واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: به گزارش ذاکرنیوز، بریل بینبریج از بزرگ ترین نویسندگان ادبیات انگلیسی است که او را به سبب داستان های روان شناسانه اش می شناسند و از او با عنوان «جواهر ملت انگلیس» و «بانوی نویسنده» یاد می کنند. رمان «هر کسی به فکر خودش» روایتی است جسورانه، استادانه، شگفت، نو و تازه از یکی از بزرگ ترین و تراژیک ترین حوادث تاریخ بشر؛ تایتانیک، کشتی غول پیکری که در سال ۱۹۱۲ مسافرانش را با «رویای انگلیسی-آمریکایی» به قعر آب ها کشاند. بینبریج در این رمان، تصاویری از تایتانیک را جلوی چشم ما می گذارد که در سال های اخیر با آن ها کاملا آشنا شده ایم، از پله های سرسرای اصلی تایتانیک و میزهای شام پرزرق وبرق گرفته تا وضعیت فلاکت بار عرشه های درجه سه. در این رمان ما همه این ها را از دریچه چشم های جوان بیست ودوساله ای به نام مورگان می بینیم که خود از طراحان کشتی است؛ تصاویری اعجاب انگیز از یکی از عجایب دهه اول قرن بیست که همه چیز آن حتا تصویر آن در اذهان ما عظیم و بزرگ است: از نامش که به معنای عظیم الجثه است، عظمت ابعادش، فلسفه و بهانه ساخته شدنش و بحث وجدل های اخلاقی درباره ماجرای غرق شدنش گرفته تا امروز که بیش از یک قرن از فاجعه تایتانیک می گذرد که این نیز خود رویداد بزرگی به شمار می رود؛ آن طور که مورگان می گوید: «جالب ترین قصه ی دنیا.» بینبریج از یک روز پیش از حرکت تایتانیاک از بندر ساوت همپتون به نیوریوک، داستان این تراژدی را روایت می کند تا لحظه هایی که مسافران با غرور به عظمت تایتانیک می نگرند و با شوروشوق و هیجان و بی خبر از حادثه، رویاهای شان را روی عرشه ی کشتی پرواز می دهند تا بامداد ۱۵ آوریل که تراژدی در قلب اقیانوس اتفاق می افتد. بینبریج، مرثیه وار و با تصاویری بکر و بدیع، ما را کلمه به کلمه به قلب حادثه می کشاند؛ آن طور که سوزان هیل نویسنده بزرگ بریتانیایی می گوید، بینبریج نفس مان را با نبضِ هر کلمه و حسِ هر تصویر تا پایانِ ناتمامِ تراژدی بند می آورد، و وادارمان می کند که باز برگردیم عقب، به خوانشِ دوباره و دوباره ی «هر کسی به فکر خودش» تا همه آدم های این کشتیِ شکسته را که با چشم های باز روی آب به بالا، به آسمان نگاه می کنند، دوست بداریم، زیرا «فرصت ما آدم ها برای خوشحال کردن زنده ها خیلی کم است، ولی تا ابد برای دوست داشتن مُرده ها وقت داریم.» بینبریج بیش ترین نامزدی جایزه ی بوکر را – پنج بار- در کارنامه ی خود دارد، و در سال ۲۰۱۰ به پاس همین حضور پیوسته در نامزدی نهایی جایزه ی بوکر، از سوی آکادمی بوکر تقدیر شد و جایزه یی ویژه به او تعلق گرفت. بینبریج در سال ۲۰۰۹ نیز نامزد دریافت جایزه نوبل شده بود. هم چنین او دوبار جایزه ادبی کاستا (ویتبرد) را برای بهترین رمان سال بریتانیا در سال های ١٩٧٧ و ١٩٩٦ برای رمان های «هر کسی به فکر خودش» و «وقت هرز» دریافت کرد. رمان «روز گردش کارخانه» نیز علاوه بر نامزدی بوکر، جایزه کتاب اول گاردین را از آن خود کرد و در روزنامه معتبر انگلیسی آبزِروِر در فهرست صد رمان برتر دنیا جای گرفت. سال ٢٠٠٨، روزنامه ی تایمز، بریل بینبریج را در فهرست خود، جزو ٥٠ نویسنده ی بزرگ بریتانیایی از سال ١٩٤٥ تا ۲۰۰۸ قرار داد. نشر شورآفرین، پیش از این از بریل بینبریج رمان «وقت هرز» را با ترجمه آزاده فانی منتشر کرده بود.
شنبه ، ۳بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]