تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835552464
هیچ خط قرمزی در آموزش مسائل پزشکی وجود ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه شهروند: حسام خراسانی روزنامه نگار «هیس؛ حرفش را نزن!» جمله ای که شاید بارها و بارها شنیده باشیم. شاید شما با من هم عقیده باشید که یکی از مواقع پرکاربردِ این جمله زمانی است که درباره «سلامت جنسی» صحبت می شود؛ جمله ای برای پاسخ به همه سوال ها درخصوص «سلامت جنسی». اما به راستی تابو و خط قرمزی که مانع مطرح شدن یک بحث پزشکی در جامعه ما شده، چیست؟ صحبت از بایدها و نبایدهای «سلامت جنسی» است؛ مجاز چیست؟ غیرمجاز کدام است؟ چه مطالبی باید درخصوص «سلامت جنسی» مطرح شود و چه زمانی برای آموزش در حوزه «سلامت جنسی» مناسب است؟ اینها بخشی از پرسش هایی است که «شهروند» برای پاسخ شان سراغ دکتر «امیر مدیر» رئیس کلینیک سلامت جنسی مجتمع دارویی-درمانی هلال ایران رفته است. این فوق تخصص سلامت جنسی ضمن انتقاد از سیاست های غلط آموزشی، بر لزوم برنامه ریزی مدون در حوزه سلامت جنسی تأکید می کند و از باورهای غلطِ شکل گرفته در جامعه می گوید. آنچه در ادامه می آید، شرح گفت وگوی ما است. اگر موافق هستید با این پرسش گفت وگو را شروع کنیم که «آیا باید در عرصه عمومی به موضوع آموزش درخصوص سلامت جنسی پرداخته شود یا خیر»؟ مطمئنا بله. به نظر من باید به این مقوله از دو سوی سیاسی-اجتماعی پرداخته شود؛ از یک سو باید موضوع سلامت جنسی از طرف سیاسیون و سیاست گذاران عرصه سلامت و بهداشت بررسی شود و از سوی دیگر باید در رسانه ها به این موضوع به عنوان یک مساله اجتماعی پرداخته شود. خوشبختانه از طرف سیاسیون و سیاستگذاران حوزه درمان یک سری مجوزها و اجازه درحال صادر شدن است؛ در رسانه ها هم همین طور. درحال حاضر به این موضوع بیشتر پرداخته می شود و معلوم است که یکسری از مسائل باز شده و عرصه نویی درحال شکل گرفتن است. این خیلی خوب است و باید رسانه ها و صاحب نظران از این فرصت استفاده و به این حوزه ورود پیدا کنند تا بتوان با ایجاد یک فضای علمی و آموزشی مشکلات این حوزه درمانی را حل کرد. این که «شهروند» تربیون خود را به این موضوع اختصاص می دهد، یعنی رسانه ها هم پی به اهمیت این موضوع برده اند. شاید دلیل پرداختن به این مسائل افزایش بحران در خانواده ها باشد. بله؛ یکی از دلایل می تواند همین موضوع باشد. واقعیت این است که خیلی دیر شروع کرده ایم. باید قبل از این که قضیه طلاق های عاطفی، زندگی های سرد، روابط جنسی ناسالم و عدم آگاهی صحیح از روابط جنسی به این میزان در کشور افزایش پیدا کند، شروع می کردیم. حالا باید از ابتدا شروع کنیم؛ چرا که برنامه مدونی به عنوان تربیت جنسی نداریم و دنبال نمی کنیم. روانشناسان ما در آموزش وپرورش باید به این مسأله ورود پیدا کنند. به آموزش وپرورش اشاره داشتید؛ عملکرد این سازمان را در این حوزه چگونه می بینید؟ به عقیده من آموزش و پرورش یکی از مقاوم ترین نهادهای کشور در این زمینه است. درواقع آموزش و پرورش با تفکیک جنسیت به طور کل مساله را انکار و از گردن خود ساقط کرده است؛ تنها با این عنوان که جنسیت ها جدا و مدارس پسرانه و دخترانه سوای هم فعالیت می کنند؛ اما واقعیت مساله طور دیگری است. هویت جنسی و انتظارات جنسی از همان دوران بلوغ و از همان دوران دانش آموزی شکل می گیرد؛ باید فرهنگ جنسی در همان دوران تعریف شود. از ترکیب «فرهنگ جنسی» استفاده کردید؛ این فرهنگ چگونه در جامعه شکل می گیرد؟ ببینید مشکل اینجاست که هرگاه صحبت درخصوص آموزش فرهنگ جنسی است، بعضی ها فکر می کنند منظور حذف سنت ها و باورها و اعتقادات دینی است؛ در صورتی که هرگز چنین نیست. ما باید با توجه به چارچوب باوری و اعتقادی جامعه خود با حفظ ارزش ها و اخلاق در خانواده، درخصوص هویت جنسی و فرهنگ جنسی برنامه ریزی کنیم و باید در نظام آموزشی مان این موارد در دستور کار قرار بگیرد. به نظر شما چه سنی برای شروع آموزش های «سلامت جنسی» مناسب است؟ این موضوع باید در سنین پایین مورد بررسی قرار بگیرد. اما این را نیز باید مدنظر بگیریم که وقتی می گوییم «آموزش جنسی» از یک تعریف مطلق حرف نمی زنیم؛ این موضوع در سنین، جنسیت ها و افراد مختلف تعاریف و گونه های مختلفی دارد. در بعضی از کشورها برنامه هایی برای سلامت جنسی حتی در مقطع پیش دبستانی مطرح و تعریف شده است؛ موضوعی که این جا انکار می شود و یک پَرش از این مساله صورت می گیرد. من در پاسخ به این پرسش که «آیا باید با کودک درخصوص سلامت جنسی صحبت شود؟» می گویم بله؛ اما باید محتوایمان تعریف شده و مناسب برای سن کودک باشد. درخصوص فقدان آموزش های جنسی در نظام آموزشی صحبت کردید؛ این موضوع ما را با چه مشکلی روبه رو می کند؟ مشخص است؛ کودک به سن بلوغ می رسد؛ آن هم بدون هیچ اطلاعاتی. حالا دیگر خود او جست وجو کننده اطلاعات است؛ گروه های مرجع برای کسب اطلاعات چه گروه های هستند؟ گروه دوستان و شبکه های اینترنتی. به عقیده روانشناسان معمولا «گروه دوستان» گروهی است که در آن ارزش های واپس زده جابه جا می شود و نمی توان اطلاعات مشخص و برنامه ریزی شده کسب کرد؛ یا فردی که از طریق اینترنت و دنیای مجازی به دنبال کسب اطلاعات است، صدمات مشخصِ خود را دارد و فکر نمی کنم نیازی به بازگو شدن داشته باشد. در بخشی از صحبت ها عنوان کردید که «هویت جنسی باید با توجه به چارچوب اعتقادات جامعه شکل بگیرد.» در این خصوص بیشتر توضیح دهید. ما در خیلی از کتب شرعی که مراجعه می کنیم، می بینیم چقدر راحت درباره مسائل جنسی صحبت شده است؛ مثلا «چگونه با خانم تان رفتار کنید؟» «همسر چگونه باید با شوهر خود رابطه برقرار کند؟» ببینید، راحت با این مسائل کنار آمده اند و واقعیت ارتباطات خانوادگی را پذیرفته اند. منتها نگاه سنتی جامعه ما این را نمی پذیرد. من به این موضوع باور دارم که اگر براساس مبنای شرعی آموزش های جنسی را ارایه بدهیم، از لحاظ پزشکی با مشکلات جنسی مواجه نخواهیم شد. پرداختن به مساله «سلامت جنسی» همواره با باید و نبایدهایی روبه رو بوده است؛ موافق هستید با همین بایدها و نبایدها گفت وگو را ادامه دهیم؟ بله. آیا در حوزه آموزش مسائل پزشکی خط قرمزی وجود دارد؟ من این را با جدیت تمام می گویم که در عرصه پزشکی ما هرگز خط قرمز نداریم. ما یکسری مباحث اخلاقی را باید در پزشکی رعایت کنیم؛ به عنوان مثال، نگهداری اطلاعات بیمار؛ اما این را نمی توان خط قرمز در پزشکی دانست. در آموزش مسائل پزشکی هیچ خط قرمزی نباید داشته باشیم؛ اما باید مسائلی در این زمینه رعایت شود؛ مسائلی مانند عدم ارایه آموزش های سلامت جنسی در گروه های مختلف، تفکیک سنین، تفکیک مجردان از متاهلان و .... «نگاه به سلامت جنسی بین نسل ها متفاوت است.» شما با این جمله موافقید؟ بله؛ مساله ای که می فرمایید صحیح است؛ اختلاف بین نسل ها. به عقیده من علت این موضوع با توجه به سرعت تغییرات در چند دهه آتی است. یک فرد در گذشته آنچنان تغییرات را مشاهده نمی کرد؛ اختلاف دوره نسل های پیشین کم بود؛ اما امروز متفاوت است؛ سرعت تغییرات به دقایق و ثانیه ها بستگی ها دارد و همین باعث می شود اختلاف میان نسل ها بیشتر از گذشته نمایان شود. در گذشته اختلاف به این میزان شدید نبود؛ درحال حاضر اختلاف میان نسل ها شدیدا در جامعه احساس می شود. این اختلاف در تمامی جامعه شامل سیاسیون،معلم ها و... دیده می شود. نگاه آنان به موضوع ها محافظه کارانه و سنتی است؛ به همین علت است که برخی خط قرمزهای بعضا نابجا شکل می گیرد؛ خط قرمزها و تابوهایی که حتی در منابع شرعی ما هم وجود ندارد و حتی با شرع نیز در ضدیت و مخالفت است. به نظر شما روند کسب اطلاعات نسل جدید درخصوص «سلامت جنسی» صحیح است؟ ببینید اصلی تعیین شده است به این مضمون که نسل جدید که طالب این اطلاعات است غلط فکر می کند و پیش فرض های ذهنی نسل های پیشین که محافظه کارانه فکر می کرده اند، صحیح است. این اصل نباید به صورت قاطعانه در همه موارد صادر شود؛ نسل جدید تنها جوینده اطلاعات است؛ این جویندگی جرم نیست. نسل جدید به دلیل رغبت به کسب اطلاعات محکوم نیست. در گذشته خطوط قرمزی داشتیم که مبنای شرعی هم نداشته اند؛ خطوط قرمزی که فرار به عقب است. مشکل اینجاست که ما با انکار یک سری از مباحث روبه رو هستیم. در نسل جدید تغییراتی شکل گرفته است؛ این نسل طالب اطلاعات و منکر خط قرمزهای تعریف شده است و با توجه به این که توسط والدین و آموزش پرورش تعلیم مناسبی وجود ندارد، به سمت اطلاعات ناصحیح حرکت می کنند. متاسفانه در میان مسئولان هم که این نسل را باید تربیت کنند، یک ریشه مشترک وجود دارد و آن هم خطوط قرمز بی جا و نامناسب تعریف نشده است. عدم پرداخت به آموزش صحیح «سلامت جنسی» چه مشکلاتی به دنبال دارد؟ در واقع سیاستگذاری مشخصی در عرصه تربیت جنسی در مدارس، دانشگاه و... وجود ندارد؛ همه چیز انکار می شود. این موضوع می تواند عوارض بسیاری در جامعه داشته باشد. عدم پرداخت به آموزش صحیح سلامت جنسی باعث می شود نوجوان مخفیانه به دنبال کسب اطلاعات برود؛ حالا پرسش این است که چه چیزی یاد می گیرد؟ از چه کسی یاد می گیرد؟ نسل جدید درخصوص این مساله رها شده است؛ باید با آزمون و خطا جلو برود. مطمئنا این موضوع پیامدهایی به دنبال دارد. آموزش های غلط جنسی، توقعات و تعاریف غلط از روابط عاطفی عوارض ناشی از این سیاستگذاری نامشخص است. یکی از بحث هایی که در سال های اخیر مطرح شده است، بحث تغییر سیاست های جمعیتی است؛ درست است که برخی پرداختن به مساله «سلامت جنسی» را در جهت رویکرد سیاست های جدیدِ جمعیتی نمی دانند؟ این یک نگرانیِ به حق است که درباره افزایش سن و پیری جامعه در کشور ما شکل گرفته است. بالا رفتن سن جامعه، یک خطر جدی است که کشور ما را تهدید می کند. جامعه ای که در حال حاضر در سن 26 و 27 است به سوی یک جامعه مسن در حال حرکت است و این یک نگرانی به حق، دغدغه ای مهم، منطقی و خردمندانه است. این هرم سنی به سمت میانسالی و درنهایت کهن سالی پیش می رود. رهبر انقلاب هم با توجه به همین نگرانی ها دستور لازم درخصوص تغییر سیاست های جمعیتی را صادر کردند. این موضوع تنها مختص کشور ما هم نیست؛ بسیاری از کشورها این سیاست جمعیتی را دنبال می کنند؛ حتی کشورهای غربی. عدم اشتیاق به فرزندآوری از عوارض زاید دنیای مدرن و مترقی است. نگاه مدرن به بشر باعث مسئولیت گریزی شده و نگاهشان به فرزندآوری تغییر کرده است. تغییر این نگرش هم یک نیاز جهانی است. منتها وقتی شما به سلامت جنسی نگاه می کنید، می خواهید روابط جنسی دو فرد را تعریف کنید. اگر رابطه درست که حاصل شناخت و تربیت جنسی صحیح است، برقرار شود، روابط به صورت عاطفی و سالم پیش می رود؛ این یعنی تحکیم نظام خانواده. دلخوشی به ادامه زندگی، نتیجه این شناخت صحیح است. اینجاست که انگیزه فرزندآوری در خانواده شکل می گیرد. به عقیده من، نگاه به سلامت جنسی یکی از لازمه هایی است که در جهت رسیدن به برنامه های افزایش جمعیت باید دنبال شود. گسترش روابط گرم در خانواده ها می تواند در راستای این سیاست ها موثر باشد. خانواده ای که سردی عاطفی دارد و دارای تنش است، زمینه لازم برای فرزندآوری را ندارد و هیچ گاه چنین فعلی صورت نمی گیرد. این یک اصل ثابت شده است که سلامت جنسی در خانواده باعث افزایش تمایل برای فرزندآوری می شود. مواردی درخصوص برنامه ریزی آموزش و پرورش در حوزه سلامت جنسی مطرح کردید؛ برنامه ریزی آموزش عالی را در این حوزه چگونه ارزیابی می کنید؟ در دانشگاه بحث سلامت جنسی تبدیل به نیاز می شود. اگر در آموزش و پرورش صحبت از بسترسازی است در دانشگاه ما با جوانانی روبه رو هستیم که طالب اطلاعات در زمینه سلامت جنسی هستند؛ بنابراین کلیه آموزش ها در سیستم دانشگاهی ازجمله بهداشت جنسی امری ضروری است. باز هم تاکید می کنم زمانی برنامه های سیاست جمعیتی در کشور به نتیجه می رسد که خانواده به این نقطه برسد که روابط درست جنسی بر آن حاکم شود و این مورد جز با آموزش محقق نمی شود. عملکرد سازمان های درمانی را درخصوص سلامت جنسی چگونه می بینید؟ با این سوال ورود پیدا می کنیم به عرصه پزشکی و درمانی؛ به طورکلی در سال های گذشته بنا به دلایلی، اولویت درمانی در کشور متفاوت بود. زمانی ما درگیر مسائل دیگری مانند بیمارهای عفونی بودیم. طرح های واکسیناسیون یا درگیری حوزه درمان با بیماری های مرگ آور مانند سرطان مانع ورود و پرداخت برنامه ریزی شده به چنین حوزه های درمانی می شد. در کنار این مانع، ما با محدودیت در امکانات نیز روبه رو بودیم. درواقع این حوزه فراموش شده بود. دانشگاه ها و مراکز آموزشی و تحقیقاتی علوم پزشکی به ندرت به این موضوع می پرداختند، چون اصلا در اولویت هایشان نبود، هر کدام اولویت های دیگر و اهداف دیگری داشتند. درباره ضعف های حوزه درمان توضیح بیشتری می دهید؟ متاسفانه در عرصه درمان نیز همان بی برنامگی را که در نظام آموزش دیده می شود، می بینیم. مراکز تخصصی که به صورت کامل حوزه سلامت جنسی را پوشش دهند، بسیار کم است. مراجعه کننده برای درمان باید به صورت پراکنده روند درمان را طی کند. سلامت جنسی اعم از ارولوژی، روانشناسی و ... است که با توجه به تعداد بالای بیماران این حوزه، تاکنون مراجعات به صورت پراکنده بوده است. موضوع دیگری که باید به آن اشاره کرد این است که مراکز دولتی که پوشش بیمه ای بیشتری دارند و تسهیلات بیشتری ارایه می دهند، رغبت چندانی برای ورود به این حوزه پیدا نکرده اند و اغلب نگاه سطحی و ساده انگارانه به موضوع دارند. درمان ها یا صرفا دارویی است یا مسأله به یک موضوع روانی تبدیل می شود. این موضوع در عرصه درمان به یک درمان ابتدایی و سطحی تبدیل شده است. مراکز کمتری هستند که موضوع را به صورت آکادمیک و کامل دنبال کنند. به موضوع پراکندگی مراکز درمانی اشاره کردید. این موضوع چه مشکلی ایجاد می کند؟ باعث شده آمار دقیقی نداشته باشیم. آمارهای غیررسمی از شیوع 20 درصدی بیماری های جنسی در کشور خبر می دهد. به علت همین پراکندگی درحال حاضر ما نمی توانیم به آمار رسمی تکیه کنیم. جدای از این موضوع تقریبا درمان بیمار هم دچار گسستگی می شود. نبود پوشش کامل بیمه ای در این حوزه چه مشکلاتی به وجود آورده است؟ مشکلی که با بیمه ها داریم خیلی کلی تر از یک حوزه درمانی است؛ متاسفانه بیمه ها به صورت کامل بیمار را تحت پوشش قرار نمی دهند. در این حوزه خاص، زمانی که نیاز به مشاوره روانشناسی است، هزینه بالا می رود و برای مراجعه کنندگان سنگین می شود. ما در این حوزه ضعف بیمه ای داریم؛ مشاوره های روانشناسی اغلب با تعرفه آزاد تعریف شده است. آیا مراکز درمانی در حوزه «سلامت جنسی» به میزان لازم وجود دارد؟ متاسفانه پاسخ به این سوال هم خیر است. همان طور که گفتم رغبتی از سوی متولیان امر صورت نگرفته است؛ اما دستورالعمل های جدیدی آمده که تعدادی مرکز متمرکز شکل بگیرد. این عرصه رها شده است؛ هم در زمینه آموزش و هم درمان. شما وقتی به بحران های اجتماعی در حوزه خانواده نگاه می کنید، متوجه اهمیت سلامت جنسی می شوید. اصلاح این موضوع زمان بر است. درباره تبلیغاتی که در شبکه های غیررسمی مانند شبکه های ماهواره ای و پایگاه های اینترنتی می شود، چه نظری دارید؟ چون ما نمی دانیم چه باید بکنیم، تربیت اشتباهی در جامعه شکل می گیرد. اغلب تبلیغات غیررسمی که درخصوص مسائل جنسی از ماهواره و شبکه های غیررسمی ارایه می شود، بسیار خطرآفرین است. متاسفانه به علت چرخش مالی عظیمی که این موضوع دارد، حجم این تبلیغات هم بسیار بالا است. اغلب داروهای تبلیغ شده مضر و فاقد تاثیرگذاری صحیح است. خواهش می کنم درخصوص داروها حتما با فرد متخصص در این حوزه مشورت شود. درباره کلینیک سلامت جنسی مجتمع دارویی- درمانی هلال ایران صحبت کنید. من قبل از هر چیز از مدیران جمعیت هلال احمر تشکر می کنم و این موضوع را دوست دارم بیان کنم که هلال احمر با شجاعت تمام در حوزه سلامت جنسی ورود پیدا کرد. با راه اندازی کلینیک سلامت جنسی حالا ما در جمعیت هلال احمر مرکزی داریم که رسما این عنوان را یدک می کشد. موضوع مشکل آفرین، عدم تمرکز بخش های مختلف سلامت جنسی در یک مرکز تخصصی بود که با تاسیس و راه اندازی این کلینیک مراجعان می توانند تمامی مراحل پروسه درمان خود را به طور کامل در این مجموعه طی کنند. درباره ویژگی های این مرکز بیشتر توضیح دهید. ما تسهیلاتی را در این مرکز قایل شدیم. سعی کردیم از حداکثر ظرفیت های بیمه ای در کشور استفاده کنیم. تعرفه تعریف شده در پایین ترین سطح و حتی در بعضی موارد کمتر از حد تعریف شده است. به طورکلی در مقایسه با مراکزی که این گونه خدمات را ارایه می دهند، ما کمترین هزینه را دریافت می کنیم. به طور مثال تعرفه ما در عرصه روانشناسی حتی از کف موجود نیز 15 درصد کمتر است. نکته دیگر دسته بندی و فایل بندی اطلاعات بیماران است. این موضوع ما را در آمارها کمک می کند. هر بیمار پرونده خاص خود را دارد. موضوع در این مرکز رها نشده است و این مسأله باعث می شود ما با آزمون و خطا پیش نرویم. هر بیمار پرونده مشخصی دارد و درواقع اطلاعات در سیستم ذخیره سازی می شود. مرکز درمانی و دانشگاهی موظف به پژوهش و جمع آوری آمار در این زمینه است. بدون آمار ما با عرصه تاریک و مبهمی روبه رو می شویم. یکی از عرصه های مهم پژوهش است که در این مرکز در حد توان دنبال می شود. ما نباید به عرصه درمان سلامت جنسی سطحی و ساده انگارانه نگاه کنیم. متخصصان باید از جنبه های مختلف این موضوع را بررسی کنند. عرصه دیگر بحث مسائل آموزشی است. ما سعی کردیم به علت خلل موجود در این عرصه تا جایی که در توان این مرکز است، ورود پیدا کنیم. همایش و دوره های آموزشی از برنامه هایی است که در این مرکز داشته ایم و در آینده نیز دنبال می کنیم. تمامی این همایش ها به طور رایگان و عمومی برگزار می شود. به عنوان سوال پایانی آینده «سلامت جنسی» در کشور را چگونه می بینید؟ ما در زمینه دانش پزشکی در عرصه سلامت جنسی هیچ عقب افتادگی نداریم؛ با آن که این عرصه در دنیا یک عرصه جوان است؛ اما کشور ما در زمینه دانش در سطح بالای بین المللی است. این موضوع عرصه ای نیست که ما قادر به انجام آن نباشیم. همان طور که گفتم نیاز به یک برنامه ریزی کلان در کشور است. ما در شهرهای بزرگ هم فاقد مراکز درمانی در این زمینه هستیم. من با قاطعیت می گویم اگر این موضوع با برنامه ریزی دنبال شود، بسیار زودتر از آنچه فکر می کنیم به سطح استانداردهای بین المللی و حتی فراتر از آن خواهیم رسید.
شنبه ، ۱۹دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه شهروند]
[مشاهده در: www.shahrvand-newspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها