تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835493681
فرآیند انتخاب مدیر در ایران چطور است؟
واضح آرشیو وب فارسی:هشت صبح: چهارشنبه شب گذشته در توقف ممنوع دلاوری و باهنر با هم در رابطه با شایسته سالاری و نحوه انتخابات مدیران در کشور به بحث و گفت و گو پرداختند. در ادامه بخش های خواندنی این برنامه آمده است: *مدیریت در کشورهای پیشرفته جز رشته های اصلی است و با هدف گذاری و برنامه ریزی برای آن آماده می شوند. اما در کشور ما رشته های مهندسی و دکتری و سپس حقوقدان هاست که حرف اول را می زنند. *مدیریت معجونی از علم و فن و تجربه است و پیشرفت مدیریت در ایران پله پله نیست و یکی از راه حل های اصلی وجود احزاب های منضبط است که می توانند مدیر تربیت کند. *حزب یک نهاد تشکل یافته است که افراد تکنیکی را پرورش می دهد. یکی از کارهایی که تشکیلات می تواند انجام می دهند، کادرسازی با چارچوب مشخص و دقیق است. *مدیرها در ایران متاسفانه این نگرانی را دارند که افراد زیر دستشان بزرگ شوند و جای خودشان را بگیرند، در صورتی که رسیدن به جایگاه مدیر باید مانند درجه های نظامی ها باشد و کسی که بالاتر است، همیشه بالاتر باقی بماند. *در این جا اگر کسی به مقام بالای دولتی برسد، برای انتخاب وزرای خودش به دلیل نبود حزب و بانک اطلاعاتی از افراد چاره ای به جز استفاده از دفتر تلفن یا حافظه شخصی ندارند. *زمانی که نماینده مجلس دوم بودم و رئیس جمهور وقت انتخاب شده بود، به دیدارش رفتم و از او درباره تیمی که می خواهد بچیند سوال کردم، غش غش خندید و گفت: اصلا فکر نمی کردم رای بیاورم! من ثبت نام کردم فقط و برایم عجیب است که انتخاب شده ام!- در این شرایط انتخاب ها بر اساس همان اشنایی ها و دفتر تلفن صورت می گیرد. انتخاب هایی که باید موضوع اعتماد را نیز در آن ها در نظر داشته باشند. *یک مدیر در کشور 70 میلیونی ایران نباید تصادفی انتخاب شود و اصلا این موضوع کوتاهی و ظلمی به شرایط و اوضاع است. *متاسفانه کشور ما رانت خور نفت شده، حتی بخش خصوصی هم همین طور است. برخلاف نظر عمومی در بخش خصوصی اصلا پارتی بازی وجود ندارد. در بخش خصوصی اگر فردی بتواند درآمد داشته باشد، با او ادامه همکاری می دهند، اگر نداشته باشد، قطع ارتباط می کنند، اما در بخش دولتی این طور نیست. *متوسط عمر نماینده در کشور ما یک و نیم دوره است. حالا کسی مثل من یا چند نفر دیگر که چند دوره ای است حضور داریم، به این دلیل است که مردم اعتماد کرده اند و در مجلس بعد از انقلاب تنها چند نماینده را می توان پیدا کرد که هفت دوره حضور داشته اند. اینکه نمایندگان مجلس بعد از این کار مدیر می شوند، هم وجود دارد. استاندار هم هست که سفیر می شود، سفیرهایی هم بوده که مدیر شده اند. *هیچ الزامی وجود ندارد اگر کسی مدیر جایی شود، حتما در رشته مرتبط تحصیل کرده است، مدیر باید علم و فن و تجربه داشته باشد. مثلا کسی در دانشگاه درس خوانده و در فیزیک هسته ای هم استاد تمام است، می تواند مدیر انرژی هسته ای باشد؟ در دنیا وزیر سلامت وجود دارد که اقتصاد یا مدیریت خوانده، اما از افراد متخصصین در کنار خودش استفاده می کند و موفق هم می شود، پس لزوما نیاز نیست خودش مدرک داشته باشد. *دوره هفتم مجلس از کرمان نماینده شده بودم و استاندار آنجا دوست من بود، از آن جایی که آن جا فرماندار نداشت، از من خواست که فرماندار معرفی کنم، ولی من این کار را نکردم. البته در دولت نهم خواهرزاده من مشاور رئیس جمهور شد که اصلا من خبر نداشتم چنین اتفاقی افتاده است و اصلا نمی دانستم چطور هم کنار گذاشته شد، کسی که از نظر دیدگاه های سیاسی خیلی هم راستا باهم نیستیم. *ما بنگاه هایی در کشور داریم که دارایی بیش از 30 هزار میلیارد تومان دارد و وقتی کسی می خواهد مدیر این شود، باید به لحاظ توان مدیریتی اصطلاحا سرتیپ باشد نه این که سروان باشد. *مسئولین یک کشور فرآیند تعریف شده ندارد. مدرک خیلی خوب است اما کافی نیست و برای مدیریت کفایت نمی کند، فن و علم و تجربه هم لازم دارد. الان بیشتر از 5 هزار نفر برای مجلس ثبت نام کردند و تایید هم شدند، مجلس 290 کرسی بیشتر ندارد و مردم باید انتخاب کنند. این افراد باید به وظایف خودشان عمل کنند. * تحمیل شغل و استخدام به دولت وجود دارد، ما تعداد زیادی فارغ التحصیل بیکار داشته باشیم، نماینده ها به سازمان ها و نهادها فشار می آورند که این نیروها را استخدام کنند. این موضوع فقط سرکار رفتن افراد نیست، بلکه ممکن است مشکل زا هم باشد. *تا دولت و مجلس به لوازم اقتصاد مقاومتی باور پیدا نکند و رانت نفت در کشور را کنار نگذاریم، شرایط همین است. *گاهی باید برای منافع مردم، رضایت آن ها را فدا کرد. البته ما در کشور به هیچ وجه چنین برخوردی نمی بینیم چون دستمان زیر ساطور مردم است. آقای زنگنه وزیر نفت می گفت زمانی که وزرات خانه را تحویل دادم، 90 هزار پرسنل داشته، اما الان 220 هزار. آیا عملکرد وزارت نفت هم دو نیم برابر شده است؟ *شرکت ملی مس ایران، با میزان مسی که الان تولید می کند و بر اساس نُرم جهانی به 10 هزار نیرو نیاز دارد ولی حالا 25 هزار نیرو در آن فعالیت می کنند. اینجا همان جاهایی است که رضایت مردم را بر منافع دراز مدت آن ها ترجیح می دهیم. *مجلس اصولا برای گفت وگو و بحث و جدل کردن است. مخالف ها و موافق ها سعی می کنند حرف خودشان را به کرسی بنشانند. در این میان لابی هم وجود دارد. البته تعریف از لابی ممکن است به کارهای مافیایی برسد که منظور ما آن نیست. ما در مجلس در هر صورت تنها یک رای داریم. اما هر کدام از ما حوزه نفوذ رای داریم، یا اعتمادی است که برخی افراد دارند. مثلا افرادی هستند که بعد از صحبت ها از من می پرسند که نظر مثبت بدهند یا منفی. اصلا مجلس برای همین است که آدم همفکرهای خودش را تکثیر کند و اگر من بتوانم همفکرای خودم را پیدا کنم به نتیجه بهتری می رسم. * آرزوی دیرینه من ساماندهی حزب است و دوست دارم حزب اصولگرا به راه بیفتد، اما نه به این معنی که خودم رئیس آن باشم. *مدیریت در کشورهای پیشرفته جز رشته های اصلی است و با هدف گذاری و برنامه ریزی برای آن آماده می شوند. اما در کشور ما رشته های مهندسی و دکتری و سپس حقوقدان هاست که حرف اول را می زنند. *مدیریت معجونی از علم و فن و تجربه است و پیشرفت مدیریت در ایران پله پله نیست و یکی از راه حل های اصلی وجود احزاب های منضبط است که می توانند مدیر تربیت کند. *حزب یک نهاد تشکل یافته است که افراد تکنیکی را پرورش می دهد. یکی از کارهایی که تشکیلات می تواند انجام می دهند، کادرسازی با چارچوب مشخص و دقیق است. *مدیرها در ایران متاسفانه این نگرانی را دارند که افراد زیر دستشان بزرگ شوند و جای خودشان را بگیرند، در صورتی که رسیدن به جایگاه مدیر باید مانند درجه های نظامی ها باشد و کسی که بالاتر است، همیشه بالاتر باقی بماند. *در این جا اگر کسی به مقام بالای دولتی برسد، برای انتخاب وزرای خودش به دلیل نبود حزب و بانک اطلاعاتی از افراد چاره ای به جز استفاده از دفتر تلفن یا حافظه شخصی ندارند. *زمانی که نماینده مجلس دوم بودم و رئیس جمهور وقت انتخاب شده بود، به دیدارش رفتم و از او درباره تیمی که می خواهد بچیند سوال کردم، غش غش خندید و گفت: اصلا فکر نمی کردم رای بیاورم! من ثبت نام کردم فقط و برایم عجیب است که انتخاب شده ام!- در این شرایط انتخاب ها بر اساس همان اشنایی ها و دفتر تلفن صورت می گیرد. انتخاب هایی که باید موضوع اعتماد را نیز در آن ها در نظر داشته باشند. *یک مدیر در کشور 70 میلیونی ایران نباید تصادفی انتخاب شود و اصلا این موضوع کوتاهی و ظلمی به شرایط و اوضاع است. *متاسفانه کشور ما رانت خور نفت شده، حتی بخش خصوصی هم همین طور است. برخلاف نظر عمومی در بخش خصوصی اصلا پارتی بازی وجود ندارد. در بخش خصوصی اگر فردی بتواند درآمد داشته باشد، با او ادامه همکاری می دهند، اگر نداشته باشد، قطع ارتباط می کنند، اما در بخش دولتی این طور نیست. *متوسط عمر نماینده در کشور ما یک و نیم دوره است. حالا کسی مثل من یا چند نفر دیگر که چند دوره ای است حضور داریم، به این دلیل است که مردم اعتماد کرده اند و در مجلس بعد از انقلاب تنها چند نماینده را می توان پیدا کرد که هفت دوره حضور داشته اند. اینکه نمایندگان مجلس بعد از این کار مدیر می شوند، هم وجود دارد. استاندار هم هست که سفیر می شود، سفیرهایی هم بوده که مدیر شده اند. *هیچ الزامی وجود ندارد اگر کسی مدیر جایی شود، حتما در رشته مرتبط تحصیل کرده است، مدیر باید علم و فن و تجربه داشته باشد. مثلا کسی در دانشگاه درس خوانده و در فیزیک هسته ای هم استاد تمام است، می تواند مدیر انرژی هسته ای باشد؟ در دنیا وزیر سلامت وجود دارد که اقتصاد یا مدیریت خوانده، اما از افراد متخصصین در کنار خودش استفاده می کند و موفق هم می شود، پس لزوما نیاز نیست خودش مدرک داشته باشد. *دوره هفتم مجلس از کرمان نماینده شده بودم و استاندار آنجا دوست من بود، از آن جایی که آن جا فرماندار نداشت، از من خواست که فرماندار معرفی کنم، ولی من این کار را نکردم. البته در دولت نهم خواهرزاده من مشاور رئیس جمهور شد که اصلا من خبر نداشتم چنین اتفاقی افتاده است و اصلا نمی دانستم چطور هم کنار گذاشته شد، کسی که از نظر دیدگاه های سیاسی خیلی هم راستا باهم نیستیم. *ما بنگاه هایی در کشور داریم که دارایی بیش از 30 هزار میلیارد تومان دارد و وقتی کسی می خواهد مدیر این شود، باید به لحاظ توان مدیریتی اصطلاحا سرتیپ باشد نه این که سروان باشد. *مسئولین یک کشور فرآیند تعریف شده ندارد. مدرک خیلی خوب است اما کافی نیست و برای مدیریت کفایت نمی کند، فن و علم و تجربه هم لازم دارد. الان بیشتر از 5 هزار نفر برای مجلس ثبت نام کردند و تایید هم شدند، مجلس 290 کرسی بیشتر ندارد و مردم باید انتخاب کنند. این افراد باید به وظایف خودشان عمل کنند. * تحمیل شغل و استخدام به دولت وجود دارد، ما تعداد زیادی فارغ التحصیل بیکار داشته باشیم، نماینده ها به سازمان ها و نهادها فشار می آورند که این نیروها را استخدام کنند. این موضوع فقط سرکار رفتن افراد نیست، بلکه ممکن است مشکل زا هم باشد. *تا دولت و مجلس به لوازم اقتصاد مقاومتی باور پیدا نکند و رانت نفت در کشور را کنار نگذاریم، شرایط همین است. *گاهی باید برای منافع مردم، رضایت آن ها را فدا کرد. البته ما در کشور به هیچ وجه چنین برخوردی نمی بینیم چون دستمان زیر ساطور مردم است. آقای زنگنه وزیر نفت می گفت زمانی که وزرات خانه را تحویل دادم، 90 هزار پرسنل داشته، اما الان 220 هزار. آیا عملکرد وزارت نفت هم دو نیم برابر شده است؟ *شرکت ملی مس ایران، با میزان مسی که الان تولید می کند و بر اساس نُرم جهانی به 10 هزار نیرو نیاز دارد ولی حالا 25 هزار نیرو در آن فعالیت می کنند. اینجا همان جاهایی است که رضایت مردم را بر منافع دراز مدت آن ها ترجیح می دهیم. *مجلس اصولا برای گفت وگو و بحث و جدل کردن است. مخالف ها و موافق ها سعی می کنند حرف خودشان را به کرسی بنشانند. در این میان لابی هم وجود دارد. البته تعریف از لابی ممکن است به کارهای مافیایی برسد که منظور ما آن نیست. ما در مجلس در هر صورت تنها یک رای داریم. اما هر کدام از ما حوزه نفوذ رای داریم، یا اعتمادی است که برخی افراد دارند. مثلا افرادی هستند که بعد از صحبت ها از من می پرسند که نظر مثبت بدهند یا منفی. اصلا مجلس برای همین است که آدم همفکرهای خودش را تکثیر کند و اگر من بتوانم همفکرای خودم را پیدا کنم به نتیجه بهتری می رسم. * آرزوی دیرینه من ساماندهی حزب است و دوست دارم حزب اصولگرا به راه بیفتد، اما نه به این معنی که خودم رئیس آن باشم.
جمعه ، ۲بهمن۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هشت صبح]
[مشاهده در: www.8sobh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها