تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835510146
این ترانه ها را مردم می پسندند ولی ارشاد نه!
واضح آرشیو وب فارسی:فرهیختگان آنلاین: ماجرای عجیب ترانه هایی که این روزها در جامعه منتشرشده و با مخاطب زیادی مواجه می شوند، بی آنکه اعضای شورای شعر و ترانه ارشاد بخواهند یا بتوانند درباره آن اظهارنظر کارشناسی ارائه دهند، تازه ترین یک بام و چند هوایی است که شفاف شدن سازوکار صدور مجوز برای ترانه ها در مجموعه های شبکه نمایش خانگی از ابهامات در این زمینه بکاهد. به گزارش فرهیختگان آنلاین (FDN.ir)؛ روزنامه شهروند نوشته است: کافیست مجموعه ای، آهنگی، خواننده ای، ترانه ای یا هر مؤلف و محصول فرهنگی گل کند تا منتقدان صف بکشند. اسماعیل امینی که این روزها دبیر جشنواره شعر فجر هم هست از ترانه شهرزاد انتقاد کرد و پشت بند آن، سعید بیابانکی (شاعر) هم به جمع منتقدانش پیوست. البته این نخستین اظهارنظر اسماعیل امینی نبود که طرفداران محسن چاووشی را به واکنش واداشت. پیش از این هم با اظهارنظری دیگر راجع به یدالله رویایی (شاعر شهیر شعر منسوب به شعر حجم)، علاقه مندان این شاعر را آزرده کرد. او درباره یدالله رویایی چندی پیش عنوان کرد که این شاعر نقش مهمی در شعر معاصر نداشته و همچنین درباره شعر چاووشی در تیتراژ مجموعه شهرزاد گفت: «بعضی از سطرهای ترانه «کجایی»، یا معنای درست و حسابی ندارد یا معنایش قابل فهم نیست. حتی کسانی از اهل زبان فارسی کمک خواسته اند که سطرهای سخت این ترانه را برایشان معنا کنند! یادش به خیر آن روزگاری که ترانه ها معنی داشت و سخنرانی ها معنی داشت و خبرهای روزنامه ها معنی داشت و آدم ها آن قدر خوش خیال بودند که خیال می کردند، معنی داشتن چیز مهمی است و حرف بی معنی، هیچ ارزشی ندارد.» این اظهارنظر راجع به ترانه چاووشی وقتی بیشتر به چشم می آید که به ترانه هایی دیگر که اتفاقاً کم از ترانه چاووشی بین عوام طرفدار نداشت، دقت کنیم. شاید باید از آقای امینی پرسید: «نیمکت، گیتار، پاییز، مهتاب، می مونم» اثر آقای بنیامین خواننده چقدر معنا دارد؟ یا مثلا بیت «آینه، گلدون، شونه، خونه، عزیزم» خیلی پرمعناست؟! همچنین «درخت عشق مون ای وای داره برگاش می ریزه» به نظر ترانه ای فاخر به شمار می آید؟ این آخری سروده فرید احمدی است که پیش از درگذشت مرتضی پاشایی چندان اسم و رسمی نداشت اما حالا ترانه هایش همچنان شنیده می شود. البته نمونه ها فراوان است و می شود خیلی از این ترانه هایی را که مجوز گرفته، نام برد و به همان چوبی که آقای امینی و دوستانش در دست گرفته اند، آنها را تارومار کرد. البته هیچ عیب و ایرادی وارد نیست اگر ترانه سرایی با هر کیفیتی بتواند مجوز بگیرد. ماجرا جایی پررنگ می شود که دبیر جشنواره شعر فجر درباره مجموعه ای نظر می دهد که این روزها بین مردم طرفداران زیادی پیدا کرده و یکه تاز پیشی گرفتن از سریال های تلویزیون بوده است. درواقع شاید اعتراض دوستان بیشتر به این روند است که چرا شعرهای مورد علاقه های ما طرفدارانی به اندازه ترانه های چاووشی ندارد؟ در کنار اسماعیل امینی، بیابانکی در اظهارنظری دیگر گفت ترانه های منتشرشده در قالب موسیقی این سریال از شورای شعر و ترانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز نگرفته اند و سازوکار دیگری دارند و با اشاره دقیق تر عنوان کرد: «نمی دانم جمله هایی مانند «رگامو تو خونت بریزم» یا «بیا رو تو رو کن» در این ترانه چه عملی را توصیف می کند و چه معنایی می دهد؟» این بندها اشاره به شعر «کجایی» چاووشی داشت و به نظر می رسد قرار است سازوکار ساخت مجموعه در ایران دشوار و دشوارتر شود. یعنی هر مجموعه تلویزیونی جدا از اخذ مجوز از شبکه خانگی باید از شورای شعر و ترانه وزارت فرهنگ و ارشاد هم مجوز بگیرد! در ادامه ماجرا، خبرگزاری مهر، سراغ رئیس شورای شعر و ترانه ارشاد رفت. محمدعلی بهمنی رئیس این شورا در پاسخی کوتاه به این پیگیری گفت: «این ترانه نه مجوزی از این شورا داشته و نه تقاضایی برای دریافت مجوز آن صورت پذیرفته است.» بر اساس این گزارش، این اتفاق زمانی بیشتر جالب توجه می شود که ماجرای ترانه های بدون مجوز برای استفاده در سریال های شبکه نمایش خانگی هفته گذشته نیز جنجال دیگری خلق کرد. ترانه ای که حاشیه ساز شد ترانه افسار که به تازگی به عنوان تیتراژ سریال «شهرزاد» جایگزین ترانه «کجایی» شده است، نخست به عنوان شعری از زنده یاد شهریار معرفی شد اما ساعتی بعد محسن چاووشی به عنوان خواننده آن با عذرخواهی از مخاطبان اعلام کرد که ترانه سرای این قطعه فرد دیگری است که نشانی از او نیست و به دنبال یافتن او هستند! بررسی ها و جست وجوی رسانه ها خبر از شاعری جوان با نام پریناز جهانگیر از اهالی تبریز داد که متن این ترانه را یک سال قبل در برخی پایگاه های اینترنتی به نام خود ثبت کرده اما هیچ وسیله و رد تماسی از خود بر جای نگذاشته است و در نهایت نیز تنها به واسطه یکی از دوستان خواننده این ترانه سرای جوان «پیدا شد» و درباره این قطعه اظهاراتی مطرح کرد. متولی صدور مجوز برای «ترانه» کجاست؟ جنجال این روزها، این ترانه های پرمخاطب وقتی جالب تر می شود که بدانیم نهاد متولی صدور مجوز ترانه برای انتشار عمومی در کشور، شورای شعر و ترانه وزارت ارشاد و البته شورای شعر و ترانه سازمان صداوسیما برای ترانه های پخش شده در رسانه ملی است و در حالی مخاطبان این روزها، این ترانه ها را زیر لب زمزمه می کنند که علی الظاهر متن این ترانه ها از این مجاری قانونی و رسمی عبور نکرده اند و به تعبیر دیگر این ترانه ها (از منظر متن و نه موسیقی) هیچ کدام از مجاری قانونی را برای کسب مجوز انتشار طی نکرده اند. این ابهام قانونی و اجرایی در حالی است که بسیاری از ترانه سرایان در گفت وگوهای خود بر این مسأله اذعان دارند که وضع ترانه سرایی در کشور ما به دلیل بی توجهی به محتوای منتشرشده در آنها در حال نازل کردن سلیقه مخاطبان و در نهایت انتشار آثاری است که زمان زیادی را در ذهن و یاد مخاطبانش ماندگار نمی ماند. هفته گذشته افشین یدالهی از ترانه سرایان صاحب نام کشور در همین زمینه گفت: «با چیدمان فعلی تنها در حال سوق دادن مخاطبان ترانه به سویی هستیم که دوست نداریم به آن سمت میلی پیدا کنند.» محمدمهدی سیار نیز در همین زمینه با اشاره به فقر محتوایی در ترانه سرایی معاصر گفته بود: «بخش بسیار زیادی از پدیده به دلیل آن است که تکلیف مردم و رسانه با موسیقی هرگز روشن نبوده است و همیشه با پروا و احتیاط با آن روبه رو شده ایم و در نهایت حاصل آن شده، حرفی که مردم و نخبگان جامعه می پسندند، در موسیقی ما دنبال نشود و چرخه «آموزش»، «تولید» و «مصرف» موسیقی به اقشار خاصی از جامعه که نماینده کل مردم (به ویژه بدنه مذهبی و انقلابی جامعه) نیستند، محدود شده است.» ترانه هایی که مردم دوست دارند اما ارشاد دوست ندارد! این گونه می شود که برخلاف روند مرسوم تولید «ترانه» به عنوان محصول فرهنگی در سازوکار پیچیده نهادهای رسمی آثاری مخاطب پیدا می کند و در خاطره جمعی مردم جا خوش می کند که گویی نه فقط نسبتی با سازوکارهای رسمی ندارند، بلکه سیاست گذاران تصمیم گیر در این حوزه مخالفت صریح خود با آن را اعلام می کنند! ماجرای عجیب ترانه هایی که این روزها در جامعه منتشرشده و به سرعت نیز با مخاطب زیادی مواجه می شوند، بی آنکه اعضای شورای شعر و ترانه ارشاد بخواهند یا بتوانند درباره آن اظهارنظر کارشناسی ارائه دهند، تازه ترین یک بام و چند هوای قانونی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که شاید شفاف شدن سازوکار صدور مجوز برای ترانه های منتشرشده در مجموعه های شبکه نمایش خانگی از ابهامات در این زمینه بکاهد. شکل گیری حافظه فرهنگی مخاطبان در معرض این اشعار و ترانه ها بسیار قابل اعتناست و بی توجهی به آن در درازمدت خسارت های جبران ناپذیر ساختاری فکر و فرهنگی به دنبال خواهد داشت.
یکشنبه ، ۴بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهیختگان آنلاین]
[مشاهده در: www.fdn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها