تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836450454
سید یاسر جبرائیلی: برجام؛ در انتظار کمدی «روز اجرا»
واضح آرشیو وب فارسی:هجرت نیوز: وعده توافق با کدخدا و حل مسئله هسته ای و رفع تحریم ها، امروز جای خود را به «توافق منهای کدخدا» و «تثبیت اتهام دروغین هسته ای(MD)» و «بقا و بازگشت تحریم ها» داده است/ ایران تقریبا تمامی تعهدات خود را که در ماده ۱۵ از بخش C ضمیمه ۵ برجام آمده است، به اتمام رسانده است. به گزارش هجرت؛ سید یاسز جبرائیلی نوشت: شاید جناب حجت السلام روحانی و تیم مذاکره کننده هسته ای تصور این را نیز نداشتند که همزمان با گام های آخری که برای اتمام تعهدات خود در برجام برمی دارند، نظاره گر حرکت چکمه های آمریکایی روی توافق هسته ای باشند. امروز به جرئت می توان گفت و صغیر و کبیر و منتقد و حامی در این باور شریکند که آمریکا زیر میز برجام زده است و اگر دولت، »امید» به یک دستاورد حداقلی درباره رفع تحریم ها داشت، امروز نیک می داند که عبارت «روز اجرا» در برجام، تبدیل به عنوان نمایشنامه طنزی شده که قرار است بر پایه آن، یک کمدی اجرا شود. می توان البته این کمدی را نیز جشن گرفت و تبریک گفت و تشکر کرد، اما تردید نباید کرد که خود شادباش گویان نیز، انتظار این را که ملت این بساط را «تسلیم شدن آمریکا» با ابزار «هنر دیپلماسی» تلقی کنند و برای بازیگران سوت و کف بزنند، ندارند. وضعیت امروز برجام به طور خلاصه این است: ایران تقریبا تمامی تعهدات خود را که در ماده ۱۵ از بخش C ضمیمه ۵ برجام آمده است، به اتمام رسانده است. لفظ «تقریبا» را به این دلیل به کار می بریم که خبری از آخرین وضعیت «قلب رآکتور آب سنگین اراک» نداریم. آقای بعیدی نژاد اما اتمام یکی از اصلی ترین بندهای برجام یعنی انتقال ۱۱ تن اورانیوم غنی شده به خارج از کشور را تبریک گفته اند و سایر عناوین ماده ۱۵ مانند توقف غنی سازی بالای ۳٫۵ درصد و محدودیت تحقیق و توسعه و جمع آوری سانتیرفیوژها و… نیز به اجرا درآمده است. قرار بود وقتی ایران همه این اقدامات را انجام داد و آژانس نیز انجام آنها را تائید کرد، نوبت «روز اجرا» برسد و غربی ها تعهدات خود را درباره تعلیق و تخفیف و توقف برخی تحریم ها انجام دهند. اما همزمان با گام های آخر ایران برای تکمیل تعهدات، در آمریکا قوانینی به تصویب رسید و برخی در آستانه تصویب است که همگان متفق القولند اثر تعلیق و تخفیف و توقف تحریم های مذکور در برجام را از بین خواهد برد. «سرازیر شدن سرمایه گذاران به ایران»، ترجیع بند سخنرانی های «برجامیان» بوده است؛ اما امروز دولت به خوبی می داند که از یک سو در برجام ممنوعیت سرمایه گذاری آمریکایی ها در ایران برداشته نشده است و از سوی دیگر، قانون محدودیت سفر به آمریکا که اخیرا تصویب شد، مانع سرمایه گذاری اروپایی ها در ایران خواهد شد. درباره هدف دیگر اعلام شده از توافق هسته ای یعنی احیای درآمدهای نفتی نیز، علی رغم سخنرانی های آتشین وزیر محترم نفت درباره افزایش تولید که نقش بسزایی در کاهش قیمت طلای سیاه دارد، دولت از این موضوع نیز آگاهی کامل دارد که تحریم مربوط به تراکنش پول نفت ایران در برجام برداشته نشده و کما فی السابق، دولت نخواهد توانست به دلارهای حاصل از فروش نفت دست یابد و باید همچنان کالا وارد کند. یک سری تحریم های دیگری نیز که «روز اجرا» در برجام به حالت تعلیق در می آید، تحت قوانین دیگری به بهانه تروریسم و حقوق بشر و… در حال بازگشت است. به این موارد، بودجه ویژه مصوب کنگره برای براندازی نرم جمهوری اسلامی را باید افزود که مدیریت این پروژه نیز به دست طرف اصلی مذاکره دولت یازدهم یعنی آقای جان کری سپرده شده است که بلاتردید پس از این میزان مذاکره و رابطه مستقیم، برای انجام ماموریت خود، حاذق تر از گذشته و مشرف تر به سوژه خود شده است. جناب حجت الاسلام روحانی آمریکا را دیوانه ای خواند که شمشیری در دست دارد و می چرخاند و او می خواهد شمشیر را از دست این دیوانه بگیرد، غافل از اینکه دیوانه قصه ایشان، شمشیرهای دیگری در آستین پنهان داشته است! می توان بندبند دلواپسی های دیروز منتقدان را در کنار واقعیات امروز چید و نشان داد که وضع امروز، از همان دیروز، مثل روز روشن بود! اما انجام این مهم را عجالتا به دوستان خود در دولت می سپاریم و سراغ پرسش مهمی می رویم که پاسخ آن، دولت یازدهم را در ادامه مسیر یاری خواهد کرد: «چرا مذاکره مستقیم با آمریکا به اینجا رسید؟» در این باره بسیار باید نوشت. لکن پاسخ اجمالی ما به این پرسش این است که وضعیت امروز، فرجام نگاه عاطفی و احساسی و غیرعلمی به روابط و نظام بین الملل و درک نادرست از ماهیت بازیگران و رژیم های بین المللی است. لیبرال ها که غرش در داخل و کرنش در خارج، ذاتی آنهاست، پندارشان این بود که می توان با کدخدا بست و با یک «الو اوباما!» و «لبخند(قهقهه؟)» و «قدم زنی» و «مودب و باهوش» و «کاترین و جان و جواد» ، هنر دیپماسی به خرج داد و با آمریکا که از انقلاب اسلامی، کینه ای به عمق زخم های افول هیمنه جهانی اش دارد، از در دوستی درآمد. واقعا باید بر احوال این جماعت خون گریست که می پنداشتند برای تکمیل دقائق و ظرایف و ریزه کاری های این «هنر دیپلماسی»، باید شعار «مرگ بر آمریکا» را نیز از زبان مردم ایران حذف کرد. دولت یازدهم از ابتدای کار خود با یک جریان قدرتمند در آمریکا مواجه شد که مرتب نامه نوشتند، جلسات استماع برگزار کردند و سیگنال دادند که هر چه امتیاز بدهید، یکجانبه خواهد بود و ما اجازه بهره مندی ایران از مواهب توافق احتمالی را نخواهیم داد. البته در این سو نیز برخی مشاوران سیاست خارجی دولت چون ناصر هادیان سرمقاله نوشتند و برای توجیه این «امتیاز یکجانبه» تئوری پردازی کردند. تیم آقای دکتر ظریف اما با این وجود بر این تصور بود که می تواند حاکمیت آمریکا را تجزیه کند؛ با بخش خوش خیم آن، توافق حاصل کرده و قسم بدخیم را نیز از طریق ساز و کارها و نهادهای بین المللی، وادار به پایبندی به توافق نماید. باید گفت ایشان در هر دو مورد، خوش بینی مفرط و بلاوجه داشته اند. نه کل سازمان یافته حاکمیت آمریکا قابل تجزیه به خوش خیم و بدخیم است و نه سازمان های بین المللی دارای هویت حقوقی (غیرسیاسی) هستند که بتوان به امید آنها، دست به توافقی اینچنین زد. عنوان «ریسک پذیرترین شخصیت جهان» حقیقتا برازنده دکتر ظریف است. اما آیا هزینه ای که بابت این ریسک عظیم پرداخته شد، فایده معتنابهی داشته است؟ آقای دکتر صالحی هزینه صرف شده برای کل تاسیسات هسته ای کشور را معادل سه سد بزرگ محاسبه کرده بودند. اگر فرض کنیم که برجام تاکنون هزینه ای معادل تخریب سه سد بزرگ روی دست کشور گذاشته است، باور نگارنده این است که اگر یک جریان سیاسی که امروز در راس قوه مجریه است، از این سرگذشت، پند گرفته باشد و مسیر خود را اصلاح کند، این هزینه ارزشش را دارد. اما اگر مسیر کنونی ادامه یابد، شاید هزینه ها آنچنان بالا رود که دیگر جبران ناپدیر باشد. ایراد سخنانی چون «نیروهایی در آمریکا به دنبال برهم زدن برجام هستند» و گرفتن این نتیجه تلویحی که علی رغم وضع تحریم های آمریکایی، ما نباید برجام را به هم بزنیم، نشان از این دارد که تیم مسئول در دولت، قصد دارد برجام را بدون آمریکا ادامه دهد. بدین معنی که اگر امروز آمریکایی ها با وضع تحریم های جدید و ایجاد مانع بر سر بهره برداری از رفع تحریم های موضوع برجام، قانون وضع می کنند، یا اگر فردا دولتی در آمریکا روی کار آمد که انجام کل تعهدات آمریکا را منتفی کرد، همچنان می توان برجام را ادامه داد، آمریکا را از اجرای برجام کنار گذاشت و با «۵ منهای ۱» کار را جلو برد. این پروژه حفظ برجام به هر قیمت که آن را تبدیل به تعهد یک جانبه می کند، خطرناک تر از همه مخاطراتی است که تاکنون به سبب خود برجام متوجه کشور شده و درباره آنها هشدار داده ایم. وعده توافق با کدخدا و حل مسئله هسته ای و رفع تحریم ها، امروز جای خود را به «توافق منهای کدخدا» و «تثبیت اتهام دروغین هسته ای(MD)» و «بقا و بازگشت تحریم ها» داده است. پیشنهاد ما به دولت محترم این است که اجرای برجام را به حالت تعلیق درآورده و ادامه آن را منوط به توقف قانون محدودیت سفر به آمریکا درباره ایران و عدم اعمال هرگونه تحریم جدید نماید. آقای اوباما اختیار این امر را دارد و دولت یقین بداند اگر برجام را به حالت تعلیق درآورد، اعمال تحریم های جدید ادامه نخواهد یافت و اگر چنین نکرد، اولین قربانی سیاسی این شکست خواهد بود. سخن آخر اینکه هشدار باید داد کسانی پس از واگذاری امتیازات هسته ای، در صدد طراحی پروژه های جدیدی تحت عنوان امتیاز یکجانبه موشکی، امتیاز یکجانبه حقوق بشری، امتیاز یکجانبه علیه مقاومت و… هستند تا پروژه نفوذ آمریکا را تکمیل نمایند. دور نیست که رسانه های این جریان، مامور به تبلیغات درباره ضرورت مذاکره موشکی و حقوق بشری و تروریستی با آمریکا و حل و فصل! این مسائل شوند؛ سرمقاله بنویسند و بگویند آمریکا حق دارد به اعمال تحریم ادامه دهد چون مسائل حقوق بشر و تروریسم و موشک حل نشده است و اگر می خواهیم تحریم های اینها نیز برداشته شوند، باید الگوی برجام موفق را درباره این موارد تکرار کنیم؛ تا دقیقا مثل الگوی برجام، امتیازاتی از جانب ایران تقدیم شود و پس از تکمیل، شاهد تکرار تاریخی باشیم که امروز در مقابل چشمان ماست. دشمنی آمریکا با ایران، عارضه نزاع ذاتی اسلام و لیبرالیسم است. در منازعه میان اسلام و لیبرالیسم، آنها که در اندیشه «مصالحه» بوده اند، همواره از زیر بیرق «اسلام آمریکایی» سر برآورده اند و خنجر به «اسلام ناب محمدی(ص)» زده اند. دولت مراقب نفوذ دشمن در لباس «مصلح» باشد.
شنبه ، ۱۲دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هجرت نیوز]
[مشاهده در: www.hejratnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها