گذارد و ای بسا که این تجربه اندوزی، مضراتی هم برای او داشته باشد. از جمله این موارد، نادیده انگاشته شدن نویسندگانی که به تعبیر رهبر معظم انقلاب، از «خودی» های انقلاب اسلامی هستند. در سال های گذشته به کرات دیده شده که دانه درشت های ادبیات، که عمدتاً پیش برنده جریان روشنفکری بوده اند، از جانب مسئولان فرهنگی مورد اعتنا قرار گرفته و در مقابل، نویسندگانی که در دل انقلاب متولد شدند و آثارشان در میان شور انقلابی تبلور یافته ، دچار نوعی سرگردانی شدند؛ سرگردانی ای که در نهایت به هرز رفتن نیروهای انقلابی انجامید. اما این همه ماجرا نیست. اگر از نگاه کوتاه اندیشانه برخی از مسئولان فرهنگی در قبال ادبیات انقلاب اسلامی بگذریم، سر دیگر این رشته به دستگاه های فرهنگی متولی در این زمینه بازمی گردد. تاکنون دستگاه های عریض و طویل فرهنگی که در آمار دادن ید طولایی دارند، چه تعداد داستان نویس و هنرمند دلسوز انقلاب مانند امیرحسین خان فردی معرفی کرده اند که حقاً و انصافاً برای ادبیات این حوزه هم پدر بود و هم سایه سر؟ شاید جدای از نگاه کوتاه اندیشانه مسئولان، خود خودی ها هم کم کاری کرده اند! این فرضیه ای است که دو از ذهن نمی نماید. کتاب هایی که در سال های اخیر نوشته شده اند- هرچند در خلال آنها آثار خوبی هم به چشم می خورد- نگاهی تکراری را در خود تکرار می کنند. نگاهی که حکایت از برداشتی کم عمق از انقلاب اسلامی دارد. داستان هایی که در دور تسلسل صحنه ها و موضوعات تکراری گرفتار شده اند و این پیله هایی که نویسنده به دور اثرش پیچیده است، مانع از پرواز خیال او در فضا و موضوعات جدیدتر شده است. نگاهی که نشان دهنده مطالعات کم نویسندگان و به قول یکی از داستان نویسان، «تنبلی» آنها دارد. هرچند بخش قابل توجهی از تکرارهای صورت گرفته، بر عهده نویسنده است، اما نداشتن تعریفی مشخص از ادبیات داستانی انقلاب اسلامی و روشن نشدن برهه زمانی آن و اختلاف نظرهای متکثری که در این زمینه دیده می شود، نیز بر این امر افزوده است. هنوز میان برخی از نویسندگان و پژوهشگران پرسش است که آیا می توان ادبیات دفاع مقدس را هم جزء ادبیات انقلاب اسلامی در نظر گرفت؟ و یا باید خط سیر ادبیات انقلاب را از دهه 40، یعنی آغاز مبارزات انقلابی در نظر گرفت یا ادبیات انقلاب اسلامی از دهه 50 متولد می شود؟ و پرسش های دیگری که پاسخ ندادن به هر یک از آنها، کار را بر نویسنده اش سخت تر می کند. اگرچه این اختلاف نظرها در حالی که عمر این ادبیات فراتر از 40 سال نرفته، طبیعی به نظر می رسد، اما سخت تر آنجاست که هنوز عزم جدی ای برای نظریه پردازی در این زمینه نیز وجود ندارد. گویی ادبیات انقلاب اسلامی هم باید زخم غیر خودی ها را تحمل کند و هم خودی ها را. به کانال تلگرامی ما بپیوندید https://telegram.me/joinchat/CZFBeDvqGN8ZqY3U3m7RqQ
دوشنبه ، ۵بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سراج24]
[مشاهده در: www.seraj24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها