تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836456644
شرح حالی از سیّد هاشم حدّاد از شاگردان آیت الله سید علی قاضی طباطبایی
واضح آرشیو وب فارسی:وارث: سیّد هاشم حدّاد از بزرگان شاگردان آیت الله سید علی قاضی طباطبایی بود که در کربلا زندگی میکرد و تحت نظر شخص ایشان به مرتبه روح مجّرد و عالیترین مقامات عرفانی رسیده بود.وارث: حمید بعیدی نژاد در اینستاگرام خود نوشت:سیّد هاشم حدّاد از بزرگان شاگردان آیت الله سید علی قاضی طباطبایی بود که در کربلا زندگی میکرد و تحت نظر شخص ایشان به مرتبه روح مجّرد و عالیترین مقامات عرفانی رسیده بود. اما شخصیت ایشان تا همین اواخر جز برای خواص مجهول بود تا آنکه عالم بزرگوار مرحوم آیت الله حسینی تهرانی که سالهای زیادی مستقیما محضرسید هاشم حداد را درک فرموده بودند با نوشتن کتاب "روح مجرّد" در معرفی مقام علمی و معنوی ایشان خدمت بزرگی به جهان اسلام نمودند. برای باز شدن باب آشنایی خوانندگان عزیز با برخی حالات ایشان که از نوادر روزگار بودند، خلاصه ای از بخش اول کتاب در معرفی حالات ظاهری ایشان تقدیم می شود: شغل سید در آن زمان که به حجّ بیت الله الحرام مشرّف نشده بودند، نعل سازی و نعل کوبی به پای اسبان بود، و لذا به سیّد هاشم نعل بند در میان رفقا شهرت داشت . بعداً یکی از مریدان ایشان این شهرت را احتراماً به حدّاد یعنی آهنگر تغییر داد و رفقا هم از آن به بعد ایشان را حدّاد خواندند. زمانی که برای اولین بار میخواستم نزد ایشان مشرّف شوم آدرس ایشان را از رفقا پرسیدم گفتند در بیرون شهر کربلا دکانی دارد. وقتی به آدرس رفتم دیدم دَکّه ای است کوچک تقریباً 3×3 متر، و سیّدی شریف تا نیمۀ بدن خود را که در پشت سندان است در زمین فروبرده ، و در برابر کوره مشغول آهن کوبی و نعل سازی است . یکنفر شاگرد هم در دسترس اوست . چهره اش چون گل سرخ برافروخته ، چشمانش چون دو عقیق می درخشد. گرد و غبار کوره و زغال بر سر و صورتش نشسته و من حقّاً و حقیقةً از مشاهده ی یک چنین عالَمی در این کار متعجب شدم. من وارد شدم ، سلام کردم . عرض کردم : آمده ام تا نعلی به پای من بکوبید! فوراً مرا به سکوت فراخواندند وآنگاه یک چائی عالی معطّر و خوش طعم از قوری کنار کوره ریخت و در برابرم گذارد و فرمود: بسم الله ، میل کنید! چند لحظه ای بعد شاگرد خود را به بهانه ای به بیرون فرستاد و به من فرمود آقاجان ! این حرفها خیلی محترم است ؛ چرا شما نزد شاگرد من که از این مسائل بی بهره است چنین کلامی را گفتید؟ پس از مدتی دوباره یک چائی دیگر ریخته ، و برای خود هم یک استکان ریخته ، ودرحالیکه مشغول کار بود و لحظه ای کوره و چکّش و گاز انبر آهنگیر تعطیل نشد، اشعار مثنوی را با چه لحنی و چه صدائی و چه شوری و چه عشقی و چه جذّابیّت و روحانیّتی برای من خواند. با بازگشت شاگرد آقا فرمود: میعاد ما و شما ظهر در منزل برای ادای نماز و نشانی را دادند. وقتی رفتم منزلی بود ساده و بسیار محقّر، چند اطاق سادۀ عربی و در گوشه اش یک درخت خرما بود، و چون یک اشکوبه بود ما را به بام رهبری نمودند. در بالای بام حضرت آقا سجّاده انداخته آمادۀ نماز بودند، و فقط یک نفر ارادتمند به ایشان که میخواست با ایشان نماز بخواند، آنجا بود. بعد از نماز جماعت نهایت مهر و محبّت را نمودند و فرمودند: شما میروید به نجف ، و إن شاء الله تعالی وعدۀ دیدار برای سفر بعدی ! درسفر بعدی در معیّت والده و اهل بیت که مصادف با ماه رمضان بود یک اتاق در یک حسینیه به قیمت ارزانی اجاره نمودیم . در تمام یک ماه رمضان رویّه چنین بود که : چون در عین گرمای تابستان بود و شبها بسیار کوتاه بود، شبها را نمی خوابیدیم ؛ به عوض روزها بیشتر می خوابیدیم. پس از ادای نماز عشائین و صرف افطار، دو ساعت از شب گذشته به منزل آقا مشرّف می شدم تا نزدیک اذان صبح که باز برای سحور خوردن به خانه باز می گشتم ، یعنی خود آقا وقت ملاقات را در شبها معیّن نموده بودند؛ زیرا که روزها دنبال کار میرفتند. محلّ اجتماع ، دکّه ای بود در کنار مسجدی که ایشان متصدّی تنظیف آن بودند؛ و آن دکّه بطول و عرض 2 متر در 2 متر بود و ارتفاع سقفش بقدری بود که در آن نمی شد نماز را ایستاده بجای آورد چون سر به سقف گیر میکرد؛ و در حقیقت اطاق نبود بلکه محلّی بود زائد که معمار در وسط پلّکان معبر به بام مسجد به عنوان انبار در آنجا درآورده بود. امّا چون مکان خلوت و تاریک و دنجی بود، آقای حدّاد آنجا را در مسجد برای خود برگزیده ، و برای دعا و قرائت قرآن و أوراد و اذکاری که مرحوم قاضی میدادند بالاخصّ برای سجده های طولانی بسیار مناسب بود. امّا نمازها را ایشان در درون شبستان مسجد میخواندند، و نمازهای واجب را نیز به امام جماعت آن مسجد به نام آقا شیخ یوسف اقتدا می نمودند. در آن دکّه سماور چای و قوری نیز بود، و مقداری از اثاث مسجد هم در کنار آن ریخته بود. خداوندا از این دکّه بدین وضع و کیفیّت کسی خبر ندارد، جز خود مرحوم قاضی که در کربلای معلّی در اوقات تشرّف بدان قدم نهاده است . عظمت و روحانیّت آن دکّه را کسی میداند که مانند بعضی از دوستان حدّاد آنرا دیده و در آن احیاناً بیتوته نموده اند. حضرت آقای حاج سیّد هاشم از حقیر در تمام شبهای ماه مبارک در آن دکّه پذیرائی کرد. وه چه پذیرائیی ! شب تا نزدیک اذان به گفتگو و قرائت قرآن و گریه و خواندن اشعار ابن فارض و تفسیر نکات عمیق عرفانی و دقائق أسرار عالم توحید و عشق وافر و زائد الوصف به حضرت أباعبدالله الحسین علیه السّلام میگذشت . حقیر قریب سه ربع ساعت مانده به اذان صبح به منزل می آمدم ، و تقریباً ده دقیقه راه طول می کشید. یک شب آقا به من فرمود: چرا هر شب بر می خیزی و میروی منزل برای سحری خوردن ؟! یک چیزی که می آورم و میخورم ، تو هم با من بخور! فردا شب سحری را در نزد ایشان ماندم . نزدیک اذان به منزل که با مسجد چند خانه بیشتر فاصله نداشت رفته و در سفره ای که عبارت بود از پیراهن عربی یکی از آقازادگانشان ، قدری فجل (ترب سفید) و خرما با دو گرده نان آوردند و به روی زمین گذارده فرمودند: بسم الله ! ما آن شب را با مقداری نان و فجل و چند خرما گذراندیم و فردای آن روز تا عصر از شدّت ضعف و گرسنگی توان نداشتیم . چون روزها هم در نهایت بلندی و هوا هم به شدّت گرم بود، فلهذا نتوانستم با غذای آنها همراهی کنم. امّا خواب ایشان : اصولاً ما در مدّت یکماه خوابی از ایشان ندیدیم . چون شبها تا طلوع آفتاب بیدار و به تهجّد و دعا و ذکر و سجده و فکر و تأمّل مشغول بودند، و صبحها هم پس از خریدن نان و حوائج منزل دنبال کار در همان محلّ دکان خود میرفتند، و ظهر هم نماز را در منزل میخواندند، سپس به حرم مطهّر مشرّف می شدند؛ و گفته می شد عصر مطلقاً نمی خوابند؛ فقط صبحها بعضی اوقات که بدن را خیلی خسته می بینند، در حمّام سرکوچه رفته و با استحمام آب گرم ، رفع خستگی می نمایند؛ و یا مثلاً صبحها چند لحظه ای تمدّد اعصاب می کنند سپس برای کار میروند، آنهم آنگونه کار سنگین و کوبنده . زیرا ایشان نه تنها نعل می ساختند بلکه باید خودشان هم به سُمّ ستوران میکوبیدند. امّا آن وَجد و حال و آتش شعله ور از درون ، اجازۀ قدری استراحت را نمیداد. و ماه مبارک رمضان آنسال ما بدینگونه سپری شد. /1102001307
یکشنبه ، ۲۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وارث]
[مشاهده در: www.vareth.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 81]
-
گوناگون
پربازدیدترینها