تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835704027
افزایش خودکشی به خاطر سقوط قیمت نفت
واضح آرشیو وب فارسی:مازند مجلس: جِس سیبِل از شهر وایت کورتِ ایالت آلبرتای کانادا، پیشترها بعد از استراحت کافی، هر روز ساعت 3 صبح از خواب بیدار و آمادۀ کار می شد. او از نوجوانی همچون پدرش در میدانهای نقتی کار کرده است و سیم کشی است که مشکلی با کار طولانی و سخت ندارد.مازند مجلس :سیبل، حالا 26 سال دارد . دبیرستان را نیمه کاره رها کرد و پیش از آنکه بیکار شود، از راه سیم کشی در مخازن نفت 5000 دلار در ماه درآمد داشت. هیچ وقت اجارۀ منزلش دیر نمی شد و به راحتی از پس مخارج بچه برمی آمد. تا ماه فوریۀ گذشته (بهمن سال پیش) که رییسش او را به مرخصی سه روزه فرستاد. جس خبر نداشت که رییسش در حال آماده کردن مراحل اداری اخراجش است. او چند روز بعد فهمید که به همراه چند نفر دیگر تعدیل شده است. در عرض چند ماه، او و همسرش بی خانه شدند و مجبور شدند تا به خانۀ پدری جس نقل مکان کنند. حال او 7000 دلار به مهد کودک بدهکار است. او می گوید: " سخت تلاش کردم تا خودم همه کار را بکنم، پدر خوبی باشم، کسی که هر روز سر کار می رود و خرجش را در می آورد باشم. اوضاع خیلی اسفناک است. " سیبل یکی از 40000 نفر کارگران نفتی ای در آلبرتا است که از زمان سقوط قیمت نفت در اواخر سال گذشته، از کار بیکار شده اند. طبق آمار بازار مشاغل نفتی، از بهار امسال تاکنون، در نتیجۀ سقوط قیمت نفت، 185000 نفر در کانادا از کار بیکار شده اند. اما تنها دو سال پیش، اوضاع 180 درجه در مرکز انرژی کانادا، فرق می کرد : آلبرتا به تنهایی 87 درصد مشاغل جدید را در کشور ایجاد می کرد و هر روز آدمهای بیشتری برای کار به غرب می رفتند. امروز، میزان بیکاری به سطح سال 2008 رسیده و تعداد کسانی که مجبور به استفاده از بیمۀ کاری هستند بیش از دو برابر شده است . حال جایی که خانۀ امید بسیاری بود، به آینۀ دق بدل شده و بسیاری را دچار بحرانهای روانی کرده است. مابین ژانویه تا ژوئن امسال، میزان خودکشی به نسبت سال 2014، 30 درصد رشد داشته است. با این نرخ، 654 آلبرتایی امسال خود را خواهند کشت. رقمی بی سابقه، حتی برای استانی که پیشتر هم دومین استان پرخودکشی در میان استانهای کانادا بود. فقط ساسکاچوان، یک ناحیۀ وابسته به نفت دیگر، است که نرخ خودکشی بیشتری نسبت به آلبرتا دارد. میزان خودکشی در این ایالت هم 19 درصد افزایش داشته است. این هفته گزارشی توسط CBC منتشر شد که افزایش خودکشی در آلبرتا را با رکود اقتصادی مرتبط می داند. مارا گرونائو، رییس مرکز جلوگیری از خودکشیِ کاناد، می گوید : " تحقیقات نشان می دهند که به ازای هر 1 درصد افزایش بیکاری، شاهد 0.79 درصد افزایش در نرخ خوکشی هستیم." این تحقیق در سال 2009، در جریان بحران اقتصادی اروپا انجام شده است. او معتقد است که موج اصلی خودکشی هنوز در راه است. نمایندگان خطوط تلفنی جلوگیری از خودکشی در چهار شهر، می گویند که میزان تماسها تنها چند درصد افزایش یافته، اما متخصصان سلامت روان افزایش مراجعه برای خدمات مشاوره ای را گزارش می کنند. جوان روی، رییس اجرایی مرکز مبارزه با بحران روان در کالگری، می گوید: "مشکلاتی که مراجعان دارند بسیار پیچیده تر شده و شاهد افزایش مسائل مالی هستیم." لئونار مک ایوان، یک مددکار اجتماعی اهل ادمونتون، می گوید که پس از سقوط قیمتهای نفت، میزان خودکشی افزایش شدیدی داشته است. او می گوید: " با نزدیک شدن به کریسمس اوضاع بدتر هم خواهد شد. " او به تازگی مراجعان بسیاری از 20 ساله گرفته تا 50 60 ساله، دارد که مستقیم یا غیرمستقیم در میدانهای نفتی کار می کرده اند. مک ایوان می گوید: "من با چندین نفر صحبت کرده ام، که با این که در تلاش برای حفظ شغلشان از خیلی از حقوق و مزایایشان کوتاه آمده بودند، باز هم تعدیل شده بودند، چون که ورق اقتصاد خیلی ناگهانی برگشت. حالا مجبورند از مخارجشان کم کنند، از شهرشان به شهری ارزانتر مهاجرت کنند، و از خیر اسباب بازی های لوکسشان مثل وانتهای بزرگ و وسایل اسکی بگذرند و تازه اینها را هم نمی توانند بفروشند، چون کسی پول ندارد بخرد." سیبل می گوید: "خیلی غم انگیز است". او همچنان با وجود صدها رزومه ای که برای شرکتهای مختلف فرستاده است، بیکار است . او حتی برای مک دونالد هم رزومه فرستاده، اما به او گفته اند که قابلیتهایش بیش از حد نیاز آنهاست. متخصصان سلامت روان، بدون دانستن سن، جنسیت و محل زندگی کسانی که خودکشی می کنند، نمی توانند علت اصلی این بحران را متوجه شوند. آمارهایی که استان آلبرتا از سال 2009 منتشر نکرده است. با این همه، از هر چهار نفری که در آلبرتا خودکشی می کنند، سه نفر مرد هستند. اکثر آنها زیر 55 سال هستند و بسیاری از موارد جدید نیز کارگران مرد جوانی هستند که سبک زندگی پرخطری دارند و اغلب در ادوگاه های کار کار می کنند. در اینگونه اردوگاه ها، کارگران برای مدت تا 24 روز از محل زندگیشان دور هستند. آنجلا اینجل، مشاور و جامعه شناس، می گوید : "در چنین جاهایی، حس انزوا بسیار شدید است و به چنین کارگرانی این حس دست می دهد که با زندگی واقعی در ارتباط نیستند." او پایان نامۀ خود را با موضوع سلامت روانی کارگران مردی که در حوزۀ مواد خام کار می کنند و مجبور به زندگی در محل کار هستند، به انجام رسانده است. اینجل مطالعات خود را در جریان رکود پیشین انجام داده است. زمانی که قیمت نفت ناگهان به بشکه ای 40 دلار سقوط کرد و بیش از نیمی از کارگران اردوگاهی تعدیل شدند. اتفاقی که بسیاری را به ورطۀ اعتیاد و مشکلات مالی انداخت. البته، بحران مالی نبود که انگیزۀ تحقیق او شد، بلکه خودکشی برادر بزرگترش که کارگر نفت و گاز بود و در سال 2007 خودکشی کرد، جرقۀ این مطالعه را زد. اینجل که پدرش نیز در میدانهای نفتی کار کرده، جیسون (برادرش) را یک "بچه آلبرتایی" توصیف می کند که رانندۀ کامیون سختکوشی بود که با وجود ساعات کاری طولانی و دوری از همسر و دو پسر، عاشق شغلش بود. او می گوید : "بخش از فرهنگ شرکتی که او برایشان کار می کرد، استفاده از کرک و کوکایین بود تا کارگران بتوانند شیفتهای طولانیتری کار کنند." خیلی زود، جیسون خود را خانواده و دوستان منزوی کرد. اینجل می گوید : "این در واقع آغاز سقوط او بود. ما فکر می کردیم که دارد بهتر می شود، چون بیشتر با ما ارتباط برقرار می کرد، اما حالا می دانیم که وقتی کسی دچار احساسات خودکشی می شود، چهرۀ مثبت تری از خود به دیگران نشان می دهند، چرا که برنامه ای دارند." وقتی که خانوادۀ اینجل، او را دفن کردند، کارکنان کلیسا به او گفتند که به تازگی مراسم پنج جوان دیگر نیز در آن کلیسا برگزار شده است. او می گوید: "ایمنی در محل کار اولویت اول است، اما در عین حال، صنعت اصلاً توجهی سلامتی روانی کارکنان نشان نمی دهد. چیزی که خودش یک مسئلۀ ایمنی اساسی است." این استان، ده میلیون دلار دیگر به بودجۀ خدمات سلامت روان و جلوگیری از خودکشی افزوده است. همچنین استراتژی این استان در حوزۀ سلامت روان مورد بازنگری کلی قرار گرفته است. سارا هافمن، وزیر بهداشت، می گوید : "اگرچه مسئولان بهداشتی شواهد کافی برای تعیین علت افزایش اخیر در نرخ خودکشی را در اختیار ندارند، اما این موضوع که تغییرات بزرگ و ناگهانی در زندگی همچون از دست دادن شغل، احتمال خودکشی را بالا می برند، یک واقعیت است. ما این روندها را تحت نظر داریم و همزمان تلاش می کنیم که نظام سلامت روان را بهبود ببخشیم." سیبل از زمانی که شغل نفتی اش را از دست داده، نتوانسته به طور متوسط بیش از دو روز در هفته کار کند. او کارهای موقت، پیدا می کند، اما دستمزدش کمتر از نصف دستمزدی است که در میدان نفتی می گرفت. او به اندازۀ کافی پول پس انداز نکرده که بتواند در این کریسمس به دیدن دخترش برود. او می گوید: "انگار که دوباره از صفر شروع کرده ام، و باید با جان کندن دوباره خودم را بالا بکشم و هر روز جان بکنم." او از سر عادت، هنوز هر روز ساعت سه صبح بیدار می شود و همانطور که روی تخت دراز کشیده به خودش می گوید: " حالا چه کار کنم؟ "
سه شنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مازند مجلس]
[مشاهده در: www.mazandmajles.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها