تور لحظه آخری
امروز : یکشنبه ، 8 مهر 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):فرزندانتان را به سه چيز ادب كنيد: عشق به پيامبرتان، عشق به خاندان او، و قرآن خو...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها




آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1819102580




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

کدام نانوذرات برای حمل دارو مناسب تر هستند: کروی یا میله ای؟


واضح آرشیو وب فارسی:ستاد ویژه توسعه فناوری نانو: در راستای طراحی نانوحامل های دارویی با کارایی بالا، محققان تأثیر شکل و اندازه نانوذرات روی تومورهای سرطانی را بررسی کردند. در این پروژه محققان نانوذرات کروی و میله ای را با هم مقایسه کردند.پژوهشگران نشان دادند که چگونه اندازه و شکل نانوذرات هیدروژلی می تواند بر تجمع این نانوذرات روی سلول های سرطانی تأثیرگذار باشد. این پروژه می تواند روی توسعه نانوذرات دارورسان تأثیرگذار بوده و ممکن است از این فناوری بتوان در درمان برخی بیماری ها استفاده کرد. یکی از مهمترین اهداف نانوپزشکی، توسعه حاملین دارو برای درمان بیماری هایی نظیر سرطان است. در طول 20 سال گذشته محققان تلاش های زیادی در مسیر شناسایی زیست مولکول های نشانگر بیماری کرده اند. دانشمندان موفق به ساخت مولکول هایی شدند که قادر به هدف گیری ترکیبات ویژه ای در بدن است. نانوذرات کمتر از 100 نانومتر به راحتی وارد تومور سرطانی می شوند. شکل این نانوذرات مهمترین عامل در عملکرد آن هاست به طوری که نانوحاملین میله ای شکل با کارایی بالاتری نسبت به نانوذرات کروی وارد سلول می شوند. ژوزف دی سایمون و همکارانش از دانشگاه کارولینای شمالی روی تأثیر اندازه و شکل نانوذرات حامل دارو تحقیقات گسترده ای انجام داده اند. این گروه تحقیقاتی به ارزیابی ذرات هیدروژل میله ای (80 در 320 نانومتر) و شبه کروی (55 در 60 نانومتر) پرداختند. آن ها نشان دادند که این دو نوع نانوذرات چگونه در تومورها جمع می شوند و نقش ابعاد و شکل نانوذرات در این فرآیند چگونه است. هیدروژل ها، شبکه های پلیمری سه بعدی هستند که مقادیر زیادی آب را در خود نگه می دارند. PRINT نام فناوری جدیدی است که توسط این گروه تحقیقاتی ارائه شده است. این روش که مخفف Particle Replication in Non-Wetting Templates است برای تولید نانوذرات با شکل، ابعاد، ترکیب شیمیایی و عوامل سطحی کنترل شده، مورد استفاده قرار می گیرد. محققان این پروژه با تزریق نانوذرات دارای برچسب فلورسانس به موش ها، عملکرد این نانوذرات را در تومورهای این حیوان مورد بررسی قرار دادند. این گروه نشان دادند که نانوذرات چه مقدار در خون باقی مانده و چه مقدار در تومور تجمع می یابند. نتایج یافته های محققان نشان داد که ذرات کروی دو برابر بیشتر از همتایان میله ای خود در کبد می مانند در حالی که در طهال این نتیجه برعکس است. هر دو نوع ذرات 24 ساعت در خون باقی می مانند اما ذرات کوچکتر، 5 برابر بیشتر از ذرات درشت تر در تومور تجمع می یابند.


یکشنبه ، ۲۲آذر۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ستاد ویژه توسعه فناوری نانو]
[مشاهده در: www.nano.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن